စာေရးတတ္လုိ႔ေတာ့မဟုတ္ပါ။ ဆရာေတာ္မ်ား၏ အဆုံးအမႏွင့္ ဗုဒၶဘုရားရွင္ကုိ ပူေဇာ္သည့္ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ ေဆာင္းပါးမ်ားသာ ေရးသားခဲ့ဖူးပါသည္။ ယခုလည္း မျဖစ္လုိ႔ ေရးလုိက္ရတယ္ဆုိရင္ ပုိမွန္ပါလိမ့္မယ္။ ၂၄-ဝ၉-ဝ၈ ေန႔က ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ ေရးသားခဲ့တဲ့ ‘အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ၾကာေသၿပီဆရာ’ ဆုိတဲ့ ေဆာင္းပါးကုိ ေခတ္ၿပိဳင္မွာ ဖတ္မိရင္း အမ်ားသူငါ အေတြးအျမင္မမွားၾကဖုိ႔၊ အယူအဆမလြဲၾကဖုိ႔ သိခဲ့သမွ်၊ ၾကားခဲ့သမွ် ေဖာက္သည္ခ်ရတယ္ဆုိရင္လည္း ဆုိလုိ႔ရပါတယ္။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြရဲ႕ ေဆာင္းပါးကို ေခ်ပါ ေရးသားတာမဟုတ္သလုိ မ်ဳိးခ်စ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈကုိ ကာကြယ္ေျပာဆုိလုိျခင္းလည္းမဟုတ္ပါ။ အမွန္ကုိအမွန္အတုိင္း သိျမင္ႏုိင္ၾကၿပီး ဒီမုိကေရစီေရးအတြက္ ပံ့ပုိးမႈေလးတခုျဖစ္ႏုိင္ရင္ပဲ ေက်နပ္ပါၿပီ။
ဒီေနရာမွာစၿပီးေျပာရရင္ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ားအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကုိ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အေရးအခင္းကာလအတြင္းမွာပဲ တပ္မႉးေဟာင္းမ်ား (၈၅) ဦးနဲ႔ စတင္ဖြဲ႕ စည္းခဲ့ၿပီး နဝတအစုိးရေပၚေပါက္ၿပီးေနာက္ တရားဝင္ပါတီအျဖစ္ မွတ္ပုံတင္ ရပ္တည္ခဲ့တာရယ္၊ အန္အယ္လ္ဒီပါတီ စတင္ဖြဲ႕စည္းခ်ိန္မွာ ‘ေအာင္၊ စု၊ တင္’ ရယ္လုိ႔ (၃) ဖြဲ႕ စုစည္းမိၾကရာမွာ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သူရတင္ဦး ဦးေဆာင္တဲ့အဖြဲ႕အျဖစ္ ရပ္တည္ပါဝင္ခဲ့တာေတြေတာ့ အမ်ားသိၿပီး ျဖစ္ၾကပါလိမ့္မယ္။
ဒီေနရာမွာ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ားရဲ႕ အခ်င္းခ်င္းစည္းလုံးညီၫြတ္မႈ၊ တုိင္းျပည္အေပၚမွာ သစၥာရွိမႈေလးတခုကုိ ဥပမာေျပာရရင္ အေရးအခင္းကာလ အတြင္း တုိင္းျပည္ရဲ႕လုိအပ္ခ်က္အရ မျဖစ္မေနစတင္ဖြဲ႕စည္းရာမွာ အဲဒီအခ်ိန္ တေနရာနဲ႔တေနရာ သြားလာဆက္သြယ္ေရးခက္ခဲမႈေတြေၾကာင့္ ဦးေဆာင္စည္း႐ုံးသူေတြအေနနဲ႔ ပါဝင္သင့္သူေတြရဲ႕ အမည္ေတြကုိ ေဖာ္ျပ၊ သူတုိ႔ကုိယ္စား လက္မွတ္ေတြ ေရးထုိးလုိက္ရၿပီး အေရး ေပၚေၾကညာခ်က္ေတြထုတ္ၿပီး ဖြဲ႕စည္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ရပါတယ္။
အေရးအခင္းၿပီးတဲ့ေနာက္ နဝတအစုိးရကေန အဲဒီအဖြဲ႕အေပၚ အန္အယ္လ္ဒီအေပၚ ခ်ဳပ္ကုိင္ကန္႔သတ္အေရးယူခ်င္တဲ့အခါမွာ ပါဝင္ေနသူ တဦးခ်င္းကုိ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးကေန အဲဒီအဖြဲ႕မွာပါဝင္ေနတာ ဟုတ္ရဲ႕လား၊ လက္မွတ္ေရးထုိးတာ အမွန္လားဆုိတာေတြကုိ ေမးျမန္းစစ္ေဆးတဲ့အခါ လက္ မွတ္မထုိးလုိက္ရသူေတြက သူတုိ႔လက္မွတ္မဟုတ္ေပမယ့္ သူတုိ႔အေနနဲ႔ သေဘာတူ တာဝန္ယူပါေၾကာင္းကုိ တုိင္းျပည္အေရးအတြက္ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး တုံ႔ျပန္ေျပာဆုိရင္း စည္းလုံးမႈ၊ သစၥာရွိမႈတုိ႔ကုိ ျပခဲ့ၾကပါတယ္။
အန္အယ္လ္ဒီအေနနဲ႔ ေအာင္၊ စု၊ တင္ကေန ဦးေအာင္ႀကီးကုိ ထုတ္ပယ္ခဲ့ရတဲ့ျဖစ္စဥ္မွာလည္း အဖြဲ႕အစည္းမၿပိဳကြဲေရးအတြက္ ဦးေအာင္ႀကီးကုိ နည္းလမ္း စုံနဲ႔ ညႇိႏႈိင္းခဲ့ၿပီး မရတဲ့အဆုံး ဦးေအာင္ႀကီးရဲ႕ ေတာင္းဆုိခ်က္အရ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ဦးေအာင္ႀကီးအိမ္အေရာက္ သြားေရာက္ညႇိႏႈိင္းေဆြးေႏြးႏုိင္ ေရး၊ မ်ဳိးခ်စ္အဖြဲ႕မွပင္ စီစဥ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး မေျပလည္တဲ့အျပင္ ဦးေအာင္ႀကီးကုိယ္တုိင္ ဦးေအာင္ေရႊထံ ဖုန္းဆက္သြယ္ၿပီး သူ႔အေနနဲ႔ ဝါးလုံးရွည္နဲ႔ရမ္းမွာျဖစ္ေၾကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္တုိ႔ပဲ သတိထားေနပါဆုိတဲ့အေၾကာင္း အသိေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ အန္အယ္လ္ဒီမွာ ဒီမုိကေရစီနည္းအရ မဲခြဲဆုံးျဖတ္ၾကရာမွာ မ်ဳိးခ်စ္တဖြဲ႕လုံးနဲ႔အတူ ဦးေအာင္ႀကီးအဖြဲ႕မွ ဦးၾကည္ေမာင္ပါဝင္လ်က္ ဦးေအာင္ႀကီးကုိ ဆန္႔က်င္ၿပီး လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ျပတ္ျပတ္သားသား ေထာက္ခံပံ့ပုိးခဲ့ၾကပါတယ္။
၁၉၈၉ ခုႏွစ္ အာဇာနည္ေန႔အခမ္းအနားျဖစ္စဥ္ကုိ ျပန္သုံးသပ္ရရင္ ၁၈-၇-၈၉ ရက္ေန႔ အန္အယ္လ္ဒီဗဟုိမွာ အစည္းအေဝးလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ မ်ဳိးခ်စ္အေနနဲ႔ အာဇာနည္ေန႔အခမ္းအနားသည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအပါအ၀င္ အာဇာနည္ႀကီးမ်ား၏ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ျဖစ္သလုိ တမ်ဳိးသားလုံးနဲ႔ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနတာလည္းျဖစ္တဲ့အတြက္ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအျမတ္ထုတ္တဲ့လုပ္ရပ္မ်ဳိး မလုပ္မိေစဖုိ႔၊ ေရွာင္ရွားဖုိ႔ အေလးထားေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတာပါ။ တဖက္ကလည္း အစုိးရအေနနဲ႔ တပ္အင္အားကုိ လုိအပ္တာထက္ အဆမတန္တုိးခ်ဲ႕ခ်ထားတဲ့အတြက္ လူထုအတြက္ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရတာလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ လူထုေခါင္းေဆာင္ကုိ ႏုိင္ငံေရးဆုံးျဖတ္ခ်က္တခု မွားယြင္းသြားမွာစုိးလုိ႔ တင္ျပခဲ့ၾကတာပါ။
အစည္းအေ၀းအတြင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က “အန္ကယ္တုိ႔အေနနဲ႔ က်မေဖေဖ ထူေထာင္ခဲ့တဲ့ တပ္မေတာ္ေနာက္ကုိလုိက္မွာလား၊ ဗုိလ္ေန၀င္းရဲ႕တပ္မေတာ္ေနာက္ကုိလုိက္မွာလား” လုိ႔ ေမးျမန္းခဲ့ပါတယ္။ ဒီမွာပဲ မ်ဳိးခ်စ္အဖြဲ႕ရဲ႕ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္လည္းျဖစ္၊ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ အတြင္းေရးမႉးလည္းျဖစ္တဲ့ (ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္တဲ့) ဦးခ်စ္ခုိင္ကေန “ဒါဆုိရင္ အဖြဲ႕အေနနဲ႔ေရာ မစုေနာက္ကို လုိက္ရမွာလား၊ အန္အယ္လ္ဒီေနာက္ကုိ လုိက္ရမွာလား” လုိ႔ ျပန္လွန္ေမးခြန္းထုတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ မခ်ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။
အဓိကေဆြးေႏြးေနၾကတာကေတာ့ အစုိးရနဲ႔ဆန္႔က်င္ၿပီး အာဇာနည္ေန႔အခမ္းအနားကုိ လူစုလူေ၀းနဲ႔ ခ်ီတက္ဖုိ႔၊ မခ်ီတက္ဖုိ႔ အေခ်အတင္ျဖစ္ေနရတာပါ။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ ေနာက္ေန႔ အာဇာနည္ေန႔ နံနက္ (၄) နာရီခန္႔မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေျပာင္းၿပီး ရန္ကုန္တုိင္းအတြင္း ၿမိဳ႕နယ္႐ုံးခြဲေတြကုိ ခ်ီတက္မယ့္အစီအစဥ္ ဖ်က္သိမ္းဖုိ႔ အေၾကာင္းၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အတန္ငယ္ေနာက္က်ေနတဲ့အတြက္ တခ်ဳိ႕ၿမိဳ႕နယ္ေတြမွာ လမ္းေပၚေရာက္ႏွင့္ေနၾကၿပီး အခ်ဳိ႕ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံခဲ့ၾကရပါတယ္။
သမုိင္းကုိ ျပန္ေျပာင္းသုံးသပ္ရလွ်င္ အဲဒီအခ်ိန္က အန္အယ္လ္ဒီအတြင္းမွာလည္း “မတရားတဲ့အမိန္႔အာဏာဟူသမွ် တာ၀န္အရ ဖီဆန္ၾက” ဆုိတဲ့စကားက ေရပန္းစားေနသလုိ အစုိးရအေနနဲ႔လည္း ပစ္ခတ္ႏွိမ္နင္းမယ့္အေနအထား ဦးတည္ေနတဲ့အတြက္ ခ်ီတက္မႈသာျဖစ္ေပၚခဲ့ရင္ ေသြးထြက္သံယုိမႈနဲ႔အတူ ျပည္သူေတြ အသက္စေတးရမယ့္အေနအထားပါ။ ဒီလုိသာျဖစ္ေပၚခဲ့ရင္ ၁၉၉၁ မွာလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏုိဘယ္လ္ဆုခ်ီးျမႇင့္ႏုိင္ေရးဆုိတာလည္း အေကာင္အထည္ ေပၚလာႏုိင္မယ္မထင္ပါ။ တကယ္ေတာ့ မ်ဳိးခ်စ္ေတြအေနနဲ႔ လူထုေခါင္းေဆာင္အေပၚမွာေရာ၊ အန္အယ္လ္ဒီအေပၚမွာေရာ၊ တုိင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးအေပၚမွာပါ အဘက္ဘက္က အျပည့္အ၀ သစၥာ ရွိခဲ့ၾကတာပါ။
အဲဒီကေန တဆက္တည္း ေနာက္တေန႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ေနအိမ္မွာ ထိန္းသိမ္းလုိက္တဲ့ အခ်ိန္ပုိင္းေလးမွာတင္ အန္အယ္လ္ဒီ စီးအီးစီ (၄) ဦးနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔ ေနအိမ္ၿခံ၀င္းအတြင္းမွာပင္ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးခြင့္တခု ရရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိယ္တုိင္ကပဲ မ်ဳိးခ်စ္ႀကီးမ်ားကုိ ယုံၾကည္ေလးစားပါေၾကာင္းႏွင့္ သူမမရွိစဥ္ အန္အယ္လ္ဒီကုိ ဦးေဆာင္မႈေပးၿပီး ဒီမုိကေရစီရရွိေရး ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံ အပ္ႏွင္းခဲ့ျပန္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ျဖည့္စြက္ေျပာျပလုိတာကေတာ့ အဲဒီေန႔မတုိင္ခင္ ၁၄-၇-၈၉ ေန႔ဟုမွတ္သားမိပါတယ္။ အဲဒီေန႔က ရန္ကင္းၿမိဳ႕နယ္ ေက်ာက္ကုန္းရွိ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ားအဖြဲ႕ရဲ႕ ဗဟုိအစည္းအေ၀းကေန လက္ရွိ အန္အယ္လ္ဒီတြင္းျဖစ္ေပၚေနတဲ့ Confrontation လမ္းစဥ္အပါအ၀င္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ မ်ိဳးခ်စ္အဖြဲ႕အေနနဲ႔ အန္အယ္လ္ဒီမွေန၍ ႏုတ္ထြက္ရန္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္ထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အာဇာနည္ေန႔ ကိစၥအပါအ၀င္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အထိန္းသိမ္းခံရမႈတုိ႔ ေပၚေပါက္ခဲ့အၿပီး မ်ဳိးခ်စ္မ်ားအေနနဲ႔ ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ ဆုိက္ေရာက္ခဲ့ရၿပီး ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အေျခအေနအရ က်ရာတာ၀န္ကုိ မညည္းမညဴ ဆက္ၿပီး ထမ္းခဲ့ၾကရတာပါ။
တဆက္တည္း ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔လည္း ေျပာျပပါရေစ။ မ်ဳိးခ်စ္မ်ားအေနျဖင့္ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ဆုိတာ လုပ္ႀကံဖန္တီးယူလုိ႔ရတဲ့ အရာမဟုတ္ဘူးဆုိတာ သမုိင္းအေတြ႕အႀကံဳေတြအရ အျပည့္အ၀ နားလည္လက္ခံထားၾကပါတယ္။ တကယ္ဆုိေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အရြယ္ဟာ ဦးေအာင္ေရႊတုိ႔အေနနဲ႔ ၾကည့္ရင္ သမီးအရြယ္ပါ။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က (၄၃) ႏွစ္၊ ဦးေအာင္ေရႊက အသက္ (၇၀) အရြယ္ပါ။ မ်ဳိးခ်စ္ေတြအဖုိ႔ တဖက္မွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက သူတုိ႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ခဲ့သလုိ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြဆုိလည္း မမွားႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လုိအေနအထားနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚမွာ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ အျပည့္အ၀ လက္ခံထားၾကပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ အမ်ားမသိႏုိင္ေသးတဲ့ကိစၥတရပ္ကေတာ့ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲကာလေတြအထိ အန္အယ္လ္ဒီနဲ႔ န၀တတုိ႔အေနနဲ႔ တရားမ၀င္ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးမႈေတြ အမ်ားအျပားရွိခဲ့ဖူးတာပါ။ ေနာက္ဆုံးေရြးေကာက္ပြဲႏုိင္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫြန္႔ကုိယ္တုိင္က အန္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ဦးေအာင္ေရႊနဲ႔ ဦးခ်စ္ခုိင္တုိ႔ကုိ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကုိ စြဲကုိင္ၿပီး အန္အယ္လ္ဒီကုိ ဦးေဆာင္လ်က္ အစုိးရဖြဲ႕လွ်င္ န၀တမွ အျပည့္အ၀ေထာက္ခံရပ္တည္ေပးမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒါေပမယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ပါတီက ဖယ္ထုတ္ဖုိ႔နဲ႔ အစုိးရအဖြဲ႕ထဲ ဘယ္ေသာအခါမွ မပါ၀င္ေစဖုိ႔ဆုိတဲ့ ႃခြင္းခ်က္နဲ႔ ကမ္းလွမ္းခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဒါေတြကုိ သက္ရွိထင္ရွားရွိေနေသးတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အပါအ၀င္ ေခါင္းေဆာင္ေတြအမ်ားအျပား သိရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီကမ္းလွမ္းခ်က္ကုိ လက္မခံပယ္ခ်ခဲ့ၿပီး ရက္ပုိင္းအတြင္းမွာပဲ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရသူေတြရွိသလုိ အခ်ဳိ႕လဲ ေထာင္ခ်ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒီအခ်က္ဟာ မ်ဳိးခ်စ္ေတြအေနနဲ႔ ျပည္သူလူထုအေပၚမွာေရာ၊ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚမွာေရာ၊ ဒီမုိကေရစီက်င့္စဥ္အေပၚမွာေရာ သစၥာေဖာက္မႈေတြ ေသြဖည္မႈမရွိခဲ့ဘူးဆုိတာကုိပဲ ေျပာျပခ်င္တာပါ။
က်ေနာ့္ရည္ရြယ္ရင္းက မ်ဳိးခ်စ္မ်ားအေနနဲ႔ န၀တ(နအဖ) အေပၚ ကပ္ဖားရပ္ဖား လုပ္ေနတာမဟုတ္သလုိ လူထုနဲ႔ အန္အယ္လ္ဒီအေပၚမွာ သစၥာေစာင့္သိခဲ့တယ္။ ကုိယ္က်ဳိးမဖက္ခဲ့ဘူးဆုိတာ တင္ျပလုိတာပါ။ တနည္း လူထုေခါင္းေဆာင္အေပၚမွာ အျပည့္အ၀ယုံၾကည္ေထာက္ခံမႈ ျပဳခဲ့တာပါ။
No comments:
Post a Comment