“ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး” အၿပီး တႏွစ္အၾကာ ျမန္မာျပည္

မံုပီး

နယူးေဒလီ။ ။ ရန္ကုန္ၿမ့ဳိ၏ လမ္းမမ်ားေပၚတြင္ ဆႏၵျပ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ လူထု၏ ထစ္ခ်ဳန္းဟစ္ေႂကြးလ်က္ ရွိေသာ အသံမ်ားၾကားတြင္ ခရီးသြားလုပ္ငန္း ကုမၸဏီတခုမွ မန္ေနဂ်ာမေလး ဝတ္ရည္ (အမည္ေျပာင္းထားသည္) လည္း သူမ၏ ရံုးခန္းေလးထဲမွ လမ္းေပၚရွိ ဆႏၵျပလူအုပ္ႀကီးကို ၾကည့္ရႈရန္ ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။

ထိုေန႔ကား ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၆ ရက္ေန႔ ျဖစ္ပါသည္ဟု ဝတ္ရည္က အမွတ္တရ ျပန္ေျပာင္း သတိရေနမိသည္။ ပထမေတာ့ ေၾကာက္၍ ဆႏၵျပလူအုပ္ႏွင့္ ေဝးေဝးတြင္ သူေန ေနခဲ့ေသးသည္။ ဆႏၵျပပြဲ အရွိန္ရလာသည္ႏွင့္အမွ်၊ ဆႏၵျပ သံဃာေတာ္မ်ား အရိုက္အႏွက္ ခံၾကရသည္ဟူေသာ သတင္းမ်ားကို ၾကားလာရသည္ႏွင့္အမွ် ဝတ္ရည္၏ ေၾကာက္စိတ္မ်ားလည္း ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ကုန္ေတာ့သည္။

“က်မလဲ ကုိယ့္စိတ္ကိုယ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ လမ္းေပၚက လူထုနဲ႔သာ အတူရွိေနခ်င္ေတာ့တာ၊ သံဃာေတာ္ေတြ နဲ႔သာ အတူ ရွိေနခ်င္ေတာ့တာ” ဟု အသက္ ၂၇ ႏွစ္ရြယ္ မန္ေနဂ်ာမေလး ဝတ္ရည္က ေျပာပါသည္။

နာရီဝက္မွ်ပင္မၾကာ၊ ဝတ္ရည္လည္း လမ္းေပၚမွ ဆႏၵျပလူအုပ္ႀကီးထဲတြင္ ပါဝင္ ခ်ီတက္ေနမိေတာ့သည္။ လက္နက္ကိုင္ စစ္သားမ်ားက သူတုိ႔သြားမည့္ လမ္းေပၚတြင္ သံဆူးႀကိဳးေခြမ်ားျဖင့္ အတားအဆီး အဟန္႔အတားမ်ား ျပဳလုပ္ထားၾကသည္။

သူႏွင့္အတူ ဆႏၵျပေနေသာလူထုႀကီး ေနာက္နာရီပိုင္းအတြင္း ဘာျဖစ္မည္ဆိုသည္ကို မသိ။ သူဤဆႏၵျပပြဲ ႀကီးတြင္ ပါဝင္လာခဲ့ျခင္းမွာ လူထုကို အညႇာတာကင္းမဲ့စြာ ရက္ရက္စက္စက္ ရိုက္ႏွက္ေနေသာ စစ္သားမ်ားကို စိတ္ဆိုး ေဒါသထြက္လြန္း၍သာ ပါလာမိခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ တခ်ိန္တည္းတြင္ ဤဆႏၵျပပြဲႀကီးက ျပည္သူလူထု နိစၥဓူဝၾကံဳေတြ႔ေနရေသာ ဒုကၡမ်ားမွ တစံုတရာ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္လိုျဖစ္ျငား ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကလည္း ရွိေနသည္။

“က်မ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္း သိပ္နားမလည္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ စစ္သားေတြက ဘုန္းႀကီးေတြကုိ ရိုက္တယ္ဆိုတဲ့သတင္း ၾကားရေတာ့ အရမ္း ေဒါသထြက္တယ္။ ျပည္သူေတြ ၾကံဳေနရတဲ့ အခက္အခဲေတြက သက္သာရာရမဲ့ အေျပာင္းအလဲေလး တခုခုလဲ လုိခ်င္တယ္” ဟု ဝတ္ရည္က ရွင္းျပသည္။

သို႔ေသာ္ သူ၏အိပ္မက္ႏွင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က ၾကာၾကာမခံပါ။ စစ္သားမ်ားက လူအုပ္ထဲကို ခ်ိန္ရြယ္ ပစ္ခတ္ေတာ့သည္။ ဝတ္ရည္လည္းလူအုပ္ႏွင့္အတူ ေရာ၍ ေျပးေနရေတာ့သည္။ ဘယ္ဆီကို ဦးတည္ေျပးေနမိမွန္းလဲ မသိ။

အေစာပိုင္းက ရွိခဲ့ေသာ ေၾကာက္ရြ႔ံစိုးရိမ္မႈမ်ား သူ႔ထံတဖန္ ျပန္လည္ ေရာက္ရွိလာျပန္သည္။ မေတာ္မတရား လုပ္ခဲ့သည့္ စစ္သားမ်ားကို လက္စားေခ်လိုျခင္းႏွင့္ အေျပာင္းအလဲအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တည္းဟူေသာ သူ၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွန္သမွ်လည္း အားလံုး ဆံုးရံႈးသြားျပန္သည္။

ကမၻာလွည့္ခရီးသြား ကုမၸဏီတခု၏ မန္ေနဂ်ာအျဖစ္ ဝတ္ရည္ရေသာလစာမွာ အေတာ္ေလး ေကာင္းပါသည္။ တလလွ်င္ က်ပ္ တသိန္း (ေဒၚလာ ၈ဝ ခန္႔) ရသည္။ ဤလခမွာ ဗမာျပည္တြင္ ရွားရွားပါးပါးရေသာ လစာေကာင္းျဖစ္သည္။ ကုမၸဏီ အလုပ္သမားအမ်ားစုအတြက္ ပွ်မ္းမွ်လစာမွာ တလလွ်င္ က်ပ္ ၂၅ဝဝဝ မွ ၅ ေသာင္းၾကားသာ ရွိသည္။

သို႔ေသာ္ ထိုေကာင္းလွပါသည္ဆိုေသာ လစာပင္လွ်င္ မိုးထိေအာင္ ထိုးတက္ေနေသာ ကုန္ေစ်းႏံႈးမ်ားေၾကာင့္ သူမအပါ အဝင္ မိသားစု ၆ ေယာက္အတြက္ ေလာက္ငရံုမွ်သာ ရွိသည္ဟု ဝတ္ရည္က ဆိုသည္။

“အေရာင္းျမႇင့္တင္ေရးအလုပ္ လုပ္ေနတဲ့ တျခားမိန္းကေလးေတြနဲ႔ ယွဥ္ရင္ေတာ့ က်မ လစာက အေတာ္ေလး ေကာင္းတာေပါ့ရွင္၊ ဒါေပမဲ့လဲ မေလာက္ပါဘူး” ဟု ဝတ္ရည္က ရွင္းျပပါသည္။

၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လလယ္က ေလာင္စာေစ်းႏံႈးမ်ား ျမႇင့္တင္လိုက္မႈေၾကာင့္ သူတုိ႔ရံုးရွိ ဝန္ထမ္းအားလံုး အေတာ္ေလး ထိခုိက္ခဲ့ရေၾကာင္း၊ ရံုးသြားစရိတ္အတြက္ အပိုေငြမ်ား ကုန္က်ၾကရေၾကာင္း၊ “စားျဖစ္ ေနျဖစ္ရံုဘဝကေန ဓားျပ ထပ္အတိုက္ခံလိုက္ရသလို ပါဘဲရွင္” ဟု သူမက ေျပာပါသည္။

ဤေနာက္ခံအေၾကာင္း အခ်က္ေအာက္တြင္ သံဃာေတာ္မ်ား ဦးေဆာင္သည့္ ဆႏၵျပပြဲမ်ား ျဖစ္ပြါးလာသည့္အခါ သူ႔ကို စိတ္လႈပ္ရွားေစခဲ့သည္။ လူထု၏ဘဝကို အေျပာင္းအလဲလုပ္ေပးႏိုင္မည့္ အခြင့္အလမ္းတရပ္အျဖစ္ သူမက ရႈျမင္ခဲ့သည္။

“က်မက အစိုးရကို ျဖဳတ္ခ်ဘို႔အထိ ေတြးထားခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ က်မတို႔ ေနရထိုင္ရတာေလးမ်ား နဲနဲအေျပာင္းအလဲ ျဖစ္မလားလို႔ ဆႏၵျပပြဲေတြအေပၚ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိတာပါ” ဟု ဝတ္ရည္က ဆိုသည္။

သို႔ေသာ္ ေသနတ္ပစ္သံမ်ားၾကားရၿပီး လမ္းမ်ားေပၚတြင္ ေသြးထြက္သံယို ျဖစ္ပြါးမႈမ်ားကို ေတြ႔လာရသည့္အခါ သူမ၏ ေၾကာက္ရြံ႔စိတ္မ်ား တဖန္ ျပန္ေပၚလာျပန္သည္၊ အေျပာင္းအလဲေလးမ်ား ျဖစ္မလားဟူေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေလးလည္း ကြယ္ေပ်ာက္သြားျပန္သည္။

“လမ္းေပၚမွာ ေသနတ္သံေတြၾကားရ၊ ေသြးထြက္သံယိုေတြ ျမင္ရေတာ့ က်မ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးေတြလဲ အကုန္ကုန္တာပါဘဲ။ က်မလဲ ရံုးဘက္ကို အတင္းျပန္ေျပးလာခဲ့တာ။ သူတို႔ေတြ ဒီေလာက္အထိ ယုတ္မာပက္စက္လိမ့္မယ္လို႔ တခါမွက်မ မေတြးခဲ့မိဘူး” ဟု ဝတ္ရည္က ေျပာသည္။

သို႔ေသာ္ ဤသို႔ ျဖစ္ရသည္မွာ ဝတ္ရည္ တဦးတည္း မဟုတ္ပါ။ သူ႔တြင္ရွိေနေသာ ေၾကာက္ရြံ႔မႈမ်ား၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့မႈမ်ားသည္ စစ္အာဏာရွင္မ်ား ႏွစ္ေပါင္း ၄ဝ ေက်ာ္ အုပ္စိုးခဲ့ေသာ ျမန္မာျပည္ရွိ လူအေတာ္မ်ားမ်ားထံတြင္ ရွိေနသည္။

ဝတ္ရည္လိုပင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္အျပည့္ျဖင့္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္က ျဖစ္ပြါးခဲ့သည့္ ဆႏၵျပပြဲမ်ားတြင္ ပါဝင္ခဲ့သည့္ ရန္ကုန္ၿမ့ဳိမွ လူငယ္တဦးကလည္း “လမ္းမေပၚမွာ ဆႏၵျပသံဃာေတြကုိ ဖူးလိုက္ရေတာ့ က်ေနာ္ စိတ္အရမ္း လႈပ္ရွားသြားၿပီး ဆႏၵျပပြဲထဲမွာ တကယ့္ကို လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ဝင္ပါခဲ့တာ” ဟု သူ႔အျမင္ကို ေျပာျပသြားပါသည္။

“ဒါေပမဲ့အစိုးရက သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ ဆႏၵျပသူေတြကို ေသနတ္နဲ႔လဲ စပစ္ေရာ၊ က်ေနာ္လဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္း မသိေတာ့ဘဲ စစ္အစိုးရ သူလွ်ဳိေတြလက္က လြတ္ေအာင္ ေျပးရေတာ့တာဘဲ၊ သူတို႔က ခုထိက်ေနာ့္ကို လိုက္ရွာေနတုန္း။”

က်ယ္ျပန္႔တဲ့ေထာက္ခံမႈ

“ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး” ဟု ေခၚၾကသည့္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ စက္တင္ဘာက ျဖစ္ပြါးခဲ့သည့္ ဆႏၵျပပြဲမ်ားသည္ စစ္သားမ်ားက ဆႏၵျပသမားမ်ားကို မဲမဲျမင္ရာ အကုန္ပစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္၎၊ အိမ္မ်ား ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားကို ျမင္ျမင္သမွ် ဝင္ေရာက္စီးနင္းကာ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားကို ဖမ္းဆီးသြားျခင္းေၾကာင့္၎ မေအာင္မျမင္ ျဖစ္ခဲ့ရပံု ရပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဤလႈပ္ရွားမႈကို အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၱရားအတြင္းမွ ဝန္ထမ္းမ်ားအပါအဝင္ လူထုႀကီး တရပ္လံုးက ေထာက္ခံခဲ့ၾကသည္။

မႏၱေလးၿမ့ဳိ ရယက ရံုးမွ အတြင္းေရးမႉး အမ်ဳိးသမီးက ေျပာသည္မွာ သံဃာေတာ္မ်ား လမ္းေလွ်ာက္ ဆႏၵျပသည္ကို ၾကားေသာအခါ သူမႏွင့္ သူမ၏ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္အားလံုး လူမသိသူမသိ အလြန္ စိတ္လႈပ္ရွားခဲ့ရေၾကာင္း၊ ဤဆႏၵျပပြဲကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေထာက္ခံလို႔ မရေသာ္လည္း သူတို႔ဘဝေတြအတြက္ အေျပာင္းအလဲေလးမ်ား ျဖစ္လာမလားဟု ေမွ်ာ္လင့္မိခဲ့ေၾကာင္း ေျပာသြားပါသည္။

“ဆႏၵျပပြဲေတြက က်မတို႔ အားလံုးအတြက္ အလွည့္အေျပာင္းတခု ျဖစ္လာလိမ့္မယ္၊ က်မတုိ႔ဘဝေတြကို ေျပာင္းလဲ ေပးလိမ့္မယ္လို႔ က်မတို႔ အားလံုးက ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကတာဘဲ” ဟု သူမက ေျပာသြားပါသည္။

ရယက ရံုးအတြင္းေရးမႉး အေနျဖင့္ သူမလစာ တလလွ်င္ က်ပ္ ၂၅ဝဝဝ (အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂ဝ ေလ်ာ့ေလ်ာ့) ရသည္။ ဤေငြျဖင့္ သူမႏွင့္ သူမ၏ ၅ ႏွစ္ရြယ္ကေလးတို႔ မစားေလာက္ပါ။

“က်မတို႔က ဆႏၵျပပြဲေတြမွာ ဝင္ပါလို႔မရဘူး၊ ဒါေပမဲ့ လူေတြ ခ်ီတက္ ဆႏၵျပေနတာၾကားရေတာ့ အရမ္းေပ်ာ္တယ္၊ အေျခအေနေတြေတာ့ ေကာင္းလာေတာ့မွာဘဲလို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိခဲ့ၾကတာ” ဟု သူမက ေျပာသြားပါသည္။

အလားတူ ရန္ကုန္ၿမ့ဳိ ၿမ့ဳိနယ္အဆင့္ ရဲစခန္းတခု၏ တပ္ဖြဲ႔မႉးကလည္း သူ႔ကို ဆႏၵျပသူမ်ားကို ၿဖိဳခြဲရန္ ႏွင့္ လံုျခံဳေရးတာ ဝန္ယူရန္ တာဝန္ေပးထားေသာ္လည္း ဆႏၵျပပြဲမ်ားက အေျပာင္းအလဲတခုခု ျဖစ္လာပါေစဟု စိတ္ထဲက ႀကိတ္၍ ဆုေတာင္းေနခဲ့မိေၾကာင္း ေျပာပါသည္။

“ဒီဆႏၵျပပြဲေတြက အေျပာင္းအလဲ ဘာမွျဖစ္မလာတာေတာ့ ဝမ္းနည္းစရာဘဲ။ တာဝန္အရ က်ေနာ္က ဆႏၵျပသမားေတြကုိ ျဖဳိခြဲရမဲ့သူ၊ လူထုရဲ့ ဒုကၡေတြအတြက္ သံဃာေတာ္ေတြက ေအာ္ဟစ္ ဆႏၵျပေနတာ ၾကားရေတာ့ က်ေနာ္အား တက္တယ္” ဟု အဆုိပါ ရဲအရာရွိက ေျပာသြားသည္။

အစိုးရဝန္ထမ္း တေယာက္အေနနဲ႔ သူ႔မိသားစုကို ေထာက္ပံ့ေကၽြးေမြးဘို႔ တရားမဝင္ ရရွိႏိုင္သည့္ ဒုတိယ၊ တတိယ အပိုဝင္ေငြမ်ား ရွိေၾကာင္း၊ ထုိဝင္ေငြမ်ားျဖင့္ မိသားစုကို အလြယ္တကူပင္ ဝလင္ေအာင္ ထားႏိုင္ေၾကာင္း၊ သူ႔ကေလးမ်ား၏ အနာဂါတ္အတြက္မူ ပူပန္မိေၾကာင္း ထိုအရာရွိက ဆက္လက္ေျပာသည္။

“က်ေနာ့္ကေလးေတြကလဲ အတူတူပါဘဲ၊ ဒီစနစ္ေအာက္မွာ သူတို႔အတြက္ ဘာအနာဂါတ္မွ မရွိပါဘူး” ဟု ထိုရဲအရာရွိက တိုးတိုးတိတ္တိတ္ႀကိတ္၍ ေျပာသြားသည္။

ပိုဆိုးလာတ့ဲ အားမလိုအားမရ ျဖစ္မႈမ်ား

အိမ္မ်ား၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားကို ဝင္ေရာက္စီးနင္း၍ အဓိကက်ေသာ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ လႈပ္ရွားတက္ႂကြသူ မ်ားကို ဖမ္းဆီးျခင္းနည္းျဖင့္ ဆႏၵျပသူမ်ားကို ေအာင္ျမင္စြာ ႏွိမ္နင္း လိုက္ႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း စစ္အစိုးရ၏ စီးပြါးေရး စီမံခန္႔ခြဲမႈ ည့ံဖ်င္းျခင္းႏွင့္ တိုက္ရိုက္ သက္ဆိုင္ေနသည့္ လူထုၾကား ပိုဆိုးလာေနေသာ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္မႈမ်ားကိုမူ ျမန္မာစစ္အစိုးရ မႏွိမ္နင္းႏိုင္ခဲ့ပါ။

ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံ Macquarie University စီးပြါးေရးဌာနမွ တြဲဘက္ပါေမာကၡ ေရွာင္တားနဲလ္ (Sean Turnell) ကမူ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စီးပြါးေရး အေျခအေနသည္ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ဆႏၵျပပြဲမ်ား ျဖစ္ပြါးခ်ိန္ကထက္ ပိုမိုဆိုးရြားေနေၾကာင္း၊ အထူးသျဖင့္ ေမလအတြင္း နာဂစ္ဆိုင္ကလံုးမုန္တိုင္း တိုက္ခတ္အၿပီးတြင္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသြားပါသည္။

“ဒီေန႔ ဗမာျပည္က သာမန္လူထု ၾကံဳေနရတဲ့ အေျခအေနက မႏွစ္က လူေတြ လမ္းေပၚထြက္လာ ဆႏၵျပၾကတဲ့ အေျခအေနတံုးကထက္ အမ်ားႀကီး ဆိုးတယ္” ဟု တားနဲလ္ က မဇၩိမကို ေျပာသြားပါသည္။

ေမလ ၂ ရက္ ႏွင့္ ၃ ရက္ေန႔မ်ားက နာဂစ္ ဆိုင္ကလံုးမုန္တိုင္း တိုက္ခတ္အၿပီးတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အဓိက ဆန္စပါး စိုက္ပ်ဳိးထုတ္လုပ္ရာ ေဒသႀကီးျဖစ္ေသာ ဧရာဝတီတိုင္းမွာ အႀကီးအက်ယ္ ပ်က္စီးသြားခဲ့သည္။ အစိုးရက ျပန္လည္ ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ထိထိေရာက္ေရာက္ အခ်ိန္မီ မလုပ္ႏိုင္လွ်င္ တိုင္းျပည္တြင္းတြင္ သိပ္မၾကာခင္ အႀကီးအက်ယ္ စားနပ္ရိကၡာ ျပတ္လပ္မႈႀကီးႏွင့္ ၾကံဳရႏိုင္သည္ဟု ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားက ခန္႔မွန္းထားၾကသည္။

ယခင္ ကမၻာလွည့္ခရီးသြား လုပ္ငန္းတြင္ အလုပ္ေကာင္းေလးတခု ရထားခဲ့သည့္ ဝတ္ရည္ကလည္း ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ဆႏၵျပပြဲမ်ား ၿပီးကတည္းက သူတုိ႔လုပ္ငန္းမွာ လံုးဝ ရပ္ဆိုင္းလုနီးပါး ျဖစ္သြားခဲ့ေၾကာင္း၊ ေမလအတြင္းက် ေရာက္ခဲ့သည့္ သဘာဝကပ္ေဘးႀကီး အၿပီးတြင္ ပိုဆိုးသြားေၾကာင္း ေျပာသြားပါသည္။

“ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြအတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံက လည္စရာပတ္စရာ ေကာင္းတဲ့ ႏိုင္ငံလုိ႔ မျမင္ၾကေတာ့ဘူး၊ အဲဒီေတာ့ ခရီးသြား ကုမၸဏီေတြမွာ အလုပ္ေတြ ျပဳတ္ကုန္ၾကတာ” ဟု ခရီးသြားကုမၸဏီ မန္ေနဂ်ာအလုပ္မွ ထြက္ကာ သတင္းေထာက္ တဦးျဖစ္လာခဲ့သည့္ ဝတ္ရည္က ေျပာသည္။

ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္ႏွင့္ ဧည့္သည္အဝင္ သိသိသာသာ က်ဆင္းသြားျခင္းေၾကာင့္ မႏၱေလးၿမ့ဳိရွိ နာမည္ႀကီး ဆီဒုိနား ဟုိတယ္တြင္ အလုပ္သမား ၄ဝ% အထိ ေလွ်ာ့ခ်ခဲ့ရေၾကာင္းျဖင့္ အဆုိပါ အဆင့္ျမင့္ဟိုတယ္မွ ဝန္ထမ္းတဦးက ေျပာပါသည္။

“ဧည့္သည္ အဝင္နည္းသြားလို႔ အလုပ္သမား ၅ဝ ေလာက္ ေလွ်ာ့လိုက္တာ” ဟု မႏၱေလး ဆီဒိုနားဟိုတယ္ ဝန္ထမ္းတဦးက ဇြန္လအတြင္းက မဇၩိမကို ေျပာၾကားသြားခဲ့ပါသည္။

အလားတူပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ နာမည္ေက်ာ္ ပင္လယ္ကမ္းေျခ အပန္းေျဖစခန္း ၃ ခုျဖစ္ေသာ ေခ်ာင္းသာ၊ ေငြေဆာင္ ႏွင့္ ငပလီတို႔တြင္လည္း ေၾကာက္မက္ဘြယ္ မုန္တုိင္းကပ္ဆိုးႀကီး ကမ္းရိုးတန္းေဒသကို ဝင္ေရာက္ တိုက္ခတ္သြားအၿပီး ၄ လ ေက်ာ္ ပိတ္ထားခဲ့ရသည္။

“စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းေတြ မေကာင္းေတာ့ လူငယ္ေတြအတြက္လည္း ဗမာျပည္မွာ အလုပ္ရွာရတာ ခက္ခဲလာတယ္” ဟု ဝတ္ရည္က သူ႔အျမင္ကို ဆက္လက္ေျပာျပသည္။

“ဒီေတာ့ လူငယ္ေတြအတြက္က ႏိုင္ငံျခားထြက္ၿပီး ရရာ အလုပ္လုပ္ဘို႔ဘဲ က်န္ေတာ့တယ္” ဟု သူမက ဆက္လက္ ေျပာဆိုသြားခဲ့ပါသည္။

ဆန္႔က်င္မႈရဲ့ လကၡဏာမ်ား

လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ စက္တင္ဘာလက ျဖစ္ပြါးခဲ့ေသာ ဆန္႔က်င္ဆႏၵျပမႈမ်ား မျဖစ္ပြါးရေအာင္ စစ္အစိုးရက ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းျခင္း၊ အဓိက တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားကို ေထာင္ဒဏ္မ်ား ခ်မွတ္ျခင္းစသည္ျဖင့္ ႀကိဳးပန္း ေဆာင္ရြက္ေနေသာ္လည္း လူထု၏ စစ္အစိုးရကို ခုခံဆန္႔က်င္လိုသည့္ စိတ္ကိုမူ ႏွိမ္နင္း၍မရခဲ့ပါ။

လူထုအေနျဖင့္ လမ္းေပၚသို႔ထြက္၍ ဆႏၵမျပရဲေသးပံု မရေသာ္လည္း၊ လူထု၏ ေဒါသႏွင့္ ဆန္႔က်င္ တိုက္ခိုက္လိုစိတ္မွာမူ ၿငိမ္သက္မသြားေသးပါ။ သူတို႔ေန႔စဥ္ ၾကံဳေတြ႔ေနရေသာ အခက္အခဲ အၾကပ္အတည္းမ်ားေၾကာင့္ ပို၍ပင္ ဆိုးလာေသးသည္ဟု မႏၱေလးၿမ့ဳိ ရယက ရံုးမွ အတြင္းေရးမႉးက ေျပာသည္။

“လူေတြက ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် မိုးထိုးေနတဲ့ ကုန္ေစ်းႏံႈးနဲ႔အမီ လိုက္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေနရတာ၊ စားဝတ္ေနေရး ေျပလည္ရံု လုပ္ဘို႔ကို ပိုပိုၿပီး ခက္လာေနတာ” ဟု သူမက ေျပာသြားပါသည္။

“အစိုးရက အေျခအေနေတြ ပံုမွန္အတိုင္း ျဖစ္ေနပါၿပီလို႔ေျပာရင္၊ လူေတြရဲ့ေဒါသက သူတို႔ဘက္ လွည့္သြားတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုေျပာလို႔ သူတို႔ ေပ်ာ္ေနတယ္၊ စိတ္ခ်မ္သားေနတယ္ ေျပာလို႔လဲ မရျပန္ဘူး။ အသက္ရွင္ေနႏိုင္ရံု လုပ္ေနရတာနဲ႔ကို လူထုမွာ အဲဒီထဲနစ္ေနၿပီ၊ သူတို႔ေဒါသေတြကို မ်ဳိသိပ္ထားလိုက္ရေတာ့တာ” ဟု သူမက ဆက္လက္ေျပာသည္။

တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ ေက်ာင္းသားေဟာင္းတဦးျဖစ္ခဲ့ၿပီး၊ ယခုျမန္မာ့အေရး ေလ့လာသူ လုပ္ေနသည့္ ကိုေအာင္သူၿငိမ္း ကမူ အဓိကက်သည့္ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားကို ဖမ္းလိုက္ျခင္းျဖင့္ ေနာက္ထပ္ဆႏၵျပပြဲမ်ား တေက်ာ့ျပန္ျဖစ္လာမည္ အစိုးရအေနျဖင့္ တားဆီးလိုက္ႏိုင္ေသာ္လည္း လူထုအေနျဖင့္ သူတို႔ရထားေသာ စိတ္ဒဏ္ရာ အနာတရမ်ားမွာမူ မက်က္ေသးပါ ဟု ဆိုသည္။

“လူထုက လက္ရွိစနစ္ကို သည္းခံႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္မယ္ဆိုတာ သာမသိတာ၊ ျဖစ္ေတာ့ျဖစ္မွာဘဲ။ လူထုလႈပ္ရွားမႈကုိ စတင္ဖို႔ ေခါင္းေဆာင္က အေရးႀကီးတယ္ဆိုေပမဲ့ တခါတရံက်ေတာ့ လႈပ္ရွားမႈကဘဲ ေခါင္းေဆာင္ကို ေမြးထုတ္ေပးသြားတာ” ဟု ထိုင္းျမန္မာ နယ္စပ္တြင္ အေျခစိုက္ လုပ္ကိုင္ေနေသာ ကိုေအာင္သူၿငိမ္းက ေျပာသည္။

ႏိုင္ငံေရး တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားႏွင့္ သာမန္အရပ္သားမ်ား အပါအဝင္ ျပည္သူလူထုႏွင့္ ယခုအခါ ေျပာဆို ဆက္ဆံေနရျပီျဖစ္သည့္ ဝတ္ရည္ကလည္း ျပည္သူလူထု၏ ဆင္းရဲဒုကၡကို အစိုးရက ေျဖရွင္းမေပးႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ ဆႏၵျပပြဲမ်ားသည္ မၾကာမီတြင္ပင္ ျဖစ္လာေတာ့မည္ဟု ေျပာသည္။

“ေနာက္တခါထပ္ေပၚလာမဲ့ ဆႏၵျပပြဲက အားလဲပိုႀကီးမယ္၊ အရွိန္အဟုန္လဲ ပိုႀကီးမယ္၊ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ လူထုရဲ့ဒုကၡက ပိုပိုၿပီး ဆိုးလာေနတယ္၊ ဒါကို အစိုးရက ေျဖရွင္းေပးႏိုင္မဲ့ အေျဖလဲရွိပံု မရလုိ႔ဘဲ” ဟု ယခုအခါတြင္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အၾကပ္အတည္းအတြက္ သူေမွ်ာ္မွန္းေတာင့္တေနေသာ အိပ္မက္တခု ရွိေနၿပီျဖစ္သည့္ ဝတ္ရည္က ေရာ္ရမ္းမွန္းဆ ေျပာၾကားသြားခဲ့ပါသည္။