က်ေနာ္/က်မတို႔ တခုထက္မက လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါေသးသည္

ေအာင္ေမာ္ဦး အဂၤါေန႔၊ ေမလ 20 2008

ဤရက္မ်ားအတြင္း မိမိတို႔က်င္လည္ရာပတ္၀န္းက်င္အသိုင္းအ၀န္း၌ ေတြ႔သည့္သူတိုင္းက ေၾကကြဲစြာႏႈတ္ဆက္၍ ႏႈတ္ဆက္သည့္ သူတိုင္းကလည္း "ခင္ဗ်ားတို႔အစိုးရဟာ အဲဒီ့ေလာက္ေတာင္ပဲလားဗ်ာ၊ ကမာၻေပၚမွာ အဲဒီလိုအစိုးရမ်ဳိး ရွိေနတယ္ ဆိုတာေရာ အဟုတ္ပဲလားဗ်ာ" ဆိုၿပီး ေျပာဆိုျခင္းကို ႏိုင္ငံျပင္ပထြက္၍ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနၾက သူတိုင္း (သို႔) ႏိုင္ငံျပင္ပသို႔ ေရာက္ရွိေနၾကရသူတိုင္း တႀကိမ္ထက္မက ႀကံဳေတြ႔ၾကရလိမ့္မည္ ထင္သည္။

ႏိုင္ငံအစိုးရ၏ လူသားခ်င္းမစာနာေသာ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ အရွက္ရေနၾကရသည့္ က်ေနာ္တို႔တြင္လည္း စစ္အစိုးရ၏ လုပ္ပံုကိုင္ပံုႏွင့္ ပတ္သက္၍ မေက်နပ္မႈမ်ား၊ ႀကိတ္မႏိုင္ ခဲမရ ျဖစ္မႈမ်ား၊ ေဒါသသင့္ရမႈ အသီးသီးအသက ရွိၾကေပမည္။ (မိမိအစိုးရေၾကာင့္ အရွက္ရၾကရသည့္ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံသားမ်ား၏အျဖစ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ က်ေနာ့္တြင္ ဥပမာေပးရန္ စကားလံုးပင္ ယခုအထိ ရွာမေတြ႕မိေသးပါ)

နာဂစ္လြန္ကာလ၌ ေရတိုလုပ္ငန္းႏွင့္ ေရရွည္လုပ္ငန္းဟူ၍ လုပ္ငန္းအမ်ဳိးအစား(၂)ခုကို မုခ်ျပဳလုပ္ရန္ လိုမည္ဟု ထင္ပါသည္။ ေရတိုလုပ္ငန္း ဆိုသည္မွာ အစားအစာ၊ အ ၀တ္အထည္၊ ေသာက္သံုးေရ၊ ေဆး၀ါးႏွင့္ ယာယီေနရာခ်ထားမႈမ်ား ပါ၀င္သည့္ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤလုပ္ငန္းေၾကာင့္ မေသမေပ်ာက္ က်န္ရစ္ ခဲ့သူမ်ားအေနျဖင့္ အစာေရစာရရွိ၍ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရမႈမ်ားမွ သက္သာရာရရွိႏုိင္သကဲ့သုိ႔ ကူးစက္ေရာဂါႀကီးမ်ား၏ ေဘးအႏၱရာယ္မွလည္း လြတ္ကင္းႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။

ေရတိုလုပ္ငန္းျဖစ္သည့္ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ လူသားခ်င္း စာနာမႈဆုိင္ရာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အကူအညီမ်ား အလံုအေလာက္ ရရွိရန္ အထူး အေရးႀကီး သကဲ့သို႔ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ကယ္ဆယ္ေရး အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ ကူညီေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ား အလ်င္အျမန္ရရွိရန္လည္း အထူးပင္ အေရးႀကီးပါသည္။ သို႔ေသာ္ အံ့ၾသဘြယ္ရာ ေကာင္းသည္မွာ လူသားခ်င္းစာနာမႈဆိုင္ရာ အကူအညီမ်ားႏွင့္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ကယ္ဆယ္ေရး အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအား အကူအညီေပးခြင့္ႏွင့္ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ခြင့္ကို စစ္အစိုးရက ပိတ္ပင္ထားသည့္ အခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။

ေရရွည္လုပ္ငန္းဆိုသည္မွာ နာဂစ္ျဖစ္စဥ္တခုလံုးအား မွတ္တမ္းတင္ရန္ႏွင့္ ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈမ်ားအား တိုင္းတာတြက္ခ်က္ ရန္ကိစၥရပ္မ်ား ပါ၀င္သည့္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားပင္ျဖစ္ပါသည္။ ဤလုပ္ငန္းေၾကာင့္ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသႀကီးသည္ အႀကီးဆံုး စပါးက်ီႀကီးတခု ျပန္ျဖစ္လာႏုိင္၍ လူသားမ်ဳိးႏြယ္မ်ား အတြက္လည္း သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္ႀကီးငယ္မ်ားမွ ကာကြယ္ေပးႏိုင္မည့္ နည္းလမ္းမ်ားကိုပါ ေဖာ္ထုတ္ေပးႏိုင္လိမ့္မည္ ျဖစ္ပါသည္။

ေရရွည္လုပ္ငန္းျဖစ္သည့္ မွတ္တမ္းတင္ေရးႏွင့္ တိုင္းတာတြက္ခ်က္ေရး ကိစၥရပ္မ်ားပါ၀င္သည့္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အစိုးရ မ်ားႏွင့္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ပညာရွင္မ်ား၏ အကူအညီကို ရရွိရန္ လံုး၀ လိုအပ္ပါသည္။

နာဂစ္သည္ ျမန္မာ့အေရးသက္သက္သာ မဟုတ္၊ နာဂစ္သည္ ကမာၻ႔အေရး ျဖစ္ပါသည္။ နာဂစ္သည္ ျမန္မာ မိုးေလ၀သပညာရွင္မ်ား၏ အေရးသက္သက္သာ မဟုတ္၊ နာ ဂစ္သည္ သဘာ၀ႀကီးအား နားလည္ႏုိင္သမွ် နားလည္ႏုိင္ေရးႏွင့္ ယဥ္ပါးေအာင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ေရးတို႔အတြက္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ေနၾကသည့္ အျပည္ျပည္ ဆိုင္ရာ သုေတသီမ်ားႏွင့္ ပညာရွင္မ်ား၏ အေရးျဖစ္ပါသည္။

ေရရွည္လုပ္ငန္းစဥ္၌ အဓိကအက်ဆံုးျဖစ္သည့္ ကိစၥမွာ "နာဂစ္သည္ မည္မွ်နက္႐ိႈင္းမႈရွိ၍ မည္ေရြ႔သက္ေရာက္မႈ ရွိႏိုင္သည္" ဟူသည့္အခ်က္ကို စနစ္တက် တိုင္းတာ သတ္မွတ္ ႏုိင္ေရး ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ျပဳလုပ္ႏိုင္ေရးအတြက္ နားလည္တတ္ကၽြမ္းသည့္ ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ အဆင့္ျမင့္ နည္းပညာရပ္မ်ား၏ အကူအညီကိုရရွိမွသာ ျဖစ္ႏုိင္ေပ လိမ့္မည္။

က်ေနာ့္အေနျဖင့္ သဘာ၀ပါတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးအဖြဲ႔မ်ား၊ National Geographic မွ မွတ္တမ္းတင္သူမ်ား၊ ဂၽြန္ေဟာပ့္ကင္း တကၠသိုလ္မွ သုတသနအဖြဲ႔မ်ား၊ နာဆာမွ သုေတသနပညာရွင္မ်ား …. စသျဖင့္ ကမာၻအရပ္ရပ္မွ ပညာရွင္မ်ား၊ သုေတသီမ်ားအားလံုး ကပ္ေဘးသင့္ရာ ေနရာမ်ားသို႔ သြားေရာက္၍ ကြင္းဆင္း ေလ့လာၾက ေစလိုသည္။ သက္ဆုိင္ရာ အစိုးရမ်ားအေနျဖင့္လည္း ကမာၻေျမႏွင့္ ကမာၻသူကမာၻသားမ်ား၏ "အနာဂတ္လံုၿခံဳမႈ" ကိုေရွး႐ႈ၍ ပညာရွင္မ်ား၊ ႏိုင္ငံတကာအစုိးရမ်ားႏွင့္ လိုလိုလားလား ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္သင့္ပါသည္။

က်ေနာ္တို႔အေနျဖင္လည္း မိမိတို႔ တတ္ႏုိင္သည့္ဘက္မွ ၀ုိင္း၀န္းလုပ္ေဆာင္ၾကရန္ လိုပါသည္။ ဆိုၾကပါစို႔။ က်ေနာ္တို႔၏ လုပ္အား (အနည္းဆံုး တနာရီ (သို႔) တရက္မွ်)ကို ကပ္ေဘးသင့္ၾကရရွာသူမ်ားအတြက္ ထည့္၀င္ လႉဒါန္းႏိုင္ပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ ေရာက္ရွိရာႏိုင္ငံမ်ားရွိ က်ေနာ္တို႔ အလုပ္လုပ္ၾကရာ အလုပ္႐ံုစက္႐ံုမ်ားမွ အလုပ္ရွင္မ်ားကို အက်ဳိးအေၾကာင္း ရွင္းျပ၍ အခ်ိန္ပို တနာရီ (သို႔) တရက္လုပ္ခြင့္ျပဳရန္ ေတာင္းဆိုလွ်င္ ျဖစ္ႏုိင္မည္ ထင္ပါသည္။ ဤအခ်ိန္ပိုတနာရီ (သို႔) တရက္သည္ ကပ္ေဘးသင့္ ၾကရရွာသူမ်ားအတြက္ ေရၾကည္တေပါက္မွ် လ်င္လည္း ျဖစ္ေစ၊ ဆန္ျပဳတ္ဇြန္း၊ ထမင္းတလုတ္မွ် လ်င္လည္းျဖစ္ေစ အသက္ဆက္ေစလိုသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဒါနျပဳရန္ ျဖစ္သည္ဆိုသည္ကို သက္ဆိုင္ရာ အလုပ္ရွင္/ ကုမၸဏီပိုင္ရွင္မ်ား နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပမည္ဆိုလွ်င္ ရႏိုင္ေကာင္း၏ဟု ထင္မိသည္။

ေနာက္တခုမွာ "ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႔မ်ား ကပ္ေဘးသင့္ရာ ေနရာမ်ားသို႔ ေရာက္ရွိေစေရးႏွင့္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးဆိုင္ရာ ပညာရွင္မ်ား ကြင္းဆင္း ေလ့လာႏုိင္ေရး တို႔အတြက္ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီမွ ၾကား၀င္ေဆာင္ရြက္ေပးရန္" အေရးဆိုသည့္ လႈပ္ရွားမႈတခု ျပဳလုပ္သင့္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ ဤလႈပ္ရွားမႈအတြက္ လူတိုင္းလူတိုင္း (စေန-တနဂၤေႏြေန႔မ်ား၌ လုပ္လွ်င္ ရႏုိင္ပါေသာ္လည္း) မိမိတို႔အလုပ္မွ ခြင့္တရက္စီ ေတာင္းခံ၍ ၾကားရက္ တရက္ရက္တြင္ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ သီးသန္႔ ျပဳလုပ္ၾကလွ်င္ ပို၍မ်ား ထိေရာက္ေလမည္လားဟု စဥ္းစားမိပါသည္။ ဤသို႔ျပဳလုပ္ရသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ က်ေနာ္တို႔ ေတာင္းခံသည့္ ခြင့္တရက္သည့္ က်ေနာ္တို႔အတြက္ မဟုတ္။
က်ေနာ္တို႔ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာအတြက္ မဟုတ္။ "ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရးအတြက္ ျဖစ္သည္" ဟူသည့္အခ်က္ကို ေပၚလြင္ေစလိုျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ (အေၾကာင္း ေၾကာင္းေၾကာင့္ ထိုသုိ႔ျပဳလုပ္ရန္ မျဖစ္ႏုိင္သည့္ ေနရာမ်ားလည္း ရွိေကာင္း ရွိႏုိင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဤေနရာမ်ား၌ လက္ေတြ႔ႏွင့္ ကိုက္ညီသည့္ နည္းလမ္းတခုခုကို မိမိတို႔ဘာသာ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ၾကလိမ့္မည္ဟု ထင္ပါသည္။)

အကယ္၍ နာဂစ္ကို ေဒသတြင္းအေရးဟု ယူဆလွ်င္ အာဆီယံအေနျဖင့္ မုခ်ၾကား၀င္ ေဆာင္ရြက္ရေပမည္။ အကယ္၍ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ အေရးကိစၥဟု ယူဆလွ်င္ ကုလသမဂၢအေနျဖင့္ မုခ်ၾကား၀င္ ေဆာင္ရြက္ရေပမည္။ အကယ္၍ ျပည္တြင္းေရးသက္သက္သာလွ်င္ ျဖစ္သည္ဟု ယူဆလွ်င္ "We are very Concern" "We are watching" ဟူသည့္ သံတမန္ ေ၀ါဟာရမ်ားသံုး၍ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနၾက႐ံုပင္။ သို႔ေသာ္ နာဂစ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည့္ ကပ္သင့္မႈကို ႏိုင္ငံေရး ပဋိပကၡမ်ားႏွင့္ တမ်ဳိးတစား တည္း သတ္မွတ္၍ ျမန္မာျပည္၏ ျပည္တြင္းေရးကိစၥသက္သက္ သာလွ်င္ ျဖစ္ေပသည္ဟူသည့္ ေကာက္ခ်က္မ်ဳိး ခ်သင့္ပါ၏ေလာ။ စစ္အစိုးရလက္ ၀ကြက္အပ္၍ လက္ပိုက္ၾကည့္ေန ၾကသင့္ပါ၏ေလာ။

ခၽြတ္ၿခံဳက်မြဲေတ၍ ေသငယ္ေဇာကပ္ေနသည့္ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားႏွင့္ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ႀကီးစြာျဖင့္ 'ရြတ္ဆြဲသြားေနသည့္ တိုင္းျပည္ႀကီးတျပည္ နာလန္ျပန္ထလာဖို႔ အတြက္ က်ေနာ္တို႔တြင္ လုပ္ေဆာင္စရာကိစၥမ်ားစြာ က်န္ရွိေနပါေသးသည္။ အေရးႀကီးသည္မွာ လူမ်ားမ်ား ပါ၀င္ႏိုင္၍ ေနရာမ်ားမ်ား၌ ခိုင္က်ည္စြဲၿမဲစြာ လုပ္ေဆာင္ ႏိုင္မည့္ နည္းလမ္းမ်ားကို မွန္ကန္စြာေရြးခ်ယ္၍ ေဖာ္ထုတ္ေဆာင္ရြက္သြားၾကရန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဆိုၾကပါစို႔။ အိမ္မွ စပါးက်ီမီးေလာင္ျခင္းသည္ လယ္သမား တဦး၏ အ႐ိႈက္ကိုထိသြားျခင္း မည္သကဲ့သုိ႔၊ ႏုိင္ငံ၏စပါးက်ီ ပ်က္သုဥ္းသြားျခင္းသည္ ႏုိင္ငံသူႏိုင္ငံသားမ်ား၏ အ႐ိႈက္ကို ထိသြားျခင္း မည္ေပသည္ဟု ဆိုရမည္ ထင္ပါသည္။

ဧရာ၀တီတြင္ တိုက္သည့္ နာဂစ္ႏွင့္ စီခၽြမ္းတြင္လႈပ္သည့္ ငလ်င္သည္ သူ႔ဘာသာသူ တသီးတျခားျဖစ္သည့္ ျပႆနာတရပ္ မဟုတ္ႏိုင္။ ကုိယ္ျဖစ္ကုိယ္ခံ၊ ကိုယ့္ျပႆနာ ကိုယ္ရွင္းဟု သေဘာထား၍ရသည့္ ပြဲၿပီးမီးေသ အျဖစ္အပ်က္မ်ဳိး မဟုတ္ႏိုင္။ ဧရာ၀တီနာဂစ္ႏွင့္ စီခၽြမ္းငလ်င္သည္ ေျမခ်င္းဆက္ အမႊာျပႆနာ ျဖစ္သည္။ တိတိက်က် ေျပာရလွ်င္ ေျမကမာၻ ျပႆနာ၊ လူသားမ်ဳိးႏြယ္ ျပႆနာ။

နာဂစ္ကို ႏိုင္ငံပိုင္ လုပ္၍မရ။ နာဂစ္ကို ျပည္တြင္းေရး သက္သက္မွ်ဟု ေျပာ၍မရ။ နာဂစ္ကို "ေလႀကီးမိုးႀကီး က်ခဲ့တုန္းက ေပါ့…" ဟူသည့္ ဒ႑ာရီတရပ္သဘြယ္ ေမွးမွိန္ေအာင္ လုပ္၍ မရ။ နာဂစ္သည္ အနာဂတ္ကို လွမ္းေျခာက္သည့္ အတိတ္၏ တေစၦ။ နာဂစ္သည္ သဘာ၀အႏၱရာယ္ႏွင့္ အနာဂတ္လံုၿခံဳမႈ ျပႆနာ။ နာဂစ္သည္ အနာဂတ္အတြက္ ထိုးသည့္ ေခါင္းေလာင္း။ နာဂစ္သည္ လူတိုင္းအတြက္ ထိုးသည့္ေခါင္းေလာင္း။

ငါတို႔ရဲ႕

အခ်ိန္ပို တရက္ဟာ လူသားခ်င္း စာနာမႈအတြက္၊

ငါတို႔ရဲ႕

ခြင့္ရက္ တရက္ဟာ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးအတြက္။

Source