ေယာေဆြ
တုိ႔ႏုိင္ငံသည္ ကၽြန္ႏုိင္ငံ၊ တုိ႔လူမ်ဳိးသည္ ကၽြန္လူမ်ဳိးအျဖစ္ သမုိင္းတြင္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႏွစ္ေပါင္းရွည္ ၾကာျဖစ္ခဲ့ဘူးၿပီ။ လက္နက္စြဲကုိင္ျခင္းမရွိေသာ ျပည္သူမ်ား အေပၚ လူစုဓားကုိင္ၿပီး မင္းလုပ္ခဲ့ၾက ေသာ ေရွးပေဒသရာဇ္ဘုရင္မ်ား၊ ေသနတ္ လက္နက္စြဲကုိင္၍ ျပည္သူကုိ ကၽြန္ျပဳအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေသာ အဂၤလိပ္သခင္ႀကီးမ်ား၊ ထုိ႔ ေနာက္ အေျမာက္၊ ေသနတ္၊ ေလယာဥ္အစုံအညီႏွင့္ ၀င္ေရာက္ သိမ္းပုိက္ခဲ့ၾကေသာ နိပြန္ဂ်ပန္ မာစတာမ်ား၊ ထုိအာဏာရွင္ အားလုံး၏ တူညီေသာ အခ်က္မွာ ျပည္သူ၏ အလုိဆႏၵမပါ၊ အာဏာကုိ လက္နက္အားကုိးျဖင့္ အႏုိင္အထက္ ရယူၾကၿပီး အာဏာတည္ၿမဲေရးအတြက္ ျပည္သူအေပၚ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ဖုိ႔ ၀န္မေလးၾကျခင္းပင္။
အစြယ္ရွိေသာ သတၱ၀ါက အစြယ္မဲ့ေသာ သတၱ၀ါအေပၚ၊ အခၽြန္အတက္ရွိေသာ သတၱ၀ါက အခၽြန္အတက္မဲ့ေသာ သတၱ၀ါအေပၚ၊ အားႀကီးေသာသတၱ၀ါက အားနည္းေသာ သတၱ၀ါအေပၚ ထင္သလုိျပဳက်င့္ခြင့္၊ ႀကီးႏုိင္ငယ္ညႇဥ္းခြင့္သည္ ေတာတြင္းတိရစာၦန္ ဥပေဒသာျဖစ္သည္။ လက္နက္ရွိသူက လက္နက္မဲ့သူအေပၚ ထင္သလုိအႏုိင္က်င့္ ဗိုလ္က်ေတာင္းဆုိရန္ မည္သည့္ လူသားတြင္မွ အခြင့္အေရးမရွိ။ ထုိ႔အတူ လူသားသည္ လက္နက္ကင္းမဲ့ျခင္းအေၾကာင္းေၾကာင့္ ေတာတြင္း တိရစာၦန္ဥပေဒကုိ ထိတ္လန္႔က်ဳိးႏြံစြာ လုိက္နာရန္ တာ၀န္မရွိ။
လူတုိ႔ေမြးဖြားလာျခင္းငွာ အားႀကီးသူျပဳသမွ် ငုံ႔ခံ၍ ကၽြန္အျဖစ္ အသက္ရွင္ၾကရန္ မဟုတ္။ လူသည္ လြတ္လပ္ေသာ စိတ္ဓာတ္ ကိန္းေအာင္းေမြးျမဴရန္၊ လြတ္လပ္ေသာ ႏႈတ္စကား ေျပာၾကားႏုိင္ရန္၊ လြတ္လပ္ေသာ အျပဳအမူ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရန္ ေမြးဖြားလာခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိအခြင့္ အေရးတုိ႔ တားျမစ္ပိတ္ပင္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခံရသည့္အခါ ထုိအာဏာရွင္တုိ႔ကုိ ျငင္းဆုိရန္၊ ခုခံရန္၊ ဆန္႔က်င္ရန္၊ တြန္းလွန္ရန္ လူသားတြင္ ေမြးရာပါအခြင့္အေရး၊ ေရွာင္လြဲခြင့္မရွိေသာ ေမြးရာပါ တာ၀န္ ျဖစ္လာရေပသည္။
ထုိအခြင့္အေရးကုိ စြဲကုိင္၍ ထုိတာ၀န္ကုိ ထမ္းေဆာင္ရန္ ၁၈၈၅ မွ ၁၉၄၂ အထိ ျမန္မာျပည္သား ငါတုိ႔အဘုိးအဘြား၊ အမိအဘတုိ႔သည္ ေတာင္သူလယ္သမားအေရးေတာ္ပုံ၊ အလုပ္သမားသပိတ္၊ ေက်ာင္းသားသပိတ္၊ ဌာနေပါင္းစုံသပိတ္၊ လူ ထုတုိက္ပြဲမ်ဳိးစုံျဖင့္ လြတ္ေျမာက္ေရး ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾက သည္။
ေအာင္ျမင္ျခင္းမရွိေသာ အခါ ၁၉၄၂ တြင္ ဂ်ပန္လက္ေအာက္ခံ (BIA) စစ္တပ္ႀကီးဖြဲ႕ၿပီး အဂၤလိပ္ တုိ႔ကုိ တုိက္ထုတ္ေသာပြဲတြင္ ပါ၀င္ခဲ့ၾကသည္။ ရလဒ္အျဖစ္ ဂ်ပန္ကၽြန္ျဖစ္ရျပန္သည္။ ၁၉၄၅ တြင္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တုိ႔ကုိ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရး ဆင္ႏႊဲၾကျပန္သည္။ ရလဒ္အျဖစ္ အဂၤလိပ္ကၽြန္ ျဖစ္ၾကရျပန္သည္။
၁၉၄၅ ေမလမွ ၁၉၄၈ ၾကား လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးမရွိေတာ့။ လြတ္လပ္ေရးကုိ ေသနတ္ကုိင္ တုိက္႐ုံ သက္သက္ျဖင့္ မရခဲ့။ သုိ႔ေသာ္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အသက္ေပးရန္အသင့္ရွိေနေသာ ႏုိင္ငံေရးဦးေဆာင္သူမ်ား၊ လက္နက္ကုိင္တုိက္ပြဲ ထပ္မံဆင္ႏႊဲရန္ အသင့္ရွိေနေသာ ေတာ္လွန္ေရး သမားမ်ား၊ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ မည္သည့္စြန္႔လႊတ္မႈကုိမဆုိ စြန္႔လႊတ္ရန္ ပုိင္းျဖတ္ထားေသာ ျပည္သူတရပ္လုံး၏ အားကုိ အဂၤလိပ္တုိ႔ မလြန္ဆန္ႏုိင္ေတာ့ေပ။ ျပည္သူတုိ႔၏ “ေနသူရိန္” ညီလာခံ ႏုိင္ငံေရး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေအာက္တြင္ ဂႏၵီစာခ်ဳပ္၊ ေအာင္ဆန္းအက္တလီစာခ်ဳပ္၊ လက်္ာဖရီးမင္း စာခ်ဳပ္၊ ပင္လုံစာခ်ဳပ္၊ ႏုအက္တလီစာခ်ဳပ္မ်ားျဖင့္ ေဆြးေႏြးပြဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ထုိင္ စာခ်ဳပ္အဆင့္ဆင့္ ခ်ဳပ္ဆုိၿပီး လြတ္လပ္ေရး အရယူခဲ့ၾကသည္။
၁၉၄၈ ဇန္န၀ါရီ (၄) ရက္။ ဤႏုိင္ငံသည္ လြတ္လပ္ေသာႏုိင္ငံ၊ ဤလူမ်ဳိးသည္ လြတ္လပ္ေသာ လူမ်ဳိးမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ကမာၻသုိ႔ ေၾကညာခဲ့ၾကသည္။ လြတ္လပ္ ေရးေၾကညာစာတမ္း အပုိဒ္ (၅) တြင္ ဤသုိ႔ ေဖာ္ျပခဲ့ၾကသည္။
အပုိဒ္ (၅)။ ။ ငါတုိ႔ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးသည္ မည္သူတဦးတေယာက္၊ တဖြဲ႕တသင္း၏ အေမြအႏွစ္ မဟုတ္။ မည္သူတဦးတေယာက္၊ တဖြဲ႕တသင္း၏ ပုဂၢလိကအပုိင္ ပစၥည္းမဟုတ္။ မည္သူတဦး တေယာက္၊ တဖြဲ႕တသင္းက ခ်ဳပ္ကုိင္အႏုိင္သိမ္းယူ၊ အက်ဳိးခံစားအပ္ေသာ ႏုိင္ငံမဟုတ္။ ---လူ အေပါင္းတုိ႔ သေဘာဆႏၵအရ လူအ၀ွမ္း၏ အက်ဳိးကုိ ေကာင္းစြာေဆာင္ရြက္ႏုိင္အံ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ေရြးေကာက္၍ သမၼတ တင္ေျမႇာက္ၾကေသာ မေဖာက္မျပန္၊ မစြန္းမၿငိ------ လူအေပါင္းတုိ႔ ဆႏၵ သာလွ်င္ အဓိကျဖစ္ေသာ သမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္တည္းဟူေသာ ျမတ္ေသာအျဖစ္ကုိ ငါတုိ႔ လက္ဆုပ္လက္ကုိင္ ငါတုိ႔ အပုိင္ရၿပီ။----ဤ ငါတုိ႔ ေၾကညာခ်က္ကုိ တကမာၻလုံး တေယာက္မက်န္ ၾကားသိေစသတည္း။
လြတ္လပ္ေသာႏုိင္ငံတခုသက္တမ္းတြင္ တႀကိမ္သာ ေဖာ္ျပခြင့္ရွိေသာ ေျပာင္းလဲ ျပင္ဆင္ခြင့္ မရွိ ေတာ့သည့္ အၿပီးသတ္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ေၾကညာစာတမ္းျဖစ္သည္။
ကမာၻစစ္ ျပာပုံဘ၀မွ ငါတုိ႔႐ုန္းထခဲ့ၾကသည္။ အေႏွာင့္အယွက္၊ အဖ်က္အဆီး မ်ဳိးစုံၾကားမွပင္ လြတ္လပ္ေရးသစ္ပင္ ရွင္သန္ႀကီးထြားလာခဲ့သည္။ ၁၉၆၀ ၀န္းက်င္ ေရာက္ေသာအခါတြင္မူ ထုိ လြတ္ လပ္ေရးသစ္ပင္၌ အသီးအပြင့္မ်ား စတင္ျမင္ ေတြ႕ခဲ့ၾကရၿပီ။ ထုိအခ်ိန္က ငါတုိ႔ႏုိင္ငံသည္----
ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒေအာက္က ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံေတာ္
ျပည္သူက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္သည့္ ျပည္သူ႔ကုိယ္စားလွယ္အစုိးရ
ႏုိင္ငံေရးအားျဖင့္ ကမာၻ႔ဘက္မလုိက္ႏုိင္ငံမ်ားအဖြဲ႕၏ ဦးေဆာင္ႏုိင္ငံ။ ကမာၻ႔ႏုိင္ငံအသီးသီးမွ အႀကီးအကဲတုိ႔ လာေရာက္လည္ပတ္ေနရေသာ ႏုိင္ငံ။
စီးပြားေရးအားျဖင့္ ဘဏ္တုိက္တြင္ ေရႊအျပည့္၊ ေငြအျပည့္ျဖင့္ အာရွ၏ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀ေသာႏုိင္ငံတခု။
စုိက္ပ်ဳိးေရးအားျဖင့္ ကမာၻတြင္ ဆန္အမ်ားဆုံး တင္ပုိ႔ေသာႏုိင္ငံ။
အေရွ႕ေတာင္အာရွ၏ အေစာဆုံးေသာ ႏုိင္ငံတကာေလယာဥ္ကြင္းႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာေလေၾကာင္းလုိင္း။
စက္မႈလက္မႈထုတ္ကုန္မ်ား ႏုိင္ငံျခားသုိ႔ တင္ပုိ႔စျပဳေနေသာႏုိင္ငံ။
ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္မႈအားျဖင့္ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏုိင္ငံအားလုံးက စံနမူနာျပဳ ေငးၾကည့္ေနရေသာႏုိင္ငံ။
က်န္းမာေရးအားျဖင့္ တႏုိင္ငံလုံး ေဆး႐ုံေဆးခန္းမ်ားတြင္ အခမဲ့ေဆးကုသ ေစာင့္ေရွာက္မႈ။
ပညာေရးအားျဖင့္ အာရွ၏ထိတ္တန္းႏုိင္ငံ။
လြတ္လပ္စြာ ေရးသားေဖာ္ျပခြင့္ရွိေသာ သတင္းစာနယ္ဇင္းေခတ္။
၁၉၆၂ မတ္လ (၂) ရက္။ ထုိလြတ္လပ္ေရး သစ္ပင္ပ်ဳိသည္ ႐ုတ္ျခည္း ခါးလယ္မွ ပုိင္းျဖတ္ျခင္း ခံလုိက္ရသည္။ စစ္အာဏာသိမ္းမႈျဖင့္ အရပ္သား ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ တုိင္းရင္းသားေခါင္း ေဆာင္မ်ားအားလုံး ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံခဲ့ရသည္။ ႏိုင္ငံသားတုိ႔၏ လြတ္လပ္ေရး ႐ုတ္တရက္ ဆုံး႐ႈံးခဲ့ၾကရျပန္သည္။ ၁၉၆၂ မွ ယေန႔တုိင္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္၊ တပါတီအာဏာရွင္စနစ္၊ စစ္အာ ဏာရွင္စနစ္။ အသြင္သဏၭာန္ေျပာင္း၊ လူအမ်ဳိးမ်ဳိး ေျပာင္းခဲ့ေသာ္လည္း အႏွစ္သာရအားျဖင့္ မေျပာင္းလဲခဲ့ၾကေပ။
ထုိအာဏာရွင္စနစ္သည္---
တုိင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးႏွင့္အတူ ေပါက္ဖြားခဲ့ေသာ လြတ္လပ္ေရး ေၾကညာစာတမ္းႏွင့္ ႏုိင္ငံဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကုိ စကၠဴစုတ္အျဖစ္ ဆြဲဆုတ္ပစ္ခဲ့သည္။
ျပည္သူကုိ ကုိယ္စားမျပဳႏုိင္သည့္ လူတဦးတစုက ျပည္သူ႔အာဏာကုိ အပုိင္သိမ္းယူ ထားသည့္ အာဏာရွင္အစုိးရ။
“တရားဥပေဒက မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစကာမူ” အာဏာရွင္လူတစုအလုိက် ထင္သလုိ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ၊ တရားစီရင္မႈ။
ႏုိင္ငံစီးပြားေရးကုိ အာဏာရွင္တုိ႔ ထင္သလုိ စီမံခန္႔ခြဲမႈ။
ႏွစ္ေပါင္း (၄၀) ေက်ာ္ အာဏာရွင္စနစ္သည္ ေအာက္ပါခါးသီးဖြယ္ အနိ႒ာ႐ုံမ်ားကုိ ေပါက္ဖြား ေစခဲ့သည္။
(က) ငွက္ေပ်ာသီးသည္ ငွက္ေပ်ာပင္ကုိ သတ္သကဲ့သုိ႔၊ ၀ါးသီးသည္ ၀ါးပင္ကုိ သတ္သကဲ့သုိ႔ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ျပည္သူက ေမြးေကၽြးခဲ့ေသာ လက္နက္ကုိင္တပ္သည္ မိဘျပည္သူကုိ ျပန္လည္ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေနရျခင္းျဖင့္ ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရးကုိ ဖ်က္ဆီးခဲ့ေသာ တပ္ဘ၀ ေရာက္ ခဲ့ရသည္။
(ခ) ၁၉၆၀ ခုႏွစ္၀န္းက်င္က ဥပေဒမဲ့ ေတာတြင္းလက္နက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႕၀င္ သုံးေလးေထာင္ခန္႔သာ ရွိေတာ့ရာမွ ယခုအခါ သုံးေသာင္းေလးေသာင္း။ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႕ေပါင္းမ်ားစြာ ေပၚေပါက္လာျခင္းျဖင့္ တုိင္းရင္းသားစည္းလုံးညီၫြတ္ေရး ပ်က္ျပားခဲ့ရသည္။
(ဂ) တုိင္းတပါးသုိ႔ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ေနၾကရသည့္ လက္နက္မဲ့ ေတာသူ ေတာင္သား တုိင္းရင္း သားမ်ား သိန္းဂဏန္းရွိေနၿပီ။
(ဃ) ႏုိင္ငံေရးအားျဖင့္ ကမာၻ႔ယဥ္ေက်းေသာ ႏုိင္ငံအမ်ားက ေဘးဖယ္၀ုိင္းက်ဥ္ခံေနရသည့္ အာဏာရွင္တုိ႔အုပ္စုိးခံ သိကၡာမဲ့ႏုိင္ငံအျဖစ္။
(င) စီးပြားေရးအားျဖင့္ ဘဏ္တုိက္ရွိ ေရႊ၊ ေငြမ်ား ကုန္ခန္းသြားၿပီး ႏုိင္ငံတကာ ေႂကြးၿမီမ်ားျဖင့္ ႏြံနစ္ေနသည့္ ကမာၻ႔အဆင္းရဲဆံုးႏုိင္ငံတခု၊ အေရွ႕ေတာင္အာရွ၏ ေအာက္ဆံုးပိတ္ ႏုိင္ငံတခု။
(စ) ႏုိင္ငံသားတုိ႔ သံုးစဲြရန္ အပ္၊ ဓား၊ အုိးခြက္ပန္းကန္မွအစ အ၀တ္အထည္၊ လူသံုးကုန္ ပစၥည္းအလယ္၊ ယာဥ္ကား၊ ဓာတ္ဆီ၊ ဒီဇယ္ဆီ၊ သံထည္၊ ဘိလပ္ေျမအဆံုး တုိင္းတပါးက တင္သြင္းေနရေသာႏုိင္ငံ။
(ဆ) စုိက္ပ်ဳိးေရးအားျဖင့္ ႏုိင္ငံတကာသုိ႔ ဆန္တင္ပုိ႔ေရာင္းခ်ႏုိင္ျခင္း မရွိေတာ့႐ုံမက မၾကခဏ ဆန္စပါးသီးႏွံ ရွားပါးမႈပင္ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရေသာႏုိင္ငံ။
(ဇ) သားစဥ္ေျမးဆက္ သံုးမကုန္ႏုိင္ဟု မွတ္ယူခဲ့ေသာ သစ္ေတာမ်ား၊ ေျမေပၚေျမေအာက္ ေက်ာက္မ်က္ရတနာ သယံဇာတမ်ား ဆယ္စုႏွစ္ တခုႏွစ္အတြင္းပင္ ကုန္ခန္းေပ်ာက္ကြယ္ သြားေစခဲ့ၿပီ။
(စ်) ေဆး႐ုံ ေဆးခန္းမ်ားတြင္ ေဆးမရွိေတာ့႐ုံမက ေဆးဘက္၀န္ထမ္းအမ်ားတုိ႔သည္ လူနာႏွင့္ ေငြရွာစားေနရေသာ အသျပာေဆး၀န္ထမ္းမ်ားအျဖစ္ ေရာက္ခဲ့ရၿပီ။
(ည) ေက်ာင္းမ်ားတြင္လည္း စာသင္ၾကားေရးစနစ္ ခၽြတ္ယြင္းပ်က္စီးသြား႐ုံမက ဆရာမ်ားသည္ ေက်ာင္းသားႏွင့္ ေငြရွာစားေနရေသာ အသျပာဆရာမ်ားဘ၀ က်ေရာက္ခဲ့ရၿပီ။
(ဋ) အဆုိးဆံုးအျဖစ္ ႏုိင္ငံသားလူငယ္မ်ား တုိင္းတပါးသုိ႔ ကၽြန္ခံသြားေနရၿပီ။ ေယာက်္ားလူငယ္ အမ်ားသည္ သူတပါး မလုပ္လုိေသာ အလုပ္ကုိ နည္းပါးေသာ အခေၾကးေငြျဖင့္ ကာယကၽြန္အျဖစ္ လုပ္ေနရၿပီး မိန္းကေလးငယ္အမ်ား ကာမကၽြန္ဘ၀ ေရာက္ေနၾကရၿပီ။
(ဌ) ျပည္သူတုိ႔ လြတ္လပ္ရမည္ဟူေသာ ႏိုင္ငံေရးယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ လက္နက္စဲြကုိင္ျခင္း မရွိေသာ ျပည္သူေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာသည္ အက်ဥ္းေထာင္မ်ားတြင္ ႏွစ္ေပါင္း ေသာင္းေက်ာ္ က်ေရာက္ခံခဲ့ၾကရၿပီ။
(ဍ) လြတ္လပ္ျခင္းကင္းစြာ အာဏာရွင္အလုိက် ေရးသားေဖာ္ျပေနၾကရသည့္ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္းမ်ား။
(ဎ) တုိင္းျပည္အက်ဳိးမငဲ့ကြက္၊ ကိုယ္က်ဳိးသက္သက္သာ ၾကည့္ေတာ့သည့္ အခြင့္သာလွ်င္ ဘနဖူး သိုက္တူးဖုိ႔ ၀န္မေလးေတာ့သည့္ ကုိယ္က်ဳိးစီးပြား လူေပါင္းမ်ားစြာ “အာဏာရွင္စနစ္ႏြံ” မွ ေပါက္ဖြားႀကီးထြားေစခဲ့ၿပီ။
ျပည္သူလြတ္လပ္ျခင္းမရွိလွ်င္ ႏုိင္ငံသည္လည္း လြတ္လပ္ေသာ ႏုိင္ငံမဟုတ္ေတာ့ေပ။ တုိင္းျပည္ လြတ္လပ္ေရး၊ ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ကုိယ္က်ဳိးစြန္႔ အသက္ေပးလႉခဲ့ၾကသူမ်ား ခုအခ်ိန္ အသက္ရွိေနလွ်င္ သူတို႔ ဘာလုပ္ၾကမည္နည္း။ ဘာေျပာၾကမည္နည္း။
တို႔ႏုိင္ငံ ႀကီးစြာေသာ ႏုိင္ငံေရးအမွား ျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီးၿပီ။
*အဘုိးအဘြားတုိ႔ ထားရစ္ခဲ့သည့္ ခက္ခဲႀကီးေလးသည့္ သမုိင္းေပး၀န္ကုိ မွ်ေ၀ထမ္းေဆာင္ရန္...
*တုိ႔ ညီငယ္ ညီမငယ္မ်ား လြတ္လပ္ေသာေလ ႐ွဴ႐ႈိက္ႏုိင္ေစရန္...
*တုိ႔သား၊ တုိ႔သမီးမ်ား လြပ္လပ္ေရး၏ အသီးအပြင့္မ်ား ျပန္လည္ခံစားႏုိင္ေစရန္...
ယေန႔ေခတ္တြင္ လူျဖစ္ေနရေသာ ငါတုိ႔သည္ တုိင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရး အတြက္ အာဏာရွင္စနစ္ႏွင့္ ထုိစနစ္ သက္ဆုိးရွည္ေစေရး ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားကုိ ျငင္းဆုိရန္မွတပါး အျခားေရြးရန္ လမ္းမရွိ။ ။
No comments:
Post a Comment