ရဲေဘာ္ဖုိးသံေခ်ာင္း
နအဖစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ဘာေၾကာင့္ ဒါေလာက္ ေသြး႐ူးေသြးတန္းႏိုင္ေနရတာလဲ။ အိုင္တီနည္းပညာအေပၚ ဘာေၾကာင့္ ဒါေလာက္ အၿငိဳးအေတးႀကီးေနရတာလဲ။ ၈၈မ်ိဳးဆက္နဲ႔ ေက်ာင္းသားလူငယ္ အင္အားသစ္ေတြကို ဘာေၾကာင့္ ဒါေလာက္ နာၾကည္းေနရတာလဲ။
ဘာကိုအေၾကာက္ႀကီးေၾကာက္ေနတာလဲ။
နအဖရဲ႕လုပ္ပံုကိုင္ပံုေတြေၾကာင့္ လူတိုင္းရဲ႕ေခါင္းထဲမွာ ေမးခြန္းထုတ္စရာေတြ တသီႀကီး ေပၚေပါက္လာပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဒီစစ္အာဏာရွင္ေတြကို မုန္းတီးရြံရွာတာနဲ႔ပဲ ဒင္းတို႔က (၆၅) ႏွစ္ ခံမွာမို႔လားလုိ႔ ေမးခြန္းထုတ္ၿပီး ျပန္ေျပာၾကပါတယ္။ မခံမရပ္ႏိုင္တာကေတာ့ တကမာၻလံုးပါပဲ။
ေသခ်ာတာတခုကေတာ့ နအဖဟာ ဒီလူေတြအေပၚ အခုလို အျပစ္ဒဏ္ႀကီးေတြ ခ်လိုက္ျခင္းအားျဖင့္ သူတို႔ရဲ႕နန္းသက္က ဘယ္ႏွႏွစ္ပဲခံခံ၊ အနည္းဆံုး (၆၅) ႏွစ္ေတာ့ ဒီလူေတြနဲ႔ ရန္သူပဲလို႔ ေၾကညာလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလူေတြရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ ဧရာမ အမ်ားစုျပည္ သူလူထုႀကီးရွိေနတယ္ဆိုတာကို ဒီနအဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ မသိတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါ ေၾကာင့္ သူတို႔ဟာ ဒီျပည္သူလူထုႀကီး တရပ္လံုးနဲ႔လည္း အနည္းဆံုး (၆၅) ႏွစ္ေတာ့ ရွားေစာင္းေစးနဲ႔မ်က္ေခ်းပဲလို႔ ေၾကညာလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။ တနည္း ထပ္ေျပာရရင္ ဒင္းတို႔ဘက္က ေသခန္းျပတ္ ေၾကညာတာပါပဲ။
စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ ျပတ္သားမႈကို အသိအမွတ္ျပဳၾကရမွာပါ။ တပါတည္းမွာ ကိုယ့္ဘက္ကလည္း ျပတ္သားၾကဖို႔လိုပါတယ္။ ဒီလို တဖက္က ျပတ္ျပတ္သားသား ေၾကညာေနခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ဘက္ကအေလွ်ာ့ေပးၿပီး သူတို႔အစီအမံအတိုင္း လုိက္လုပ္ဖို႔ ေျပာသံေတြ အခုအခါမွာ အေတာ္ေလးၾကားေနရပါတယ္။ အံ့ၾသစရာပါ။ အခုေနာက္ဆံုး ေထာင္ဒဏ္ခ်မႈေတြကိုၾကည့္ရင္ စစ္အာဏာရွင္မ်ားရဲ႕ ပင္ကိုယ္လကၡဏာဟာ တစက္ေလးမွ ေျပာင္းမသြားေၾကာင္း၊ ရွစ္ေလးလံုးကာလတုန္းကနဲ႔ အတူတူသာျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားလွပါတယ္။ ဒါျဖင့္ရင္ အခုအခါမွာ ဘာေၾကာင့္ ဒင္းတို႔ကို ရွစ္ေလးလံုး ကာလတုန္းကလို သေဘာမထားႏိုင္ရမွာလဲ။ ဒင္းတို႔လက္ေတြဟာ အရင္တုန္းက ေပက်ံခဲ့တဲ့ေသြးေတြ ေျခာက္ဖို႔ ေနေနသာသာ တိုးလို႔သာ ေပက်ံလာေနပါတယ္။ ဒါေတြကိုသိရက္နဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ နအဖကို ထိပ္တိုက္မရင္ဆိုင္ဖို႔ ေျပာေနၾကတာလဲ။ ေၾကာက္တတ္ရင္ ဝန္မကင္းဘူး၊ ဝန္ပိတယ္ဆိုတာဟာ ေရွးက လူႀကီးေတြ သူတို႔ရဲ႕အေတြ႕အႀကံဳ၊ သင္ခန္းစာေတြအရ အစဥ္အဆက္ေျပာခဲ့ၾကတဲ့ စကားျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္အင္အားကို ကိုယ့္ျပည္သူလူထုအေပၚမွာ မူတည္ၿပီး တြက္ဖို႔လိုပါတယ္။ တိုင္းတပါးက အေျခအေနတခုအေပၚ မူတည္ၿပီးတြက္ရင္ အစြယ္ျပဴးျပဴး စစ္ဘီလူးႀကီးကို (၁၃) ႏွစ္သား လူရည္ခၽြန္ေက်ာင္းသားေလးလို ျမင္လိုက္၊ ရေသ့ရဟန္းလိုျမင္လိုက္၊ သူခိုးၾကမ္းပိုးလို ျမင္လိုက္၊ အမ်ဳိးမ်ဳိး ျမင္မိေနမွာပါပဲ။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ေၾကာက္ တာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လက္ေလွ်ာ့တာတမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာျပည္ရဲ႕ႏိုင္ငံေရးဟာ ဒီအေျခအေနမွာ လက္ေလွ်ာ့တာ၊ လက္နက္ခ်တာေတာင္ နအဖက အသိအမွတ္ျပဳခ်င္မွ ျပဳတယ္ဆိုတာကို မေမ့ဖို႔လိုပါတယ္။ လက္နက္ခ်ခ်င္လို႔၊ တဖ်ာစာေလာက္ေလးရရင္ေတာ္ပါၿပီလို႔ ေျပာေန၊ အခ်က္ျပေနသူေတြ နည္းတာ မွတ္လို႔။ နအဖက ဖုတ္ေလတဲ့ ငပိရွိတယ္လို႔ေတာင္ သေဘာမထားဘူးမဟုတ္ လား။ သူ႔အနားမွာ မူလလက္ေဟာင္း လက္နက္ခ်ႀကီးေတြျပည့္လို႔ပါ။
ေနာက္ အခုတေလာ အေျပာမ်ားေနၾကတဲ့ကိစၥတခုက ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ ျဖစ္ပါတယ္။ နအဖအစီအစဥ္အတိုင္း ဒီေရြးေကာက္ပြဲသာ ျဖစ္ေပၚသြားလို႔ကေတာ့ ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္လည္း ဖ်က္သိမ္းၿပီးျဖစ္သြားမယ္၊ ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံုႀကီးလည္း သိပ္ေနာက္ ဆုတ္သြားမယ္ဆိုတဲ့သေဘာမ်ိဳး ေျပာသူ တခ်ဳိ႕ရွိပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြဟာ ကိုယ့္လုပ္ငန္းစဥ္ကို နအဖရဲ႕လုပ္ငန္းစဥ္အေပၚမွီၿပီး ခ်မွတ္ေနလို႔မျဖစ္ပါဘူး။ ကိုယ့္အစီအစဥ္ နဲ႔ ကိုယ္သြားရမွာပါ။ နအဖက သူတို႔ရဲ႕ဖြဲ႕စည္းပံုအတြက္ ဆႏၵခံယူပြဲလုပ္ တယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ကအဲဒီဟာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ လုပ္စရာရွိတာကိုလည္းလုပ္၊ ကိုယ့္လုပ္ငန္းစဥ္အရ လုပ္စရာ ရွိတာကိုလည္းလုပ္။ နအဖက ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္တယ္ဆိုရင္ ကိုယ္က သူတို႔ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ လုပ္စရာရွိတာကိုလည္းလုပ္၊ ကိုယ့္လုပ္ငန္းစဥ္အရ လုပ္စရာရွိမွာကိုလည္း လုပ္ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္ရပါမယ္။ လက္နက္နဲ႔ အာဏာရွိေနမွေတာ့ ဒီႏိုင္ငံမွာ သူတို႔ဟာ ဒီလိုသဏၭာန္ပိုင္း ဆိုင္ရာေတြကို လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္လို႔ ရေနမွာပါပဲ။ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ စၾကာဝေတး နတ္မင္းႀကီးလို႔ ေၾကညာလည္း ရေနမွာပါပဲ။ အဲဒါေတြကိုၾကည့္ၿပီး ကိုယ့္ဘက္ က စိတ္ပ်က္ေန၊ စိတ္ဓာတ္က်ေနလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ျပႆနာရဲ႕ အခရာဟာ အာဏာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို နအဖစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္လို႔ အဲဒီအတြက္ တစိုက္မတ္မတ္၊ ကိုယ္ဖိရင္ဖိလုပ္ေနတာ ေအာင္ျမင္သေလာက္ ေအာင္ျမင္ေနတယ္လို႔ ေတာင္ ေျပာရင္ရမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြထဲမွာ ဒါကို သေဘာမေပါက္တဲ့လူေတြမ်ား ရွိေနေသးသလား စဥ္းစားစရာျဖစ္ေနပါတယ္။
“က်ေနာ္၊ က်မတို႔က အာဏာလိုခ်င္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး” ဆိုတဲ့ စကားမ်ားကို ခံုခံုမင္မင္ေျပာေနသူေတြ မၾကာခဏ ေတြ႕ေနရပါတယ္။ အမွန္ပါပဲ။ ကိုယ့္အတြက္၊ ကိုယ့္တဦးခ်င္း အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ အာဏရယူဖို႔ လံုးပန္းတယ္ဆိုတာေတာ့မေကာင္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ နအဖ စစ္အာဏာရွင္ေတြ အာဏာလက္လြတ္သြားေအာင္၊ အနည္းဆံုး စစ္တန္းလ်ား ျပန္သြားေအာင္ေတာ့ လုပ္ရမွာပါ။
တခ်ဳိ႕ကေတာ့လည္း ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုကိစၥတုန္းက နအဖက (၉ဝ) ရာ ခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္ ေထာက္ခံမဲရေအာင္ လုပ္သြားတာကိုၾကည့္ၿပီး ဒီ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲကို တိုက္ပြဲဝင္ခ်င္စိတ္ ကုန္ေနပါတယ္။ နအဖသာ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေအာင္ျမင္စြာလုပ္ႏိုင္ရင္ သြားပါၿပီလို႔ သေဘာထားေနၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နအဖရဲ႕ အစီအစဥ္ထဲမွာ ဝင္သာေပါင္းလိုက္ၾကစို႔ လားဆိုတာမ်ဳိး တရားထူေထာင္ၾကပါတယ္။ ဒီအယူအဆအတိုင္းလုပ္ဖို႔အတြက္ အေၾကာင္းေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးလည္း ျပၾကပါတယ္။ ဒီလိုေျပာလာရင္ သမိုင္းတေလွ်ာက္ က်ဆံုးသြားတဲ့၊ ေနာက္ၿပီး ေထာင္ထဲေနခဲ့တဲ့၊ ရွိေနၾကတဲ့လူေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ပါလို႔ေျပာခ်င္ပါတယ္။ တကယ္က ဒီေနရာမွာလည္း ျပႆနာက အထက္မွာေျပာခဲ့သလို ကိုယ့္ေသနဂၤဗ်ဴဟာနဲ႔ ကိုယ္ခ်ီတက္ဖို႔အတြက္ ကိုယ့္မွာ လက္ေတြ႕လုပ္ငန္း စီမံကိန္း ရွိမရွိဆိုတာပါပဲ။ ကိုယ့္စီမံကိန္း၊ ကိုယ္ေသနဂၤဗ်ဴဟာရွိလို႔ကေတာ့ သူလည္းသူလုပ္စရာရွိတာလုပ္၊ ကိုယ္လည္း ကိုယ္လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ျဖစ္မွာပါ။ ဒီလိုလုပ္ရင္းနဲ႔ သူ႔ေျခလွမ္းအမွားကို ကိုယ္ကအျမတ္ထုတ္ ႏိုင္ဖို႔ပဲ အေရးႀကီးပါတယ္။ အမွန္ပါပဲ၊ ဒီေရြးေကာက္ပြဲမွာ သူကလုပ္ခ်င္သလိုလုပ္မွာပါ။ ညစ္နည္းပေဒသာနဲ႔ အညစ္သရဖူေဆာင္းမွာပါ။ ကိုယ္ကေတာ့ ဒီအထဲကပဲ ကိုယ့္အတြက္ ဘာအျမတ္ထုတ္ႏိုင္လဲ စဥ္းစားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ႀကံလည္းႀကံဆရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ပိုအံ့ၾသစရာေကာင္းတဲ့ အယူအဆတခုလည္း ေတြ႕ေနရပါေသး တယ္။ တခ်ဳိ႕လူေတြရဲ႕အဆိုမွာ အတိုက္အခံေတြကိုက ေခါင္းမာလြန္းလို႔၊ အေလ်ာ့အတင္း မလုပ္တတ္လို႔၊ ႏိုင္ငံေရးပါး မဝလို႔ ဆိုသလို ကိုယ့္ဘက္ကိုယ္ ျပန္နင္းလာတာေတြ ပါေနပါတယ္။ ဒိအရင္ကေတာ့ အခုအဲဒီလိုေျပာေနသူေတြရဲ႕ ဆရာ့ ဆရာမ်ားက လက္နက္နဲ႔ အသတ္ခံေနရသူမ်ားဘက္က လက္နက္နဲ႔ မတုံ႔ျပန္ဖို႔ (အၾကမ္းမဖက္ဖို႔) ဆံုးမၿပီး လက္နက္ ကိုင္သူေတြကို ဆိုင္ရွင္လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ အခုလည္း နအဖကို စားပြဲေပၚမွာ ေတြ႕ဆံုတဲ့နည္းက လြဲလို႔ တျခားနည္းနဲ႔ မရင္ဆိုင္ဖို႔၊ တနည္းမဆန္႔က်င္ဖို႔ သတိေပးေနၾကပါတယ္။ နအဖဘက္က စားပြဲေပၚမွာေတြ႕ဆံုတဲ့ နည္းကလြဲၿပီး ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္၊ သတ္ျဖတ္၊ အကုန္လုပ္ေနတာ ေတြကိုေတာ့ သူတို႔ဘာမွမေျပာၾကဘူး။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ အေတြးအေခၚ ႐ႈပ္ေထြးမႈေတြေပၚေပါက္ တာဟာ မဆန္းပါဘူး။ ဒီလို အ႐ႈပ္အေထြးေတြေပၚလာရင္ ျပည္သူလူထုကိုျပန္ငဲ့ၾကည့္၊ အာဇာနည္ေတြကို ျပန္စဥ္းစား၊ ကိုယ့္ရပ္တည္ခ်က္ကို ၿမဲၿမံေအာင္လုပ္ၿပီး အေျဖရွာရမွာ ျဖစ္ ပါတယ္။ ရန္သူကို ပိုမတြက္ဖို႔၊ ေလွ်ာ့မတြက္ဖို႔ဟာ အေရးအႀကီးဆံုးပါပဲ။
No comments:
Post a Comment