တူညီမ်ွကာ ကူညီၾကပါ( နာဂစ္ေပးစာ )

ေကေရ-
ဧရာ၀တီ တိုင္း ခရီးထြက္ ျပီး ကတည္း က..အေတြ႕ အၾကံဳ ေတြ ေျပာပါ ဦး ဆို လို႕.. ေက ဆီ စာေရး မယ္ - ေရးမယ္ နဲ႕..အခုမွပဲ ေရးျဖစ္ ေတာ့တယ္။ ျပန္ေရာက္ ျပီး ကတည္း က..ရံုး အလုပ္ ကို အာရံု ျပန္ စိုက္ … ျပီး ေတာ့..လိိုအပ္တဲ့.. ရြာ ေတြဆီ ျပန္ပို႕ နိုင္ ဖို႕..အလွဴ ဆက္ ခံ ေန ရ တာေတြ နဲ႕..ခ်က္ ခ်င္း စာမေရး ျဖစ္ တာပါ။

ကိုယ္တို႕..volunteer (၁၀) ေယာက္ ဇြန္လ လယ္ မွာ ..ေမာ္လျမိဳင္ ကၽြန္း နဲ႕ ဘိုကေလး ျမိဳ႕နယ္ က..ရြာကေလး ေတြ ဆီ ..ခရီး ထြက္ ျဖစ္ ၾကတယ္။ ေလွေသးေသး ေလး ေတြ စီး ျပီး ေခ်ာင္းရိုး ေျမာင္း ရိုး ေသး ေသး ေလး ေတြ ကို ျဖတ္ လို႕..ရြာကေလး ေတြ ဆီ ..အေရာက္ သြား ခဲ့ ၾကတယ္။ စုစု ေပါင္း (၁၄) ရြာ ေရာက္ ခဲ့တယ္။ ကိုယ္တို႕ အဖြဲ႕ ထဲမွာ ..ဆရာ၀န္ (၂) ေယာက္ နဲ႕..နာပ္စ္ (၁) ေယာက္ ပါေတာ့..ေရာက္တဲ့ရြာ တိုင္း မွာ ေဆးကုသ ေပး နိုင္ ခဲ့ ပါတယ္။ အေျခခံ စားေသာက္ကုန္ နဲ႕..အ၀တ္အစား အိုးခြက္ ေတြ ကို အဓိက..ထား - ေ၀ ခဲ့တယ္။ ေရ ကန္ ေတြ ျပန္တူးေဖာ္ ဖို႕..ေရစုပ္ စက္ နဲ႕ဆီ ေတြ ကိုလည္း..လွဴ ခဲ့ၾကတယ္။

ရြာသူ ရြာသား ေတြဟာေလ.. သူတို႕ဘ၀ ဆက္လက္ ရွင္သန္ ဖို႕..အလြန္အမင္း ပဲ ရုန္းကန္ ေန ၾကရတယ္။ ေရွ႕ဆက္ရမဲ့..ခရီး အတြက္ လည္း..ေမွ်ာ္လင့္ တၾကီး ရွိ ၾက တယ္။ ရြာသား ေတြ ေျပာျပ တဲ့..ဇတ္လမ္း ေတြ ဆိုတာ..အမ်ားၾကီး မွ..တကယ့္ အမ်ားၾကီး ပါပဲ..ေကေရ။ ကိုယ့္ အဖြဲ႕ ေတြ က..ပစၥည္း ေတြ ေ၀.. ေဆး ေတြ ကု ၾက ျပီ ဆို ရင္ ျဖင့္.. ကိုယ္ ကေတာ့.. ကိုယ့္ ရဲ႕ ရည္ရြယ္ ခ်က္ ကို အေကာင္ အထည္ ေဖာ္တာပါပဲ။

အလုပ္ ရဲ႕ သေဘာ သဘာ၀ အရ..ဒီမွာ..Counselling လုပ္ ေန ရ တဲ့..ကိုယ္က..ကေလး ေတြ အတြက္.. soft toy ေတြ နဲ႕..သၾကားလံုး ေတြ ..ဦး ထုပ္ ေတြ ..သယ္သြား တာေလ..။ စိတ္ဒဏ္ရာ ရ ေန ၾကတဲ့.. ကေလး ေတြ အတြက္.. တဒဂၤ ေပ်ာ္ရႊင္မူ အတြက္ ပါ။ အဲဒီ ပစၥည္း ေလး ေတြ ရ ေတာ့.. ကေလး ေတြ သိပ္ ေပ်ာ္ ၾကတာ.. ေတြ႕ ခဲ့ ရတယ္။

ကိုယ့္ မွာ သူတို႕ေလး ေတြနဲ႕.. Activities ေလး ေတြ လုပ္ဖို႕.. ယူသြားတဲ့..ပံုဆြဲစကၠဴ..ေရာင္စံု ခဲ တံ.. စတစ္ကာ ေလး ေတြ ေတာင္..မသံုး ခဲ့ ရဘူး။

ေက ေရ- ရြာ မွာ က..ပစၥည္း ေတြ ေ၀.. ေဆး ေတြကု ျပီး တာနဲ႕..ေနာက္တရြာ ကို..ခရီး ဆက္ ၾက ရ ေတာ့..ကိုယ့္ မွာ -အဲဒီေလာက္ အခ်ိန္ မရ ေလ...။ ကိုယ့္ ရဲ႕ ခင္မင္ ရင္း ႏွီး တဲ့ senior counsellor ေတြ ရဲ႕..အၾကံေပးခ်က္.. Psychiatrist ဆရာ၀န္ ၾကီး ရဲ႕ သင္ျပ ေပး မူ ေတြ နဲ႕ အတူ ..ပါသြားတဲ့ ဆရာ၀န္ ေတြ ရဲ႕ အကူအညီ နဲ႕..စိတ္ ေတြ ဂနာ မျငိမ္ ျဖစ္ ေန တဲ့.ရြာ သူ ရြာသား ေတြ ကို..ေဆး ကု ေပး နိုင္ ခဲ့ပါတယ္။

မွတ္ မွတ္ ရရ- အသြား (၄) နာရီ..အျပန္ (၄) နာရီ ၾကာ ေအာင္..ပဲ့ ေထာင္ ေလး စီး ျပီး သြားခဲ့ ရ တဲ့ ..ရြာ ကေလး က..ဇာတ္လမ္း ေလး အေၾကာင္း ေျပာျပမယ္ ေနာ္..။ အဲဒီ ရြာ က..ဘုန္း ဘုန္း က..ရန္ကုန္ ထိ တက္လာ ျပီး..အကူအညီ လာ ေတာင္း တာပါ။ ရြာ က ေ၀းလြန္း ေတာ့..အလွဴ ရွင္ ေတြ မေရာက္ ၾက ဘူးတဲ့။ ဒါနဲ႕ပဲ..တို႕ အဖြဲ ေတြ လွဴမဲ့ အထဲက.. ပစၥည္း ေတြ ကို.. ဘုန္းဘုန္း တို႕ ရြာ အတြက္.. ေလွၾကီး တစင္း နဲ႕ ခြဲ ျပီး..အရင္ ပို႕ထား လိုက္ ၾကတယ္။ ကိုယ္ တို႕ ရဲ႕..(၅) ရက္ ခရီး စဥ္ မွာ..ေနာက္ ဆံုး ေန႕ ၾကမွ..အဲဒီ ရြာ ကို..ဆင္းမယ္ လို႕..စီစဥ္ လိုက္ ၾကတယ္။ အဲဒီ ရြာ ကို ဆင္း တဲ့ ေန႕ လည္း ၾက ေရာ.. မိုးက..တေန ကုန္ နီး ပါးရြာ တာ..ေကေရ...။ ကိုယ္ တို႕ အဖြဲ႕ဆို တာ..လူတိုင္း က..ေရကူး တတ္ တာ လည္း မဟုတ္..။ ပဲ့ေထာင္ ေသး ေသး ေလး နဲ႕..မိုးေရ ၾကားထဲ မွာ..ေလွ ကလည္း..ေရနဲ႕ လက္ တလံုး အကြာ ေတာင္ မရွိ ေတာ့ တဲ့..ေခ်ာင္းရိုး ျပင္ မွာ..(၄) နာရီ ေက်ာ္ ေက်ာ္ ၾကာ ေအာင္ စီး ရင္း.. ` ေရ ေက်ာ္တိုး´ ဆို တဲ့..ရြာဆီ ..အေရာက္ သြားခဲ့ ၾက ပါတယ္။

ရြာေရာက္ ေတာ့.. ရြာသူ ရြာသား ေတြ နဲ႕ အတူ..လူနာ (၅၀) ေက်ာ္ ေလာက္ ေစာင့္ ေန ၾက ပါတယ္။ အရင္ ပို႕ထား ႏွင့္ တဲ့..ပစၥည္း ေတြ နဲ႕..ကိုယ္တို႕ ထပ္ သယ္ လာ တဲ့..ပစၥည္း ေတြ ကို ေ၀ ၾက တာေပါ့။ ထံုးစံ အတိုင္း..ကိုယ္ လည္း.. ကေလး ေတြ ကို..စု ျပီး...သၾကားလံုး ေ၀ ပါတယ္။ သၾကားလံုး ေ၀ အျပီး.. ဘုန္း ၾကီး ေက်ာင္း ေပၚ ျပန္ အတက္.. ကိုယ့္ ရဲ႕..လက္ကို..အမ်ိဳးသမီး တေယာက္ ..လာဖမ္းဆြဲ ျပီး.. ဒီက..အမက..ဒီရြာ က..မဟုတ္ေတာ့..ဘာမွ မရ ဘူးတဲ့ေလ..။ တို႕ ကလည္း..`အိုး..ဘာလို႕ မရ ရ မွာ လည္း..လာ..က်မ နဲ႕ လိုက္ခဲ့..လို႕..´ ေခၚ လိုက္ တယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ.. ေဆးကု တဲ့ အဖြဲ႕ ကို..ေစာင့္ ရင္း.. အဲဒီ အမ်ိဳးသမီး ေလး ကို လည္း..ပစၥည္း ေပး ရင္း..စကား ေျပာျဖစ္ ၾက ေတာ့မွ.. အသက္ (၃၀) ေက်ာ္စ..ဒီအမ်ိဳးသမီး ေလး က..ကေလး (၅) ေယာက္ ရွိတာ..( ၅) ေယာက္ လံုး..မုန္တိုင္း ထဲ မွာ..ေပ်ာက္ ဆံုး ေသဆံုးသြား ၾက တာ တဲ့။

သူ ကိုယ္ တိုင္ လည္း..လွိဳင္း နဲ႕ အတူ ပါ သြားလိုက္ တာ..ရြာသံုးရြာ အေက်ာ္ ေလာက္ မွာ..သြားတင္ ေနတာ..မနက္ မိုးလင္း ေတာ့..ခ်က္ခ်င္း သတိ မရ ဘူးတဲ့။ နဲနဲ ၾကာ ေတာ့ မွ..သတိ ရ လာ ျပီး..ရြာဆီ ကို တေျဖး ေျဖး ျပန္ လာေတာ့....ရြာ ေရာက္ေတာ့..သူ႕သားသမီး ေတြ တေယာက္မွ..မရွိ ၾက ေတာ့ဘူး။ သူ႕ ေယာက္်ား ေတာ့.အသက္ရွင္ က်န္ ခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ..သူ႕အေမ ရွိတဲ့..ဒီ - ေရ ေက်ာ္တိုး ကို လာ ေနတာတဲ့။ တို႕ ေတြ..စကား ေျပာ ေန တဲ့..အခ်ိန္ ..သူ႕ ေဘး နား မွာ ..တဘက္ ေလး ..ပခံုးေပၚ တင္ ျပီး..ကပ္ထုိင္ ေနတာ က..သူ႕အေမ ေပါ့။

သူ႕အေမ က..၀င္ ေျပာ ေတာ့ လည္း..သူ႕မွာ ..သမီး (၄) ေယာက္ ရွိ တာ၊ ဒီတေယာက္ ပဲ..အသက္ ရွင္တာ တဲ့ေလ.. က်န္တဲ့ သမီး (၃) ေယာက္ ကေမြး ထားတဲ့..ေျမး ေတြ ထဲက လည္း..(၂) ေယာက္ပဲ..သူမ်ား ျပန္ လာပို႕ ထားလို႕. ျပန္ရ ထားတာ တဲ့..။ ခပ္လွမ္းလွမ္း မွာ ရွိ ေနတဲ့..(၁၂) ႏွစ္ အရြယ္ ေကာင္ ကေလး ကို..လက္ညိွဳး ထိုး ျပ ရင္း..ဒီ ကေလး က..လွိဳင္း နဲ႕ ပါသြား ရင္း..ရြာတရြာ က..အမွိဳက္ေတြ ၾကားထဲ မွာ..မ်က္ ႏွာ ကေလးပဲ..ေပၚ ျပီး..တင္ ေနတာတဲ့။ ကေလး က..အမွိဳက္ေတြ ေအာက္မွာ..လံုး၀ မလွဳပ္နိုင္ ျဖစ္ ေနတာ။ အဲဒီ အခ်ိန္ မွာ ..လူ ေတြ လိုက္ ရွာ ေနတဲ့..ရြာသား ေတြကို..ေတြ႕ ေတာ့..` ကယ္ပါဦး´ လို႕ လွမ္းေအာ္ ေတာ့..ရြာသား ေတြက....ကေလး ကို အမွိဳက္ေတြ ၾကား ထဲက..ဆဲြထုတ္..ေအးလြန္း လို႕..မလွဳပ္ နိုင္ ျဖစ္ ေနတဲ့..ေျခ လက္ ေတြ ကို..ေသြး ေႏြး လာ ေအာင္..ႏွိပ္နယ္ ေပးျပီးမွ.. ရြာ နံမည္ ေမးလို႕..ရြာ အေရာက္ ျပန္ ပို႕ ၾက လို႕..ျပန္ရ ထား တာတဲ့ ကြယ္...။

ကဲ..ဒီမွာ ပဲ..ကိုယ့္ ရဲ႕..Counselling Session ကို..အေမေရာ..သမီး အတြက္ပါ..စ ရ ေတာ့တာေပါ့။ သူတို႕ ရင္ ထဲက..စကား ေတြ ထပ္ထြက္ လာ ေအာင္..ေျပာခ်င္ လာ ေအာင္..ကိုယ္ က..ေမးခြန္း ေတြ ေမး ရ ေတာ့ တာေပါ့။ သိ လိုက္ ရ တာ ကေတာ့.. သမီးေရာ..အေမေရာက..ျဖစ္ခဲ့တဲ့..အေၾကာင္း အရာ ေတြ ကို.. လံုး၀ ျပန္ မေျပာ ၾကဘူး။ တေယာက္ နဲ႕ တေယာက္..စကား လည္း ေျပာမေန ၾကဘူး။ ငိုလည္း မငို ေနၾကဘူး..။ အားလံုး ကိုျမိဳသိပ္ ျပီး ၾကိတ္ ခံ ေန ၾကတာ။ သမီးလုပ္တဲ့ သူက.. တေန႕ ကို တနပ္ပဲ စား ျပီး..ရြာ ေတြ ထဲ ကို..ေျခဦး တည္႕ရာ ေလွ်ာက္သြား ေနတာ..ည ဆို လည္း..ခႏၶာကိုယ္က.. မခံ နိုင္ ေတာ့မွ..အိပ္တာ။ အိပ္ လည္း ..ခဏ ပဲ။ နားထဲ မွာ လည္း..သား ေတြ..သမီး ေတြ ရဲ႕..ကယ္ပါ ..ယူပါ..တစာစာ နဲ႕..အကူအညီ ေတာင္း ေနတဲ့..အသံ ေတြပဲ..ၾကားေန ရ တာ တဲ့။

ကဲ- ေကေရ... သူတို႕ ခံစားခ်က္ ေတြ ပြင့္ ထြက္ ျပီး.. သက္သာ ေအာင္ လုပ္ ေပး ရမွာက..ကိုယ့္ တာ၀န္ ေလ....ကံေကာင္းစြာ နဲ႕ပဲ..သူတို႕ ေတြက..ကိုယ့္ ရဲ႕..ေမးခြန္း ေတြ ကို ေျဖ ၾက တယ္။ ေမး ရင္း..ေျဖရင္း..ေျပာရင္း နဲ႕ပဲ.. တခ်ိန္ မွာ ေတာ့..သမီး ျဖစ္တဲ့သူက..ငိုခ် ပါေလ ေရာ..။ ဒါနဲ႕ ပဲ.. ကိုယ္က..ငို တာဟာ..သာ မန္ ျဖစ္စဥ္ ပါ။ ငိုခ် လိုက္ျခင္း အားျဖင့္.. စိတ္ခံစားမူ ေတြ ..ေလ်ာ့ ေစပါတယ္။ ငိုခ်င္ ရင္..ငိုသာ ငိုခ်လိုက္ပါ လို႕..အားေပး ရ ပါတယ္။ ကဲ- ေကေရ.. စားစရာ က..မရွိ။ ၀တ္စရာ က..ဒီတစံု ပဲ ရွိ တဲ့..သူတို႕ဘ၀ မွာ ..ဒီ လို..စိတ္ ခံစားခ်က္ ေတြနဲ႕.. ခရီးဆက္ ရ မဲ့..ဒီရြာသူ နဲ႕..သူ႕အေမ ရဲ႕ ဘ၀ ကို..ေတြး မိ ေတာ့..ေတာ့္ ေတာ့္ ကို..ရင္ေလး မိပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ လည္း.. အားေပး ရ မွာ က..ကိုယ့္ တို႕ တာ၀န္ေလ။ တို႕ ေတြ က..ရွင္းျပ လိုက္ ပါတယ္။ အမ တို႕..အဖြား တို႕ေတြရဲ႕..အသက္ရွင္ ျခင္း ဟာ..က် မတို႕ေတြ အတြက္..အင္မတန္ တန္ဖိုး ရွိပါတယ္။ က်မ တို႕ ေတြက..ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္ၾက ..လာနိုင္ တဲ့ အခြင့္အေရး ရ လို႕.. အမ တို႕ ဆီ ေရာက္ ေအာင္..လာနိုင္ ခဲ့ ၾက တာ။ မလာ နိုင္ တဲ့..ျပည္တြင္း ျပည္ ပ က..သူေတြက..လွဴဒါန္း လိုက္ တဲ့..ဒီပစၥည္း ေတြ မွာ.. အမ တို႕ ေတြ အတြက္.. ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာ ေတြ ပါ ၀င္ ေန ပါတယ္။ ကၽြန္ မ တို႕ ေတြ ဆို တာ..ေရ လည္း ေကာင္း ေကာင္း မကူး တတ္ ပါဘူး..ဒါေပမဲ့.. အမ တို႕ ဆီ ေရာက္ ေအာင္ လာခဲ့ ပါတယ္။ ဒါ ေၾကာင့္ မို႕..လူေရာ..စိတ္ ေရာ.. က်န္းမာ ေအာင္ ေန ေပး ၾကပါ။ အမ တို႕ ရဲ႕.. အသက္ရွင္ ျခင္း ဟာ.. က်မ တို႕ အားလံုး အတြက္..တန္ဖိုးျဖတ္ မရ ျခင္း ပါ လို႕..ေျပာ ျပ ေတာ့.. သူတို႕ ရင္ ထဲ မွာ လွိဳက္ ကနဲ..ျဖစ္သြား တဲ့ ခံစားခ်က္ ကို ..အနီးကပ္ ထုိင္ ေနတဲ့..ကိုယ့္ ဆီ..ရိုက္ခတ္ ေရာက္ လာ ပါတယ္။… ေျခ ဦး တည့္ ရာ..ေလွ်ာက္မသြား ပဲ.အဖြား နဲ႕ အတူတူ ရင္ဖြင့္ ၾက ရင္း..ငိုစရာ ရွိ လည္း ငို.. လုပ္ စရာ ရွိ လည္းလုပ္ ရင္း.. ဘ၀ ကို ျပန္ တည္ ေဆာက္ ဖို႕..အားေပး ခဲ့ ရတယ္။ ျပီး ေတာ့..ဆရာ၀န္ နဲ႕ တိုင္ ပင္ ျပီး ..စိတ္ျငိမ္ ေဆး နဲ႕..အားေဆး ေတြ လည္း ေပးျဖစ္ ခဲ့တယ္။

ေက ေရ- ရြာ ေတြမွာ..ကေလး ေတြ ဆိုတာ..မိုးသံ ေလသံ ၾကား ရင္..အေဖ အေမ ေတြ ဆီ..ေျပး ကပ္ ၾက တာပဲ။ တေစၧ သရဲ နဲ႕ ေျခာက္ ရင္..မေၾကာက္ ေပမဲ့.. မုန္ တိုင္း လို႕ ေျခာက္ ရင္ ..ကိုယ္ ေတြ..တုန္ ေန ေအာင္..ေၾကာက္ ၾက တယ္လို႕..ရြာသား တေယာက္ က..ေျပာ ျပ ေတာ့.. တို႕က..ဦး ေလး ရယ္..အဲလို ေတာ့..ကေလး ေတြ ကို..မေျခာက္ပါနဲ႕..စိတ္ဒဏ္ရာ ေတြ ..ရ ကုန္ ပါ ဦး မယ္ လို႕..တား ရ ေသးတယ္။ ကေလး ေတြ သာမက..ကၽြဲေတြ..ႏြားေတြ ကလည္း..ေလသံ ၾကားရင္..ေျခဦး တည့္ ရာ ေျပး ေန ၾက တာတဲ့။ ကိုယ္ တို႕ အဖြဲ႕ ေတြရဲ႕..လွဳပ္ ရွား မူ မွတ္ တမ္း ေတြ ကို..ဓါတ္ပံု ရိုက္ လို႕..ကင္မရာ က.. flash ထြက္ ရင္ ေတာင္..ေယာက္က်ား ရင့္မ ၾကီး ေတြက..` ေအာင္မေလး´ လို႕ ေအာ္ ျပီး..ကိုယ္ ေတြ တုန္ သြား တာ..ျမင္ရေတာ့..ကိုယ့္ စိတ္ ေတြ ..ဘယ္လုိ မွ..မေကာင္း နိုင္ ေတာ့ ဘူး ေက ေရ..

ရြာ က..မျပန္ခင္ ည မွာ လည္း..ေလ ေတြ မိုးေတြ ..အရမ္း တိုက္ လို႕..မနက္ (၄) နာရီ ေလာက္ မွာ..လန္႕နိုး ၾက ရတယ္။ ေလ က..မိုင္ (၅၀) ေလာက္ အထိ တိုက္သြား တာ။ တို႕ ေတြ က..မုန္ တိုင္း ကို မခံ ခဲ့ ရ ဘူးေတာ့.. အသံ ေတြ နား ေထာင္ ျပီး..ပါလာတဲ့..အဖြဲ႕သား ေတြ ကို..မနက္ က် ရင္..ရြာသား ေတြ က..ျပန္လႊတ္ မွ..ျပန္မယ္။ မိုးေလ ၀သ မေကာင္းလို႕.. မျပန္ ပါနဲ႕ ဆို ရင္ ေတာ့..တရက္ ဆက္ ေန ၾကတာ ေပါ့ လို႕ ..တိုင္ ပင္ ၾက ျပီး..ျပန္ အိပ္ ေပ်ာ္ သြား ၾကတယ္။ မနက္ က် မွ..သိ ရ တာ ကေတာ့.. ညတုန္းက..ရြာသား ေတြ ရြာလံုး ကၽြတ္နီး ပါး..လမ္း မေပၚ မွာ ေရာက္ ေန ၾက တာတဲ့။ ေလ လာတဲ့ ပံုစံ ကလည္း.. နာဂစ္ အတိုင္ ပဲ တဲ့ ေလ….. ။ ကဲ- လူ ေတြ ရဲ႕ စိတ္ ေျခာက္ ျခား မူ က..ခန္႕မွန္း လို႕ မရ နိုင္ ေလာက္ ေအာင္ ပါပဲ..ေက ေရ...။

တခ်ိဳ႕ ရြာ ေတြ မွာ..ေငြေၾကး စီးဆင္း မူ ဆို တာ..ရွိ ကို မရွိ ေတာ့ ဘူး။ ပစၥည္း တခု ကို..ေနာက္ တခု နဲ႕ လဲလွယ္ ျပီး..ေန ၾက ရ တဲ့ ဘ၀ ေရာက္ ေနၾက တယ္။ မ်က္စိ တဆံုး စိမ္း ေန တဲ့..လယ္ ကြင္း ျပင္ ေတြ မွာ..စပါး ပင္ ေတြအစား ..ျမက္ ပင္ ေတြ ၾကီး စိုး ေန တာ..ျမင္ ရ တာ..ရင္နာ စရာ ပါ ေက...။

ရြာသူ ရြာသား ေတြဟာ.. စိတ္ ပိုင္း ဆိုင္ ရာ သာမက.. ရုပ္ ပိုင္ း ဆိုင္ ရာ အရ လည္း..တကယ့္ ကို.. အကူ အညီ ေတြ လိုအပ္ ေန ၾက ေသးတယ္။



ေက်ာင္းရွိ တဲ့ ရြာ ေတြ မွာ လည္း..ေက်ာင္း ေတြက..ျပားျပား၀ပ္ ေအာင္ ျပိဳ ေန ၾကတာ။ ဘုန္းၾကီး ေက်ာင္း ေတြ ကလည္း..ျပိဳ ဆို ေတာ့...ဒီစာသင္ ႏွစ္ မွာ ကေလး ေတြ..ဘယ္လို စာသင္ ၾက ရ ပါ့ မ လဲ..။ တခ်ိဳ႕ ရြာ ေတြ မွာ..မူ လတန္း ေက်ာင္း ေတာင္ မရွိ ဘူး ေကရယ္။ ရြာသား ေတြ ဆီ က..ဒီ စကား ၾကားလိုက္ ရ ေတာ့.. အေတာ့္ ကို..အံ့ ၾသ သြား မိ တယ္။ နီးစပ္ ရာ ရြာ မွာ ရွိ တဲ့..မူ လတန္း ေက်ာင္း ကိုပဲ.. ေလွနဲ႕ သြား တက္ ၾက ရ တာ တဲ့….။ ဟူး... မလြယ္ ပါ လား ေက ေရ....။

ကိုယ္ တို႕တည္း ခဲ့ တဲ့..ရြာက..ရြာသူ ရြာသား ေတြ ေျပာ ျပ တာ ေတာ့..မိုးရာသီ မွာ..ေခ်ာင္း ေတြ ေျမာင္းေတြမွာ..ငါး ပုဇြန္ ရွာ စား လို႕..ရ ေန ၾက ေပမဲ့..မိုးရာသီ ကုန္ ရင္ ေတာ့.. က်ေနာ္ တို႕ ရြာသား ေတြ..ငတ္ ဦး မွာ ပါပဲ တဲ့..။ ကဲ ..ေက ေရ.. ဒီ စကား က..ကိုယ္ ့ကို တခ်ိန္ လံုး..ေျခာက္ လွန္႕ လို႕ ေနတယ္။ ဒီ ျပန္ ေရာက္ ျပီးကာမွ.. ရြာတရြာ က..ဘုန္းဘုန္း က..ဘိုကေလး တက္လာ ျပီး.. ရြာက..ရြာသူရြာသား ေတြ..ငတ္ ေတာ့မွာ မို႕လို႕..ဆို ျပီး..အလွဴ ရွင္ လာရွာ တဲ့..သတင္း လည္း ၾကားေရာ..ကိုယ္တို႕ေတြ..ဒီမွာ..အျမန္ ပိုက္ဆံစု ျပီး.. ပို႕ ေပး လိုက္ ေသးတယ္။

ကိုယ္ ကေတာ့..ေသြးေအးစ ျပဳ ေနျပီ ျဖစ္ တဲ့..ဗမာ အသိုင္း အ၀ိုင္း ကို ဧရာ၀တီ ရဲ႕ လက္ရွိ အေျခ အေန ကို တင္ျပ ဖို႕ ၾကိဳးစား ေန တယ္။ ျပီး ေတာ့..လစဥ္..အလွဴ ေငြ ေလး ေကာက္ ျပီး..ျပန္ ပို႕ ေပးဖို႕ လည္း..လုပ္ ေနျပီ။ ကူညီသူ အခ်ိဳ႕ လည္း ေပၚ ထြက္ လာေန ျပီ။ ျပည္တြင္းက..အလွဴရွင္ ေတြ က..အေတာ့ ကို အားေလ်ာ့သြား ျပီေလ။ ငတ္ ေနမဲ့.. ကိုယ္ တို႕ ရဲ႕..ျပည္သူ ေတြ ကို..သတိ ရ လိုက္ တိုင္း..ထမင္းလုတ္ က..မ်ိဳခ် ရ မွာ..ခက္ ခဲ ေန တုန္း ပဲ..ေက ေရ....။

ဧရာ ၀တီ တိုင္း ၾကီး ကလည္း..က်ယ္..ေရ လမ္း ခရီး ကလည္း ခက္.. ဒုကၡ ေရာက္ ေနတဲ့.. ျပည္သူ ေတြ က ကလည္း.. သန္းနဲ႕ခ်ီ ျပီး..အဲဒီ နယ္ ေတြ မွာ..ရွိ ေန ၾကတာ..။ ဒါ ေပမဲ့.. ဒီ ျပည္သူ ေတြ က.. ကိုယ္တို႕ ခ်စ္ရ တဲ့..ျပည္သူ ေတြ ေလ.. ။ ကိုယ္ တို႕..စား ခဲ့ တဲ့..ထမင္း ေတြ ျဖစ္ ေအာင္..ဖန္တီး ေပး ခဲ့ တဲ့..သူ ေတြ ေလ..။ ကိုယ္ တို႕ ေတြ ရဲ႕.. ဘ၀ က..ျပည္ ပ မွာ..သူတို႕ ေတြ နဲ႕ယွဥ္ ရင္..သက္ ေတာင့္သက္ သာ နိုင္ လွ ပါ တယ္။ ဘာျဖစ္ လို႕.. ကိုယ္ တို႕ ေတြ ရ ထား တဲ့..အထဲက..ခ်စ္ ရ တဲ႕ သူေတြ အတြက္.. မွ် ေ၀ မေပး နိင္ ရ မွာ လည္း ေနာ္... လက္ ေတြ ခိုင္ ခိုင္ တြဲ လို႕....တို႕ခ်စ္ တဲ့..သူေတြကို..ကယ္ တင္ ၾက ရ ေအာင္..ေက ေရ...

ေရ ေက်ာ္ တိုး ရြာက..အမွတ္ တရ ေပး လိုက္ တဲ့..ကဗ်ာ ေလး ကို လည္း..ေ၀မွ် ေပးလိုက္ ပါတယ္။ တူ ညီ မွ် ကာ..ကူ ညီ ၾက ရ ေအာင္ ကြယ္...

ေလေဘးသင့္ ျပည္သူ မ်ား ဆီ သို႕..ကမ္းလင့္ ေသာ လက္ မ်ား ..ဆက္ လက္ တိုးပြား ေန ပါေစ...။

သူငယ္ ခ်င္း - မေမ

က်ေနာ့ရ႔ဲ Email ကို ေပးပို႔လာတဲ့ Post ကေလးတစ္ခုကို မ်ွေ၀ခံစားႏိုင္ရန္ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ျခင္းပါ။ ခုလို ေပးပို႔လာတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါေၾကာင္း