“ေအာ္…ေနျပည္ေတာ္ေလဆိပ္တဲ့လား ”

စြာက်ယ္


ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္ရဲ႕ဗဟိုခ်က္ပိြဳင့္ေနရာျဖစ္တဲ့ ရာဇဌာနီ၊ ေဇယ်ဌာနီ ကြန္ကရစ္လမ္းမႀကီး ႏွစ္သြယ္ျဖာ ထြက္တဲ့ သေျပကုန္းအဝုိင္းကေန ရွစ္လမ္းသြား ကြန္ကရစ္လမ္းမႀကီးအတုိင္း (၁၀) မိနစ္ေလာက္ ေတာင္ဘက္ စူးစူးကို ကားနဲ႔သြားရင္ လက္ဝဲဘက္မွာ ဟုိတယ္ဇုန္ဆုိတာရွိတယ္။ ဟုိတယ္ေတြလုိ႔ဆုိေပမယ့္ ျမင့္ျမင့္မားမား၊ ခန္႔ခန္႔ညားညားပံုစံမ်ိဳး ဟိုတယ္ႀကီးေတြလုိမဟုတ္ဘူး။ မုိးအခါျဖစ္လုိ႔ ျမက္ေတာ၊ ခ်ဳံေတာေတြနဲ႔ စိမ္းစိုေနတဲ့ ကုန္းကမူေလးေတြေပၚမွာ ေဆာက္ထားတဲ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ တထပ္အေဆာက္အအံု၊ အရြယ္အစားခပ္ေသး ေသးေတြ။
Type the rest of your post here.

လက္ခ်ိဳးေရတြက္လုိ႔ရတဲ့ ေရႊျမန္မာ၊ သဂၤဟ၊ Golden Guest Hotel၊ ျမတ္ေတာ္ဝင္၊ ေရႊနန္းေတာ္၊ ဒီေလာက္ပဲ။ ဆီးႀကိဳဖိတ္ေခၚတဲ့ ေလာက္ေလာက္လားလား သားနားတဲ့ဆုိင္းဘုတ္ကလည္း မေတြ႔ရေတာ့ အခုလုိ ေျခာက္ ေျခာက္ကပ္ကပ္ျဖစ္ေနတာ မဆန္းဘူးေပါ့။ အဲဒီေနရာအထိေလာက္ပဲ ကြန္ကရစ္လမ္းမႀကီးမွာ ပလက္ေဖာင္းနဲ႔ ဓာတ္မီးတုိင္ကိုသာ ေတြ႔ရတယ္။

ဟိုတယ္ဇုန္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ေနရာကို ေမွ်ာ္ၾကည့္လုိက္ရင္ ယခင္က ယိုင္နဲ႔ေနတဲ့သံတမန္အိမ္ရာေနရာဆုိတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ကလည္း အခုေတာ့ ၿပိဳလဲသြားလုိ႔ မေတြ႔ရေတာ့ျပန္ဘူး။ ေရနံေခ်ာင္း၊ ေခ်ာက္ေဒသေတြက ကုန္း ေခါင္ေခါင္ ကမာၻေျမခဲ၊ ကမ္းပါးေျမခဲေတြမွာ ဆူးခ်ဳံေတာထေနတဲ့ က်ပ္တည္းခဲေျမေနရာကို ဘယ္ႏြားေက်ာင္း သားကမွေတာင္ ႏြားလာမေက်ာင္းတဲ့ေနရာ၊ ဒါဟာ သံတမန္အိမ္ရာေနရာတဲ့။

ဒီဟုိတယ္ဇုန္ဧရိယာ ေက်ာ္လာတာနဲ႔ ရွစ္လမ္းသြား ကြန္ကရစ္လမ္းမႀကီးဟာ ပလက္ေဖာင္းနဲ႔ ဓာတ္မီးတုိင္ေတြ ကို မေတြ႔ရေတာ့တာက ေနျပည္ေတာ္ေလဆိပ္ အဝင္ဝဂိတ္အထိပါပဲ။ ေတြ႔ပါၿပီ၊ ခပ္နိမ့္နိမ့္သာျမင္ရတဲ့ “ေနျပည္ ေတာ္ေလဆိပ္” လုိ႔ အုတ္တံတုိင္းနံရံမွာ ကပ္ေရးထားတဲ့ဆုိင္းဘုတ္။

ဂိတ္အဝင္ဝ အုတ္တံတုိင္းရဲ႕ဝင္ထြက္ေပါက္က ကားတစီးဝင္ထြက္႐ံုသာ ၾကည့္ပါ။ လံုၿခံဳေရးက ေျခာက္တိ ေျခာက္ခ်က္နဲ႔ အဲဒီ အဝင္ေပါက္လမ္းကဝင္သြားရင္ေတာ့ ေလးလမ္းသြားကြန္ကရစ္လမ္း၊ အလယ္ကြ်န္းမွာ ပန္းအလွသစ္ပင္အခ်ိဳ႕က ႀကဲတိႀကဲတဲ၊ ဒီအဝင္လမ္းကလည္း ပလက္ေဖာင္းမရွိေတာ့ ကေလးတရပ္သာသာ ရွိတဲ့ ေတာျမက္႐ုိင္းေတြက အၿပိဳင္းအ႐ုိင္းနဲ႔ ႀကီးထြားေနၾကတယ္။

ဒီလမ္းအတုိင္း အထဲဝင္ေတာ့ ဟိုမွာ လက္်ာဘက္က ျမင္ရတဲ့ တထပ္အေဆာက္အဦကို ေတြ႔ရပါၿပီ။ ပံုစံက ခပ္ကုပ္ကုပ္
“ေနျပည္ေတာ္ေလဆိပ္” တဲ့။ ရန္ကုန္ကန္ေတာ္ႀကီးေစာင္းမွာရွိတဲ့ စားေသာက္ဆုိင္တခုရဲ႕ တဝက္ ခန္႔သာရွိတဲ့အရြယ္အစား။ ဘယ္ခန္႔ညားပါ့မလဲ။ လက္ဝဲဘက္အနီးမွာေတာ့ တခန္းလွ်င္ (၂၅) ေပပတ္ လည္ရွိတဲ့ (၅) ခန္းတြဲ၊ တထပ္အေဆာက္အဦမွာ (၂) ခန္းက Air Bagan ႐ံုးနဲ႔ အျခား႐ံုးခန္း (၁) ခု၊ စားေသာက္ဆုိင္က (၃) ခန္း၊ ဆုိင္ထဲလည္း ဝင္ထုိင္ၾကည့္ပါဦး။ စားပြဲသံုးေလးလံုး ခ်ထားတာနဲ႔တင္ ဆုိင္ကျပည့္သြားၿပီ။

ေအာ္-ေနျပည္ေတာ္ေလဆိပ္၊ ေနျပည္ေတာ္ေလဆိပ္၊ ေနျပည္ေတာ္ေလဆိပ္၊ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ေတာ့မွ ရန္ကုန္-မႏၲေလး မီးရထားလမ္းမွာရွိတဲ့ ေတာဘူတာ႐ံု “က်ည္ေတာင္ကန္” ဘူတာ႐ံုသာသာလုိ႔ပဲျမင္ရတယ္။ ေလဆိပ္ဆုိတဲ့ အေဆာက္အဦေရွ႕ ေရာက္တဲ့ကားက ခ်က္ခ်င္းမထြက္ရင္ ေနာက္ကပါလာတဲ့ကားက ရပ္ဖုိ႔ ခပ္ခက္ခက္။ ကား Parking ေနရာက မ်ားမ်ားရပ္ႏုိင္တဲ့ အက်ယ္အဝန္းမရွိဘူး။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း ႏွစ္စီးသံုးစီးေလာက္သာ ကတ္ကတ္သတ္သတ္ ရပ္ထားႏုိင္တဲ့ ပါကင္မ်ိဳး။ ပန္းအလွပင္နဲ႔ေဝဆာေနတာ မရွိေတာ့ ေလညာက တျဖဴးျဖဴးတုိက္ေနတဲ့ ေလပူေတြကို ႐ွဴ႐ႈိက္ခံစား႐ံုပါပဲ။

ေလဆိပ္ထဲဝင္ပါၿပီ။

ပစည္းေတြခ်ိန္တြယ္တဲ့ ကတၱား…အားလားလား ၾကည့္ပါ။ ေစ်းထဲကပြဲ႐ံုမွာ ၾကက္သြန္ခ်ိန္တဲ့ Avery ကတၱား၊ ဘာလုိ႔မ်ားထားပါလိမ့္။ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီး တေယာက္စီသာသံုးႏုိင္တဲ့ ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းေရအိမ္ႏွစ္လံုး။

သံုးရ႐ံုသာ အျဖစ္ေဆာက္ထားတဲ့မဟာေလဆိပ္ႀကီး၊ ေလယာဥ္ကြင္းထဲကိုေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္ MAI ေလာက္သာ ပံုမွန္ပ်ံသန္းတဲ့ ေလယာဥ္ေသးေသးက ဗ်ဳိင္းဌက္တေကာင္ကြင္းထဲမွာ နားေနသလုိျမင္ရတဲ့ တကယ့္ေနျပည္ ေတာ္ေလဆိပ္။

ေနျပည္ေတာ္ေလဆိပ္က ေျခာက္ကပ္ေနသလုိ၊ ေလဆိပ္အသြားကြန္ကရစ္လမ္းကလည္း ဒီလမ္းေဘးက ရြာနီးခ်ဳပ္စက္ သဲေတာႀကီးေက်းရြာ၊ ေညာင္ကုန္းေက်းရြာစတဲ့ ရြာေလးငါးရြာက ရြာသားေတြ စက္ဘီးအိုစီးၿပီး ျမက္ထံုးေတြသယ္တဲ့လမ္းျဖစ္ေနၿပီ။

ဒါတင္မကေသး။ယာထဲကႏုတ္လာတဲ့ ေျမပဲပင္ေတြကို ကြန္ကရစ္လမ္း ႏႈတ္ခမ္းသားတေလွ်ာက္မွာ အားရပါးရ ေနလွမ္းလုိ႔ရလုိ႔ ဒီရြာသားေတြအတြက္ အသံုးတည့္ေနပါသတဲ့။