ေဂ်ာ္ေထာ
သူမကို ကယ္ထုတ္လာခ်ိန္တြင္ ထိုင္းပုလိပ္တို႕က လူမုန္း၊ ထြန္းကို၊ ခႏၶာဝဝ လူႏွင့့္ ပြဲစား အဖြြဲ႕၏ ေတာက္တိုမယ္ရ အခိုင္းသမား က်န္ေက်ာင္းကို ဖမ္းဆီးလိုက္သည္ဟု ခင္ခင္က ဆိုသည္၊၊ သူမကို အဓမၼက်င့္သည့္ (၆) ေယာက္ထဲက ကင္းမႊန္၊ စိုးပိုင္၊ ကိုေဇာ္တို႕က လြတ္ သြားသည္ဟု ေျပာသည္။
ခင္ခင္ႏွင့္ (၁၄) ႏွစ္အရြယ္ သူမသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က အမ်ားတကာနည္းတူ သာမာန္ အလုပ္မ်ားျဖင့္ ဝမ္းေက်ာင္းလိုသည့္အတြက္ ရေနာင္းၿမဳိ႕၏ လိင္ေရာင္းသည့္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္မွ ထြက္ေျပးလာၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။
ခင္ခင္၏ ေျပာျပခ်က္အရ စက္တင္ဘာ (၉) ရက္ေန႕၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တြင္ ရေနာင္းၿမဳိ႕မွ ေကာ့ ေသာင္းျမဳိ႕ကိုေရာက္ၿပီး၊ အခ်ိန္ပိုင္းမွာပင္ သူမမိခင္ဆီကို အေႂကြးရွင္က အေႂကြးလာေတာင္း ေလသည္။ ပြဲစားကလည္း လူေခၚသည္ဟု သတင္းၾကားသျဖင့္ သြားေမးရာ ေကာ့ေသာင္းၿမဳိ႕ ပြဲ စားအေဒၚႀကီးမွ "ပြဲစားက တစ္လ ၅၀၀၀ ရမယ္၊ ကြတ္တီယိုေရာင္းတဲ့အလုပ္ရွိတယ္္၊ ငါး ပုဇြန္႐ုံမွာ လုပ္လို႕လည္းရတယ္၊ သမီးတို႕ဘာမွ မစိုးရိမ္နဲ႕ ဟို (မဟာခ်ဳိင္) မွာ သမီးအရြယ္ အ ေဒၚသမီး လည္းရွိတယ္၊ အဆင္ေျပတယ္" ဟု ခင္ခင္က ေျပာသည္။ ေနာက္တေန႕တြင္ပင္ မဟာခ်ဳိင္းကိုလာ သည္ဟုဆိုပါသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္း တနသၤာရီတိုင္း ေကာ့ေသာင္းၿမဳိ႕မွ ပြဲစား၏သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ မဟာ ခ်ဳိင္ကိုေရာက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ၎ခရီးစရိတ္ (၄၅၀၀) ဘတ္ကို ပြဲစားမွ အရင္ စိုက္ထုတ္ ထားၿပီး၊ ၎တို႕၏ လုပ္အားခမွ ႏႈတ္ယူရန္ သေဘာတူထားၾကသည္။
ခင္ခင္အျဖစ္က အနာေပၚတုတ္က်ဆိုသည့္စကားပုံထက္ ပို္ဆိုးေနသည္။ အနာစိမ္းေပၚ ဆူး ထပ္စိုက္သည္ဟု ဆိုရမည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လူအမ်ားစုကမေကာင္းဟု ယူဆၾက သည့္ ျပည့့္တန္ဆာ႐ုံမွထြက္ေျပးလာၿပီး အမ်ားနည္းတူ မိဘကိုလုပ္ေကြ်းးရန္ ႀကဳိး စားေသာ္ လည္း မုဒိမ္းက်င့္သာက်င့္ၿပီး၊ ထမင္းပင္မေကြၽးသည့္လူႏွင့္ ဆုံံရေလသည္။
ခင္ခင္ လိင္အလုပ္သမဘဝေရာက္သြားရသည့္အျဖစ္
ခင္ခင္မွာ အသက္ (၂၃) ႏွစ္ ကေလးအေမတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ေကာ့ေသာင္းၿမဳိ႕သည္ ဆိပ္ကမ္းၿမဳိ႕တစ္ၿမိဳ႕ျဖစ္သည့္အေလ်ွာက္ သူမ၏ခင္ပြန္းမွာ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ေမာင္းသမားျဖစ္ သည္၊၊ ခင္ပြန္းမွာ ဥပေဒႏွင့္ မလြတ္ကင္းသည့္မူးယစ္ေဆးဝါး တမ်ဳိးသုံးစြဲေနျခင္းေၾကာင့္ သူမ တားျမစ္ေနသည့္ၾကားမွပင္ မူးယစ္ေဆးဝါးအမႈႏွင့္ သက္ဆိုင္ရာက ဖမ္းဆီးလိုက္သည္။
ခင္ခင္မွာ (၃) ႏွစ္အရြယ္သမီးေလးကို လက္ဆြဲၿပီး၊ မိခင္အိမ္သို႕ေရာက္လာသည္။ ခင္ခင္္၏ မိဘမွာ လက္လုပ္လက္စား တံငါသည္မ်ားျဖစ္ၿပီး၊ မိသားစု ဝမ္းစာအတြက္ ငါးရွာရန္ ေလွကို ပင္ သူတပါးဆီက အေႂကြးျဖင့္ ယူထားရသည့္သူမ်ားျဖစ္သည္။
"သမီးေမာင္ေလး ညီမေလးေတြက ေက်ာင္းမတက္ႏိုင္ၾကဘူး၊ အေမ့အိမ္မွာေနတာ အေႂကြး ရွင္ေတြက အေႂကြးလာေတာင္းတယ္၊ တစ္ေန႕အေႂကြးရွင္တေယာက္က အေမ့ကို ဆဲတယ္၊ ႐ိုက္လည္း႐ိုက္တယ္၊ ေမာင္ႏွမေတြမွာ သမီးကအႀကီးဆုံး၊ မိဘလုပ္စာကို သမီးထိုင္မစား ရက္ေတာ့ဘူး၊ သမီးအလုပ္အလုပ္ခ်င္တယ္" ဟု သူမေျပာသည္။
သူမစိတ္ညစ္ၿပီး အလုပ္လုပ္ခ်င္ေနသည့္အခ်ိန္မွာပင္ ခင္ခင္၏ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ထိုင္းနယ္စပ္၊ ရေနာင္းၿမဳိ႕တြင္အလုပ္လုပ္ေနရာမွ ေကာ့ေသာင္းကိုအလည္ျပန္လာသည္။
ခင္ခင္က သူငယ္ခ်င္းကို ရေနာင္းတြင္လည္း သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ခ်င္သည့္အတြက္ အ လုပ္အေျခအေနကို ေမးျမန္းသည္၊ သူမ၏ သူငယ္ခ်င္းက ျပန္မေျဖေပ၊ သို႕ေသာ္ မိသားစု ေငြမ ေျပလည္သည့္ ျပႆနာေၾကာင့္ ခင္ခင္အေတာ္စိတ္ဆင္းရဲေနရသလားဟုသာ ေမးသည္။
"ေဖေမရဲ့ ဒုကၡကို ကူညီရရင္ေက်နပ္ၿပီး၊ ငါ့မိသားစု စိတ္ခ်မ္းသာရင္ေက်နပ္ၿပီး၊ ငါဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္လို႕ သမီးေျပာေတာ့ တကယ္လားလို႕ သမီးကိုေမးတယ္၊ သမီးက ဟုတ္တယ္လို့ ေျပာ ေတာ့ ရေနာင္းမွာ သူမေကာင္းတဲ့အလုပ္ လုပ္ေနတယ္႕လို သမီးကိုေျပာတယ္" ဟု ခင္ခင္က မ်က္လႊာခ်ၿပီး ေျပာသည္၊၊ သူမ၏ ပါးစပ္တြင္ ကြမ္းမရွိေတာ့ပါ။ သို႕ေသာ္ ကြမ္းယာကိုလည္း ထပ္မငုံပါ၊၊ စာေရးသူႏွင့္ စကားမေျပာခင္တြင္ သူမဆံပင္ကို အနီေရာင္ေဆးဆိုးေနသည့္ အတြက္ ေဆးေပးေနသည့္ သူမကိုင္ထားေသာ ေခါင္းျဖီးဘီးကို သာလက္မျဖင့္ ပြတ္ေနသည္၊၊ သူမမွာေကာ့ ေသာင္းၿမဳိ႕မွ ထားဝယ္သူ ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း အသားျဖဴသူျဖစ္သည္။ မ်က္ႏွာ ဝိုင္းဝိုင္း ျပတ္ျပတ္္ႏွင့္ ႏွာေခါင္း အနည္းငယ္ျပားေသာ္လည္း မ်က္္ႏွာခ်ဳိသူျဖစ္သည္၊၊ စကားကို ေခတၲရပ္ဆိုင္းထားၿပီး မ်က္လုံးကို တေနရာတြင္ စိုက္ၾကည့္ထားရာမွ ေအာက္ကိုျပန္ငုံ႕ၾကည့္ၿပီး စကားဆက္ျပန္သည္။
"သူမ်ားဥစၥာကို မခိုးစားရ၊ ကိုယ့္ဘဝကိုရင္းၿပီးလုပ္ရေပမယ့္ ငါတို႕ဘဝတူခ်င္း ကိုယ့္ဘဝကို နားလည္တဲ့သူေတြအတြက္ေတာ့ မိသားစုကို ကူညီႏိုင္ေတာ့ မေကာင္းတဲ့ဆိုင္မွာ လုပ္ေပ မယ့္ ျမတ္ေသးတယ္" ဟု သူတို႕ခ်င္းခ်င္းေျပာၿပီး ခင္ခင္ရေနာင္းသြားဖို႕ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
ရပ္ရြာကိုခြဲခြာၿပီး မသြားဖူးသည့္အတြက္ မိဘက မည္သည့္အလုပ္အကိုင္မ်ဳိးကို သြားလုပ္မည္ နည္းဟု ေမးျမန္းၿပီးတားျမစ္သည္၊၊ ကြတ္တီယိုေရာင္းသည့္အလုပ္ႏွင့္ တျခားရႏိုင္သည့္ က် ပန္းအလုပ္ေတြရႏိုင္သည္ဟု သူမျပန္ေျပာသည္၊၊ မိဘက မသြားရန္တားေသာ္လည္း "သမီး ငိုၿပီးေျပာတယ္၊ အေဖအေမတို႕ကို လုပ္ေႂကြးခြင့္ေပးပါ၊ အေဖ အေမတို႕ ဒုကၡကို သမီးကိုတဝက္ ေလာက္ ခံစားခြင့္ေပးပါ" ဟုေျပာၿပီး ခင္ခင္ရေနာင္းကို ေရာက္သြားသည္။
ခင္ခင္အလုပ္လုပ္သည့္ဆိုင္တြင္ မိန္းကေလး (၁၀) ေယာက္ေလာက္ရွိသည္။ ဘီယာဆိုင္အ ျဖစ္ ဘန္းျပၿပီး ဆိုင္ဖြင့္ထားသည့္အတြက္ ထိုမိန္းကေလးအားလုံးတို႕သည္ စားပြဲထိုးအလုပ္ကို လည္း လုပ္ရသည္၊ ၎အတြက္ လုပ္အားခတစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ မရၾကေပ၊ စားပြဲထိုးလုပ္ရင္း ဘီယာလာေသာက္သည့္ ေယာက်ာ္းမ်ား မိမိကို မ်က္စိက်လာေအာင္ ေျပာဆိုရသည္ဟု သူမ ေျပာသည္၊၊ တစ္လအတြင္း မိမိကို မ်က္စိက်မည့္သူ မရွိပါက ေငြတစ္ဘတ္မ်ွမရဘဲ အခန္းခ မီးခပင္အေႂကြးတင္တာလည္း ရွိသည္ဟု ခင္ခင္က ေျပာသည္။
"သမီးေလ ရသမ်ွပိုက္ဆံအေမ့ဆီပို႕ေပးတယ္၊ တစ္လ ၇၁၅၀ ရရင္ ၁၅၀ ပဲသမီးသုံးတယ္၊ မ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ လုပ္ေပမယ့္၊ ကိုယ္ပို႕တ့ဲပိုက္ဆံနဲ႕ အေဖအေမတို႕အဆင္ေျပေေတာ့ မီးစိတ္ ခ်မ္းသာတယ္" ဟု ခင္ခင္က ေျပာသည္၊၊ ရေနာင္းက ေကာ့ေသာင္းႏွင့္ မေဝးသည့္အတြက္ သူမလုပ္ေနသည့္ဆိုင္တြင္ ေကာ့ေသာင္းၿမဳိ႕သူဆိုလို႕ ႏွစ္ေယာက္ သာရွိၿပီး၊ တျခားမိန္းကေလး ေတြက ရန္ကုန္၊ ဘိတ္၊ ထားဝယ္မွ လာသူမ်ားျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။
ခင္ခင္ ျပည့္တန္ဆာအလုပ္လုပ္သည့္ဆိုင္တြင္ (၅) လေလာက္ၾကာၿပီးေနာက္ ေကာ့ေသာင္း ၿမိဳ႕မွ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ႏွင့့္ဆံုသည္။
ထိုသူငယ္ခ်င္းက ထိုအလုပ္ကို ခင္ခင္မလုပ္သင့္ေၾကာင္း၊ တျခားသာမာန္အလုပ္ကိုသာ လုပ္ သင့္ေၾကာင္းႏွင့္ သူမ၏ မိဘသိသြားပါက စိတ္ဆင္းရဲမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူမ်ားအ ႏွိမ္ခံရမည္ ဟု ေျပာသျဖင့္ သူမ ထိုဆိုင္မွ ထြက္ေျပးလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ခင္ခင္ကေျပာသည္။
မိဘမ်ားကို မိမိ၏ လုပ္အားချဖင့္ ကူညီခ်င္ၿပီး ေမာင္ေလးညီမေလးႏွင့္ သူမ၏ သမီးေလးတုိ႕ အမ်ားတကာနည္းတူ ပညာသင္ႏိုင္ရန္သာ သူမ၏ဘဝတြင္ အျဖစ္ခ်င္ဆုံးဆႏၵဟု ခင္ခင္က ေျပာသည္။
"သမီးဘယ္ေလာက္ပဲ ဒုကၡျဖစ္ျဖစ္ သမီးေဖေမနဲ႕ ေမာင္ေလး၊ ညီမေလးတို႕ကို အလုပ္လုပ္လို႕ ရတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႕ေထာက္ပံ့ခ်င္တယ္၊ ေမာင္ေလးဆိုရည္မွန္းခ်က္ရွိတယ္၊ ပိုက္ဆံမရွိလို႕ ေက်ာင္း ထုတ္ထားရတယ္၊ သမီးသူ႕ကို ေက်ာင္းျပန္ထားခ်င္တယ္၊ သမီးေလးဆို ေနာင္ႏွစ္ေက်ာင္းေန လို႕ရၿပီး" ဟု ခင္ခင္က သူမမိဘ၏ ဝန္ထုတ္တခ်ဳိ႕ကို ကူညီခ်င္သည့္ ဆႏၵျဖင့္ေျပာသည္၊ ခင္ခင္ ၏ ေျပာျပခ်က္အရ သူမသည္ ကုန္စုံဆိုင္၊ အေအးဆိုင္တို႕ကို ဖြင့္ၿပီးစီးပြားလုပ္ခဲ့ရာမွ သူမ၏ ခင္ပြန္းက လာေတာင္းသည့္အတြက္ မိဘက သေဘာက်သျဖင့္ အိမ္ေထာင္က်သြားသည္ဟု ဆိုသည္။
"သမီးေလ ျမန္မာေငြ တစ္သိန္းေလာက္ရရင္ ေကာ့ေသာင္းမွာ သမီးစီးပြားေသးေသးေလး တစ္ခု လုပ္လို႕ရတယ္၊ သမီးလုပ္တတ္တယ္၊ ဗန္းတစ္ဗန္းနဲ႕ ကုန္စိမ္းေတြ၊ ငါးေတြေရာင္းတဲ့ သူ ေတြကို ေန႕စားအတိုးနဲ႕ပိုက္ဆံေခ်း၊ သမီးလည္းဆိုင္ကေလးတစ္ခုနဲ့ ေစ်းေရာင္း၊ အဲဒီကေန တ ဆင့္ၿပီးတဆင့္သမီးတိုးၿပီးလုပ္မယ္၊ အပ်ဳိဘဝတုန္းကလည္း သမီးအဲဒီလိုလုပ္လို႕ အိမ္ကိုကူ ညီႏိုင္ခဲ့တယ္"။
ျမန္မာျပည္၏ ဆင္းရဲတြင္းနက္မႈက က်ပ္ေငြတစ္သိန္းျဖင့္ပင္ အရင္းႏွီးလုပ္ၿပီး မိဘကို ကူညီ ရန္ ႀကဳိးစားသည့္ ခင္ခင္လို မိန္းကေလးကိုပင္ အခြင့္မေပးႏိုင္ေသးေပ၊၊
Sunday, November 30, 2008
အာဏာအတြက္ အာဃာတမုန္တိုင္း
ေကတီဦး
ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ရန္ကုန္တိုင္းနဲ႔ ဧရာဝတီတိုင္း ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚေဒသေတြမွာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၂) ရက္ေန႔က ဆိုးဆိုးရြားရြား၊ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တိုက္ခတ္ခဲ့တဲ့ နာဂစ္မုန္တိုင္းႀကီးကို ေတာ့ တကမၻာလံုးက သိခဲ့ၾကပါတယ္။ လူေပါင္းတသိန္းခြဲေလာက္ ေသေက်ပ်က္စီးခဲ့ၿပီး လူ သန္းနဲ႔ခ်ီ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ျဖစ္၊ ဒဏ္ရာအနာတရျဖစ္၊ စီးပြားဥစၥာပစၥည္းေတြ ဆံုး႐ႈံးမႈျဖစ္ခဲ့ၾကရတာမို႔ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြအားလံုး အထိတ္တလန္႔ျဖစ္ၿပီး စိတ္ႏွလံုး ညႇဳိးႏြမ္းခဲ့ၾကရပါတယ္၊။ ဒါကို ကမၻာကသိၾကလို႔လဲ ဝိုင္းဝန္းကူညီခဲ့ၾကတယ္။ ေဖးမခဲ့ၾကတယ္။ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းေတြ၊ က်န္းမာေရးေစာင့္္ေရွာက္မႈလုပ္ငန္းေတြမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေတြနဲ႔ ပါဝင္ခဲ့ၾက တယ္။
အဲဒီ နာဂစ္မုန္တိုင္းလိုပဲ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြရဲ႕ စိတ္နွလံုးကို အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္ေစၿပီး ေၾကကြဲဝမ္းနဲေစခဲ့တဲ့ ေနက္ထပ္ မုန္တိုင္းတခု ျမန္မာျပည္ထဲမွာ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ နိုဝင္ဘာ လထဲမွာ တိုက္ခတ္ခဲ့ေသးတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ကမၻာႀကီးက ဘယ္ေလာက္သိႏုိင္ခဲ့သလဲဆိုတာ မေျပာနိုင္ပါဘူး။ အဲဒီမုန္တိုင္းကေတာ့ ျမန္မာျပည္အလယ္ပိုင္း ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္မွ စစ္ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ႀကီးေတြဆီက ဒီမိုကေရစီ လိုလားသူ၊ ႏိုင္ငံေရး တက္ႂကြႏိုးၾကားသူေတြအေပၚ အၿငႇဳိးတႀကီး တိုက္ခတ္ခဲ့တဲ့ အာဃာတမုန္တိုင္းၾကီးပါပဲ။
ႏိုဝင္ဘာလ တလလံုးလိုလိုပါပဲ။ အေစာပိုင္းမွာ တနွစ္ေက်ာ္ၾကာ အေၾကာင္းမဲ့ ဖမ္းဆီး ထားခဲ့တဲ့ ဒီမိုကေရစီလိုလားသူ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးမွာ ေခါင္းေဆာင္မႈေပးခဲ့ၾကတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ အမႈေတြကို လိုက္ပါ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတဲ့ အက်ဳိးေဆာင္ေရွ႕ေနေတြကို အျပစ္မရွိ အျပစ္ရွာ ေထာင္ခ်ခဲ့ၾကတယ္။ ယခင့္ယခင္တုန္းက တရားခံျဖစ္သြားေသာ ေရွ႕ေနဆိုတာ ၾကားသာၾကားဖူးခဲ့ၿပီး မႀကံဳဖူးခဲဘူး။ ျမန္မာစစ္အစိုးရလက္ထက္မွာေတာ့ ဒါဟာ အမွန္တကယ္ျဖစ္ေနတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြပါ။ ေရွ႕ေနေတြကို ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်တာဟာ စစ္အစိုးရက နိုင္ငံေရး တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြအေပၚ စီမံကိန္းခ် ဖိႏွိပ္မႈရဲ႕ အစပါ။
ေရွ႕ေနေတြကို အရင္ဆံုး ျဖဳတ္ထုတ္ ေထာင္ခ်ၿပီးမွ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္း ေဆာင္ ကိုမင္းကိုႏုိင္နဲ႔ အဖြဲ႔ကို တရား႐ုံးကို မထီမဲ့ျမင္ျပဳတယ္လို႔ မတရားစြပ္စြဲၿပီး ေထာင္ ၆ လ ခ်ကာ မအူပင္ေထာင္ကို ႐ုတ္တရက္ႀကီး ေျပာင္းေရႊပစ္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ အမ်ားျပည္သူရဲ႕ မ်က္ကြယ္၊ မိသားစုေတြရဲ႕ မ်က္ကြယ္၊ တ၇ား႐ုံးမွာမဟုတ္ဘဲ ႀကီးေလးတဲ့ ျပစ္ဒဏ္ေတြကို ခ်မ်တ္ခဲ့တယ္။ ခ်မ်တ္လိုက္တဲ့ ျပစ္ဒဏ္ကလဲ တရားလက္လြတ္၊ လူသားခ်င္းမစာမနာ၊ အၾကင္ နာတရား ဆိတ္သုဥ္း၊ အမုန္းတရားကို ေရွ႕တန္းတင္၊ ေသခ်င္သလိုသာ ေသၾကေစ ဆိုတဲ့ သေဘာထားမ်ဳိးနဲ႔ တေယာက္တေယာက္ကို ခ်လိုက္တဲ့ ေထာင္ဒဏ္က ၆၅ ႏွစ္စီတဲ့။ တကယ္ပဲ အျပစ္ရွိၾကတယ္ ဆိုၾကပါဦးေတာ့၊ ျဖစ္သင့္တာက အမ်ားဆံုးျပစ္ဒဏ္ထဲမွာ အနည္းငယ္ေသာ ျပစ္ဒဏ္ေတြ အက်ဳိးဝင္ၿပီး တေပါင္းတစီးထဲသာ က်ခံေစရမွာပါ။ အခုေတာ့ ျပစ္ဒဏ္တိုင္း အတြက္ တသီးတျခားစီ က်ခံေစခဲ့တယ္။ အမႈေတြကလဲ ႀကံဖန္လုပ္ႀကံလီဆယ္ထားတဲ့ အမႈ ေတြ။ ဒါတင္မကပါ။ ၈၈ အုပ္စုတခုလံုးကို ရန္ကုန္၊ အင္းစိန္ေထာင္မွာမထားေတာ့ဘဲ မိဘ ေဆြမ်ဳိးမ်ားနဲ႔ ေဝးကြာလွတဲ့ ျမန္မာျပည္ အစြန္အဖ်ားက အက်ဥ္းေထာင္ေတြဆီ လူစုခြဲ ပို႔ပစ္ခဲ့ ျပန္တယ္။
ထို႔နည္းအတူပါပဲ၊ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးကို ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ အရွင္ ဂမၻီရနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ေနာက္လိုက္သံဃာေတာ္ေတြကိုလဲ ကိုယ္စီ ကိုယ္စီ နွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ေတြ ခ် မွတ္ခဲ့ျပန္တယ္။ အရွင္ဂမၻီရကိုခ်မွတ္တဲ့ ေထာင္ဒဏ္က ၆၈ နွစ္တဲ့။ ဒါဟာ အမ်ားျပည္သူအက်ဳိး အတြက္ ေမတၱာပို႔ခဲ့တဲ့ သံဃာေတာ္တပါးအေပၚ ရက္စက္စြာ ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ပါပဲ။ အျခား ေသာ ထိပ္တန္း နိုင္ငံေရးတက္ႂကြႏုိးၾကားသူ ရာဂဏန္းေလာက္ကိုလဲ နွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ အသီးသီးနဲ႔အတူ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အစြန္အဖ်ားေဒသေတြဆီကိုပို႔တဲ့ ျပစ္ဒဏ္ကိုပါ ေနာက္ဆက္တြဲ ခ်မွတ္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကုိ ဆက္တိုက္ က်ဴးလြန္ျပန္ပါတယ္။ အဲဒီလိုပို႔တဲ့အခါမွာလဲ မိသားစု ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြကုိ လံုးဝ အေၾကာင္းၾကားသိရွိေစျခင္း မရွိ။ သူတို႔ပို႔ခ်င္သလို ပို႔မယ္၊ စီမံ ခ်င္သလို စီမံမယ္၊ တို႔လုပ္ခ်င္သလို လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ ဥပေဒလက္လြတ္၊ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားကို မထီမဲ့ျမင္ျပဳ၊ ထင္ရာစိုင္းၿပီး ႐ိုင္းခ်င္တိုင္း႐ိုင္းေနတဲ့ နအဖစစ္အစိုးရရဲ႕ လုပ္ရပ္ဟာျဖင့္ သမ႐ိုး က် သေဘာမ်ဳိးကို မေဆာင္ေတာ့ဘဲ အၿငႇိဳးအေတး အာဃာတကို အေျခခံေနတဲ့ သေဘာမ်ဳိး သာျဖစ္လို႔ ဒီလုပ္ရပ္ကို အာဃာတမုန္တိုင္းလို႔ပဲ ေခၚဆိုပါရေစ။
အမွန္တကယ္ေတာ့ ျမန္မာျပည္က ဒီမိုကေရစီလိုလားသူေတြဟာ ဘာအျပစ္မွ လုပ္ခဲ့ ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုမင္းကိုႏုိင္ဦးေဆာင္တဲ့ ၈၈ အုပ္စုက ေလာင္စာဆီေစ်းတက္လို႔ အမ်ား ျပည္သူေတြရဲ႕ သြားလာ သယ္ယူ ပို႔ေဆာင္စရိတ္စကေတြ တက္သြားတဲ့အခါ ဘတ္စ္ကားခ ႀကီးျမင့္မႈေၾကာင့္ လမ္းေလွ်ာက္ေနရတဲ့ ျပည္သူကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး လမ္းမေပၚထြက္ လမ္း ေလွ်ာက္႐ံုမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။
အရွင္ဂမၻီရနဲ႔ သံဃာေတာ္ေတြကလဲ စားဝတ္ေနေရးေျပလည္ေရး၊ အမ်ဳိးသားျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရး၊ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသမားမ်ား လႊတ္ေပးေရးအတြက္ ေမတၱာပို႔ ဆုေတာင္းခဲ့ၾက႐ံုမွ် သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဤမွ်ႀကီးေလးလွတဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားလွစြာေသာ ေထာင္ ဒဏ္ေတြကို ေပးအပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ စဥ္းစား၍မရႏိုင္ေအာင္ပင္ ျဖစ္ရပါတယ္။ ျပည္သူလူထု အားလံုးက ျမန္မာစစ္အစိုးရရဲ႕ ဒီလုပ္ရပ္အေပၚ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းခဲ့ၾကရ ပါတယ္။
ဒီျဖစ္ရပ္ေတြရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုတဲ့ လူေတြရဲ႕ အေျခခံ အခြင့္အေရးအတြက္ ပါးစပ္နဲ႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾက႐ံုမွ်ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ပါးစပ္ပဲပါတဲ့ လူကို ေသနတ္ႀကီးေတြနဲ႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြက ငါတို႔ရဲ႕ အာဏာကို မထိပါးနဲ႔၊ ထိပါးလာရင္ ဒီလို ခံရမယ္လို႔ တမင္သက္သက္ အာဏာျပ ထင္တိုင္းက်ဲၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ေနတာပါပဲ။ ဒီလို အၿငႇဳိး အေတးေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးတက္ႂကြသူေတြအေပၚ အာဃာတမုန္တိုင္းဆင္ေနတဲ့ နအဖစစ္အစိုးရက ၂၀၁၀ ခု ေရြးေကာက္ပြဲကို တရားမွ်တစြာ လုပ္မယ္ဆိုတာကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ယံုၾကည္ၾကရမွာ လဲ။ သူတို႔ရဲ႕ လမ္းျပေျမပံု (၇) ခ်က္ဆိုတာလဲ ျမန္မာနဲ႔ ကမၻာကို လိမ္လည္ဖို႔ ႀကဳိးစားမႈ အစီအစဥ္ႀကီးတရပ္သာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ထင္ရွားသည္ထက္ ထင္ရွားေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာစစ္အစိုးရရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြအေပၚ အင္အားျပင္းျပင္း၊ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း တိုက္ခတ္ခဲ့တဲ့ ဖိနွိပ္မႈမုန္တိုင္းအရွိန္ေၾကာင့္ နိုင္ငံေရးသမား မိသားစုေတြ ဘယ္ေလာက္ ဒုကၡေရာက္ေနၾကရတယ္ဆိုတာ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕က နာမည္ဆိုးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားလွတဲ့ အင္းစိန္ေတာရ ေထာင္ဘူးဝကို လာၾကည့္ရင္ သိျမင္ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အာဃာတမုန္တိုင္းရဲ႕ ဗဟိုခ်က္မျဖစ္တဲ့ အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္ေရွ႕မွာ ေထာင္ခ်ခံရၿပီးေနာက္ ဘယ္အရပ္ ဘယ္ ေဒသသို႔ အပို႔ခံရမွန္းမသိလို႔ သားေပ်ာက္ရွာေနတဲ့ အသက္ ၈၀ ဝန္းက်င္ အေမေတြ၊ သမီး ေပ်ာက္ရွာေနတဲ့ အေဖေတြ၊ အေဖေပ်ာက္ရွာေနတဲ့ သားသမီးေတြ၊ အစ္ကိုေပ်ာက္ရွာေနတဲ့ ႏွမေလးေတြ၊ ခင္ပြန္းေပ်ာက္ရွာေနတဲ့ ဇနီးသည္ေတြကို ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။
တခ်ဳိ႕ဇနီးသည္ေတြဆိုရင္ ကိုယ္ဝန္အရင့္အမာနဲ႔။ တခ်ဳိ႕လဲ ရင္ခြင္ပိုက္ကေလးငယ္ကို လက္ဆြဲလို႔။ သူတို႔အားလုံးဟာ မုန္တိုင္းနဲ႔အတူ လြင့္ပါၿပီး ဘယ္ကိုပို႔လို႔ ဘယ္ကိုေရာက္သြားမွန္း မသိရတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ မိသားစုဝင္ေတြကို နံနက္မိုးလင္းက မိုးခ်ဳပ္တဲ့အထိ သတင္းၾကားရႏိုးႏိုးနဲ႔ ေစာင့္စားရင္း အခ်ိန္ကုန္ေနၾကရတယ္။ ကိုယ့္သား၊ ကိုယ့္သမီး၊ ကိုယ့္အစ္ကို၊ ကိုယ့္ေမာင္၊ ကိုယ့္ခင္ပြန္းကို ျမင္ေတြ႔ရႏိုးႏိုး ေစာင့္စားရင္းနဲ႔ ေထာင္ဘူးဝေရွ႕မွာ ထမင္းထုပ္ကေလး ဆြဲသူ လဲ ဆြဲလို႔။ ေသာက္ေရသန္႔ဗူးေလးကိုင္ရင္း ဟိုအရိပ္ ခိုရေတာ့မလို၊ ဒီအရိပ္မွာ နားရေတာ့မလို။ ၿပီးေတာ့ ဟိုသတင္းက အမွန္လား။ ဒီသတင္းက အတည္လား။ ဘာမွ ေရေရရာရာမရွိလွတဲ့ အေျခအေနၾကားမွာ သိပ္ကို ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနၾကပါၿပီ။
ဒီအေျခအေနအမွန္ကို ကမၻာတဝွမ္းက ဘယ္အတိုင္းအတာအထိ သိႏုိင္ၾကားႏိုင္သလဲ ေတာ့ မသိနိုင္ပါ။ ျမန္မာျပည္ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕က အင္းစိန္ေတာရမွာေတာ့ နအဖစစ္အစိုးရရဲ႕ အာဃာတမုန္တိုင္းႀကီးဟာ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း၊ ႐ိုင္း႐ိုင္းစိုင္းစိုင္း ဆက္လက္တိုက္ခတ္ေန ဆဲပါ။
ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ရန္ကုန္တိုင္းနဲ႔ ဧရာဝတီတိုင္း ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚေဒသေတြမွာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၂) ရက္ေန႔က ဆိုးဆိုးရြားရြား၊ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တိုက္ခတ္ခဲ့တဲ့ နာဂစ္မုန္တိုင္းႀကီးကို ေတာ့ တကမၻာလံုးက သိခဲ့ၾကပါတယ္။ လူေပါင္းတသိန္းခြဲေလာက္ ေသေက်ပ်က္စီးခဲ့ၿပီး လူ သန္းနဲ႔ခ်ီ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ျဖစ္၊ ဒဏ္ရာအနာတရျဖစ္၊ စီးပြားဥစၥာပစၥည္းေတြ ဆံုး႐ႈံးမႈျဖစ္ခဲ့ၾကရတာမို႔ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြအားလံုး အထိတ္တလန္႔ျဖစ္ၿပီး စိတ္ႏွလံုး ညႇဳိးႏြမ္းခဲ့ၾကရပါတယ္၊။ ဒါကို ကမၻာကသိၾကလို႔လဲ ဝိုင္းဝန္းကူညီခဲ့ၾကတယ္။ ေဖးမခဲ့ၾကတယ္။ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းေတြ၊ က်န္းမာေရးေစာင့္္ေရွာက္မႈလုပ္ငန္းေတြမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေတြနဲ႔ ပါဝင္ခဲ့ၾက တယ္။
အဲဒီ နာဂစ္မုန္တိုင္းလိုပဲ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြရဲ႕ စိတ္နွလံုးကို အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္ေစၿပီး ေၾကကြဲဝမ္းနဲေစခဲ့တဲ့ ေနက္ထပ္ မုန္တိုင္းတခု ျမန္မာျပည္ထဲမွာ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ နိုဝင္ဘာ လထဲမွာ တိုက္ခတ္ခဲ့ေသးတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ကမၻာႀကီးက ဘယ္ေလာက္သိႏုိင္ခဲ့သလဲဆိုတာ မေျပာနိုင္ပါဘူး။ အဲဒီမုန္တိုင္းကေတာ့ ျမန္မာျပည္အလယ္ပိုင္း ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္မွ စစ္ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ႀကီးေတြဆီက ဒီမိုကေရစီ လိုလားသူ၊ ႏိုင္ငံေရး တက္ႂကြႏိုးၾကားသူေတြအေပၚ အၿငႇဳိးတႀကီး တိုက္ခတ္ခဲ့တဲ့ အာဃာတမုန္တိုင္းၾကီးပါပဲ။
ႏိုဝင္ဘာလ တလလံုးလိုလိုပါပဲ။ အေစာပိုင္းမွာ တနွစ္ေက်ာ္ၾကာ အေၾကာင္းမဲ့ ဖမ္းဆီး ထားခဲ့တဲ့ ဒီမိုကေရစီလိုလားသူ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးမွာ ေခါင္းေဆာင္မႈေပးခဲ့ၾကတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ အမႈေတြကို လိုက္ပါ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတဲ့ အက်ဳိးေဆာင္ေရွ႕ေနေတြကို အျပစ္မရွိ အျပစ္ရွာ ေထာင္ခ်ခဲ့ၾကတယ္။ ယခင့္ယခင္တုန္းက တရားခံျဖစ္သြားေသာ ေရွ႕ေနဆိုတာ ၾကားသာၾကားဖူးခဲ့ၿပီး မႀကံဳဖူးခဲဘူး။ ျမန္မာစစ္အစိုးရလက္ထက္မွာေတာ့ ဒါဟာ အမွန္တကယ္ျဖစ္ေနတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြပါ။ ေရွ႕ေနေတြကို ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်တာဟာ စစ္အစိုးရက နိုင္ငံေရး တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြအေပၚ စီမံကိန္းခ် ဖိႏွိပ္မႈရဲ႕ အစပါ။
ေရွ႕ေနေတြကို အရင္ဆံုး ျဖဳတ္ထုတ္ ေထာင္ခ်ၿပီးမွ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္း ေဆာင္ ကိုမင္းကိုႏုိင္နဲ႔ အဖြဲ႔ကို တရား႐ုံးကို မထီမဲ့ျမင္ျပဳတယ္လို႔ မတရားစြပ္စြဲၿပီး ေထာင္ ၆ လ ခ်ကာ မအူပင္ေထာင္ကို ႐ုတ္တရက္ႀကီး ေျပာင္းေရႊပစ္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ အမ်ားျပည္သူရဲ႕ မ်က္ကြယ္၊ မိသားစုေတြရဲ႕ မ်က္ကြယ္၊ တ၇ား႐ုံးမွာမဟုတ္ဘဲ ႀကီးေလးတဲ့ ျပစ္ဒဏ္ေတြကို ခ်မ်တ္ခဲ့တယ္။ ခ်မ်တ္လိုက္တဲ့ ျပစ္ဒဏ္ကလဲ တရားလက္လြတ္၊ လူသားခ်င္းမစာမနာ၊ အၾကင္ နာတရား ဆိတ္သုဥ္း၊ အမုန္းတရားကို ေရွ႕တန္းတင္၊ ေသခ်င္သလိုသာ ေသၾကေစ ဆိုတဲ့ သေဘာထားမ်ဳိးနဲ႔ တေယာက္တေယာက္ကို ခ်လိုက္တဲ့ ေထာင္ဒဏ္က ၆၅ ႏွစ္စီတဲ့။ တကယ္ပဲ အျပစ္ရွိၾကတယ္ ဆိုၾကပါဦးေတာ့၊ ျဖစ္သင့္တာက အမ်ားဆံုးျပစ္ဒဏ္ထဲမွာ အနည္းငယ္ေသာ ျပစ္ဒဏ္ေတြ အက်ဳိးဝင္ၿပီး တေပါင္းတစီးထဲသာ က်ခံေစရမွာပါ။ အခုေတာ့ ျပစ္ဒဏ္တိုင္း အတြက္ တသီးတျခားစီ က်ခံေစခဲ့တယ္။ အမႈေတြကလဲ ႀကံဖန္လုပ္ႀကံလီဆယ္ထားတဲ့ အမႈ ေတြ။ ဒါတင္မကပါ။ ၈၈ အုပ္စုတခုလံုးကို ရန္ကုန္၊ အင္းစိန္ေထာင္မွာမထားေတာ့ဘဲ မိဘ ေဆြမ်ဳိးမ်ားနဲ႔ ေဝးကြာလွတဲ့ ျမန္မာျပည္ အစြန္အဖ်ားက အက်ဥ္းေထာင္ေတြဆီ လူစုခြဲ ပို႔ပစ္ခဲ့ ျပန္တယ္။
ထို႔နည္းအတူပါပဲ၊ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးကို ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ အရွင္ ဂမၻီရနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ေနာက္လိုက္သံဃာေတာ္ေတြကိုလဲ ကိုယ္စီ ကိုယ္စီ နွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ေတြ ခ် မွတ္ခဲ့ျပန္တယ္။ အရွင္ဂမၻီရကိုခ်မွတ္တဲ့ ေထာင္ဒဏ္က ၆၈ နွစ္တဲ့။ ဒါဟာ အမ်ားျပည္သူအက်ဳိး အတြက္ ေမတၱာပို႔ခဲ့တဲ့ သံဃာေတာ္တပါးအေပၚ ရက္စက္စြာ ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ပါပဲ။ အျခား ေသာ ထိပ္တန္း နိုင္ငံေရးတက္ႂကြႏုိးၾကားသူ ရာဂဏန္းေလာက္ကိုလဲ နွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ အသီးသီးနဲ႔အတူ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အစြန္အဖ်ားေဒသေတြဆီကိုပို႔တဲ့ ျပစ္ဒဏ္ကိုပါ ေနာက္ဆက္တြဲ ခ်မွတ္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကုိ ဆက္တိုက္ က်ဴးလြန္ျပန္ပါတယ္။ အဲဒီလိုပို႔တဲ့အခါမွာလဲ မိသားစု ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြကုိ လံုးဝ အေၾကာင္းၾကားသိရွိေစျခင္း မရွိ။ သူတို႔ပို႔ခ်င္သလို ပို႔မယ္၊ စီမံ ခ်င္သလို စီမံမယ္၊ တို႔လုပ္ခ်င္သလို လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ ဥပေဒလက္လြတ္၊ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားကို မထီမဲ့ျမင္ျပဳ၊ ထင္ရာစိုင္းၿပီး ႐ိုင္းခ်င္တိုင္း႐ိုင္းေနတဲ့ နအဖစစ္အစိုးရရဲ႕ လုပ္ရပ္ဟာျဖင့္ သမ႐ိုး က် သေဘာမ်ဳိးကို မေဆာင္ေတာ့ဘဲ အၿငႇိဳးအေတး အာဃာတကို အေျခခံေနတဲ့ သေဘာမ်ဳိး သာျဖစ္လို႔ ဒီလုပ္ရပ္ကို အာဃာတမုန္တိုင္းလို႔ပဲ ေခၚဆိုပါရေစ။
အမွန္တကယ္ေတာ့ ျမန္မာျပည္က ဒီမိုကေရစီလိုလားသူေတြဟာ ဘာအျပစ္မွ လုပ္ခဲ့ ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုမင္းကိုႏုိင္ဦးေဆာင္တဲ့ ၈၈ အုပ္စုက ေလာင္စာဆီေစ်းတက္လို႔ အမ်ား ျပည္သူေတြရဲ႕ သြားလာ သယ္ယူ ပို႔ေဆာင္စရိတ္စကေတြ တက္သြားတဲ့အခါ ဘတ္စ္ကားခ ႀကီးျမင့္မႈေၾကာင့္ လမ္းေလွ်ာက္ေနရတဲ့ ျပည္သူကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး လမ္းမေပၚထြက္ လမ္း ေလွ်ာက္႐ံုမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။
အရွင္ဂမၻီရနဲ႔ သံဃာေတာ္ေတြကလဲ စားဝတ္ေနေရးေျပလည္ေရး၊ အမ်ဳိးသားျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရး၊ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသမားမ်ား လႊတ္ေပးေရးအတြက္ ေမတၱာပို႔ ဆုေတာင္းခဲ့ၾက႐ံုမွ် သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဤမွ်ႀကီးေလးလွတဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားလွစြာေသာ ေထာင္ ဒဏ္ေတြကို ေပးအပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ စဥ္းစား၍မရႏိုင္ေအာင္ပင္ ျဖစ္ရပါတယ္။ ျပည္သူလူထု အားလံုးက ျမန္မာစစ္အစိုးရရဲ႕ ဒီလုပ္ရပ္အေပၚ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းခဲ့ၾကရ ပါတယ္။
ဒီျဖစ္ရပ္ေတြရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုတဲ့ လူေတြရဲ႕ အေျခခံ အခြင့္အေရးအတြက္ ပါးစပ္နဲ႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾက႐ံုမွ်ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ပါးစပ္ပဲပါတဲ့ လူကို ေသနတ္ႀကီးေတြနဲ႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြက ငါတို႔ရဲ႕ အာဏာကို မထိပါးနဲ႔၊ ထိပါးလာရင္ ဒီလို ခံရမယ္လို႔ တမင္သက္သက္ အာဏာျပ ထင္တိုင္းက်ဲၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ေနတာပါပဲ။ ဒီလို အၿငႇဳိး အေတးေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးတက္ႂကြသူေတြအေပၚ အာဃာတမုန္တိုင္းဆင္ေနတဲ့ နအဖစစ္အစိုးရက ၂၀၁၀ ခု ေရြးေကာက္ပြဲကို တရားမွ်တစြာ လုပ္မယ္ဆိုတာကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ယံုၾကည္ၾကရမွာ လဲ။ သူတို႔ရဲ႕ လမ္းျပေျမပံု (၇) ခ်က္ဆိုတာလဲ ျမန္မာနဲ႔ ကမၻာကို လိမ္လည္ဖို႔ ႀကဳိးစားမႈ အစီအစဥ္ႀကီးတရပ္သာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ထင္ရွားသည္ထက္ ထင္ရွားေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာစစ္အစိုးရရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြအေပၚ အင္အားျပင္းျပင္း၊ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း တိုက္ခတ္ခဲ့တဲ့ ဖိနွိပ္မႈမုန္တိုင္းအရွိန္ေၾကာင့္ နိုင္ငံေရးသမား မိသားစုေတြ ဘယ္ေလာက္ ဒုကၡေရာက္ေနၾကရတယ္ဆိုတာ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕က နာမည္ဆိုးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားလွတဲ့ အင္းစိန္ေတာရ ေထာင္ဘူးဝကို လာၾကည့္ရင္ သိျမင္ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အာဃာတမုန္တိုင္းရဲ႕ ဗဟိုခ်က္မျဖစ္တဲ့ အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္ေရွ႕မွာ ေထာင္ခ်ခံရၿပီးေနာက္ ဘယ္အရပ္ ဘယ္ ေဒသသို႔ အပို႔ခံရမွန္းမသိလို႔ သားေပ်ာက္ရွာေနတဲ့ အသက္ ၈၀ ဝန္းက်င္ အေမေတြ၊ သမီး ေပ်ာက္ရွာေနတဲ့ အေဖေတြ၊ အေဖေပ်ာက္ရွာေနတဲ့ သားသမီးေတြ၊ အစ္ကိုေပ်ာက္ရွာေနတဲ့ ႏွမေလးေတြ၊ ခင္ပြန္းေပ်ာက္ရွာေနတဲ့ ဇနီးသည္ေတြကို ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။
တခ်ဳိ႕ဇနီးသည္ေတြဆိုရင္ ကိုယ္ဝန္အရင့္အမာနဲ႔။ တခ်ဳိ႕လဲ ရင္ခြင္ပိုက္ကေလးငယ္ကို လက္ဆြဲလို႔။ သူတို႔အားလုံးဟာ မုန္တိုင္းနဲ႔အတူ လြင့္ပါၿပီး ဘယ္ကိုပို႔လို႔ ဘယ္ကိုေရာက္သြားမွန္း မသိရတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ မိသားစုဝင္ေတြကို နံနက္မိုးလင္းက မိုးခ်ဳပ္တဲ့အထိ သတင္းၾကားရႏိုးႏိုးနဲ႔ ေစာင့္စားရင္း အခ်ိန္ကုန္ေနၾကရတယ္။ ကိုယ့္သား၊ ကိုယ့္သမီး၊ ကိုယ့္အစ္ကို၊ ကိုယ့္ေမာင္၊ ကိုယ့္ခင္ပြန္းကို ျမင္ေတြ႔ရႏိုးႏိုး ေစာင့္စားရင္းနဲ႔ ေထာင္ဘူးဝေရွ႕မွာ ထမင္းထုပ္ကေလး ဆြဲသူ လဲ ဆြဲလို႔။ ေသာက္ေရသန္႔ဗူးေလးကိုင္ရင္း ဟိုအရိပ္ ခိုရေတာ့မလို၊ ဒီအရိပ္မွာ နားရေတာ့မလို။ ၿပီးေတာ့ ဟိုသတင္းက အမွန္လား။ ဒီသတင္းက အတည္လား။ ဘာမွ ေရေရရာရာမရွိလွတဲ့ အေျခအေနၾကားမွာ သိပ္ကို ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနၾကပါၿပီ။
ဒီအေျခအေနအမွန္ကို ကမၻာတဝွမ္းက ဘယ္အတိုင္းအတာအထိ သိႏုိင္ၾကားႏိုင္သလဲ ေတာ့ မသိနိုင္ပါ။ ျမန္မာျပည္ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕က အင္းစိန္ေတာရမွာေတာ့ နအဖစစ္အစိုးရရဲ႕ အာဃာတမုန္တိုင္းႀကီးဟာ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း၊ ႐ိုင္း႐ိုင္းစိုင္းစိုင္း ဆက္လက္တိုက္ခတ္ေန ဆဲပါ။
ေၾကာက္ေမြးပါ ဇာဂနာနဲ႔ႏုတ္
ေအးခ်မ္းေျမ့
စစ္အစိုးရကေတာ့ နာဂစ္ဆိုင္ကလုန္း မုန္တိုင္းဒဏ္ ခံခဲ့ရသည့္ ျပည္သူမ်ားကို မည္သို႔ ပံ့ပိုးလိုက္မည္ ကူညီလိုက္မည္ ဆိုသည္ထက္ လူမႈေရး စိတ္ဓာတ္ အျပည့္ျဖင့္ ပါဝင္ကူညီ သူမ်ားကို မည္သို႔ဖမ္းဆီးလိုက္မည္၊ မည္သည့္ အျပစ္ဒဏ္ ခ်မွတ္လိုက္မည္ ဆိုသည့္ အေတြးမ်ားသာ ပြားေနပံုရသည္။
နာဂစ္ ကူညီကယ္ဆယ္ ေရးမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ လူ ၂၂ ဦးကို စစ္အစိုးရက ဖမ္းဆီးထားကာ ၎တို႔ အထဲမွ ၆ ဦးကို ယခုအခါ ေထာင္ဒဏ္မ်ား ခ်မွတ္လိုက္ျခင္းက သက္ေသ ျဖစ္၏။ ထိုအထဲမွ လူသိမ်ားေသာ လူရႊင္ေတာ္ ကိုဇာဂနာကို ၿပီးခဲ့သည့္ ေသာၾကာ ေန႔ကမွ ေထာင္ဒဏ္ ၄၅ ႏွစ္ ခ်မွတ္လိုက္ၿပီး ျဖစ္သည္။
အစိုးရက မလိုလားသည့္ ၾကားမွ၊ ပိတ္ပင္ တားဆီးမႈမ်ား အမ်ိဳးမ်ိဳး လုပ္ေဆာင္သည့္ ၾကားမွပင္ ကိုယ့္အသိ စိတ္ဓာတ္ျဖင့္ ကိုယ့္အိတ္ ကိုယ္စိုက္ကာ ကူညီ ကယ္ဆယ္ ေရးမ်ား လုပ္ေဆာင္ ခဲ့သည့္ ျပည္တြင္း အလွဴရွင္မ်ား၊ ျပည္တြင္း ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္သားမ်ား မ်ားစြာ ရွိခဲ့သည္။ ထိုသူတို႔၏ လုပ္ေဆာင္မႈႏွင့္ အလွဴမ်ားကို အသိအမွတ္ မျပဳ၍ မရေအာင္ ရွိေသာ္လည္း စစ္အစိုးရကေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳး ထိန္းခ်ဳပ္ ေစာင့္ၾကည့္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။
ျပည္တြင္း အလွဴရွင္မ်ားႏွင့္ ေစတနာရွင္ လုပ္အား အလွဴရွင္မ်ား အပါအဝင္ အိုင္အန္ဂ်ီအို၊ အန္ဂ်ီအို တခ်ိဳ႕ကို ဒုကၡသည္ မ်ားအား တိုက္႐ိုက္ ကူညီရန္ ခြင့္မျပဳျခင္းမ်ား ရွိခဲ့သည္။ ဒုကၡသည္ မ်ားကို ကူညီခြင့္ရရန္ ႀကံ့ဖြံ႕မ်ား၊ ေက်းရြာ အာဏာပိုင္မ်ား၊ ရယကမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းၾကမွသာ အဆင္ေျပသည္။
ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚမွ ျပည္သူမ်ား အတြက္ ျပည္တြင္း ျပည္ပမွ လွဴဒါန္းသည့္ ပစၥည္းမ်ားကို ဦးေဆာင္၍ ထိေရာက္စြာ ေပးပို႔ခဲ့သူမ်ား ထဲတြင္ ကိုဇာဂနာက ထိပ္ဆံုးမွ ပါဝင္ခဲ့သည္ကို လူအမ်ား အသိပင္ ျဖစ္၏။ ထိုစဥ္က ၎ကို ဧရာဝတီ မဂၢဇင္းက အင္တာဗ်ဴး အႀကိမ္ႀကိမ္ လုပ္ခဲ့ရာ ၎ထံသို႔ ေရာက္ရွိေနေသာ ျပည္တြင္း ျပည္ပမွ အလွဴပစၥည္းမ်ားႏွင့္ အလုပ္႐ႈပ္ရင္း အားပါးတရ စကားေျပာခဲ့သည္။
သူႏွင့္အတူ သူ႔ကိုခ်စ္ခင္ေသာ ႐ုပ္ရွင္ အဖြဲ႔သားမ်ား၊ အႏုပညာရွင္ မ်ားကလည္း ေငြအား၊ ပစၥည္းအား၊ လူအားျဖင့္ တတ္အား သေရြ႕ ပါဝင္ ကူညီခဲ့သည္။ အဖြဲ႕ အသီးသီးခြဲ၍ သြားလာရန္ ခက္ခဲေသာ လူသူ အေရာက္ အေပါက္ နည္းသည့္ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚ ေဒသမ်ားသို႔ သြားကာ အလွဴရွင္မ်ား ေပးပို႔လိုသည့္ အစားအစာ၊ ေဆးဝါး ႏွင့္ အိမ္သံုး ပစၥည္းမ်ားကို အေရာက္ ေပးပို႔ႏိုင္ခဲ့သည္။
ထိုစဥ္က အစိုးရႏွင့္ အိုင္အန္ဂ်ီအို တခ်ိဳ႕တို႔ ကယ္ဆယ္ ကူညီေရး လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေနၾကၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ၿမိဳ႕ေပၚတြင္သာ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းမ်ားဖြင့္၍ လုပ္ကိုင္ၾကျခင္း ျဖစ္ၿပီး သြားလာရန္ ခက္ခဲေသာ ေဒသမ်ားသို႔ ထိုသူတို႔ မေရာက္ရွိႏိုင္ခဲ့ၾကေပ။
“က်ေနာ္တို႔ ေရာက္သြားတဲ့ ဘိုကေလးအပိုင္ ရြာ ၄၂ ရြာဆိုရင္ ဘာမွကို မရၾကေသးဘူး။ ႏုိင္ငံေတာ္ အဆင့္ အကူအညီမေျပာနဲ႔ ယူအန္ဆီကေကာ၊ ဘယ္အန္ဂ်ီအိုဆီကမွ အကူအညီေတြ မရေသးဘူး” ဟု နာဂစ္ ဆိုင္ကလုန္းမုန္တိုင္းဝင္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဧရာဝတီကေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခဲ့သည့္ အင္တာဗ်ဴး၌ ကိုဇာဂနာက ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ကုိဇာဂနာကို နာဂစ္ဆိုင္ကလုန္းမုန္တိုင္းအၿပီး ကူညီလွဴဒါန္းသည့္ အလုပ္မ်ား လုပ္ကိုင္ေနစဥ္ ဇြန္လအတြင္း ဖမ္းဆီးခဲ့သည္။ ၎ ဖမ္းဆီးမခံရခင္ ဘီဘီစီေရဒီယိုႏွင့္ အင္တာဗ်ဴး၌ စစ္အစိုးရႏွင့္ ယူအန္အပါအဝင္ အန္ဂ်ီအို တခ်ိဳ႕အား ေဝဖန္ေျပာၾကားခဲ့ေသးသည္။
ဧရာဝတီ မဂၢဇင္းႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းစဥ္ကလည္း ၎က “က်ေနာ္ေတာ့ယူအန္ကို ဘဝင္မက်ဘူး။ သူတို႔က ဘာျဖစ္လို႔ အစိုးရရဲ႕ အႀကိဳက္ပဲလိုက္လုပ္ေနရတာလဲ။ တကယ္ဆို ဒီလိုလူမႈကူညီေရးေတြလုပ္ဖို႔ ဒီ့ထက္ စြန္႔စြန္႔စားစား လုပ္သင့္တယ္” ဟု ေျပာခဲ့ေသးသည္။ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေနရင္း အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ရသည့္ အျဖစ္ အပ်က္မ်ားကိုလည္း ကိုဇာဂနာက ေျပာျပခဲ့သည္။ အသက္အႏၱရယ္အတြက္ တာဝန္မယူဆိုသည့္တိုင္ေအာင္ သူတို႔အဖြဲ႕မ်ားက လူသူအေရာက္အေပါက္နည္းရာ ေဒသမ်ားသို႔ ပင္ပင္ပန္းပန္း သြားေရာက္ခဲ့သည္။
ယူအန္က ျမန္မာျပည္တြင္း၌ လူမႈကူညီေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ခြင့္ရရန္ စစ္အစိုးရ၏ ယံုၾကည္မႈကို တည္ေဆာက္ယူေနသည္ဟု မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ စစ္အစိုးရေတာ့ ဒုကၡသည္မ်ားကို ကူညီေပးေနသူမ်ားအေပၚ ပုိမို စိတ္ဝင္တစား ထိန္းခ်ဳပ္ခ်င္ေနသည္ဟု ျပည္တြင္းအလွဴရွင္မ်ားႏွင့္ အန္ဂ်ီအိုဝန္ထမ္းမ်ားက ေျပာေနၾက သည္။
လူမႈကူညီေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ေနသူတို႔ကို ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ခ်င္းမိုင္ တကၠသုိလ္အေျခစိုက္ ဗဟုဖြံ႕ၿဖိဳးေရး အစီအစဥ္မွ ကိုေအာင္သူၿငိမ္းက “ဒီလို လူသိမ်ားတဲ့ ကုိဇာဂနာလို လူမ်ိဳးေတြကို လူမႈေရးလုပ္လို႔ ဖမ္းတယ္ ဆိုတာက ႏိုင္ငံေရး အၿငိဳးအေတးနဲ႔လုပ္တာပါ” ဟု ေျပာသည္။
ကိုဇာဂနာကို အီလက္ထရြန္းနစ္ပုဒ္မ ၃ မႈအပါအဝင္ ပုဒ္မ ၅၀၅ (ခ)၊ ပုဒ္မ ၃၃ (က)၊ ၃၂ (ခ)၊ ပုဒ္မ ၃၈ တို႔ျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ စုစုေပါင္း ၄၅ ႏွင့္ခ်မွတ္ခဲ့ၿပီး ၎ႏွင့္အတူ ကူညီေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္ ကိုေဇာ္သက္ေထြးကို ေထာင္ဒဏ္ ၁၅ ႏွစ္ ခ်မွတ္လိုက္သည္။ သူတို႔ ၂ ဦးႏွင့္ အမႈတြဲ တတြဲတည္းျဖစ္ေသာ ကိုတင္ေမာင္ေအးကို ေထာင္ဒဏ္ ၂၉ ႏွစ္ ခ်မွတ္လိုက္ၿပီး ကုိသန္႔ဇင္ေအာင္ကိုမူ ေထာင္ဒဏ္ ၁၅ ႏွွစ္ ခ်မွတ္လိုက္သည္။
“ႏိုင္ငံေရးေနာက္ခံရွိထားတဲ့ ဘယ္သူ႔ကိုမဆို လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ ဝင္လုပ္တာမ်ိဳး အစိုးရကမလိုလားဘူးဗ်” ဟု ကိုေအာင္သူၿငိမ္းက ဆိုသည္။
ကိုဇာဂနာက ၁၉၈၈ မတိုင္ခင္ကတည္းက ျမန္မာ့႐ုပ္ျမင္သံၾကားတြင္ ကျပခဲ့ေသာ မိုးနတ္သူဇာ အၿငိမ့္၌ လူရႊင္ေတာ္အျဖစ္ အသံုးေတာ္ခံရင္း အခြင့္သာလွ်င္သာသလို မဆလ အစိုးရႏွင့္ အာဏာပိုင္မ်ားကို သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္ခဲ့သည္။ သူ၏ သေရာ္ခ်က္မ်ားကို လူအမ်ားက ႏွစ္သက္ အားေပးၾကၿပီး ၁၉၈၈ လူထု လႈပ္ရွားမႈႀကီးတြင္ တက္ႂကြေသာ လႈပ္ရွားသည့္ ေက်ာင္းသားတဦးအျဖစ္ ပါဝင္ခဲ့သည္။ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ၎ကိုေထာင္ဒဏ္ ၄ ႏွစ္ျပစ္ဒဏ္သတ္မွတ္ခဲ့သည္။
ကိုဇာဂနာမွာ ေထာင္မွထြက္လာၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္လည္း အႏုပညာလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ရင္း စစ္အစိုးရကို မေၾကာက္မရြံ႕ ဆက္လက္ သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္ေနဆဲျဖစ္သည္။ ၎ကို စစ္အစုိးရက ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ဧၿပီလမွစ၍ ႐ုပ္ရွင္ႏွင့္ ဗီဒီယိုမ်ားတြင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ပါဝင္ခြင့္ ပိတ္ပင္ခဲ့သည္။
ဧရာဝတီတိုင္းအတြင္း ျပန္႔က်ဲေနေသာ လူေသအေလာင္းမ်ားကို အစိုးရႏွင့္ အန္ဂ်ီအို အဖြဲ႕မ်ားက ရွင္းလင္း ျမႇဳပ္ႏွံျခင္းမ်ား မျပဳႏိုင္ခဲ့သည့္ ထိုအခ်ိန္တြင္ ျမန္မာထရီႁဗြန္းဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ကိုေအာင္ေက်ာ္ဆန္း ႏွင့္အဖြဲ႕က လူေသအေလာင္းမ်ားကို ရွင္းလင္းျမႇဳပ္ႏွံျခင္း လုပ္ငန္းမ်ား ကိုယ္ထူ ကိုယ္ထ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။
ထိုသို႔လုပ္ေဆာင္ေသာေၾကာင့္ ကိုေအာင္ေက်ာ္ဆန္းအပါအဝင္ အေလာင္းျမႇဳပ္သူ ၇ ဦးကို ဇြန္လ ၁၄ ရက္ေန႔တြင္ ဖမ္းဆီးလိုက္သလို နာဂစ္ကူညီေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ေသာေၾကာင့္ပင္ အီကိုဗစ္ရွင္းဂ်ာနယ္ သတင္းေထာက္ မအိမ့္ခိုင္ဦးကို ေထာင္ဒဏ္ ၂ ႏွစ္ခ်မွတ္ခဲ့သည္။
႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္ ေက်ာ္သူ ဦးေဆာင္ေသာ နာေရးကူညီမႈအသင္း၊ အႏုပညာရွင္မ်ားပါဝင္သည့္ အိတ္ခ်္အိုင္ဗီ ေဝဒနာရွင္မ်ားကို ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေနေသာ အျဖဴေရာင္ သက္တံအဖြဲ႕ အပါအဝင္ တျခားေသာလူမႈကူညီေရး အသင္းမ်ားမွာလည္း အစဥ္အၿမဲ စစ္အစိုးရ၏ အာ႐ံုထားေစာင့္ၾကည့္ျခင္းကို ခံေနၾကရသည္။
“အစိုးရက ခုလို လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့သူေတြကို ေထာင္ခ်တယ္ဆိုတာက ျမန္မာျပည္ထဲက လူမႈေရး အဖြဲ႕အစည္းေတြကို ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ အစိုးရလုပ္ေစခ်င္တာပဲ လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ သတင္းစကား ပါးလိုက္တာပဲ” ဟု ရန္ကုန္အေျခစိုက္ လူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ပါဝင္ လုပ္ေဆာင္ေနသူ တဦးက ေျပာသည္။
ယခုကဲ့သို႔ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးသည့္ ျပည္တြင္းအလွဴရွင္ႏွင့္ ကူညီေရးလုပ္သားမ်ားက ေထာင္သြင္း အက်ဥ္းခ် ခံေနရစဥ္တြင္ ႀကံံ့ဖြ႔ံ၊ အမ်ိဳးသမီးေရးရာ စသည့္ အစိုးရမ်က္ႏွာသာ ေပးခံရသည့္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက လြတ္လပ္ စြာျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႕အစည္းမ်ားက ေပးအပ္သည့္ အလွဴမ်ားကို လက္ခံရင္း ဓာတ္ပံု႐ိုက္ခံေနၾကသည္မွာ ရယ္စရာေကာင္းလွသည္။
ကိုဇာဂနာကေတာ့ ၄၅ ႏွစ္ေထာင္ခ်ခံရလည္း ဦးညႊတ္မည့္သူေတာ့မဟုတ္။ ရယ္စရာေကာင္းသည့္ စစ္အစိုးရကို သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္ရင္း ေထာင္တြင္းအခ်ိန္မ်ားကို ကုန္ဆံုးေနေစလိမ့္မည္မွာ ေသခ်ာလွသည္။
ျမန္မာစကားတြင္လည္း “ေၾကာက္ေမြးပါဇာဂနာနဲ႔ႏုတ္” ဟူ၍ ရွိထားသည္ မဟုတ္ပါလား။
စစ္အစိုးရကေတာ့ နာဂစ္ဆိုင္ကလုန္း မုန္တိုင္းဒဏ္ ခံခဲ့ရသည့္ ျပည္သူမ်ားကို မည္သို႔ ပံ့ပိုးလိုက္မည္ ကူညီလိုက္မည္ ဆိုသည္ထက္ လူမႈေရး စိတ္ဓာတ္ အျပည့္ျဖင့္ ပါဝင္ကူညီ သူမ်ားကို မည္သို႔ဖမ္းဆီးလိုက္မည္၊ မည္သည့္ အျပစ္ဒဏ္ ခ်မွတ္လိုက္မည္ ဆိုသည့္ အေတြးမ်ားသာ ပြားေနပံုရသည္။နာဂစ္ ကူညီကယ္ဆယ္ ေရးမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ လူ ၂၂ ဦးကို စစ္အစိုးရက ဖမ္းဆီးထားကာ ၎တို႔ အထဲမွ ၆ ဦးကို ယခုအခါ ေထာင္ဒဏ္မ်ား ခ်မွတ္လိုက္ျခင္းက သက္ေသ ျဖစ္၏။ ထိုအထဲမွ လူသိမ်ားေသာ လူရႊင္ေတာ္ ကိုဇာဂနာကို ၿပီးခဲ့သည့္ ေသာၾကာ ေန႔ကမွ ေထာင္ဒဏ္ ၄၅ ႏွစ္ ခ်မွတ္လိုက္ၿပီး ျဖစ္သည္။
အစိုးရက မလိုလားသည့္ ၾကားမွ၊ ပိတ္ပင္ တားဆီးမႈမ်ား အမ်ိဳးမ်ိဳး လုပ္ေဆာင္သည့္ ၾကားမွပင္ ကိုယ့္အသိ စိတ္ဓာတ္ျဖင့္ ကိုယ့္အိတ္ ကိုယ္စိုက္ကာ ကူညီ ကယ္ဆယ္ ေရးမ်ား လုပ္ေဆာင္ ခဲ့သည့္ ျပည္တြင္း အလွဴရွင္မ်ား၊ ျပည္တြင္း ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္သားမ်ား မ်ားစြာ ရွိခဲ့သည္။ ထိုသူတို႔၏ လုပ္ေဆာင္မႈႏွင့္ အလွဴမ်ားကို အသိအမွတ္ မျပဳ၍ မရေအာင္ ရွိေသာ္လည္း စစ္အစိုးရကေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳး ထိန္းခ်ဳပ္ ေစာင့္ၾကည့္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။
ျပည္တြင္း အလွဴရွင္မ်ားႏွင့္ ေစတနာရွင္ လုပ္အား အလွဴရွင္မ်ား အပါအဝင္ အိုင္အန္ဂ်ီအို၊ အန္ဂ်ီအို တခ်ိဳ႕ကို ဒုကၡသည္ မ်ားအား တိုက္႐ိုက္ ကူညီရန္ ခြင့္မျပဳျခင္းမ်ား ရွိခဲ့သည္။ ဒုကၡသည္ မ်ားကို ကူညီခြင့္ရရန္ ႀကံ့ဖြံ႕မ်ား၊ ေက်းရြာ အာဏာပိုင္မ်ား၊ ရယကမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းၾကမွသာ အဆင္ေျပသည္။
ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚမွ ျပည္သူမ်ား အတြက္ ျပည္တြင္း ျပည္ပမွ လွဴဒါန္းသည့္ ပစၥည္းမ်ားကို ဦးေဆာင္၍ ထိေရာက္စြာ ေပးပို႔ခဲ့သူမ်ား ထဲတြင္ ကိုဇာဂနာက ထိပ္ဆံုးမွ ပါဝင္ခဲ့သည္ကို လူအမ်ား အသိပင္ ျဖစ္၏။ ထိုစဥ္က ၎ကို ဧရာဝတီ မဂၢဇင္းက အင္တာဗ်ဴး အႀကိမ္ႀကိမ္ လုပ္ခဲ့ရာ ၎ထံသို႔ ေရာက္ရွိေနေသာ ျပည္တြင္း ျပည္ပမွ အလွဴပစၥည္းမ်ားႏွင့္ အလုပ္႐ႈပ္ရင္း အားပါးတရ စကားေျပာခဲ့သည္။
သူႏွင့္အတူ သူ႔ကိုခ်စ္ခင္ေသာ ႐ုပ္ရွင္ အဖြဲ႔သားမ်ား၊ အႏုပညာရွင္ မ်ားကလည္း ေငြအား၊ ပစၥည္းအား၊ လူအားျဖင့္ တတ္အား သေရြ႕ ပါဝင္ ကူညီခဲ့သည္။ အဖြဲ႕ အသီးသီးခြဲ၍ သြားလာရန္ ခက္ခဲေသာ လူသူ အေရာက္ အေပါက္ နည္းသည့္ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚ ေဒသမ်ားသို႔ သြားကာ အလွဴရွင္မ်ား ေပးပို႔လိုသည့္ အစားအစာ၊ ေဆးဝါး ႏွင့္ အိမ္သံုး ပစၥည္းမ်ားကို အေရာက္ ေပးပို႔ႏိုင္ခဲ့သည္။
ထိုစဥ္က အစိုးရႏွင့္ အိုင္အန္ဂ်ီအို တခ်ိဳ႕တို႔ ကယ္ဆယ္ ကူညီေရး လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေနၾကၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ၿမိဳ႕ေပၚတြင္သာ ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းမ်ားဖြင့္၍ လုပ္ကိုင္ၾကျခင္း ျဖစ္ၿပီး သြားလာရန္ ခက္ခဲေသာ ေဒသမ်ားသို႔ ထိုသူတို႔ မေရာက္ရွိႏိုင္ခဲ့ၾကေပ။
“က်ေနာ္တို႔ ေရာက္သြားတဲ့ ဘိုကေလးအပိုင္ ရြာ ၄၂ ရြာဆိုရင္ ဘာမွကို မရၾကေသးဘူး။ ႏုိင္ငံေတာ္ အဆင့္ အကူအညီမေျပာနဲ႔ ယူအန္ဆီကေကာ၊ ဘယ္အန္ဂ်ီအိုဆီကမွ အကူအညီေတြ မရေသးဘူး” ဟု နာဂစ္ ဆိုင္ကလုန္းမုန္တိုင္းဝင္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဧရာဝတီကေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခဲ့သည့္ အင္တာဗ်ဴး၌ ကိုဇာဂနာက ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ကုိဇာဂနာကို နာဂစ္ဆိုင္ကလုန္းမုန္တိုင္းအၿပီး ကူညီလွဴဒါန္းသည့္ အလုပ္မ်ား လုပ္ကိုင္ေနစဥ္ ဇြန္လအတြင္း ဖမ္းဆီးခဲ့သည္။ ၎ ဖမ္းဆီးမခံရခင္ ဘီဘီစီေရဒီယိုႏွင့္ အင္တာဗ်ဴး၌ စစ္အစိုးရႏွင့္ ယူအန္အပါအဝင္ အန္ဂ်ီအို တခ်ိဳ႕အား ေဝဖန္ေျပာၾကားခဲ့ေသးသည္။
ဧရာဝတီ မဂၢဇင္းႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းစဥ္ကလည္း ၎က “က်ေနာ္ေတာ့ယူအန္ကို ဘဝင္မက်ဘူး။ သူတို႔က ဘာျဖစ္လို႔ အစိုးရရဲ႕ အႀကိဳက္ပဲလိုက္လုပ္ေနရတာလဲ။ တကယ္ဆို ဒီလိုလူမႈကူညီေရးေတြလုပ္ဖို႔ ဒီ့ထက္ စြန္႔စြန္႔စားစား လုပ္သင့္တယ္” ဟု ေျပာခဲ့ေသးသည္။ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေနရင္း အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ ထိပ္တိုက္ေတြ႕ရသည့္ အျဖစ္ အပ်က္မ်ားကိုလည္း ကိုဇာဂနာက ေျပာျပခဲ့သည္။ အသက္အႏၱရယ္အတြက္ တာဝန္မယူဆိုသည့္တိုင္ေအာင္ သူတို႔အဖြဲ႕မ်ားက လူသူအေရာက္အေပါက္နည္းရာ ေဒသမ်ားသို႔ ပင္ပင္ပန္းပန္း သြားေရာက္ခဲ့သည္။
ယူအန္က ျမန္မာျပည္တြင္း၌ လူမႈကူညီေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ခြင့္ရရန္ စစ္အစိုးရ၏ ယံုၾကည္မႈကို တည္ေဆာက္ယူေနသည္ဟု မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ စစ္အစိုးရေတာ့ ဒုကၡသည္မ်ားကို ကူညီေပးေနသူမ်ားအေပၚ ပုိမို စိတ္ဝင္တစား ထိန္းခ်ဳပ္ခ်င္ေနသည္ဟု ျပည္တြင္းအလွဴရွင္မ်ားႏွင့္ အန္ဂ်ီအိုဝန္ထမ္းမ်ားက ေျပာေနၾက သည္။
လူမႈကူညီေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ေနသူတို႔ကို ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ခ်င္းမိုင္ တကၠသုိလ္အေျခစိုက္ ဗဟုဖြံ႕ၿဖိဳးေရး အစီအစဥ္မွ ကိုေအာင္သူၿငိမ္းက “ဒီလို လူသိမ်ားတဲ့ ကုိဇာဂနာလို လူမ်ိဳးေတြကို လူမႈေရးလုပ္လို႔ ဖမ္းတယ္ ဆိုတာက ႏိုင္ငံေရး အၿငိဳးအေတးနဲ႔လုပ္တာပါ” ဟု ေျပာသည္။
ကိုဇာဂနာကို အီလက္ထရြန္းနစ္ပုဒ္မ ၃ မႈအပါအဝင္ ပုဒ္မ ၅၀၅ (ခ)၊ ပုဒ္မ ၃၃ (က)၊ ၃၂ (ခ)၊ ပုဒ္မ ၃၈ တို႔ျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ စုစုေပါင္း ၄၅ ႏွင့္ခ်မွတ္ခဲ့ၿပီး ၎ႏွင့္အတူ ကူညီေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္ ကိုေဇာ္သက္ေထြးကို ေထာင္ဒဏ္ ၁၅ ႏွစ္ ခ်မွတ္လိုက္သည္။ သူတို႔ ၂ ဦးႏွင့္ အမႈတြဲ တတြဲတည္းျဖစ္ေသာ ကိုတင္ေမာင္ေအးကို ေထာင္ဒဏ္ ၂၉ ႏွစ္ ခ်မွတ္လိုက္ၿပီး ကုိသန္႔ဇင္ေအာင္ကိုမူ ေထာင္ဒဏ္ ၁၅ ႏွွစ္ ခ်မွတ္လိုက္သည္။
“ႏိုင္ငံေရးေနာက္ခံရွိထားတဲ့ ဘယ္သူ႔ကိုမဆို လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ ဝင္လုပ္တာမ်ိဳး အစိုးရကမလိုလားဘူးဗ်” ဟု ကိုေအာင္သူၿငိမ္းက ဆိုသည္။
ကိုဇာဂနာက ၁၉၈၈ မတိုင္ခင္ကတည္းက ျမန္မာ့႐ုပ္ျမင္သံၾကားတြင္ ကျပခဲ့ေသာ မိုးနတ္သူဇာ အၿငိမ့္၌ လူရႊင္ေတာ္အျဖစ္ အသံုးေတာ္ခံရင္း အခြင့္သာလွ်င္သာသလို မဆလ အစိုးရႏွင့္ အာဏာပိုင္မ်ားကို သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္ခဲ့သည္။ သူ၏ သေရာ္ခ်က္မ်ားကို လူအမ်ားက ႏွစ္သက္ အားေပးၾကၿပီး ၁၉၈၈ လူထု လႈပ္ရွားမႈႀကီးတြင္ တက္ႂကြေသာ လႈပ္ရွားသည့္ ေက်ာင္းသားတဦးအျဖစ္ ပါဝင္ခဲ့သည္။ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ၎ကိုေထာင္ဒဏ္ ၄ ႏွစ္ျပစ္ဒဏ္သတ္မွတ္ခဲ့သည္။
ကိုဇာဂနာမွာ ေထာင္မွထြက္လာၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္လည္း အႏုပညာလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ရင္း စစ္အစိုးရကို မေၾကာက္မရြံ႕ ဆက္လက္ သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္ေနဆဲျဖစ္သည္။ ၎ကို စစ္အစုိးရက ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ဧၿပီလမွစ၍ ႐ုပ္ရွင္ႏွင့္ ဗီဒီယိုမ်ားတြင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ပါဝင္ခြင့္ ပိတ္ပင္ခဲ့သည္။
ဧရာဝတီတိုင္းအတြင္း ျပန္႔က်ဲေနေသာ လူေသအေလာင္းမ်ားကို အစိုးရႏွင့္ အန္ဂ်ီအို အဖြဲ႕မ်ားက ရွင္းလင္း ျမႇဳပ္ႏွံျခင္းမ်ား မျပဳႏိုင္ခဲ့သည့္ ထိုအခ်ိန္တြင္ ျမန္မာထရီႁဗြန္းဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ကိုေအာင္ေက်ာ္ဆန္း ႏွင့္အဖြဲ႕က လူေသအေလာင္းမ်ားကို ရွင္းလင္းျမႇဳပ္ႏွံျခင္း လုပ္ငန္းမ်ား ကိုယ္ထူ ကိုယ္ထ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။
ထိုသို႔လုပ္ေဆာင္ေသာေၾကာင့္ ကိုေအာင္ေက်ာ္ဆန္းအပါအဝင္ အေလာင္းျမႇဳပ္သူ ၇ ဦးကို ဇြန္လ ၁၄ ရက္ေန႔တြင္ ဖမ္းဆီးလိုက္သလို နာဂစ္ကူညီေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ေသာေၾကာင့္ပင္ အီကိုဗစ္ရွင္းဂ်ာနယ္ သတင္းေထာက္ မအိမ့္ခိုင္ဦးကို ေထာင္ဒဏ္ ၂ ႏွစ္ခ်မွတ္ခဲ့သည္။
႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္ ေက်ာ္သူ ဦးေဆာင္ေသာ နာေရးကူညီမႈအသင္း၊ အႏုပညာရွင္မ်ားပါဝင္သည့္ အိတ္ခ်္အိုင္ဗီ ေဝဒနာရွင္မ်ားကို ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေနေသာ အျဖဴေရာင္ သက္တံအဖြဲ႕ အပါအဝင္ တျခားေသာလူမႈကူညီေရး အသင္းမ်ားမွာလည္း အစဥ္အၿမဲ စစ္အစိုးရ၏ အာ႐ံုထားေစာင့္ၾကည့္ျခင္းကို ခံေနၾကရသည္။
“အစိုးရက ခုလို လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့သူေတြကို ေထာင္ခ်တယ္ဆိုတာက ျမန္မာျပည္ထဲက လူမႈေရး အဖြဲ႕အစည္းေတြကို ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ အစိုးရလုပ္ေစခ်င္တာပဲ လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ သတင္းစကား ပါးလိုက္တာပဲ” ဟု ရန္ကုန္အေျခစိုက္ လူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ပါဝင္ လုပ္ေဆာင္ေနသူ တဦးက ေျပာသည္။
ယခုကဲ့သို႔ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးသည့္ ျပည္တြင္းအလွဴရွင္ႏွင့္ ကူညီေရးလုပ္သားမ်ားက ေထာင္သြင္း အက်ဥ္းခ် ခံေနရစဥ္တြင္ ႀကံံ့ဖြ႔ံ၊ အမ်ိဳးသမီးေရးရာ စသည့္ အစိုးရမ်က္ႏွာသာ ေပးခံရသည့္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက လြတ္လပ္ စြာျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႕အစည္းမ်ားက ေပးအပ္သည့္ အလွဴမ်ားကို လက္ခံရင္း ဓာတ္ပံု႐ိုက္ခံေနၾကသည္မွာ ရယ္စရာေကာင္းလွသည္။
ကိုဇာဂနာကေတာ့ ၄၅ ႏွစ္ေထာင္ခ်ခံရလည္း ဦးညႊတ္မည့္သူေတာ့မဟုတ္။ ရယ္စရာေကာင္းသည့္ စစ္အစိုးရကို သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္ရင္း ေထာင္တြင္းအခ်ိန္မ်ားကို ကုန္ဆံုးေနေစလိမ့္မည္မွာ ေသခ်ာလွသည္။
ျမန္မာစကားတြင္လည္း “ေၾကာက္ေမြးပါဇာဂနာနဲ႔ႏုတ္” ဟူ၍ ရွိထားသည္ မဟုတ္ပါလား။
ယေန႔ ျမန္မာ့ေရးရာ သတင္းမ်ား Nov,30th,2008
( 14 )Myanmar junta crackdown nabs journalists
( 13 )Expose of the Burmese dictatorship win Amsterdam doc award
( 12 )Myanmar court sentences 2 journalists to 7 years in jail for undermining regime
( 11 )Journalists caught in crackdown by Myanmar junta
( 10 )China, Myanmar vow to promote bilateral ties
( 9 )In dilemma and a quagmire
( 8 )Unfair Imprisonments and Inhumane Prison Transfers Continue in Burma
( 7 )Shan New Year's Day in California
( 6 )Shan New Year's Day on Sino-Burma border
( 5 )သု၀ဏၰဘူမိ ေလဆိပ္တြင္ ေသာင္တင္ေနေသာ ျမန္မာခရီးသည္မ်ား ထြက္ခြာႏုိင္ၿပီ
( 4 )2010 election plans are underway, says Myanmar leader
( 3 )Oslo calling … with all the news from the land ruled by junta
( 2 )Lectures of Prof. Win : In Response to Burma Digest
( 1 )လမ္းညႊန္အစီအစဥ္သာ စစ္အစိုးရ၏ တခုတည္း ေသာ နည္းလမ္း
( 13 )Expose of the Burmese dictatorship win Amsterdam doc award
( 12 )Myanmar court sentences 2 journalists to 7 years in jail for undermining regime
( 11 )Journalists caught in crackdown by Myanmar junta
( 10 )China, Myanmar vow to promote bilateral ties
( 9 )In dilemma and a quagmire
( 8 )Unfair Imprisonments and Inhumane Prison Transfers Continue in Burma
( 7 )Shan New Year's Day in California
( 6 )Shan New Year's Day on Sino-Burma border
( 5 )သု၀ဏၰဘူမိ ေလဆိပ္တြင္ ေသာင္တင္ေနေသာ ျမန္မာခရီးသည္မ်ား ထြက္ခြာႏုိင္ၿပီ
( 4 )2010 election plans are underway, says Myanmar leader
( 3 )Oslo calling … with all the news from the land ruled by junta
( 2 )Lectures of Prof. Win : In Response to Burma Digest
( 1 )လမ္းညႊန္အစီအစဥ္သာ စစ္အစိုးရ၏ တခုတည္း ေသာ နည္းလမ္း
Saturday, November 29, 2008
အူေၾကာင္ေၾကာင္ နအဖ လူႀကီး ခရီးစဥ္
Kaowao
မြန္ျပည္နယ္၊ ေမာ္လၿမဳိင္ခ႐ုိင္ ခယက႐ုံးမွ ၫႊန္ၾကားစာတစ္ေစာင္၌ မၾကာမီ ရက္ပုိင္းတြင္ မြန္ျပည္နယ္ ေတာင္ပုိင္း ေဒသသုိ႕ အေရးႀကီးပုဂၢဳိလ္မ်ား ခရီးစဥ္အတြက္ သက္ဆုိင္ရာ မယကမ်ား ႀကီးၾကပ္၍ ႀကဳိတင္ျပင္ဆင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ထားရန္ ေဖၚျပထားပါသည္။
မည္သည့္ပုဂၢဳိလ္က မည္သည့္ေန႕ရက္တြင္ မည္သည့္ကိစၥျဖင့္ လာေရာက္မည္ကုိ အရိပ္အႁမြက္မွ် ေဖၚျပထားျခင္း မ႐ွိသျဖင့္ ေရးၿမဳိ႕ ရယက အပါအဝင္ လက္ေအာက္ခံ လမုိင္းၿမဳိ႕နယ္ခြဲ႐ုံး၊ ေခါဇာၿမဳိ႕နယ္ခြဲ ႐ုံးတုိ႕မွ ဝန္ထမ္းမ်ား အဆင္သင့္အေနအထားတြင္ ျပင္ဆင္ၿပီး ေစာင့္ဆုိင္းေနရေၾကာင္း၊ မည္သည့္ပုဂၢဳိလ္ မွလည္း ေပၚမလာေသး ေၾကာင္း၊ အဓိပၸါယ္မဲ့ေသာ ၫႊန္ၾကားခ်က္ေၾကာင့္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ႏုိင္လြန္းသည္ ဟု ႐ုံးစာေရးတစ္ဦးက ဖြင့္ေျပာပါသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ ႏုိဝင္ဘာလ ၄ ရက္ေန႕စြဲျဖင့္ ေမာ္လၿမဳိင္ခ႐ုိင္ ခယက႐ုံးမွ သက္ဆုိင္ရာ မယက႐ုံးမ်ား၊ ၿမဳိ႕နယ္ခြဲ႐ုံးမ်ား၊ ဌာနဆုိင္ရာ အႀကီးအကဲမ်ား၊ ၿမဳိ႕နယ္အင္ဂ်င္နီယာ႐ုံး၊ စည္ပင္သာယာ႐ုံး၊ ရပ္ကြက္ ေက်း႐ြာ ဥကၠဌ အဆင့္ဆင့္သုိ႕ ေပးပုိ႕ေသာ ၫြန္ၾကားခ်က္၌ မၾကာမီ ကာလတြင္ အေရးႀကီးပုဂၢဳိလ္မ်ား လာေရာက္ရန္ ႐ွိသျဖင့္ မိမိေဒသ႐ွိ သက္ဆုိင္သည့္ လမ္းမ်ား၊ လမ္းပုခုံးမ်ား၊ တံတားႏွင့္အုတ္ခုံ ဝဲယာ တုိ႕ကုိ ျပင္ဆင္ထားရန္ ႏွင့္ ကားလမ္းေဘးတေလ်ွာက္ ၿခဳံမ်ား ႐ွင္းလင္းထားရန္၊ မုိင္တုိင္ အမွတ္အသား၊ ဓါတ္တုိင္မ်ား တည့္မတ္မႈ ႐ွိေစရန္၊ ရာဘာၿခံတုိင္းတြင္ ၿခံပုိင္႐ွင္အမည္၊ ဧကအက်ယ္အဝန္း၊ ပ်ဳိးပင္ အမ်ဳိးအစားတုိ႕ကုိ ထင္႐ွားစြာ ေရးသားထားရန္၊ ကားလမ္းေဘးတေလွ်ာက္ အိမ္မ်ား ၿခံစည္း႐ုိးကာရံ၍ ထုံးသုတ္ထားရန္တုိ႕ ပါ႐ွိသည္။
ထုိသုိ႕ ေဆာင္႐ြက္ႏုိင္ရန္အတြက္ မုဒုံၿမဳိ႕၊ သံၿဖဴဇရပ္ၿမဳိ႕၊ ေရးၿမဳိ႕နယ္ႏွင့္ လမုိင္း၊ ေခါဇာၿမဳိ႕နယ္ခဲြမ်ားမွ မယက၊ ရယကမ်ား ေက်း႐ြာလူထုအေပၚ လုပ္အားေပးခုိင္းေစျခင္း၊ ေငြေၾကးေကာက္ခံျခင္းႏွင့္ မျဖစ္မေန ထုံးသုတ္ေစျခင္း ကိစၥတုိ႕တြင္ အလြန္ အလုပ္မ်ားေနၾကေၾကာင္း ဝန္ထမ္းမ်ားက ေျပာဆုိေနပါသည္။
မြန္ျပည္နယ္၊ ေမာ္လၿမဳိင္ခ႐ုိင္ ခယက႐ုံးမွ ၫႊန္ၾကားစာတစ္ေစာင္၌ မၾကာမီ ရက္ပုိင္းတြင္ မြန္ျပည္နယ္ ေတာင္ပုိင္း ေဒသသုိ႕ အေရးႀကီးပုဂၢဳိလ္မ်ား ခရီးစဥ္အတြက္ သက္ဆုိင္ရာ မယကမ်ား ႀကီးၾကပ္၍ ႀကဳိတင္ျပင္ဆင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ထားရန္ ေဖၚျပထားပါသည္။
မည္သည့္ပုဂၢဳိလ္က မည္သည့္ေန႕ရက္တြင္ မည္သည့္ကိစၥျဖင့္ လာေရာက္မည္ကုိ အရိပ္အႁမြက္မွ် ေဖၚျပထားျခင္း မ႐ွိသျဖင့္ ေရးၿမဳိ႕ ရယက အပါအဝင္ လက္ေအာက္ခံ လမုိင္းၿမဳိ႕နယ္ခြဲ႐ုံး၊ ေခါဇာၿမဳိ႕နယ္ခြဲ ႐ုံးတုိ႕မွ ဝန္ထမ္းမ်ား အဆင္သင့္အေနအထားတြင္ ျပင္ဆင္ၿပီး ေစာင့္ဆုိင္းေနရေၾကာင္း၊ မည္သည့္ပုဂၢဳိလ္ မွလည္း ေပၚမလာေသး ေၾကာင္း၊ အဓိပၸါယ္မဲ့ေသာ ၫႊန္ၾကားခ်က္ေၾကာင့္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ႏုိင္လြန္းသည္ ဟု ႐ုံးစာေရးတစ္ဦးက ဖြင့္ေျပာပါသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ ႏုိဝင္ဘာလ ၄ ရက္ေန႕စြဲျဖင့္ ေမာ္လၿမဳိင္ခ႐ုိင္ ခယက႐ုံးမွ သက္ဆုိင္ရာ မယက႐ုံးမ်ား၊ ၿမဳိ႕နယ္ခြဲ႐ုံးမ်ား၊ ဌာနဆုိင္ရာ အႀကီးအကဲမ်ား၊ ၿမဳိ႕နယ္အင္ဂ်င္နီယာ႐ုံး၊ စည္ပင္သာယာ႐ုံး၊ ရပ္ကြက္ ေက်း႐ြာ ဥကၠဌ အဆင့္ဆင့္သုိ႕ ေပးပုိ႕ေသာ ၫြန္ၾကားခ်က္၌ မၾကာမီ ကာလတြင္ အေရးႀကီးပုဂၢဳိလ္မ်ား လာေရာက္ရန္ ႐ွိသျဖင့္ မိမိေဒသ႐ွိ သက္ဆုိင္သည့္ လမ္းမ်ား၊ လမ္းပုခုံးမ်ား၊ တံတားႏွင့္အုတ္ခုံ ဝဲယာ တုိ႕ကုိ ျပင္ဆင္ထားရန္ ႏွင့္ ကားလမ္းေဘးတေလ်ွာက္ ၿခဳံမ်ား ႐ွင္းလင္းထားရန္၊ မုိင္တုိင္ အမွတ္အသား၊ ဓါတ္တုိင္မ်ား တည့္မတ္မႈ ႐ွိေစရန္၊ ရာဘာၿခံတုိင္းတြင္ ၿခံပုိင္႐ွင္အမည္၊ ဧကအက်ယ္အဝန္း၊ ပ်ဳိးပင္ အမ်ဳိးအစားတုိ႕ကုိ ထင္႐ွားစြာ ေရးသားထားရန္၊ ကားလမ္းေဘးတေလွ်ာက္ အိမ္မ်ား ၿခံစည္း႐ုိးကာရံ၍ ထုံးသုတ္ထားရန္တုိ႕ ပါ႐ွိသည္။
ထုိသုိ႕ ေဆာင္႐ြက္ႏုိင္ရန္အတြက္ မုဒုံၿမဳိ႕၊ သံၿဖဴဇရပ္ၿမဳိ႕၊ ေရးၿမဳိ႕နယ္ႏွင့္ လမုိင္း၊ ေခါဇာၿမဳိ႕နယ္ခဲြမ်ားမွ မယက၊ ရယကမ်ား ေက်း႐ြာလူထုအေပၚ လုပ္အားေပးခုိင္းေစျခင္း၊ ေငြေၾကးေကာက္ခံျခင္းႏွင့္ မျဖစ္မေန ထုံးသုတ္ေစျခင္း ကိစၥတုိ႕တြင္ အလြန္ အလုပ္မ်ားေနၾကေၾကာင္း ဝန္ထမ္းမ်ားက ေျပာဆုိေနပါသည္။
မ်ိဳးဆက္တဆက္စာ ရင္းလိုက္ရၿပီ
ရဲနည္
သံဃာေတာ္မ်ား၊ လူမႈေရးလုပ္ငန္း လုပ္ေဆာင္ေနသူမ်ား၊ ေရွ႕ေနမ်ားႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အပါအဝင္ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီ အေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္း လႈပ္ရွား ေနသူမ်ားကို ႏွစ္ရွည္ ေထာင္ဒဏ္မ်ား ခ်မွတ္ျခင္း၊ ေဝးလံေသာ အရပ္မ်ားသို႔ ေရႊ႕ဆိုင္းေထာင္ခ်ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္လုိက္ျခင္းက စစ္အစိုးရအေနႏွင့္ ျမန္မာျပည္ ေကာင္းရာ ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ားကို ေနာက္ဆံုး ေစာ္ကားလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊက ျပည္သူလူထုကို စစ္အစိုးရ၏ လမ္းျပေျမပံု ၇ ခ်က္အား ဖိအားေပး ေထာက္ခံ ခိုင္းကာ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ၍ ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ႀကီး တည္ေဆာက္မည္ဟု ေျပာေနရင္းက ဒီမိုကေရစီအေရး ေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ားကို ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္မ်ား ခ်မွတ္သည့္အေပၚ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝန္း၏ တုန္႔ျပန္ခ်က္က အားနည္းေလ်ာ့ပါးလြန္းလွသည္။
ယခင္တပတ္က က်င္းပခဲ့သည့္ ကမၻာ့ကုလသမဂၢအေထြေထြညီလာခံ တတိယေကာ္မတီ အစည္းအေဝးတြင္ ျမန္မာျပည္ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေၾကညာခ်က္တေစာင္ ထုတ္ျပန္ႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း ယင္းေၾကညာခ်က္အတြက္ မဲခြဲဆံုးျဖတ္ရာ ေထာက္ခံမဲ ၈၉ မဲ၊ ကန္႔ကြက္မဲ ၂၉ ႏွင့္ ၾကားေန ၆၃ မဲ ရရွိခဲ့ သည္ကိုၾကည့္ျခင္းျဖင့္ ျမန္မာစစ္အစိုးရအေပၚ ႏိုင္ငံတကာမိသားစုက ခိုင္မာ ညီညြတ္သည့္ ရာဇသံ ေပးႏိုင္ျခင္း မရွိေၾကာင္း ျပညႊန္းေနသည္။
တခ်ိန္တည္းတြင္ အာဆီယံ ေဒသတြင္းႏိုင္ငံမ်ားသည္လည္း ျမန္မာစစ္အစိုးရ၏ လတ္တေလာ ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်မႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနသည့္ျပင္ အိမ္နီးခ်င္း ၂ ႏိုင္ငံျဖစ္သည့္ တ႐ုတ္ႏွင့္ အိႏၵိယ ႏိုင္ငံမ်ားကလည္း ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီအေရးကို ေထာက္ခံဖို႔ ေနေနသာသာ ၎တို႔၏ အက်ိဳးစီးပြား အတြက္ စစ္အစိုးရႏွင့္ ပူးေပါင္းခြင့္ရေရးကိုသာ ႀကိဳးပမ္းေနၾကသည္။
တ႐ုတ္ျပည္က လာမည့္ ၂၀၀၉ တြင္ ရခိုင္ျပည္နယ္မွတဆင့္ ယူနန္ထိ ေရနံပိုက္လိုင္း တည္ေဆာက္ ေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းမ်ားထုတ္ျပန္ ထားၿပီးျဖစ္သည္။ တခ်ိန္တည္းတြင္ အိႏၵိယကလည္း ယခုအခါ စစ္ေတြ ဆိပ္ကမ္း တည္ေဆာက္ရန္ ကံထ႐ိုက္စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆို ၿပီးၿပီျဖစ္သည္။
အေမရိကန္ႏွင့္ ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ားက ျမန္မာစစ္အစိုးရကို စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔ အေရးယူမႈမ်ား ျပဳလုပ္သည္ ဆိုေသာ္လည္း အေမရိကန္ အိမ္ျဖဴေတာ္အေနႏွင့္ လတ္တေလာ ျမန္မာ့အေရးကို လွည့္ၾကည့္ႏိုင္မည့္ အေနအထား မရွိႏိုင္ေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၎တို႔ရင္ဆိုင္ေနရသည့္ ကမၻာ့စီးပြားပ်က္ကပ္ ကိစၥ ေျဖရွင္းရန္၊ အစိုးရသစ္အပ္ႏွင္းရန္ႏွင့္ အာဖဂန္နစၥတန္ႏွင့္ အီရတ္ ျပႆနာမ်ားေျဖရွင္းေရးက ပိုမို အေရးႀကီး သည့္ကိစၥရပ္မ်ား ျဖစ္ေနေပသည္။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ အေမရိကန္အေျခစိုက္ ျမန္မာျပည္ လူ႔အခြင့္အေရးရရွိေရးအတြက္ လႈံ႕ေဆာ္ မဲဆြယ္ ေနသူမ်ားကမူ အေမရိကန္သမၼတသစ္ အိုဘားမားႏွင့္ ၎၏ အစိုးရသစ္အေနႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားေရး မူဝါဒကို ဦးစားေပးလုပ္ေဆာင္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကသည္။ ထုိကိစၥရပ္ကိုေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ရဦးမည္ ျဖစ္ပါသည္။
သို႔ရာတြင္ ႏိုင္ငံေရးကၽြမ္းက်င္သူမ်ား ဆိုသည့္ ပညာ့အိုးကြဲမ်ားကေတာ့ “ဘာမွမရွိတာထက္စာရင္ တခုခု ရွိတာက ပိုေကာင္းပါတယ္” ဟူ၍ စိတ္ပ်က္စရာ ေျပာဆိုေနဆဲျဖစ္သည္။ ထိုသူတို႔၏ ေျပာဆိုမႈမ်ားက ျမန္မာျပည္ႀကီး အေမွာင္မိုက္ဆံုး ကာလကို ခ်ဥ္းကပ္ေနၿပီဟု ညႊန္ျပေနသည့္အလားပင္။
သူတို႔ကပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားကို အႏွစ္ ၂၀ အတြင္း မဟာဗ်ဴဟာက်ေသာ က်ဆံုးမႈကို ေဆာင္က်ဥ္းခဲ့သူမ်ားဟု ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေဝဖန္ၾကျပန္သည္။
ထိုပညာ့အိုးကြဲမ်ားက ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ျဖတ္သမ္းကာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားခ်မွတ္ထားသည့္ အေျခခံ ဥပေဒသစ္ေအာက္၌ ေအာင္ျမင္သည့္ အခြင့္အလမ္းတခု ပြင့္ႏိုင္သည္ဟု ယံုၾကည္ေနၾကသည္။
အမွန္က ေနျပည္ေတာ္ရွိ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားမွာ ျပည္သူလူထုကို အာဏာခြဲေပးဖို႔ ေနေနသာသာ ၎တို႔ အခ်င္းခ်င္းပင္ ခြဲေဝယူရန္ မေလာက္မင ျဖစ္ေနဆဲရွိေသးသည္။
တခ်ိန္တည္းတြင္ လက္ေတြ႕က်သူမ်ားဟု မိမိကုိယ္မိမိ ေျပာေနသူမ်ားကလည္း ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကို အတြင္း ႏွင့္ အျပင္ ဟူ၍ ခြဲျခားကာ ျပည္ပ (အျပင္) မွ အတိုက္အခံမ်ားကို စစ္အစိုးရအေပၚေဝဖန္႐ံုသာ တတ္ႏိုင္ၿပီး ျပည္တြင္း (အတြင္း) ရွိ ျပည္သူလူထု ေန႔စဥ္ခံစားေနရသည့္ ေဝဒနာမ်ားကို အျဖစ္မွန္အတိုင္း မသိရွိသူမ်ား ဟု စြပ္စြဲေျပာဆို ေနျပန္သည္။
ေသခ်ာသည္ကေတာ့ လတ္တေလာ ေထာင္ဒဏ္ ၆၅ ႏွစ္ ခ်မွတ္ခံထားရသည့္ ဒီမိုကေရစီအေရး ႀကိဳးပမ္းသူ တို႔ကသာ အတြင္း ႏွင့္ အျပင္ ဟူေသာ ေဝါဟာရမ်ားကို အမွန္တကယ္ သိရွိသူမ်ား ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ တေန႔တေန႔ ေမွာင္မိုက္စိုစြတ္ ညစ္ပတ္ေပေရလွေသာ ႀကိဳးတိုက္ခန္းထဲတြင္ ႏိုးထကာ အခ်ိန္မ်ားစြာကို ေက်ာ္ျဖတ္ေနရသည့္ သူတို႔ေလာက္ အတြင္းႏွင့္အျပင္ ျခားနားခ်က္ကို မည္သူမွ သိႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။
လက္ရွိအေျခအေနအရ ေရြးစရာလမ္းလံုးဝမရွိ။ ႏိုင္ငံေရးအရ လမ္းပိတ္ေနသည့္ ယခု အေနအထားတြင္ ေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြး ညႇိႏႈိင္း အေျဖရွာျခင္းကသာ တခုတည္းေသာ ေျဖရွင္းရန္နည္းလမ္းဟု ျမင္ပါသည္။
ျမန္မာျပည္သူလူထုက ဒီမိုကေရစီ အ႐ုဏ္ဦးကို မနက္ျဖန္တြင္ ျမင္ရလိမ့္မည္မဟုတ္ ဆိုသည္ကို နားလည္ ထားၿပီးျဖစ္သည္။ ကုလသမဂၢ အထူးကိုယ္စားလွယ္ မစၥတာအိုေဟးကင္တနာ၏ စကားအတိုင္း ေျပာရလွ်င္ “ဒီမိုကေရစီဆိုတာ တညတည္းနဲ႔ ရႏိုင္တဲ့အရာမဟုတ္ဘူး။ မ်ိဳးဆက္နဲ႔ခ်ီၿပီးကို ေစာင့္ရမွာ” ဟု ဆိုရမည္ ျဖစ္သည္။
ယေန႔အခ်ိန္တြင္ ငယ္ရြယ္ ႏုပ်ိဳၿပီး ဥာဏ္ပညာႏွင့္ျပည့္စံုေသာ မ်ိဳးဆက္သစ္ ေခါင္းေဆာင္ မ်ားကို ကမၻာက အလိုရွိေနသည္မွာ အေမရိကန္သမၼတ အိုဘားမားက သက္ေသျဖစ္သည္။ “အေျပာင္းအလဲ” ဆိုသည့္ စကားလံုးကိုလည္း ကမၻာ့လူထုက ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးျဖင့္ ေျပာဆိုေနၾကၿပီ။
သို႔ရာတြင္ ျမန္မာျပည္၏ မ်ိဳးဆက္သစ္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သင့္သူမ်ားကေတာ့ လမ္းမေပၚတြင္ အသတ္ခံရ၊ ႏွစ္ရွည္ ေထာင္ခ်ခံရ၊ ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္ ပုန္းခိုရႏွင့္ ႐ုန္းကန္ေနရဆဲ ျဖစ္သည္။
ထိုသို႔ ျပင္းထန္ေသာ ေထာင္ဒဏ္မ်ား ခ်မွတ္ခံရသည့္တိုင္ေအာင္ ထိုသူတို႔က လံုးဝ ဒူးေထာက္ အ႐ႈံးေပး လိမ့္္မည္မဟုတ္ေပ။ စစ္အစိုးရ၏ တရား႐ံုးက ေထာင္ဒဏ္ မ်ားခ်မွတ္ၿပီးခ်ိန္တြင္ ၆၅ ႏွစ္ ေထာင္ဒဏ္ သတ္မွတ္ခံရသူ ၈၈ မိ်ဳးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ တဦးျဖစ္သည့္ ကိုမင္းေဇယ်က မေၾကာက္မရြံ႕ ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့သည္ကို အားလံုးသိၿပီး ျဖစ္သည္။
“၆၅ ႏွစ္ထဲလားကြ” ဟု သူ ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ၿပီ။
ကမၻာႀကီးက အေရွ႕သို႔ေရြ႕လ်ားေနပါသည္။ လူသားအားလံုး မိမိလုပ္ေဆာင္စရာ ရွိသည္တို႔ကို ေန႔စဥ္ လုပ္ေဆာင္ေနရပါလိမ့္မည္္ …။ သို႔ေသာ္ ရဲရင့္ကာ သတၱိႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အက်ဥ္းက်ခံေနရသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေကာင္းရာေကာင္းက်ိဳးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ားကိုေတာ့ မေမ့မေလွ်ာ့သင့္၊ ထို႔ျပင္ ေမွာင္ပိန္းေသာ နံရံေလးဘက္အလယ္တြင္ သူတို႔ကို ေသဆံုးခြင့္ မျပဳသင့္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။
သံဃာေတာ္မ်ား၊ လူမႈေရးလုပ္ငန္း လုပ္ေဆာင္ေနသူမ်ား၊ ေရွ႕ေနမ်ားႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အပါအဝင္ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီ အေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္း လႈပ္ရွား ေနသူမ်ားကို ႏွစ္ရွည္ ေထာင္ဒဏ္မ်ား ခ်မွတ္ျခင္း၊ ေဝးလံေသာ အရပ္မ်ားသို႔ ေရႊ႕ဆိုင္းေထာင္ခ်ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္လုိက္ျခင္းက စစ္အစိုးရအေနႏွင့္ ျမန္မာျပည္ ေကာင္းရာ ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ားကို ေနာက္ဆံုး ေစာ္ကားလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊက ျပည္သူလူထုကို စစ္အစိုးရ၏ လမ္းျပေျမပံု ၇ ခ်က္အား ဖိအားေပး ေထာက္ခံ ခိုင္းကာ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ၍ ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ႀကီး တည္ေဆာက္မည္ဟု ေျပာေနရင္းက ဒီမိုကေရစီအေရး ေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ားကို ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္မ်ား ခ်မွတ္သည့္အေပၚ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝန္း၏ တုန္႔ျပန္ခ်က္က အားနည္းေလ်ာ့ပါးလြန္းလွသည္။
ယခင္တပတ္က က်င္းပခဲ့သည့္ ကမၻာ့ကုလသမဂၢအေထြေထြညီလာခံ တတိယေကာ္မတီ အစည္းအေဝးတြင္ ျမန္မာျပည္ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေၾကညာခ်က္တေစာင္ ထုတ္ျပန္ႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း ယင္းေၾကညာခ်က္အတြက္ မဲခြဲဆံုးျဖတ္ရာ ေထာက္ခံမဲ ၈၉ မဲ၊ ကန္႔ကြက္မဲ ၂၉ ႏွင့္ ၾကားေန ၆၃ မဲ ရရွိခဲ့ သည္ကိုၾကည့္ျခင္းျဖင့္ ျမန္မာစစ္အစိုးရအေပၚ ႏိုင္ငံတကာမိသားစုက ခိုင္မာ ညီညြတ္သည့္ ရာဇသံ ေပးႏိုင္ျခင္း မရွိေၾကာင္း ျပညႊန္းေနသည္။
တခ်ိန္တည္းတြင္ အာဆီယံ ေဒသတြင္းႏိုင္ငံမ်ားသည္လည္း ျမန္မာစစ္အစိုးရ၏ လတ္တေလာ ဖမ္းဆီး ေထာင္ခ်မႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနသည့္ျပင္ အိမ္နီးခ်င္း ၂ ႏိုင္ငံျဖစ္သည့္ တ႐ုတ္ႏွင့္ အိႏၵိယ ႏိုင္ငံမ်ားကလည္း ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီအေရးကို ေထာက္ခံဖို႔ ေနေနသာသာ ၎တို႔၏ အက်ိဳးစီးပြား အတြက္ စစ္အစိုးရႏွင့္ ပူးေပါင္းခြင့္ရေရးကိုသာ ႀကိဳးပမ္းေနၾကသည္။
တ႐ုတ္ျပည္က လာမည့္ ၂၀၀၉ တြင္ ရခိုင္ျပည္နယ္မွတဆင့္ ယူနန္ထိ ေရနံပိုက္လိုင္း တည္ေဆာက္ ေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းမ်ားထုတ္ျပန္ ထားၿပီးျဖစ္သည္။ တခ်ိန္တည္းတြင္ အိႏၵိယကလည္း ယခုအခါ စစ္ေတြ ဆိပ္ကမ္း တည္ေဆာက္ရန္ ကံထ႐ိုက္စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆို ၿပီးၿပီျဖစ္သည္။
အေမရိကန္ႏွင့္ ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ားက ျမန္မာစစ္အစိုးရကို စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔ အေရးယူမႈမ်ား ျပဳလုပ္သည္ ဆိုေသာ္လည္း အေမရိကန္ အိမ္ျဖဴေတာ္အေနႏွင့္ လတ္တေလာ ျမန္မာ့အေရးကို လွည့္ၾကည့္ႏိုင္မည့္ အေနအထား မရွိႏိုင္ေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၎တို႔ရင္ဆိုင္ေနရသည့္ ကမၻာ့စီးပြားပ်က္ကပ္ ကိစၥ ေျဖရွင္းရန္၊ အစိုးရသစ္အပ္ႏွင္းရန္ႏွင့္ အာဖဂန္နစၥတန္ႏွင့္ အီရတ္ ျပႆနာမ်ားေျဖရွင္းေရးက ပိုမို အေရးႀကီး သည့္ကိစၥရပ္မ်ား ျဖစ္ေနေပသည္။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ အေမရိကန္အေျခစိုက္ ျမန္မာျပည္ လူ႔အခြင့္အေရးရရွိေရးအတြက္ လႈံ႕ေဆာ္ မဲဆြယ္ ေနသူမ်ားကမူ အေမရိကန္သမၼတသစ္ အိုဘားမားႏွင့္ ၎၏ အစိုးရသစ္အေနႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားေရး မူဝါဒကို ဦးစားေပးလုပ္ေဆာင္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကသည္။ ထုိကိစၥရပ္ကိုေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ရဦးမည္ ျဖစ္ပါသည္။
သို႔ရာတြင္ ႏိုင္ငံေရးကၽြမ္းက်င္သူမ်ား ဆိုသည့္ ပညာ့အိုးကြဲမ်ားကေတာ့ “ဘာမွမရွိတာထက္စာရင္ တခုခု ရွိတာက ပိုေကာင္းပါတယ္” ဟူ၍ စိတ္ပ်က္စရာ ေျပာဆိုေနဆဲျဖစ္သည္။ ထိုသူတို႔၏ ေျပာဆိုမႈမ်ားက ျမန္မာျပည္ႀကီး အေမွာင္မိုက္ဆံုး ကာလကို ခ်ဥ္းကပ္ေနၿပီဟု ညႊန္ျပေနသည့္အလားပင္။
သူတို႔ကပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားကို အႏွစ္ ၂၀ အတြင္း မဟာဗ်ဴဟာက်ေသာ က်ဆံုးမႈကို ေဆာင္က်ဥ္းခဲ့သူမ်ားဟု ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေဝဖန္ၾကျပန္သည္။
ထိုပညာ့အိုးကြဲမ်ားက ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ျဖတ္သမ္းကာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားခ်မွတ္ထားသည့္ အေျခခံ ဥပေဒသစ္ေအာက္၌ ေအာင္ျမင္သည့္ အခြင့္အလမ္းတခု ပြင့္ႏိုင္သည္ဟု ယံုၾကည္ေနၾကသည္။
အမွန္က ေနျပည္ေတာ္ရွိ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားမွာ ျပည္သူလူထုကို အာဏာခြဲေပးဖို႔ ေနေနသာသာ ၎တို႔ အခ်င္းခ်င္းပင္ ခြဲေဝယူရန္ မေလာက္မင ျဖစ္ေနဆဲရွိေသးသည္။
တခ်ိန္တည္းတြင္ လက္ေတြ႕က်သူမ်ားဟု မိမိကုိယ္မိမိ ေျပာေနသူမ်ားကလည္း ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကို အတြင္း ႏွင့္ အျပင္ ဟူ၍ ခြဲျခားကာ ျပည္ပ (အျပင္) မွ အတိုက္အခံမ်ားကို စစ္အစိုးရအေပၚေဝဖန္႐ံုသာ တတ္ႏိုင္ၿပီး ျပည္တြင္း (အတြင္း) ရွိ ျပည္သူလူထု ေန႔စဥ္ခံစားေနရသည့္ ေဝဒနာမ်ားကို အျဖစ္မွန္အတိုင္း မသိရွိသူမ်ား ဟု စြပ္စြဲေျပာဆို ေနျပန္သည္။
ေသခ်ာသည္ကေတာ့ လတ္တေလာ ေထာင္ဒဏ္ ၆၅ ႏွစ္ ခ်မွတ္ခံထားရသည့္ ဒီမိုကေရစီအေရး ႀကိဳးပမ္းသူ တို႔ကသာ အတြင္း ႏွင့္ အျပင္ ဟူေသာ ေဝါဟာရမ်ားကို အမွန္တကယ္ သိရွိသူမ်ား ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ တေန႔တေန႔ ေမွာင္မိုက္စိုစြတ္ ညစ္ပတ္ေပေရလွေသာ ႀကိဳးတိုက္ခန္းထဲတြင္ ႏိုးထကာ အခ်ိန္မ်ားစြာကို ေက်ာ္ျဖတ္ေနရသည့္ သူတို႔ေလာက္ အတြင္းႏွင့္အျပင္ ျခားနားခ်က္ကို မည္သူမွ သိႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။
လက္ရွိအေျခအေနအရ ေရြးစရာလမ္းလံုးဝမရွိ။ ႏိုင္ငံေရးအရ လမ္းပိတ္ေနသည့္ ယခု အေနအထားတြင္ ေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြး ညႇိႏႈိင္း အေျဖရွာျခင္းကသာ တခုတည္းေသာ ေျဖရွင္းရန္နည္းလမ္းဟု ျမင္ပါသည္။
ျမန္မာျပည္သူလူထုက ဒီမိုကေရစီ အ႐ုဏ္ဦးကို မနက္ျဖန္တြင္ ျမင္ရလိမ့္မည္မဟုတ္ ဆိုသည္ကို နားလည္ ထားၿပီးျဖစ္သည္။ ကုလသမဂၢ အထူးကိုယ္စားလွယ္ မစၥတာအိုေဟးကင္တနာ၏ စကားအတိုင္း ေျပာရလွ်င္ “ဒီမိုကေရစီဆိုတာ တညတည္းနဲ႔ ရႏိုင္တဲ့အရာမဟုတ္ဘူး။ မ်ိဳးဆက္နဲ႔ခ်ီၿပီးကို ေစာင့္ရမွာ” ဟု ဆိုရမည္ ျဖစ္သည္။
ယေန႔အခ်ိန္တြင္ ငယ္ရြယ္ ႏုပ်ိဳၿပီး ဥာဏ္ပညာႏွင့္ျပည့္စံုေသာ မ်ိဳးဆက္သစ္ ေခါင္းေဆာင္ မ်ားကို ကမၻာက အလိုရွိေနသည္မွာ အေမရိကန္သမၼတ အိုဘားမားက သက္ေသျဖစ္သည္။ “အေျပာင္းအလဲ” ဆိုသည့္ စကားလံုးကိုလည္း ကမၻာ့လူထုက ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးျဖင့္ ေျပာဆိုေနၾကၿပီ။
သို႔ရာတြင္ ျမန္မာျပည္၏ မ်ိဳးဆက္သစ္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သင့္သူမ်ားကေတာ့ လမ္းမေပၚတြင္ အသတ္ခံရ၊ ႏွစ္ရွည္ ေထာင္ခ်ခံရ၊ ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္ ပုန္းခိုရႏွင့္ ႐ုန္းကန္ေနရဆဲ ျဖစ္သည္။
ထိုသို႔ ျပင္းထန္ေသာ ေထာင္ဒဏ္မ်ား ခ်မွတ္ခံရသည့္တိုင္ေအာင္ ထိုသူတို႔က လံုးဝ ဒူးေထာက္ အ႐ႈံးေပး လိမ့္္မည္မဟုတ္ေပ။ စစ္အစိုးရ၏ တရား႐ံုးက ေထာင္ဒဏ္ မ်ားခ်မွတ္ၿပီးခ်ိန္တြင္ ၆၅ ႏွစ္ ေထာင္ဒဏ္ သတ္မွတ္ခံရသူ ၈၈ မိ်ဳးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ တဦးျဖစ္သည့္ ကိုမင္းေဇယ်က မေၾကာက္မရြံ႕ ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့သည္ကို အားလံုးသိၿပီး ျဖစ္သည္။
“၆၅ ႏွစ္ထဲလားကြ” ဟု သူ ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ၿပီ။
ကမၻာႀကီးက အေရွ႕သို႔ေရြ႕လ်ားေနပါသည္။ လူသားအားလံုး မိမိလုပ္ေဆာင္စရာ ရွိသည္တို႔ကို ေန႔စဥ္ လုပ္ေဆာင္ေနရပါလိမ့္မည္္ …။ သို႔ေသာ္ ရဲရင့္ကာ သတၱိႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အက်ဥ္းက်ခံေနရသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေကာင္းရာေကာင္းက်ိဳးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေနသူမ်ားကိုေတာ့ မေမ့မေလွ်ာ့သင့္၊ ထို႔ျပင္ ေမွာင္ပိန္းေသာ နံရံေလးဘက္အလယ္တြင္ သူတို႔ကို ေသဆံုးခြင့္ မျပဳသင့္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။
လာဒ္ေပး လာဒ္ယူ လုပ္မွုေၾကာင့္ ရဲအရာရွိ သံုးဦး အလုပ္ျဖဳတ္ခံရ
Narinjara News
မင္းဆက္ခိုင္(နိရဥၥရာ) ရခုိင္ျပည္နယ္ ေမာင္ေတာျမိဳ႕မွ ရဲအရာရွိသံုးဦးကို လာဒ္ေပး လာဒ္ယူ လုပ္မွဳေၾကာင့္ ယေန႕တြင္ အလုပ္မွ ထုတ္ပယ္လိုကေၾကာင္း သတင္း ရရွိသည္။
အလုပ္မွ ထုတ္ပယ္ခံရသူ ရဲအရာရွိမ်ားမွာ ေမာင္ေတာခရိုင္ရဲမွဴး ၊ ျမိဳ႕နယ္မွဴး ဦးထြန္းရင္ႏွင့္ ေမာင္ေတာျမိဳ႕ စခန္းမွဴး ဦးညီလြင္စိုး တို႕ျဖစ္ၾကသည္။
အဆိုပါ ရဲအရာရွိသံုးဦး အလုပ္ ျဖဳတ္ခံရျခင္း ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ေမာင္ေတာျမိဳ႕ ရဲစခန္းႏွင့္ နီးစပ္သူ တဦးက “သူတို႕ကို အလုပ္ ျဖဳတ္လိုက္တဲ့ အဓိက ကိစၥကေတာ့ စခန္းမွဴး ညီလြင္စိုးနဲ႕ပတ္သက္ေနပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁လခန္႕က စခန္းမွဴးညီလြင္စိုးဟာ မူဆင္လင္ အမ်ိဳးသားတဦးဆီက ဘဂၤလာနိုင္ငံက တဆင့္ တင္သြင္း အသံုးျပဳေနတဲ့ မိုဘုိင္းဖုံးကို သြားဖမ္းတဲ့အခါ သိန္းတရာ လာဒ္ေတာင္းခံခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ မူဆလင္ အမ်ိဳးသားဟာ နစက ကြပ္ကဲေရးမွဴးရဲ႕ လူျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ နစကနဲ႕ရဲအဖြဲ႕ အၾကား ျပႆနာ ျဖစ္ပြားျပီး ခုလို ရဲအရာရွိေတြ အလုပ္ျဖဳတ္ခံရတာ ျဖစ္ပါတယ္။”ဟု ေျပာသည္။
စခန္းမွဴး ဦးညီလႊင္စုိး ဖမ္းဆီးခဲ့ေသာ မူဆလင္အမ်ိဳးသားမွာ ေမာင္ေတာျမိဳ႕နယ္ ဒုခ်ားရားတန္းေက်းရြာမွျဖစ္ျပီး နစက ကြပ္ကဲေရးမွဴး ဗိုလ္မွဴးၾကီးေအာင္ၾကီး၏ အတြင္းလူ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
မူဆလင္အမ်ိဳးသားသည္ စခန္းမွဴးညီလြင္စိုးအား ေတာင္းခံေသာ က်ပ္ေငြသိန္းတရာကို ေပးလုိက္ျပီး ေငြေတာင္းခံစဥ္ ေျပာဆိုပံုမ်ားကို အသံဖမ္းယူထားလိုက္ျပီး နစက ကြပ္ကဲေရးမွဴးမွ တဆင့္ ျပည္နယ္သို႕ တိုင္းၾကားခဲ့သည္။
ထိုသို႕ တိုင္ၾကားခဲ့သျဖင့္ ရခိုင္ျပည္နယ္ အထူးစံုးစမ္းစစ္ေဆးေရး ဦးစီးဌာနမွ လာေရာက္စစ္ေဆးခဲ့ျပီး ေငြတိုက္ရိုက္ေတာင္းခံသူ ဦးညီလႊင္စုိး အပါအ၀င္ အဆိုပါ ေငြမ်ားအား ခြဲေ၀လက္ခံယူခဲ့သူ ခ၇ိုင္ရဲမွဴး အအပါအ၀င္ ျမိဳ႕နယ္ ရဲမွဴးပါ အလုပ္မွ ျဖဳတ္ထုတ္ျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္။
စခန္းမွဴးညီလြင္စိုးႏွင့္ ခရုိင္ရဲမွဴးတို႕သည္ ဆရာႏွင့္ တပည့္ျဖစ္ၾကျပီး ယခင္ကလည္း ညီလြင္စိုး က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈတို႕ကို မ်က္ကြယ္ျပဳထားေပးသူ တဦးျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
မင္းဆက္ခိုင္(နိရဥၥရာ) ရခုိင္ျပည္နယ္ ေမာင္ေတာျမိဳ႕မွ ရဲအရာရွိသံုးဦးကို လာဒ္ေပး လာဒ္ယူ လုပ္မွဳေၾကာင့္ ယေန႕တြင္ အလုပ္မွ ထုတ္ပယ္လိုကေၾကာင္း သတင္း ရရွိသည္။အလုပ္မွ ထုတ္ပယ္ခံရသူ ရဲအရာရွိမ်ားမွာ ေမာင္ေတာခရိုင္ရဲမွဴး ၊ ျမိဳ႕နယ္မွဴး ဦးထြန္းရင္ႏွင့္ ေမာင္ေတာျမိဳ႕ စခန္းမွဴး ဦးညီလြင္စိုး တို႕ျဖစ္ၾကသည္။
အဆိုပါ ရဲအရာရွိသံုးဦး အလုပ္ ျဖဳတ္ခံရျခင္း ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ေမာင္ေတာျမိဳ႕ ရဲစခန္းႏွင့္ နီးစပ္သူ တဦးက “သူတို႕ကို အလုပ္ ျဖဳတ္လိုက္တဲ့ အဓိက ကိစၥကေတာ့ စခန္းမွဴး ညီလြင္စိုးနဲ႕ပတ္သက္ေနပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁လခန္႕က စခန္းမွဴးညီလြင္စိုးဟာ မူဆင္လင္ အမ်ိဳးသားတဦးဆီက ဘဂၤလာနိုင္ငံက တဆင့္ တင္သြင္း အသံုးျပဳေနတဲ့ မိုဘုိင္းဖုံးကို သြားဖမ္းတဲ့အခါ သိန္းတရာ လာဒ္ေတာင္းခံခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ မူဆလင္ အမ်ိဳးသားဟာ နစက ကြပ္ကဲေရးမွဴးရဲ႕ လူျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ နစကနဲ႕ရဲအဖြဲ႕ အၾကား ျပႆနာ ျဖစ္ပြားျပီး ခုလို ရဲအရာရွိေတြ အလုပ္ျဖဳတ္ခံရတာ ျဖစ္ပါတယ္။”ဟု ေျပာသည္။
စခန္းမွဴး ဦးညီလႊင္စုိး ဖမ္းဆီးခဲ့ေသာ မူဆလင္အမ်ိဳးသားမွာ ေမာင္ေတာျမိဳ႕နယ္ ဒုခ်ားရားတန္းေက်းရြာမွျဖစ္ျပီး နစက ကြပ္ကဲေရးမွဴး ဗိုလ္မွဴးၾကီးေအာင္ၾကီး၏ အတြင္းလူ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
မူဆလင္အမ်ိဳးသားသည္ စခန္းမွဴးညီလြင္စိုးအား ေတာင္းခံေသာ က်ပ္ေငြသိန္းတရာကို ေပးလုိက္ျပီး ေငြေတာင္းခံစဥ္ ေျပာဆိုပံုမ်ားကို အသံဖမ္းယူထားလိုက္ျပီး နစက ကြပ္ကဲေရးမွဴးမွ တဆင့္ ျပည္နယ္သို႕ တိုင္းၾကားခဲ့သည္။
ထိုသို႕ တိုင္ၾကားခဲ့သျဖင့္ ရခိုင္ျပည္နယ္ အထူးစံုးစမ္းစစ္ေဆးေရး ဦးစီးဌာနမွ လာေရာက္စစ္ေဆးခဲ့ျပီး ေငြတိုက္ရိုက္ေတာင္းခံသူ ဦးညီလႊင္စုိး အပါအ၀င္ အဆိုပါ ေငြမ်ားအား ခြဲေ၀လက္ခံယူခဲ့သူ ခ၇ိုင္ရဲမွဴး အအပါအ၀င္ ျမိဳ႕နယ္ ရဲမွဴးပါ အလုပ္မွ ျဖဳတ္ထုတ္ျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္။
စခန္းမွဴးညီလြင္စိုးႏွင့္ ခရုိင္ရဲမွဴးတို႕သည္ ဆရာႏွင့္ တပည့္ျဖစ္ၾကျပီး ယခင္ကလည္း ညီလြင္စိုး က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူမႈတို႕ကို မ်က္ကြယ္ျပဳထားေပးသူ တဦးျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
အက်ဥ္းစံ ဓမၼ၀ါဒီတ႔ို၏ အနစ္နာခံ ပါရမီ
သံသရာသက္တမ္းႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္လိုက္လွ်င္ လူ႔ဘ၀သက္တမ္းဟူသည္ ေရပြက္ပမာ ခဏတာမွ်သာျဖစ္၏။ ထိုသို႔ ခဏတာ လူ႔ဘ၀ကိုပင္ ရဖို႔ရာ မႏုႆတၱဘာေ၀ါ ဒုလႅေဘာဆိုသည့္ ဗုဒၶေဒသနာေတာ္အရ လြန္စြာပင္ ခက္ခဲလွ၏။ ထုိမွ်ရခဲလွေသာ လူ႔ဘ၀၏ တိုေတာင္းလွေသာ ကာလအတြင္းမွာပင္ လူတို႔သည္ ေသာကကို ရင္၀ယ္ပိုက္ျပီး လူ႔ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းေနၾကရသည္ဆိုပါက ရခဲလွေသာ လူ႔ဘ၀ကို ရလာရျခင္းသည္ အဓိပၸာယ္ရွိေတာ့မည္ မဟုတ္။
သို႔ေသာ္ ယေန႔ အမိျမန္မာျပည္ရွိ လူသားမ်ားသည္ လူရယ္လို႔ စျဖစ္လာၿပီဆိုကတည္းက လူသား၏ ရပိုင္ခြင့္၊ ရပ္တည္ရွင္သန္ပိုင္ခြင့္မ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ခံေနရေလၿပီ။ အာဏာမရွိသူ (၀ါ) မထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္သူသည္ အာဏာရွိသူ (၀ါ) ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သူ၏ အလိုသို႔ ေစညႊန္ရာအတိုင္း လုပ္ေဆာင္ေနၾကရ၏။ ထားရာေန ေစရာသြား ဘ၀မွာ ဒုကၡမ်ဳိးစံုႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနၾကရသည္။ ထုိသို႔ လူအခ်င္းခ်င္း အႏိုင္က်င့္ ဗိုလ္က်မႈေတြေၾကာင့္ ေလာကႀကီး တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ရာမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေန၏။
ေလာကဟုဆိုရာ၌ ေလာက၏ သေဘာသဘာ၀ကို ဆရာႀကီးဦးေရႊေအာင္က ဘ၀ အျမင္သစ္ စာအုပ္မွာ ဖြင့္ဆိုရာတြင္ - - - ေလာကကို တည္ၿငိမ္ေအာင္လုပ္သည့္ တရားစုလည္းရွိ၏။ ေလာကကို မတည္ၿငိမ္ေအာင္လုပ္သည့္ တရားစုလည္းရွိ၏။ ေလာကကို တည္ၿငိမ္ေအာင္လုပ္သည့္ တရားစုကို ဓမၼဟု ေခၚသည္။ ေလာကကို မတည္ၿငိမ္ေအာင္လုပ္သည့္ တရားစုကို အဓမၼဟု ေခၚသည္။ ထုိေၾကာင့္ ဓမၼႏွင့္ အဓမၼသည္ ေလာက၌ ထာ၀စဥ္ဆန္႔က်င္ၾက၏။ အခ်င္းခ်င္း ဆန္႔က်င္ေနေသာေၾကာင့္ပင္ ေလာကသည္ ျဖစ္ေပၚေနျခင္းျဖစ္၏။ သုိ႔ျဖစ္ေလရာ ေလာကဟူသည္ ဓမၼႏွင့္ အဓမၼတို႔ စစ္ခင္းရာ စစ္ေျမျပင္ျဖစ္၏ - - - ဟု ဖြင့္ဆိုထား၏။္
ေလာက၌ အဓမၼ၀ါဒီမ်ားလႊမ္းမိုးေနသည့္ ကာလသည္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္ရာမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည္မွာ သဘာ၀ပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အနိစၥသေဘာ (၀ါ) အေျပာင္းအလဲဆိုသည့္ သေဘာတရားသည္လည္း အစဥ္အၿမဲ ခ်ဥ္္းကပ္နီးစပ္ေနေလ၏။
ယေန႔ကာလသည္ အမိျမန္မာျပည္၌ ဓမၼႏွင့္ အဓမၼ၀ါဒီမ်ား စီးခ်င္းထိုးရာ စစ္ေျမျပင္သဖြယ္ တစတစ ထင္ဟပ္ေပၚလြင္လာခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာယႏၱရားျဖင့္ တုိင္းသူျပည္သားမ်ားအား ထာ၀စဥ္ အႏိုင္က်င့္ဗိုလ္က်ႏိုင္ေအာင္ အစြမ္းကုန္ ဖိႏွိပ္ျပေန၏။ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶသာသနာကို မိခင္ဘာသာအျဖစ္ ေခတ္အဆက္ဆက္က လြတ္လပ္စြာ ထြန္ကားတည္တံ့လာခဲ့ရာ အမိျမန္မာျပည္ရွိ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရွင္၊ ရဟန္းတို႔၏ မ်က္ေမွာက္ကာလ အေျခအေနသည္ အႏိုင္က်င့္ ဗုိလ္က်ခံ၊ စိုးမိုးခ်ယ္လွယ္ခံ၊ သင္းကြဲႏွိပ္ကြပ္ခံအျဖစ္ ရပ္တည္ေနၾကရသည္။
ဒါယကာအေရး သာသနာ့ေဘးကို က်ေရာက္လာေနသည့္ အႏၱရာယ္မွ ဗုဒၶအလိုေတာ္က် ေမတၱာ၀ါဒျဖင့္ ကာကြယ္သည့္ ဗုဒၶကိုယ္စား တပည့္သား သမၼဳတိသံဃာမ်ားကို သတ္ျဖတ္ညွင္းဆဲ လူ၀တ္လဲကာ ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ေန၏။ သာသနာကိုခ်စ္၊ သာသနာကို ျမတ္ႏိုးကာ သာသနာအဆံုးအမေတြကို တန္ဖိုးထားၿပီး သာသနာေတာ္ႀကီး အဓြန္႔ရွည္ တည္တန္႔ေရးအတြက္ ရႈေထာင့္ေပါင္းစံုမွ ႀကိဳးပမ္းထမ္းေဆာင္ေနၾကေသာ သာသနာျပဳပုဂၢဳိလ္ ရဟန္းသာမေဏမ်ားအား သာသနာေတာ္ကို ဖ်က္ဆီးသူ သာသနာေတာ္ႀကီး၏ ရန္သူအျဖစ္ စြပ္စြဲရႈတ္ခ်သည့္ျပင္ စိတ္ႀကိဳက္ဥပေဒ၊ စိတ္ႀကိဳက္ပုဒ္မေတြကို အသံုးခ်ၿပီး ေထာင္သြင္း အက်ဥ္းခ်ေနၾကသည္။
ဗဟုဇနဟိတာယ ဗဟုဇနသုခါယ ဟူသည့္ ေဒသနာေတာ္ႏွင့္အညီ တပည့္ ဒါယကာ၊ ဒါယိကာမတို႔ အက်ဳိးစီးပြားအလို႔ငွာ၊ ခ်မ္းသာေစေၾကာင္းအလို႔ငွာ သရဏဂံုေဆာက္တည္ကာ ေမတၱာပို႔သ စီတန္းလွည့္လည္ၾကေသာ ဗုဒၶကိုယ္စား သမၼဴတိ သံဃာေတာ္မ်ားကို ရိုက္ႏွက္သတ္ျဖတ္ျခင္းသည္ သံဃာတည္းဟူေသာ ရတနာထက္ အာဏာတည္းဟူေသာ ရတနာကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္မိၾကျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ဧ။္။ ထိုအာဏာ (၀ါ) လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကို မက္ေမာ တြယ္တာမိေသာေၾကာင့္ပင္ အဓမၼ၀ါဒီသမားတို႔သည္ ေလာကႀကီး တခုလံုးအား ခုတံုးလုပ္ကာ အသံုးခ်ေနၾကသည္။
၄င္းတို႔သည္ ဘ၀ကို ကိုးကြယ္ရာအျဖစ္ျဖင့္ ရႈျမင္ကာ ဖက္တြယ္ကိုးကြယ္ေနၾက၏။ ထိုသုိ႔ ဖက္တြယ္ကိုးကြယ္၍ အဓမၼ၀ါဒမ်ား က်င့္သံုးၿပီး ဗိုလ္က်ႏွိပ္စက္သမႈ ျပဳေနၾကသည့္အတြက္ ၄င္းတို႔၏ လူ႔ဘ၀ကို ရလာရျခင္း ေရာက္လာရျခင္း၏ ဘ၀အဓိပၸာယ္ (၀ါ) လူ႔သားတည္းဟူေသာ တန္းဖိုးကိုလည္း တၿပိဳင္တည္းမွာပင္ စိုးစဥ္းမွ် မက်န္ေအာင္ ကာယကံေျမာက္ ေခ်ဖ်က္ၿပီးသား ျဖစ္ေနေစ၏။
အမွန္အားျဖင့္ လူသားတဦး၏ ဘ၀တန္ဖိုးကို ပံုေဖာ္ရာတြင္ မိမိ၏ တခဏာတာ ရရွိေရာက္ရွိလာေသာ လူ႔ဘ၀ကို ကိုးကြယ္အရာအျဖစ္ျဖင့္ ကိုးကြယ္ရမည္မဟုတ္၊ အသံုးခ်စရာအျဖစ္ျဖင့္ အသံုးခ်ရမည္ျဖစ္သည္။ အသံုးခ်စရာအျဖစ္ျဖင့္ အသံုးျပဳရာတြင္လည္း ငါတည္းဟူေသာ အတၱအက်ဳိးစီပြားအတြက္္ ပဓာနမဟုတ္ဘဲ ေလာကတည္းဟူေသာ ပရအက်ဳိးစီးပြားအတြက္သာ ပဓာနျဖစ္ေစရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔မွသာ ေလာကႀကီး တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းကာ သာယာ၀ေျပာေနေပလိမ့္မည္။
မ်ားေသာအားျဖင့္ ေလာက၌ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္၊ မည္သည့္သတၱ၀ါပင္ ျဖစ္ေစကာမူ မိမိတို႔၏ ဘ၀ကို တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္း ေစခ်င္ၾကသည္ခ်ည္း ျဖစ္၏။ သို႔မွသာ ရွင္သန္ရာ လူ႔ဘ၀သည္လည္း တန္းဖိုးရွိရွိိ ျဖတ္သန္းႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ လူျဖစ္ရက်ဳိးလည္း နပ္ေပလိမ့္မည္္။ ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမေတာ္အရ လူ႔ဘ၀၏ အႏွစ္သာရသည္ ေကာင္းေကာင္း၀တ္၊ ေကာင္းေကာင္းစား၊ ေကာင္းေကာင္းေနရျခင္းတို႔ မဟုတ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနထိုင္ရျခင္းသာ ျဖစ္၏။ ေရွးပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္လည္း ေလာကီဓမၼ၊ ေလာကုတၱရာဓမၼတို႔၌ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ က်င့္ႀကံေနထိုင္ျခင္းျဖင့္ လူ႔ဘ၀၏ အႏွစ္သာရကို သက္ေသျပခဲ့ၾကသည္။
ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာမႈျဖင့္ လူ႔ဘ၀၏ အႏွစ္သာရကို ပံုေဖာ္ရာ၌ လူပုဂိၢဳလ္ သတၱ၀ါဟူသည္ ပဓာနမဟုတ္၊ ဓမၼႏွင့္ အဓမၼသည္သာ ပဓာနျဖစ္သည္။ ထိုေၾကာင့္ မိမိေနထုိင္ရာ သက္ဆိုင္ရာ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက၌ အဓမၼ မထြန္းကားရေလေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေရးမွာ လူသားတုိင္း၏ တာ၀န္ျဖစ္သည္။ ထိုတာ၀န္အရ အဓမၼ မထြန္းကားေအာင္ ေဆာင္ရြက္္ရာ၌ အနစ္နာခံမႈသည္ အေရးႀကီး၏။ အနစ္နာခံမႈရွိမွ ေအာင္ျမင္မည္္။
ယေန႔ အမိျမန္မာျပည္၌ အက်ဥ္းက်ခံ ရဟန္း၊ ရွင္၊ လူ၊ ေက်ာင္းသားျပည္သူမ်ားသည္လည္း အနစ္နာခံျခင္းျဖင့္ တုိင္းျပည္အက်ဳိးကို သယ္ပိုးေနၾကသည္။ အဓမၼ၀ါဒီအေပၚ ဓမၼ၀ါဒီမ်ား ႀကီးစိုးဖို႔ရန္ သႏိၷဌာန္ျဖင့္ အနစ္နာခံေနၾကသည္။ ထုိသူတို႔သည္ ဗုဒၶအလိုေတာ္က် ေမတၱာတည္းဟူေသာ လက္နက္ကို စြမ္းသထက္စြမ္းေအာင္ တစတစ က်င့္ယူေနၾက၍ ဓမၼ၀ါဒီ ပီသစြာ ရပ္တည္ေနၾက၏။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ က်င့္ထံုးကို ၾကည့္မည္ဆိုပါလွ်င္လည္း သုစရိုက္သည္ အနစ္နာခံျခင္းသေဘာကို ေဆာင္၍ ပုညကိရိယသည္ သူတပါး အက်ဳိးေဆာင္ျခင္း သေဘာကို သက္ေရာက္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အလိုေတာ္က် လူသားတိုင္းတြင္ အနစ္နာခံဖို႔ တာ၀န္ရွိ၏။ သူတပါးအက်ဳိးကို ေဆာင္ရြက္ဖို႔ တာ၀န္လည္း ရွိသည္။ ထုိႏွစ္မ်ဳိးကို မိမိတို႔ စြမ္းႏိုင္သမွ် ေဆာင္ရြက္္မွသာလွ်င္ ေလာက၌ ဓမၼႀကီးစိုး၍ ေလာကႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ ၀ေျပာမည္ ျဖစ္သည္။ အတၱ၌ ဓမၼႀကီးစိုးျခင္း အေျခခံသည္ ေလာက(၀ါ) ပရတြင္ ဓမၼႀကီးစိုးမႈအား ေက်းဇူးျပဳ၏။ အတၱ၏ ဓမၼႀကီးစိုးျခင္းဟူသည္မွာ မိမိ၏ ကိုယ္က်င့္သိကၡာကို စည္းစိမ္ ဥစၥာတို႔ႏွင့္၄င္း၊ ရာထူးဌာနႏၱရတို႔ႏွင့္၄င္း၊ ဂုဏ္ပကာသနတို႔ႏွင့္၄င္း မလဲျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
ဗုဒၶေဒသနာေတာ္အရ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ဘ၀မ်ားကိုၾကည့္လွ်င္ အံခ်ီးဖြယ္မ်ားႏွင့္ အတုယူဖြယ္ရာမ်ားစြာ ေတြ႔ရ၏။ ေလာကအေပၚ အဓမၼ မထြန္းကားႏိုင္ေရးအတြက္ အနစ္နာခံၿပီး ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူေသာ ဘုရားအေလာင္းသည္ ငရဲလည္း က်ခဲ့၏၊ ဆင္လည္း ျဖစ္ခဲ့၏၊ နဂါးလည္း ျဖစ္ခဲ့၏၊ သို႔ရာတြင္ ထုိသုိ႔ က်ဴးလြန္ရာ၌ ဘုရားအေလာင္းသည္ ေလာက၌ ဓမၼအေပၚ အဓမၼက မလႊမ္းမိုးရေလေအာင္ မိမိကိုယ္ကို အနစ္နာခံၿပီး ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖစ္၏။ ဤသည္မွာ ေလာကသားတို႔ တာ၀န္ျဖစ္သည္။ ထုိတာ၀န္ကို ေလာကသားတို႔အေနျဖင့္ မေရွာင္လြဲအပ္။ မေရွာင္လြဲအပ္သျဖင့္ ထိုတာ၀န္ကို ေက်ပြန္စြာ ေဆာင္ရြက္ေလေသာေၾကာင့္ ဘုရားအေလာင္းသည္ ျဖစ္ေလရာ ဘ၀တို႔၌ အထက္တန္းက အျဖစ္မ်ား၏။ ငွက္ျဖစ္လွ်င္လည္း ငွက္မင္း၊ ငွက္ပေရာဟိတ္။ အျခားေသာ ဘ၀တို႔၌လည္း ထုိနည္းတူ အထက္တန္းက အျဖစ္မ်ား၏။ ထုိသို႔ျဖစ္ရျခင္းမွာ ဘုရားေလာင္းသည္ မိမိ၏ ဘ၀ကို စေတးၿပီး ဓမၼဘက္က ရပ္တည္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားေလာင္း၏ ထံုးကို ႏွလံုးမူ၍ ေလာက၌ ဓမၼထြန္းကားၿပီး အဓမၼ ကြယ္ေပ်ာက္ရေလေအာင္ မတတ္သာလွ်င္ မိမိတုိ႔၏ ဘ၀ကို စေတးၿပီး ေဆာင္ရြက္ဖို႔လိုပါသည္။
တာ၀န္ဟူသည္ ေရွာင္၍ မရေကာင္း။ တာ၀န္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္္ရာ၌ အနစ္နာခံႏိုင္ျခင္းသည္ပင္ ပါရမီ မည္ပါ၏။ ပါရမီဟူသည္လည္း အေဟာသိကံ ျဖစ္ရိုးမရွိ။ ကမၼနိယာမ အရဆိုလွ်င္ နိဗၺာန္တိုင္ေအာင္ အက်ဳိးေပးမည္ျဖစ္၏။
(အက်ဥ္းက်ခံ သံဃေခါင္းေဆာင္၊ လူထုေခါင္းေဆာင္၊ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္တကြ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းစံေနရသည့္ ဓမၼ၀ါဒီမ်ားအတြက္ ေလ့လာမိသမွ် ဓမၼစာအုပ္ စာေပတခ်ဳိ႕မွ ကိုးကားကာ ဂုဏ္ျပဳေရးဖြဲ႔ပါသည္။)
ယေန႔ ျမန္မာ့ေရးရာ သတင္းမ်ား Nov,29th,2008
( 22 )Two journalists jailed for 7 years as wave of sentencing continues
( 21 )Laughter defying Burma's junta
( 20 )Three Police Officials Dismissed
( 19 )Border Talks Between Burma and Bangladesh Resume
( 18 )European envoy urges Myanmar opposition to contest polls
( 17 )2010 election plans on course
( 16 )ေမာင္ေတာျမိဳ႕တြင္ အမ်ိဳးသမီးၾကီး တဦး သတ္ျဖတ္ခံရ
( 15 )The case against lending a hand
( 14 )Myanmar leader says 2010 election plans on course
( 13 )အသက္မျပည့္သူ ကေလး တဦးအား စစ္သား အျဖစ္ စုေဆာင္း
( 12 )31 literatus win literature house manuscript awards in Myanmar
( 11 )Myanmar junta chief foresees "new nation" down the road
( 10 )Myanmar top leader calls for materializing roadmap
( 9 )Flag meeting held in Maungdaw
( 8 )ဘဂၤလားျမန္မာ ႏွစ္ႏိုင္ငံ အလံတင္ အစည္းအေ၀း ေမာင္ေတာတြင္ ျပဳလုပ္
( 7 )ျမန္မာႏိုင္ငံမွတင္သြင္းလာသည့္ ေဆးျပား ၄၀၀၀၀ ဖမ္းကို ဘဂၤလာနယ္စပ္တြင္ဖမ္းဆီး
( 6 )Western Command Commander inspects troops in Northern Arakan
( 5 )လူ႕အခြင့္အေရးၾကိဳးပမ္းသူမ်ားအား တစ္သက္တစ္ကၽြန္းခ်မွတ္
( 4 )ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ၁၃ ဦးႏွင့္ ဒီျငိမ္းလင္းတို႔ကို ေထာင္ဒဏ္ထပ္တိုး
( 3 )စီးပြားေရး- ကုန္ေစ်းႏႈန္း၊ ေငြလဲႏႈန္းႏွင့္ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရး
( 2 )Myanmar comedian gets 14 more years in jail
( 1 )HRDB ဦးျမင့္ေအးနဲ႔ အဖြဲ႔၀င္ တခ်ဳိ႕ ေထာင္ဒဏ္ တသက္ခ်မွတ္ခံရ
( 21 )Laughter defying Burma's junta
( 20 )Three Police Officials Dismissed
( 19 )Border Talks Between Burma and Bangladesh Resume
( 18 )European envoy urges Myanmar opposition to contest polls
( 17 )2010 election plans on course
( 16 )ေမာင္ေတာျမိဳ႕တြင္ အမ်ိဳးသမီးၾကီး တဦး သတ္ျဖတ္ခံရ
( 15 )The case against lending a hand
( 14 )Myanmar leader says 2010 election plans on course
( 13 )အသက္မျပည့္သူ ကေလး တဦးအား စစ္သား အျဖစ္ စုေဆာင္း
( 12 )31 literatus win literature house manuscript awards in Myanmar
( 11 )Myanmar junta chief foresees "new nation" down the road
( 10 )Myanmar top leader calls for materializing roadmap
( 9 )Flag meeting held in Maungdaw
( 8 )ဘဂၤလားျမန္မာ ႏွစ္ႏိုင္ငံ အလံတင္ အစည္းအေ၀း ေမာင္ေတာတြင္ ျပဳလုပ္
( 7 )ျမန္မာႏိုင္ငံမွတင္သြင္းလာသည့္ ေဆးျပား ၄၀၀၀၀ ဖမ္းကို ဘဂၤလာနယ္စပ္တြင္ဖမ္းဆီး
( 6 )Western Command Commander inspects troops in Northern Arakan
( 5 )လူ႕အခြင့္အေရးၾကိဳးပမ္းသူမ်ားအား တစ္သက္တစ္ကၽြန္းခ်မွတ္
( 4 )ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ၁၃ ဦးႏွင့္ ဒီျငိမ္းလင္းတို႔ကို ေထာင္ဒဏ္ထပ္တိုး
( 3 )စီးပြားေရး- ကုန္ေစ်းႏႈန္း၊ ေငြလဲႏႈန္းႏွင့္ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရး
( 2 )Myanmar comedian gets 14 more years in jail
( 1 )HRDB ဦးျမင့္ေအးနဲ႔ အဖြဲ႔၀င္ တခ်ဳိ႕ ေထာင္ဒဏ္ တသက္ခ်မွတ္ခံရ
Friday, November 28, 2008
စစ္တပ္အားလဒ္ထိုး၍ ဘိန္းမ်ားတိုးခ်ဲ႕စိုက္ပ်ိဳး
ကႏၱာရ၀တီတိုင္း( မ္ )
ျမန္မာႏိုင္ငံအေရွ့ဘက္ျခမ္း ရွမ္းႏွင့္ကရင္နီနယ္စပ္ေဒသမ်ားတြင္ ေနထိုင္ၾကေသာေဒသခံမ်ားသည္ ၎တို႔၏ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းအဆင္ေျပေစေရးအတြက္ ျမန္မာစစ္တပ္္မ်ားအား လာဘ္ထိုး၍ ဘိန္းမ်ားတိုးခ်ဲ႕၍ စိုတ္ပ်ဳိးေနသည္ဟုဆိုသည္။
ထိုေဒသတြင္ ဘိန္းမ်ားစိုက္ပ်ိဳးေနသာ ေဒသခံေတာင္သူတဦးက "ေဒသခံတပ္ေတြက အမ်ားအားျဖင့္ အဲလိုလုပ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ စိုက္ခင္းမွာေရာက္တာျဖစ္ေစ။ မေရာက္တာျဖစ္ေစ။ သူတို႔က နားလည္ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ေရာက္ေသာ္လည္း မဖ်က္ပါဘူး။ ေ၀းေ၀းတခါဘဲ ေရာက္ပါတယ္။ ရြာေရာက္ရင္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေကြ်းေမြးဧည့္ခံၿပီးမွ ေငြေလးငါးသိန္း(က်ပ္)ေလာက္ ေပးရင္ရၿပီ"ဟုေျပာပါသည္။
၎ေဒသတြင္ ထိမ္းခ်ဳပ္ေနေသာ တပ္ရင္း ခမရ ၃၃၆၊ ခမရ ၄၂၁၊ ၄၂၃၊ ၄၂၄၊ ၄၂၅၊ ၄၂၆၊ ၄၂၇ စသည့္တပ္ရင္းတို႔မွ ဗိုလ္မွဴး၊ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္အရာရွိမ်ားက ယခုလိုလာဘ္ေပးလာဘ္ယူူမႈမ်ား၌ပါ ၀င္ပါသက္မႈရွိေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ေနျပည္ေတာ္မွတပ္မ်ားျဖင့္ ယခုေဆာင္းဦးပိုင္းတြင္စတင္ စိုက္ပ်ိဳးေနေသာ ဘိန္းပင္မ်ားကို လာေရာက္ရွင္းလင္းခိုင္းေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားကေျပာပါသည္။
"အရင္ကႏွစ္မ်ားမွာဆိုရင္ ေဒခံတပ္မ်ားလာေရာက္ဖ်က္ဆီးေတာ့မယ္ဆိုရင္ ရြာသူရြာသားမ်ားက ဒီတပ္မ်ားကို လာဘ္ထိုးထားလို႔ မဖ်က္ပဲ အမ်ားၾကီးရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ ေနျပည္ေတာတပ္ေတြကိုင္တိုင္လာၿပီးမွ ရြာတရြာေရာက္ေတာ့ ရြာသားေတြက ဘိန္းခင္းမဖ်က္ဖို႔ ေငြသိန္း (၆၀)က်ပ္လာဘ္ထိုးထားတယ္။ ဒါေပမဲ့လက္မခံဘူး။ ဖ်က္စီးသြားတယ္။ တရြာပဲဖ်က္တယ္။ အနဲအက်ဥ္းေပါ့။"ဟု ကရင္နီျပည္ဒီေမာဆိုၿမိဳ႕နယ္အတြင္း ဘိန္းစိုက္ေသာ ေဒသခံတဦးကေျပပါတယ္။
ဘိန္းစိုက္ေသာေဒသမ်ား၌ အစားထိုးစိုက္ပ်ိဳးသီးႏွံမ်ားကိုစိုက္ႏိုင္ရန္ စစ္အစိုးရဘက္က ပ်က္ကြက္မႈမ်ားရွိေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ယခုႏွစ္ေဆာင္းဦးပိုင္း၌ ဘိန္းစိုက္ပ်ိဳးခင္းမ်ားတိုး လာသည္ကို သိသိသာသာေတြ႔ရွိရသည္ဟု ကရင္နီမူးယစ္ေဆး၀ါးတိုက္ဖ်က္ေရးႏွင့္ ပညာေပးေရးအဖြဲ႔(ေကေအဒီေအစီ)မွ တာ၀န္ခံျဖစ္သူ ေဒမိနစ္ကေျပာပါသည္။
၎က"ဘိန္းနဲ႔ပါတ္သက္ရင္ေတာ့ တကယ္ပေပ်ာက္ေဆာင္လုပ္ဖို႔မလြယ္ဘူး၊ ေနာက္ၿပီး WFP မွစီစဥ္ထားတဲ့အျခားစားထိုးသီးႏွံလုပ္ငန္းေတြမွာလည္း စစ္အစိုးရက ပ်က္ကြက္တယ္။ တကယ္ဘိန္းစိုက္ေတာသူထံမေရာက္ခဲ့ဘူး၊ လူထုေတြစား၀တ္ေနေရးနဲ့ အခက္အခဲနဲ႔ႀကံဳေနရတဲ့ စစ္ေခတ္ျဖစ္ေနရတဲ့အတြက္ လူထုေတြမူးယစ္ေဆး၀ါးေရာင္း၀ယ္မႈနဲ႔ ဘိန္းစိုက္ပ်ိဳးမႈမွာ စိတ္၀င္စားလာၾကတာကိုေတြ႔ရတယ္။ စစ္အစိုးရက ဘိန္းစိုက္တဲ့တိုင္းရင္းသား ေတာင္တန္း ေဒသေတြမွာ ေဒသဖြဲ႔ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းေတြ တကယ္ပ်က္ကြက္တဲ့အတြက္ က်န္းမာေရးနဲ႔ ပညာေရးဟာလဲလူထုေတြတကယ္ဆံုးရႈံးေနရတယ္။"ဟုေျပာပါသည္။
ယခုအခါ ဘိန္းစိုက္ေဒသခံမ်ားက ေနရာသစ္မ်ားေရြွ႕ေျပာင္းစိုက္ပ်ိဳးမႈမ်ားကို တိုးခ်ဲ႕လုပ္ကိုင္ လာၾကသည့္အတြက္ ျမန္မာျပည္တြင္ဘိန္းထြက္ႏႈန္း ထပ္မံတိုးတက္လာႏိုင္ေၾကာင္း ခန္႔မွန္းလို႔ရသည္ ဟုလည္းဆိုသည္။
ကရင္နီျပည္ေျမာက္ပိုင္းေဒသမ်ားမွ ဘိန္းမ်ားတိုးခ်ဲ႕၍ စိုက္ပ်ိဳးေနေသာေဒသမ်ားမွာ လြိဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕နယ္၊ ဒီေမာဆိုၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ ရွားေတာၿမိဳ႕နယ္မ်ားျဖစ္ၿပီး ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္းတြင္ ဖယ္ခံုၿမိဳ႕နယ္၊ ဆီဆိုင္ၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ေမာက္မယ္ၿမိဳ႕မ်ားျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံအေရွ့ဘက္ျခမ္း ရွမ္းႏွင့္ကရင္နီနယ္စပ္ေဒသမ်ားတြင္ ေနထိုင္ၾကေသာေဒသခံမ်ားသည္ ၎တို႔၏ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းအဆင္ေျပေစေရးအတြက္ ျမန္မာစစ္တပ္္မ်ားအား လာဘ္ထိုး၍ ဘိန္းမ်ားတိုးခ်ဲ႕၍ စိုတ္ပ်ဳိးေနသည္ဟုဆိုသည္။
ထိုေဒသတြင္ ဘိန္းမ်ားစိုက္ပ်ိဳးေနသာ ေဒသခံေတာင္သူတဦးက "ေဒသခံတပ္ေတြက အမ်ားအားျဖင့္ အဲလိုလုပ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ စိုက္ခင္းမွာေရာက္တာျဖစ္ေစ။ မေရာက္တာျဖစ္ေစ။ သူတို႔က နားလည္ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ေရာက္ေသာ္လည္း မဖ်က္ပါဘူး။ ေ၀းေ၀းတခါဘဲ ေရာက္ပါတယ္။ ရြာေရာက္ရင္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေကြ်းေမြးဧည့္ခံၿပီးမွ ေငြေလးငါးသိန္း(က်ပ္)ေလာက္ ေပးရင္ရၿပီ"ဟုေျပာပါသည္။
၎ေဒသတြင္ ထိမ္းခ်ဳပ္ေနေသာ တပ္ရင္း ခမရ ၃၃၆၊ ခမရ ၄၂၁၊ ၄၂၃၊ ၄၂၄၊ ၄၂၅၊ ၄၂၆၊ ၄၂၇ စသည့္တပ္ရင္းတို႔မွ ဗိုလ္မွဴး၊ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္အရာရွိမ်ားက ယခုလိုလာဘ္ေပးလာဘ္ယူူမႈမ်ား၌ပါ ၀င္ပါသက္မႈရွိေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ေနျပည္ေတာ္မွတပ္မ်ားျဖင့္ ယခုေဆာင္းဦးပိုင္းတြင္စတင္ စိုက္ပ်ိဳးေနေသာ ဘိန္းပင္မ်ားကို လာေရာက္ရွင္းလင္းခိုင္းေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားကေျပာပါသည္။
"အရင္ကႏွစ္မ်ားမွာဆိုရင္ ေဒခံတပ္မ်ားလာေရာက္ဖ်က္ဆီးေတာ့မယ္ဆိုရင္ ရြာသူရြာသားမ်ားက ဒီတပ္မ်ားကို လာဘ္ထိုးထားလို႔ မဖ်က္ပဲ အမ်ားၾကီးရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ ေနျပည္ေတာတပ္ေတြကိုင္တိုင္လာၿပီးမွ ရြာတရြာေရာက္ေတာ့ ရြာသားေတြက ဘိန္းခင္းမဖ်က္ဖို႔ ေငြသိန္း (၆၀)က်ပ္လာဘ္ထိုးထားတယ္။ ဒါေပမဲ့လက္မခံဘူး။ ဖ်က္စီးသြားတယ္။ တရြာပဲဖ်က္တယ္။ အနဲအက်ဥ္းေပါ့။"ဟု ကရင္နီျပည္ဒီေမာဆိုၿမိဳ႕နယ္အတြင္း ဘိန္းစိုက္ေသာ ေဒသခံတဦးကေျပပါတယ္။
ဘိန္းစိုက္ေသာေဒသမ်ား၌ အစားထိုးစိုက္ပ်ိဳးသီးႏွံမ်ားကိုစိုက္ႏိုင္ရန္ စစ္အစိုးရဘက္က ပ်က္ကြက္မႈမ်ားရွိေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ယခုႏွစ္ေဆာင္းဦးပိုင္း၌ ဘိန္းစိုက္ပ်ိဳးခင္းမ်ားတိုး လာသည္ကို သိသိသာသာေတြ႔ရွိရသည္ဟု ကရင္နီမူးယစ္ေဆး၀ါးတိုက္ဖ်က္ေရးႏွင့္ ပညာေပးေရးအဖြဲ႔(ေကေအဒီေအစီ)မွ တာ၀န္ခံျဖစ္သူ ေဒမိနစ္ကေျပာပါသည္။
၎က"ဘိန္းနဲ႔ပါတ္သက္ရင္ေတာ့ တကယ္ပေပ်ာက္ေဆာင္လုပ္ဖို႔မလြယ္ဘူး၊ ေနာက္ၿပီး WFP မွစီစဥ္ထားတဲ့အျခားစားထိုးသီးႏွံလုပ္ငန္းေတြမွာလည္း စစ္အစိုးရက ပ်က္ကြက္တယ္။ တကယ္ဘိန္းစိုက္ေတာသူထံမေရာက္ခဲ့ဘူး၊ လူထုေတြစား၀တ္ေနေရးနဲ့ အခက္အခဲနဲ႔ႀကံဳေနရတဲ့ စစ္ေခတ္ျဖစ္ေနရတဲ့အတြက္ လူထုေတြမူးယစ္ေဆး၀ါးေရာင္း၀ယ္မႈနဲ႔ ဘိန္းစိုက္ပ်ိဳးမႈမွာ စိတ္၀င္စားလာၾကတာကိုေတြ႔ရတယ္။ စစ္အစိုးရက ဘိန္းစိုက္တဲ့တိုင္းရင္းသား ေတာင္တန္း ေဒသေတြမွာ ေဒသဖြဲ႔ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းေတြ တကယ္ပ်က္ကြက္တဲ့အတြက္ က်န္းမာေရးနဲ႔ ပညာေရးဟာလဲလူထုေတြတကယ္ဆံုးရႈံးေနရတယ္။"ဟုေျပာပါသည္။
ယခုအခါ ဘိန္းစိုက္ေဒသခံမ်ားက ေနရာသစ္မ်ားေရြွ႕ေျပာင္းစိုက္ပ်ိဳးမႈမ်ားကို တိုးခ်ဲ႕လုပ္ကိုင္ လာၾကသည့္အတြက္ ျမန္မာျပည္တြင္ဘိန္းထြက္ႏႈန္း ထပ္မံတိုးတက္လာႏိုင္ေၾကာင္း ခန္႔မွန္းလို႔ရသည္ ဟုလည္းဆိုသည္။
ကရင္နီျပည္ေျမာက္ပိုင္းေဒသမ်ားမွ ဘိန္းမ်ားတိုးခ်ဲ႕၍ စိုက္ပ်ိဳးေနေသာေဒသမ်ားမွာ လြိဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕နယ္၊ ဒီေမာဆိုၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ ရွားေတာၿမိဳ႕နယ္မ်ားျဖစ္ၿပီး ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္းတြင္ ဖယ္ခံုၿမိဳ႕နယ္၊ ဆီဆိုင္ၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ေမာက္မယ္ၿမိဳ႕မ်ားျဖစ္သည္။
ေနအိမ္အမ်ဳိးအစားအလုိက္ ရယက ေငြေကာက္ခံ
Kaowao
မြန္ျပည္နယ္၊ ေရးၿမဳိ႕နယ္၊ ပလုိင္ကီးေက်း႐ြာ ရယကအဖြဲ႕က ေက်း႐ြာသားတုိ႕ထံမွ ေနအိမ္အဆင့္ အတန္းအလုိက္ ပထမတန္းစား ၅၀၀၀၀ က်ပ္၊ ဒုတိယတန္းစား ၃၀၀၀၀ က်ပ္ႏွင့္တတိယတန္းစား ၂၀၀၀၀ က်ပ္ အိမ္တုိင္းေစ့ကုိ အိမ္ခြန္ဟု ဆုိကာ ေရးၿမဳိ႕နယ္၊ မယက ၫႊန္ၾကားခ်က္ျဖင့္ ၿပီးခဲ့သည့္ ႏုိဝင္ဘာလ ၂၃ ရက္ေန႕က စတင္ေကာက္ခံေနေၾကာင္း ႐ြာသားမ်ား ေျပာၾကားခဲ့သည္။ အဆုိပါ ေက်း႐ြာသည္ အိမ္ေျခ ၁၀၀ နီးပါးခန္႕ ႐ွိၿပီး ရာဘာၿခံႏွင့္ ဆားလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကုိင္ၾကသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ ေအာက္တုိဘာလ ၂၁ ရက္ေန႕ ရက္စြဲပါ ေမာ္လၿမဳိင္ ခ႐ုိင္ ခယက၏ သက္ဆုိင္ရာ ၿမဳိ႕နယ္ မယက႐ုံးမ်ားသုိ႕ ေပးပုိ႕ခဲ့ေသာ ၫႊန္ၾကားခ်က္ စာအမွတ္ - ၃၀၀ / ၁ - ၂၂ / ခယက - မလမ (မြန္) အရ ေက်း႐ြာ / ရပ္ကြက္၊ လမ္းမ်ား႐ွိ အိမ္ေထာင္ဦးစီးအမည္၊ လူဦးေရ စာရင္းခ်ဳပ္ သာမက ေနအိမ္ အမ်ဳိးအစားမ်ားကုိပါ ျဖည့္စြက္ထည့္သြင္းရန္ပါ ႐ွိပါသည္။ ဖြားေသစာရင္း ႏွင့္ ေခတၲ ခရီးထြက္ခြာ ေနသူမ်ားကုိ သက္ဆုိင္ရာ ရယကတုိ႕က ပုံစံ(ဂ)တြင္ ျဖည့္စြက္၍ ၿမဳိ႕နယ္ လဝက႐ုံးတြင္ ပုံစံ(ဃ)အျဖစ္ ထား႐ွိရန္ အထက္ပါ ၫႊန္ၾကားခ်က္တြင္ ေဖၚျပပါ႐ွိပါသည္။
လာမည့္ စစ္အစုိးရ၏၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲအတြက္ ႀကဳိတင္၍ လူဦးေရ စာရင္း ေကာက္ယူၿခင္းသည္ အထူး အဆန္း ဟု မဆုိႏုိင္ေသာ္ျငားလည္း ေနအိမ္အဆင့္အတန္းမ်ားကုိပါ သတ္မွတ္ကာ စာရင္း ေကာက္ယူခဲ့သည္က စစ္အစုိးရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရာ ကိစၥရပ္မ်ားတြင္ အခြန္ေငြႏွင့္ ပတ္သက္၍ တစုံတရာနည္းျဖင့္ ေကာက္ခံႏုိင္ရန္ ပဏာမ ျပင္ဆင္မႈတရပ္ ျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း ေဒသခံမ်ား ယူဆေနၾကသည္။
မြန္ျပည္နယ္၊ ေရးၿမဳိ႕နယ္၊ ပလုိင္ကီးေက်း႐ြာ ရယကအဖြဲ႕က ေက်း႐ြာသားတုိ႕ထံမွ ေနအိမ္အဆင့္ အတန္းအလုိက္ ပထမတန္းစား ၅၀၀၀၀ က်ပ္၊ ဒုတိယတန္းစား ၃၀၀၀၀ က်ပ္ႏွင့္တတိယတန္းစား ၂၀၀၀၀ က်ပ္ အိမ္တုိင္းေစ့ကုိ အိမ္ခြန္ဟု ဆုိကာ ေရးၿမဳိ႕နယ္၊ မယက ၫႊန္ၾကားခ်က္ျဖင့္ ၿပီးခဲ့သည့္ ႏုိဝင္ဘာလ ၂၃ ရက္ေန႕က စတင္ေကာက္ခံေနေၾကာင္း ႐ြာသားမ်ား ေျပာၾကားခဲ့သည္။ အဆုိပါ ေက်း႐ြာသည္ အိမ္ေျခ ၁၀၀ နီးပါးခန္႕ ႐ွိၿပီး ရာဘာၿခံႏွင့္ ဆားလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကုိင္ၾကသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ ေအာက္တုိဘာလ ၂၁ ရက္ေန႕ ရက္စြဲပါ ေမာ္လၿမဳိင္ ခ႐ုိင္ ခယက၏ သက္ဆုိင္ရာ ၿမဳိ႕နယ္ မယက႐ုံးမ်ားသုိ႕ ေပးပုိ႕ခဲ့ေသာ ၫႊန္ၾကားခ်က္ စာအမွတ္ - ၃၀၀ / ၁ - ၂၂ / ခယက - မလမ (မြန္) အရ ေက်း႐ြာ / ရပ္ကြက္၊ လမ္းမ်ား႐ွိ အိမ္ေထာင္ဦးစီးအမည္၊ လူဦးေရ စာရင္းခ်ဳပ္ သာမက ေနအိမ္ အမ်ဳိးအစားမ်ားကုိပါ ျဖည့္စြက္ထည့္သြင္းရန္ပါ ႐ွိပါသည္။ ဖြားေသစာရင္း ႏွင့္ ေခတၲ ခရီးထြက္ခြာ ေနသူမ်ားကုိ သက္ဆုိင္ရာ ရယကတုိ႕က ပုံစံ(ဂ)တြင္ ျဖည့္စြက္၍ ၿမဳိ႕နယ္ လဝက႐ုံးတြင္ ပုံစံ(ဃ)အျဖစ္ ထား႐ွိရန္ အထက္ပါ ၫႊန္ၾကားခ်က္တြင္ ေဖၚျပပါ႐ွိပါသည္။
လာမည့္ စစ္အစုိးရ၏၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲအတြက္ ႀကဳိတင္၍ လူဦးေရ စာရင္း ေကာက္ယူၿခင္းသည္ အထူး အဆန္း ဟု မဆုိႏုိင္ေသာ္ျငားလည္း ေနအိမ္အဆင့္အတန္းမ်ားကုိပါ သတ္မွတ္ကာ စာရင္း ေကာက္ယူခဲ့သည္က စစ္အစုိးရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရာ ကိစၥရပ္မ်ားတြင္ အခြန္ေငြႏွင့္ ပတ္သက္၍ တစုံတရာနည္းျဖင့္ ေကာက္ခံႏုိင္ရန္ ပဏာမ ျပင္ဆင္မႈတရပ္ ျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း ေဒသခံမ်ား ယူဆေနၾကသည္။
အလြမ္းသံစဥ္ (၀တၳဳတို)
အေနာက္ဘက္ မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းတေလွ်ာက္ ေကာင္းကင္ေပၚမွ တိမ္စိုင္တိမ္ခဲမ်ား၊ တိမ္ခိုးမ်ားသည္ တေရြ႕ေရြ႕ျဖင့္ လႈပ္ရွားေနၾက၏။ ေကာင္းကင္မွ တိမ္မ်ားသည္ ေၾကကြဲေနသည့္ မိန္းမပ်ဳိေလး လမ္းေလွ်ာက္ေနသလို လြင့္ေမွ်ာေန၏။ မၾကာခင္မွာပဲ ေကာင္းကင္ႀကီး ေၾကကြဲစြာ ငိုခ်လိုက္သည့္ မ်က္ရည္မ်ားသည္ မိုးစက္မ်ားအျဖစ္ ေတာင္တန္းေတြကို ရႊဲရႊဲစိုေစသည္။
ထိုမ်က္ရည္မ်ားႏွင့္ ေတာင္တန္းေတြၾကားမွာ က်မ ခ်စ္သူ ရွိပါသည္။ ေမာင့္ကိုေတြ႔ဖို႔ ေရာက္ခဲ့သည့္ က်မသည္ ပတ္၀န္းက်င္ကို အေဖာ္ျပဳခဲ့ရသည္။ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ အားသစ္ေတြ ျဖစ္ေပၚခဲ့သလို၊ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ပဲ ျမင္သမွ် လြမ္းေမာခဲ့ရသည္။
ေမာင္ရွိသည့္ ေနရာကို က်မ သြားရသည့္ခရီးသည္ မိုင္ေပါင္းရာခ်ီပါသည္။ ထိုခရီး၏ ပတ္၀န္းက်င္႐ႈခင္းက က်မတို႔ ၿမိဳ႕ျပလိုမဟုတ္။ က်ယ္ျပန္႔ေသာ ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ သဘာ၀အတိုင္း ေပါက္ေရာက္ေနသည့္ သစ္ပင္သစ္ေတာမ်ား၊ ေတာင္တန္းမ်ား၊ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ား၊ ပန္းပင္ပန္းပြင့္မ်ားက အင္မတန္မွ လွပပါသည္။ လွပေသာ ႐ႈခင္းမ်ားကို ၾကည့္ၿပီး အိမ္မွာ အဖြားႏွင့္ က်န္ခဲ့သည့္ သားႏွင့္ ေမာင့္ကို တလွည့္စီ လြမ္းေနပါသည္။ ထိုအလြမ္းေတြကို ပံုထားလို႔ရလွ်င္ က်မ၏ အလြမ္းမ်ားသည္ ခ်င္းေတာင္တန္း၊ ပံုေတာင္ပံုညာ ေတာင္တန္းမ်ားထက္ ပိုမုိျမင့္မားပါလိမ့္မည္။
ေမာင့္ကို ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ ေတြ႔ဆံုရသည့္အခ်ိန္က မွတ္မွတ္ရရ ဇူလိုင္မိုးဦးက်မွာ ျဖစ္သည္။ ထိုခရီးသည္ က်မအတြက္ ပထမဦးဆံုး စြန္႔စားရသည့္ ခရီးဆိုလွ်င္ လြန္မည္မထင္ပါ။ သံုးညႏွင့္ ေလးရက္ သြားရသည့္ ခရီးမွာ ၿမိဳ႕ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖတ္ခဲ့ရ၏။ အထင္ကရ ျမစ္ႏွစ္ခုကို ျဖတ္ခဲ့ရ၏။ မဟာၿမိဳင္ေတာႀကီးကို တညလံုး ကားျဖင့္ ျဖတ္ရသည့္ အခ်ိန္တြင္ေတာ့ က်မ လြန္စြာမွ အားငယ္ခဲ့ရေတာ့သည္။
က်မတို႔ စီးလာသည့္ကားသည္ ေမာကၠေတာ္သဲေခ်ာင္းမွာ မိုးလြတ္ေအာင္ ေစာင့္ရသည္။ မိုးမရြာေသးေသာ္လည္း မိုးနံ႔ကို ကားသမားက သိသည္။ သည္ေတာ၊ သည္ေတာင္ကို ကၽြမ္း၀င္ေနသည္မို႔ သဘာ၀ႏွင့္ ရင္းႏွီးေနျခင္း ျဖစ္မည္။
ေကာင္းကင္မွာ ထိုညက ၾကယ္ေတြ မရွိပါ။ တိမ္စိုင္တိမ္ခဲတို႔ျဖင့္ မဲေမွာင္ေနသည့္ ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ က်မတို႔ ကားတန္းႀကီးက ၿငိမ္သက္ေနသည္။ က်မ၏ ပထမဆံုး ခရီးမွာ အခုလို ေတာနက္ထဲက သဲေခ်ာင္း ျပင္အက်ယ္ႀကီးထိပ္မွာ မိုးခိုရမည္ဟု မေတြးမိခဲ့။ ေမာကၠေတာ္သဲေခ်ာင္းထဲကို ေရမလြမ္းခင္မွာပင္ မိုးစက္ေတြက ကားမွန္ျပတင္းကို ထိမွန္လာၾကသည္။ ကားေပၚမွာေတာ့ အိပ္ငိုက္သူငိုက္၊ ေတြးသူကေတြးႏွင့္ ၿငိမ္သက္ေန၏။ ေတာင္က်ေရကို ႀကိဳဆိုရန္ ေမာကၠေတာ္က အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီ။ မိုးနံ႔ႏွင့္အတူ ေကာက္သစ္စပါးနံ႔၊ သစ္ခြပန္းရနံ႔ကို ႐ႈ႐ႈိက္ရင္း ညကို အထီးက်န္စြာ တဦးတည္း ျဖတ္သန္းရမယ္လို႔ ေတြးမထင္ခဲ့ဖူးပါ။ ထုိအခ်ိန္မွာ ကားဆရာက သီခ်င္းဖြင့္ၿပီး တိတ္ဆိတ္မႈကို အေဖာ္ျပဳလိုက္သည္။
ထြန္းအိၿႏၵိာဗိုလ္၏ "မိုးေလးဖြဲတုန္း" သီခ်င္းသည္ ေနရာေဒသ၊ အခ်ိန္ႏွင့္ အင္မတန္မွ လိုက္ဖက္ေန၏။ သီခ်င္းေရးဆရာက မ်ဳိးေက်ာ့ၿမိဳင္ ျဖစ္သည္။ သီခ်င္းေရးဆရာ၏ ႏွလံုးေသြးထဲက ထြက္လာသည့္ သီခ်င္းစာသားေတြက ကၽြန္မကို ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ားႏွင့္ အလြမ္းကို ျဖစ္ေစခဲ့သည္။
"မိုးေလးဖြဲတုန္း သတိရတယ္၊ ျမင္ေနတယ္။ ျပတင္းတံခါးဆီပဲ၊ သြားလို႔ေမာ့ၾကည့္ ေျပာလိုက္ခ်ိန္၊ တကိုယ္ေရထဲ မိုးစက္ေတြအလည္ … ၊ ေ၀းၿပီး တေန႔ ျပန္ေတြ႔ၾကမယ္ .. . ယံုၾကည္ထားမိုးစက္ေတြရယ္ …"
"တခ်ိန္က သိတဲ့ ေပ်ာ္ျမဴးျခင္းေတြ ျပန္ေ၀ေန သီခ်င္းရဲ႕ ရင္ထဲ … ဘယ္ေလာက္ပဲ ေ၀းေ၀း မင္းအနားမွာ ထိုင္ကာေလ အၿမဲရွိခ်င္တယ္"
သီခ်င္းစာသားထဲမွာ လြင့္ေမ်ာေနသည့္ က်မသည္ ေမာင္ႏွင့္အတူရွိသည့္ အခ်ိန္ေတြကို ေတြးမိ႐ံုျဖင့္ ႏွလံုးေသြးတို႔ ေႏြးေထြးသြားသည္။
++++
ေမာင္ႏွင့္ က်မသည္ ပန္းတိုင္တခုကို အတူသြားခဲ့သူမ်ားျဖစ္သည္။ ထိုပန္းတိုင္ကို ေရာက္ဖို႔ ေမာင့္ဇြဲ၊ လံု႔လ၊ ၀ိရိယက က်မထက္ ပိုသည္။ ေမာင္က ေရစုန္ကိုမလိုက္၊ ေရဆန္ကိုသာ ေလွ်ာက္သည့္သူျဖစ္သည္။ ေမာင္က သူခံစားရသည့္ အေကာင္းဆံုးမ်ားကို သူ႔ပတ္၀န္းက်င္ကိုပါ ခံစားေစခ်င္သည္။ နိမ့္ပါးသည့္ ဘ၀မ်ားကို ေဖးမကူညီခ်င္သူျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ ေမာင္ႏွင့္ က်မတို႔ အနာဂတ္ကို ယံုၾကည္မႈမ်ားစြာႏွင့္ လက္တြဲေလွ်ာက္ခဲ့သည္။ ဘ၀တခုလံုးပံု၍ ေမာင့္ကို ယံုၾကည္ခဲ့ပါသည္။
အခက္အခဲ အမ်ဳိးမ်ဳိးၾကားထဲမွ အိမ္ေထာင္သည္ ဘ၀ထဲကို လက္တြဲခုန္ခ်ခဲ့ၾကသည္။ က်မတို႔ ခုန္ခ်ခဲ့တာ ပန္းေမြ႔ယာေပၚ မဟုတ္။ ဒုကၡဆူးေတြထဲကို ခုန္ခ်ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုဒုကၡဆူးေတြကို အခ်စ္ေတြ၊ နားလည္မႈေတြ၊ ယံုၾကည္မႈေတြျဖင့္ ႏႈတ္ခဲ့ၾကသည္။ ကာယကို အားကိုးၿပီး လုပ္ရသည့္ ပါတိတ္လုပ္ငန္းမွာ ႏွစ္မ်ားစြာ ၾကာခဲ့သည္။ ေမာင့္လက္ေမာင္းလက္ဖ်ံမွာ ဖေယာင္းစက္ေတြ၊ က်မ၏ လက္မွာ ပန္းပြင့္ေတြကို ေဆးျခယ္သည့္ ေဆးစက္ေတြ ….။ ထိုလက္ေတြျဖင့္ က်မတို႔ဘ၀၊ က်မတို႔ပတ္၀န္းက်င္ကို အတၱ၊ ပရ မွ်စြာ ဖန္တီးခဲ့ၾကသည္။
အလုပ္နားရသည့္အခါ ၿမိဳ႕သစ္လယ္ကြက္လပ္မ်ားမွာ ေမာင္က အိမ္နီးခ်င္းအေဖာ္ေတြႏွင့္ ငါးမွ်ားသည္။ ရလာသည့္ ငါးသံခ်ိတ္၊ ငါးဇင္႐ိုင္းေလးမ်ားကို ေၾကာ္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ကန္ဇြန္းခင္းက ကန္ဇြန္းရြက္ေတြကို ပူပူေႏြးေႏြးျဖစ္ေအာင္ စားခါနီးမွ ေၾကာ္လိုက္သည္။ ေမာင္ ဗိုက္ဆာသည့္အခ်ိန္ႏွင့္အကိုက္ ေၾကာ္ထားသည့္ ကန္ဇြန္းရြက္ေၾကာ္၊ ငါးေၾကာ္တုိ႔သည္ က်မတို႔အတြက္ အမွတ္တရ ဟင္းပြဲမ်ားျဖစ္သည္။ ထိုထက္ပို၍ က်မတို႔ မခ်က္ႏိုင္ခဲ့။ သို႔ေသာ္ က်မတို႔ ဘ၀ကို ျပည့္စံုသည္လို႔ ေရာင့္ရဲႏုိင္ခဲ့သည္။
ေမာင္ေပးခဲ့သည့္ ဆိတ္ဖလူးပန္းေတြကိုလည္း အမွတ္ရမိသည္။ မနက္ေစာေစာ ၿခံေထာင့္မွာ ဆိတ္ဖလူးပန္းေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ေႂကြတတ္သည္။ ဆိတ္ဖလူးပန္းေလးမ်ားကို ေကာက္ၿပီး ႏွီးႀကိဳးေလးႏွင့္ ေမာင္သီကုံးေပးေတာ့ က်မ ဆံပင္ေကာက္ေကာက္မွာ ပန္ရသည္။ ဆိတ္ဖလူးပန္းနံ႔ သင္းသင္းေလးက တမ္းတလြမ္းဆြတ္ဖြယ္ရာ။ က်မႏွင့္ ေမာင္ ပိုင္ဆိုင္ဖူးေသာ အရာမ်ားသည္ က်မအတြက္ ျမတ္ႏိုးဖြယ္ရာမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ထုိအရာမ်ားကို သတိရတိုင္း ေမာင့္အရိပ္အေငြ႔မ်ား ထင္ဟပ္ကာ ေႏြးေထြးသြားတတ္သည္။
ေမာင့္ဘ၀၏ တ၀က္တပိုင္းသည္ က်မျဖစ္၍၊ က်န္တပိုင္းသည္ သားျဖစ္ပါသည္။ သားကို မေမြးခင္တည္းက ေမာင္သည္ "သားေလးေမြးမွာကြ" ဟု ယတိျပတ္ေျပာသည္။ က်မ ကိုယ္၀န္ေဆာင္စဥ္ ေမာင္ႏွင့္ အလုပ္မလိုက္ရေတာ့ဘဲ အိမ္မွာ က်န္ခဲ့ရသည္။ အလုပ္သြားခါနီးတိုင္း ေမာင္သည္ က်မ ဗိုက္ကို လက္ဖ၀ါးၾကမ္းၾကမ္းႏွင့္ ကပ္ၿပီး သားကို ႏႈတ္ဆက္တတ္သည္။
"သားေလးေရ၊ ေဖႀကီး အစာရွာထြက္လိုက္ဦးမယ္။ သားအတြက္ ပိုၿပီးရွာရမွာဆိုေတာ့၊ ေဖႀကီး ပိုအလုပ္လုပ္ရမွာေပါ့။ သားႀကီးလာရင္ သားက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲ ခ်စ္မွာလား၊ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ကိုေရာ ခ်စ္မွာလား၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုခ်စ္ဖို႔၊ ပတ္၀န္းက်င္ကို ခ်စ္တတ္ဖို႔ ေဖႀကီး ေျပာျပမွာေပါ့"
ေမာင့္စကား ဆံုးသည့္အခ်ိန္မွာပဲ သားတံေတာင္ဆစ္ႏုႏုေလးက ေမာင့္ကို ထိလုိက္သည္။
"ၾကည့္စမ္း။ စမ္း ၾကည့္စမ္း ပန္း .. ။ ဒါ သားတံေတာင္ဆစ္ေလး မဟုတ္လား။ သားက အထဲကေနၿပီး ေမာင့္ကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္တာ"
က်မ မၿပံဳးဘဲ မေနႏုိင္ေတာ့ပါ။
"ကေလးက သိလို႔ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ ေမာင္ရဲ႕၊ လွည့္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔ တိုက္ဆုိင္လို႔ပါ။ လရင့္ရင္ ဒီအတိုင္းပဲလို႔ ေျပာၾကတယ္"
ေမာင္က သားကို ခ်စ္စိတ္ျဖင့္ သူ႔ကို ႏႈတ္ဆက္တာ၊ ေထာက္ခံတာဟု ေျပာသည္။ ေမာင္သည္ အရာရာကို ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္း ေတြးတတ္သည္။ သားကိုေမြးေတာ့ ေမာင္ေပ်ာ္ရႊင္ေန၏။ သားဦးေမြးတာ သားျဖစ္သည္မို႔ ဖခင္တေယာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာ အဆန္းမဟုတ္ေပမယ့္ က်မရင္ထဲ နင့္ခနဲ ျဖစ္သြားရသည္။ ေမာင္သည္ က်မႏွင့္ သားအေပၚ က်မတို႔က ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသည္ထက္ပို၍ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူျဖစ္သည္။
"သားက ေမာင့္ရဲ႕ ေအာက္ဆီဂ်င္ပါ ပန္းရယ္"
ေမာင္အလုပ္မသြားခင္ သားအႏွီးေတြကို ေလွ်ာ္သည္။ သြက္လက္တက္ႂကြေနသည့္ ေမာင့္ကို ၾကည့္ၿပီး က်မပါ ေပ်ာ္ရသည္။
သား သံုးေလးႏွစ္အရြယ္ထိ အိမ္သာတက္ရင္ အိမ္သာေရွ႕မွာ ထုိင္ေစာင့္တတ္သည့္ ေမာင့္ကို ပိုတယ္ဟု အျမင္ကတ္မိသည္။ သားကေတာ့ ေမးေစ့ကို လက္ဖေနာင့္ႏွင့္ ေထာက္ၿပီး ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထိုင္ကာ အိမ္သာတက္ရင္း ဖေအကို စကားေတြ ေျပာတတ္သည္။
"ေဖႀကီး အလုပ္သြားလို႔ သားက တာ့တာလို႔ ေျပာရင္၊ ငွက္ေလးေတြကလည္း က်ိက်ိလို႔ လိုက္ေျပာတယ္"
"ဒါေပါ့၊ သားကို သူတို႔က ေထာက္ခံတာ"
"ငွက္ကေလးေတြက အိမ္ေတြအမ်ားႀကီးေနာ္ ေဖႀကီး"
"သားတို႔ကိုလည္း သဘာ၀က ေပးတာပဲလား။ သဘာ၀ဆိုတာ ဘိုးဘိုးႀကီးရဲ႕ နာမည္လား။ ဘိုးဘိုးႀကီး နာမည္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။"
"သဘာ၀အေၾကာင္းကို သားႀကီးလာေတာ့ ေဖႀကီး ရွင္းျပမွာေပါ့သားရဲ႕"
"ခု ရွင္းျပ"
ေမာင့္အက်ပ္အတည္းကို က်မ ၀င္ရွင္းရသည္။
"ကဲ.. ကဲ.. သားကို ေမႀကီးေမးမယ္။ သား ေဖႀကီးနဲ႔ ေမႀကီးကို သား ဘယ္သူ႔ကို ပိုခ်စ္သလဲ"
"အမွန္အတိုင္းေျပာရင္ သားကို ေမႀကီး႐ိုက္မွာေပါ့"
ထိုသို႔ေသာ သားႏွင့္ က်မကို ေမာင္ ထားရစ္ခဲ့သည္။ ေအးခ်မ္းသာယာ၍ အျပစ္ကင္းစင္ေသာ ကၽြန္မတို႔ မိသားစုဘ၀ထဲကို မေမွ်ာ္လင့္ေသာကာလတြင္ မုန္တိုင္းထန္ခဲ့သည္။ မုန္တိုင္းအရွိန္ႏွင့္ လြင့္ပါးသြားေသာ ေမာင္သည္ ေတာင္တန္းႏွင့္ ၿမိဳ႕ေလးကို ေရာက္သြားသည္။ ေတာင္တန္းေတြႏွင့္ ၿမိဳ႕ေလး၏ ရာသီက ဧည့္သည္ ေမာင့္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကိဳဆိုႏိုင္မယ္ မထင္ခဲ့။ "ပူစရာရွိရင္ အရမ္းပူ၊ ေအးစရာရွိရင္ အရမ္းေအးသည့္ ရာသီႏွင့္ မာယာကို ကာကြယ္ႏိုင္ဖို႔ ေမာင္ ဘယ္ေလာက္ႀကိဳးစားေနမလဲ" လို႔ ေတြးၿပီး က်မ စိတ္ပူရသည္။ သဘာ၀တရားႏွင့္ ရင္ဆိုင္တိုက္ေနရသည့္ ေမာင့္ေနာက္ကို က်မ လုိက္ခဲ့သည္။
မိုး ဘယ္အခ်ိန္က တိတ္သြားသလဲ က်မ မသိလိုက္။ က်မ ပတ္၀န္းက်င္ကို ဂ႐ုျပဳမိေတာ့ သဲေခ်ာင္းမွာ ေရခန္းေနသည့္ စပယ္ယာေလးက ကားဆရာကို "ကားသြားလို႔ရၿပီ" ဟု အတည္ျပဳသည္။ မိုးေရထိေတြ႔ထားသည့္ သဲေခ်ာင္းကို ျဖတ္ေတာ့ ခရီးသည္ေတြက ရင္တမမ။ သဲေခ်ာင္းကို ေက်ာ္ေတာ့ အားလံုး ၀မ္းသာသြားၾကသည္။ ေရွ႕လမ္းခရီးအတြက္ စိတ္ပူစရာ မလိုေတာ့။ အဆိုးဆံုးလမ္းကို က်မတို႔ ေက်ာ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ။ ကားဆရာက အေမာေျပ သီခ်င္းဖြင့္လိုက္သည္။ ထြန္းအိၿႏၵာဗိုလ္၏ "ကိုယ္တို႔ ေ၀းေန မိုင္ေပါင္းကုေဋ" သီခ်င္းသည္ ခရီးသည္မ်ားကို အေမာေျပေစသည္။ ကားေပၚပါ ခရီးသည္အားလံုးသည္ ခ်စ္သူေတြႏွင့္ ေခတၱခြဲေနရသူမ်ားျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
ထြန္းအိျႏၵာဗိုလ္က သီခ်င္းရာဇ၀င္ကို ရွင္းျပသည္။ ထိုသီခ်င္းကို မဆိုခင္က ထြန္းအိျႏၵာဗိုလ္ႏွင့္ သူ႔ခ်စ္သူ ကိုေအာင္မင္းထြန္းတို႔ တေယာက္တေနရာစီ။ "ဘယ္သူ႔ဆီမွာေနမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လို႔ မရေသးတဲ့အခ်ိန္၊ ထြန္းအိျႏၵာဗိုလ္က စိတ္ေကာက္ၿပီး ဖုန္းမဆက္ဘဲ ေနသတဲ့။ "ကိုယ္တို႔ေ၀းေန မိုင္းေပါင္းကုေဋ" သီခ်င္းကိုဆိုေတာ့မွာ ခ်စ္သူက ႏုိင္ငံရပ္ျခားကေန ျမန္မာျပည္ အေျပးလာခဲ့တယ္" လို႔ ထြန္းအိျႏၵာဗိုလ္က ပရိသတ္ကို ရွင္းျပသည္။ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးကို ေပါင္းစပ္ေစသည့္ သီခ်င္းေရးဆရာက မ်ဳိးေက်ာ့ၿမိဳင္။ ထြန္းအိျႏၵာဗိုလ္၏ ရင္တြင္းခံစားခ်က္ကို ထြင္းေဖာက္ျမင္ႏိုင္သူ။
"ဒီကမၻာႀကီးရဲ့ အဆံုးကို … ကိုယ္သြားမယ္ …
ပင္လယ္ႀကီး ကိုယ္ျဖတ္သန္း၊ အၾကင္နာခြန္အားေတြ … ေတာင္စြယ္မ်ား ၀န္းရံကာရံထား ..
ကိုယ္အေတြးနဲ႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့မယ္ … ကိုယ္မေမာဘူး အခ်စ္ကေလးရယ္ ... ကာရံနဲ႔ သီခ်င္းေလးမ်ားစြာ သူ႔အတြက္ဆိုညည္းကာ .. ကိုယ္လာခဲ့မယ္ တို႔မေ၀းဘူး .."
သီခ်င္းသံစဥ္ေတြႏွင့္အတူ ေမာင္ရွိရာအရပ္သို႔ က်မ ေရာက္ခဲ့သည္။ ထိုသီခ်င္းကို က်မဆိုလို႔ ေမာင္ျပန္လာႏိုင္ရင္ က်မ အခ်ိန္ႏွင့္အမွ် ဆိုလိုက္ခ်င္ပါသည္။
++++
ေ၀းေတာ့ ပိုလို႔လြမ္းရသည့္ ေမာင္ႏွင့္ က်မ ေတြ႔ဆံုမႈကို ရာသီကလည္း ၀မ္းနည္းေၾကကြဲခဲ့သည္။ မိုးေကာင္းကင္၏ မ်က္ရည္စက္ေတြက မိုးေရေတြျဖစ္သြားၿပီး ေၾကကြဲလိုက္တာမွ ေတာင္တန္းေတြ ရႊဲရႊဲစိုသြားသည္။
ေတြ႔ဆံုခ်ိန္ စကၠန္႔ ၁၂၀၀ မွာ ေမာင္က သားေမြးေန႔အတြက္ သူစပ္သည့္ ကဗ်ာကို ႏႈတ္တိုက္ရြတ္ျပခဲ့သည္။
ဒီဇင္ဘာ ၁၅
ေအးျမျမခ်မ္းကမၺလာမွာ
ေမႊးလွလွပန္းသခင္မရယ္က
သင္းရနံ႔နဲ႔ အတူေဆာင္က်ဥ္း
ေအာက္ဆီဂ်င္ေလညႇင္းကို
ပိန္ခ်ဳံးေနတဲ့ ငါ့ဖားဖိုထဲ
ၾကင္နာစြာနဲ႔ သြန္းေလာင္းေစခဲ့တယ္။
လတ္ဆတ္တဲ့ေလႏုေအးေၾကာင့္
ခန္းေျခာက္စေရအလ်င္
စမ္းေခ်ာင္းေတြကလည္း
စီးဆင္းႏိုင္ခဲ့တယ္။
မဲေမွာင္တိမ္လြာဖံုးေနတဲ့
တစံုေသာ ၾကယ္အမႊာကလည္း
သဘာ၀အလွတရားေတြကို ခံစားႏိုင္ခဲ့ၿပီ။
ငါ့ဦးခြံ႐ိုးေအာက္က
သံေခ်းတက္လုနီးဓားဟာလည္း
သံေခ်းကြာက်
ေရႊေရာင္ျမခဲ့ၿပီ …. ။ ။
ေမာင့္အသံလႈိင္းေတြက ေလာကေျမျပင္ကို တိုက္ခိုက္လို႔ ေကာင္းကင္ျပာျပာေပၚက တိမ္ေတြ၊ ေတာင္တန္းေတြ၊ ေက်းငွက္ကေလးေတြက ၀ိုင္း၀န္းေထာက္ခံအားေပးလို႔ ေတးသီေနၾကသည္။
တစစီျပန္႔က်ဲေနသည့္ က်မတို႔ဘ၀၊ က်မတို႔ ေသာကအလြမ္းေတြကို ခ်ဳိးငွက္ကေလးေတြက ႏႈတ္သီးေလးေတြနဲ႔ ေကာက္ၿပီး၊ အခ်စ္ႏွင့္ သီကံုးလိုက္သည့္ အလြမ္းသံစဥ္ေတြက ကမၻာေျမတခြင္လုံးကုိ ျပန္႔ႏွံ႔စီး၀င္သြားေတာ့သည္။
ႏွင္းပန္းအိမ္
ကိုဇာဂနာ ေထာင္ဒဏ္တိုးလို႔ ၅၉ ႏွစ္ရွိသြားၿပီ
သန္းထိုက္ဦး
ခ်င္းမုိင္။ ။ နာမည္ေက်ာ္ ဟာသ သ႐ုပ္ေဆာင္ႏွင့္ ဒါ႐ိုက္တာ ဇာဂနာ ေခၚ ကိုသူရအား အင္းစိန္ေထာင္တြင္း တရားရုံးက ယေန႔တြင္ ေထာင္ဒဏ္ ၁၄ ႏွစ္ ထပ္မံ ခ်မွတ္လိုက္သျဖင့္ သူ႔ေထာင္ဒဏ္မွာ စုစုေပါင္း ၅၉ ႏွစ္ ရွိသြားၿပီ ျဖစ္သည္။
အေနာက္ပိုင္း ခရုိင္တရားရုံး တရားသူႀကီး ဦးေက်ာ္ေဆြက ႏုိင္ငံေတာ္ လံုၿခဳံေရးကုိ ထိခုိက္ရန္ လႈံံ႔ေဆာ္မႈႏွင့္ ဗီဒီယုိအက္ဥပေဒ အပါအ၀င္ ပုဒ္မ ၅ ခုျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၁၄ ႏွစ္ ခ်မွတ္ျပန္ရာ တပတ္အတြင္း ေထာင္ဒဏ္ ၅၉ ႏွစ္ ခ်မွတ္ခံလိုက္ရျခင္း ျဖစ္သည္။
''ဒီေန႔ ထပ္ခ်တာကေတာ့ ၁၄ ႏွစ္။ ဗီဒီယို ျဖန္႔ေ၀မႈ ပုဒ္မက ၆ လ။ အဲဒီ ၆ လကိုေတာ့ အရမ္း သေဘာေကာင္းၿပီးေတာ့ ေလွ်ာ့ေပးလိုက္တယ္ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီေတာ့ ၁၄ ႏွစ္ ထပ္တိုးတာေပါ့'' ဟု ကိုဇာဂနာ၏ ခယ္မ မၿငိမ္းက မဇၩိမကို ေျပာသည္။
ယခုလ ၂၁ ရက္ေန႔ကလည္း အင္းစိန္ေထာင္တြင္း တရား႐ံုးကပင္ ကိုဇာဂနာအား အင္တာနက္ကို အသံုးျပဳၿပီး အစိုးရကို အၾကည္ညိဳပ်က္ေအာင္ လုပ္သည္ဟုဆိုကာ အီလက္ထေရာနစ္ အက္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၃ ခုျဖင့္ ေထာင္ ၄၅ ႏွစ္ ခ်မွတ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ၆ ရက္အၾကာတြင္ အျခားစဲြဆိုထားသည့္ ပုဒ္မမ်ားျဖင့္ ယခုလို ထပ္မံ၍ ျပစ္ဒဏ္ခ်လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ကိုဇာဂနာ၏ အမႈအား လိုက္လံေဆာင္ရြက္ေပးေနသည့္ ေရွ႕ေန ဦးေဇာ္လင္းက အယူခံတက္မည္ဟု ဆိုသည္။
"က်ေနာ္တို႔ အယူခံ၀င္ဖို႔အတြက္ အခု အမိန္႔ခ်လိုက္တဲ့ အမိန္႔ကုိ ကူးရမယ္။ ေရွ႕ေန ကိုယ္စားလွယ္လႊဲစာေတြ ဘာေတြ က်ေနာ္တို႔ ယူရမယ္။ ယူၿပီးရင္ေတာ့ အယူခံတက္ဖို႔ အစီအစဥ္ ရွိပါတယ္" ဟု သူက ေျပာသည္။
သူက ဆက္ၿပီး ''ဇာဂနာေျပာတဲ့ စကားေလးပဲ က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တယ္။ ဒီေန႔က သူက ရယ္စရာပါ။ ေျပာတာကေတာ့ 'လက္ရွိမွာတဲ့၊ ကမၻာမွာတဲ့၊ ႏုိင္ငံတကာမွာေပါ့၊ ဂ်ပန္တို႔၊ တရုတ္တို႔ စီးပြားေရး က်ေနတာေပါ့။ စီးပြားေရး က်ေနတယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔ကလည္း ၀န္ခံတယ္။ အဲဒီေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ မက်ဘူးတဲ့။ တက္ေနတယ္တဲ့။ ဘာတက္တာလဲဆုိေတာ့ ေထာင္ဒဏ္ေတြ တက္ေနတယ္' လို႔ ေနာက္ေျပာင္ ေျပာဆိုလုိက္တယ္'' ဟု ေျပာသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ ဇြန္လတြင္ ဧရာ၀တီတိုင္း နာဂစ္ေလေဘးသင့္ ဒုကၡသည္မ်ားအတြက္ ကူညီကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ေနသည့္ ကိုဇာဂနာအား အာဏာပိုင္မ်ားက ေနအိမ္မွ ဖမ္းဆီးခဲ့သည္။
ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားမႈတြင္ တက္ၾကြစြာ ပါ၀င္ခဲ့သူ ကိုဇာဂနာသည္ အာဏာပိုင္မ်ားအေပၚ ဟာသျပက္လံုးမ်ား ထုတ္ကာ ေျပာဆိုေ၀ဖန္တတ္သျဖင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေခၚယူစစ္ေဆးခံရ၊ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံရသူ ျဖစ္သည္။
ယေန႔တြင္ပင္ အင္းစိန္ေထာင္တြင္း တရားရံုးက နာဂစ္ ေလေဘးဒုကၡသည္မ်ားအား ကူညီေပးခဲ့သူႏွင့္ ေဘာလံုးသတင္း ေဆာင္းပါးေရးသူ ကိုေဇာ္သက္ေထြးအား ၄ ႏွစ္ ထပ္မံ၍ ေထာင္ဒဏ္ တိုးခ်ခဲ့ၿပီး၊ ကိုသန္႔ဇင္ေအာင္ကိုလည္း ၃ ႏွစ္ ထပ္တိုးလိုက္သည္။ ယခုလ ၂၁ ရက္ေန႔က သူတို႔ႏွစ္ဦးကုိလည္း ေထာင္ဒဏ္ ၁၅ ႏွစ္စီ အမိန္႔ခ်မွတ္ခဲ့သည္။
ခ်င္းမုိင္။ ။ နာမည္ေက်ာ္ ဟာသ သ႐ုပ္ေဆာင္ႏွင့္ ဒါ႐ိုက္တာ ဇာဂနာ ေခၚ ကိုသူရအား အင္းစိန္ေထာင္တြင္း တရားရုံးက ယေန႔တြင္ ေထာင္ဒဏ္ ၁၄ ႏွစ္ ထပ္မံ ခ်မွတ္လိုက္သျဖင့္ သူ႔ေထာင္ဒဏ္မွာ စုစုေပါင္း ၅၉ ႏွစ္ ရွိသြားၿပီ ျဖစ္သည္။
အေနာက္ပိုင္း ခရုိင္တရားရုံး တရားသူႀကီး ဦးေက်ာ္ေဆြက ႏုိင္ငံေတာ္ လံုၿခဳံေရးကုိ ထိခုိက္ရန္ လႈံံ႔ေဆာ္မႈႏွင့္ ဗီဒီယုိအက္ဥပေဒ အပါအ၀င္ ပုဒ္မ ၅ ခုျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၁၄ ႏွစ္ ခ်မွတ္ျပန္ရာ တပတ္အတြင္း ေထာင္ဒဏ္ ၅၉ ႏွစ္ ခ်မွတ္ခံလိုက္ရျခင္း ျဖစ္သည္။
''ဒီေန႔ ထပ္ခ်တာကေတာ့ ၁၄ ႏွစ္။ ဗီဒီယို ျဖန္႔ေ၀မႈ ပုဒ္မက ၆ လ။ အဲဒီ ၆ လကိုေတာ့ အရမ္း သေဘာေကာင္းၿပီးေတာ့ ေလွ်ာ့ေပးလိုက္တယ္ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီေတာ့ ၁၄ ႏွစ္ ထပ္တိုးတာေပါ့'' ဟု ကိုဇာဂနာ၏ ခယ္မ မၿငိမ္းက မဇၩိမကို ေျပာသည္။
ယခုလ ၂၁ ရက္ေန႔ကလည္း အင္းစိန္ေထာင္တြင္း တရား႐ံုးကပင္ ကိုဇာဂနာအား အင္တာနက္ကို အသံုးျပဳၿပီး အစိုးရကို အၾကည္ညိဳပ်က္ေအာင္ လုပ္သည္ဟုဆိုကာ အီလက္ထေရာနစ္ အက္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၃ ခုျဖင့္ ေထာင္ ၄၅ ႏွစ္ ခ်မွတ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ၆ ရက္အၾကာတြင္ အျခားစဲြဆိုထားသည့္ ပုဒ္မမ်ားျဖင့္ ယခုလို ထပ္မံ၍ ျပစ္ဒဏ္ခ်လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ကိုဇာဂနာ၏ အမႈအား လိုက္လံေဆာင္ရြက္ေပးေနသည့္ ေရွ႕ေန ဦးေဇာ္လင္းက အယူခံတက္မည္ဟု ဆိုသည္။
"က်ေနာ္တို႔ အယူခံ၀င္ဖို႔အတြက္ အခု အမိန္႔ခ်လိုက္တဲ့ အမိန္႔ကုိ ကူးရမယ္။ ေရွ႕ေန ကိုယ္စားလွယ္လႊဲစာေတြ ဘာေတြ က်ေနာ္တို႔ ယူရမယ္။ ယူၿပီးရင္ေတာ့ အယူခံတက္ဖို႔ အစီအစဥ္ ရွိပါတယ္" ဟု သူက ေျပာသည္။
သူက ဆက္ၿပီး ''ဇာဂနာေျပာတဲ့ စကားေလးပဲ က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တယ္။ ဒီေန႔က သူက ရယ္စရာပါ။ ေျပာတာကေတာ့ 'လက္ရွိမွာတဲ့၊ ကမၻာမွာတဲ့၊ ႏုိင္ငံတကာမွာေပါ့၊ ဂ်ပန္တို႔၊ တရုတ္တို႔ စီးပြားေရး က်ေနတာေပါ့။ စီးပြားေရး က်ေနတယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔ကလည္း ၀န္ခံတယ္။ အဲဒီေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ မက်ဘူးတဲ့။ တက္ေနတယ္တဲ့။ ဘာတက္တာလဲဆုိေတာ့ ေထာင္ဒဏ္ေတြ တက္ေနတယ္' လို႔ ေနာက္ေျပာင္ ေျပာဆိုလုိက္တယ္'' ဟု ေျပာသည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ ဇြန္လတြင္ ဧရာ၀တီတိုင္း နာဂစ္ေလေဘးသင့္ ဒုကၡသည္မ်ားအတြက္ ကူညီကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ေနသည့္ ကိုဇာဂနာအား အာဏာပိုင္မ်ားက ေနအိမ္မွ ဖမ္းဆီးခဲ့သည္။
ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားမႈတြင္ တက္ၾကြစြာ ပါ၀င္ခဲ့သူ ကိုဇာဂနာသည္ အာဏာပိုင္မ်ားအေပၚ ဟာသျပက္လံုးမ်ား ထုတ္ကာ ေျပာဆိုေ၀ဖန္တတ္သျဖင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေခၚယူစစ္ေဆးခံရ၊ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံရသူ ျဖစ္သည္။
ယေန႔တြင္ပင္ အင္းစိန္ေထာင္တြင္း တရားရံုးက နာဂစ္ ေလေဘးဒုကၡသည္မ်ားအား ကူညီေပးခဲ့သူႏွင့္ ေဘာလံုးသတင္း ေဆာင္းပါးေရးသူ ကိုေဇာ္သက္ေထြးအား ၄ ႏွစ္ ထပ္မံ၍ ေထာင္ဒဏ္ တိုးခ်ခဲ့ၿပီး၊ ကိုသန္႔ဇင္ေအာင္ကိုလည္း ၃ ႏွစ္ ထပ္တိုးလိုက္သည္။ ယခုလ ၂၁ ရက္ေန႔က သူတို႔ႏွစ္ဦးကုိလည္း ေထာင္ဒဏ္ ၁၅ ႏွစ္စီ အမိန္႔ခ်မွတ္ခဲ့သည္။
ယေန႔ ျမန္မာ့ေရးရာ သတင္းမ်ား Nov,28th,2008
( 37 )ဦးျမင့္ေအးတို႔ကို တကၽြန္းထက္ပိုသည့္ ေထာင္ဒဏ္မ်ား ခ်မွတ္
( 36 )Cyclone widows struggle to survive
( 35 )ျပည္ခိုင္ျဖိဳး၊ အရန္မီးသတ္ႏွင့္ စြမ္းအားရွင္မ်ားကို အဓိကရုဏ္း သင္တန္းမ်ားေပး
( 34 )The Bell Tolls for Burma
( 33 )ျမန္မာႏိုင္ငံ အေဝးေရာက္အစိုးရ မြန္ဘုိင္း တိုက္ခိုက္မႈကို ႐ႈတ္ခ်
( 32 )Fifteen loggers attacked by Mon rebels, three dead
( 31 )Residents in Rangoon have trying time with beggars
( 30 )ဇာဂနာကို အႏုပညာ လြတ္လပ္ခြင့္ဆု ခ်ီးျမွင့္
( 29 )Civilians made to pay for tea seeds
( 28 )ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားအတြက္ အယူခံ၀င္ေရး အခက္ေတြ႔ေန
( 27 )Government servants and civilians deprived of electricity
( 26 )အရက္ ေၾကာင့္အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ ကေလးမ်ား အၾကမ္းဖက္ခံေနရ
( 25 )Judicial Crackdown in Burma Continues
( 24 )Shan Celebrate New Year in Chiang Mai
( 23 )ရွမ္းအမ်ိဳးသား ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ ရန္ကုန္တြင္ က်င္းပ
( 22 )Burmese in Thailand cautioned on security concerns
( 21 )ျမန္မာေနးရွင္း အယ္ဒီတာႏွင့္ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေထာင္ဒဏ္မ်ား ခ်မွတ္
( 20 )Total prison term for Zarganar climbs to 59 years
( 19 ) မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ရွိ ျမန္မာအလုပ္သမား ၃၀၀၀ နီးပါး အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္
( 18 )Economic Slowdown Hits Burmese Migrant Workers in Thailand
( 17 )Asean Summit Could be Postponed
(16 )သစ္ခုတ္သမားအခုတ္ခံရမႈေၾကာင့္ ရြာသားမ်ား ရြာျပင္ထြက္ခြင့္ပိတ္ပင္ခံရ
( 15 )Burma Star Association honoured with freedom of the borough
( 14 )Recovery fund still insufficient in post-Nargis Burma
( 13 )နယ္ေထာင္ေျပာင္းခံရသည့္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ သတင္း စုံစမ္းမရ
( 12 )This Holiday Comedy Doesn't Deliver
( 11 )Dire need of ART drug for HIV/AIDS patients in Burma
( 10 )New arrival refugees pressured by Australian authorities to find jobs
( 9 )ျမန္မာျပည္ရွိ HIV/ AIDS ေ၀ဒနာရွင္မ်ားအတြက္ ေဆး၀ါး အေရးေပၚ လိုအပ္ေန
( 8 )KIO ထိန္းခ်ဳပ္ရာ လိုင္ဇာအနီး တ႐ုတ္-ျမန္မာ နယ္ျခားတြင္ အုတ္တံတိုင္းခတ္ေန
( 7 )Burma's government in exile condemns Mumbai attack
( 6 )ရွမ္းႏွစ္သစ္ကူးပြဲ ဆင္ႏႊဲေနၾက
( 5 )The 13th Amendment and Its Vision of the State
( 4 )ႏိုင္ငံေတာ္ဧည့္ေဂဟာ၌ မီးေလာင္
( 3 )Church imposes its own strict code for election
( 2 )ဇာဂနာကို ခ်မွတ္သည့္ ေထာင္ဒဏ္ေပါင္း ၅၉ ႏွစ္ရွိျပီ
( 1 )Plan for gas pipeline under the spotlight
( 36 )Cyclone widows struggle to survive
( 35 )ျပည္ခိုင္ျဖိဳး၊ အရန္မီးသတ္ႏွင့္ စြမ္းအားရွင္မ်ားကို အဓိကရုဏ္း သင္တန္းမ်ားေပး
( 34 )The Bell Tolls for Burma
( 33 )ျမန္မာႏိုင္ငံ အေဝးေရာက္အစိုးရ မြန္ဘုိင္း တိုက္ခိုက္မႈကို ႐ႈတ္ခ်
( 32 )Fifteen loggers attacked by Mon rebels, three dead
( 31 )Residents in Rangoon have trying time with beggars
( 30 )ဇာဂနာကို အႏုပညာ လြတ္လပ္ခြင့္ဆု ခ်ီးျမွင့္
( 29 )Civilians made to pay for tea seeds
( 28 )ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားအတြက္ အယူခံ၀င္ေရး အခက္ေတြ႔ေန
( 27 )Government servants and civilians deprived of electricity
( 26 )အရက္ ေၾကာင့္အမ်ိဳးသမီးႏွင့္ ကေလးမ်ား အၾကမ္းဖက္ခံေနရ
( 25 )Judicial Crackdown in Burma Continues
( 24 )Shan Celebrate New Year in Chiang Mai
( 23 )ရွမ္းအမ်ိဳးသား ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ ရန္ကုန္တြင္ က်င္းပ
( 22 )Burmese in Thailand cautioned on security concerns
( 21 )ျမန္မာေနးရွင္း အယ္ဒီတာႏွင့္ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေထာင္ဒဏ္မ်ား ခ်မွတ္
( 20 )Total prison term for Zarganar climbs to 59 years
( 19 ) မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ရွိ ျမန္မာအလုပ္သမား ၃၀၀၀ နီးပါး အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္
( 18 )Economic Slowdown Hits Burmese Migrant Workers in Thailand
( 17 )Asean Summit Could be Postponed
(16 )သစ္ခုတ္သမားအခုတ္ခံရမႈေၾကာင့္ ရြာသားမ်ား ရြာျပင္ထြက္ခြင့္ပိတ္ပင္ခံရ
( 15 )Burma Star Association honoured with freedom of the borough
( 14 )Recovery fund still insufficient in post-Nargis Burma
( 13 )နယ္ေထာင္ေျပာင္းခံရသည့္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ သတင္း စုံစမ္းမရ
( 12 )This Holiday Comedy Doesn't Deliver
( 11 )Dire need of ART drug for HIV/AIDS patients in Burma
( 10 )New arrival refugees pressured by Australian authorities to find jobs
( 9 )ျမန္မာျပည္ရွိ HIV/ AIDS ေ၀ဒနာရွင္မ်ားအတြက္ ေဆး၀ါး အေရးေပၚ လိုအပ္ေန
( 8 )KIO ထိန္းခ်ဳပ္ရာ လိုင္ဇာအနီး တ႐ုတ္-ျမန္မာ နယ္ျခားတြင္ အုတ္တံတိုင္းခတ္ေန
( 7 )Burma's government in exile condemns Mumbai attack
( 6 )ရွမ္းႏွစ္သစ္ကူးပြဲ ဆင္ႏႊဲေနၾက
( 5 )The 13th Amendment and Its Vision of the State
( 4 )ႏိုင္ငံေတာ္ဧည့္ေဂဟာ၌ မီးေလာင္
( 3 )Church imposes its own strict code for election
( 2 )ဇာဂနာကို ခ်မွတ္သည့္ ေထာင္ဒဏ္ေပါင္း ၅၉ ႏွစ္ရွိျပီ
( 1 )Plan for gas pipeline under the spotlight
Thursday, November 27, 2008
ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ လက္ေတြ႔က်သည့္ အေျဖတရပ္ လုိအပ္ေနၿပီ
မိုးသူႏွင့္ ထက္ဝင္း
၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွစ၍ မည္သည့္ စစ္တပ္ၾကီးစိုးေသာ အစိုးရမွ် ျမန္မာ့စီးပြားေရးကို တိုးတက္ေကာင္းမြန္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကပါ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအတြင္း ၾကံဳရေတာ့မည့္ ကမၻာ့စီးပြားေရး အၾကပ္အတည္းၾကီးကို လာမည့္လမ်ားအတြင္း ရင္ဆုိင္ရန္ ျမန္မာ့စီးပြားေရးက ယခုအခါ ငံ့လင့္ ေစာင့္စားလ်က္ ရွိသည္။
စစ္အစိုးရက သူတို႔၏ ႏုိင္ငံေရးအာဏာ တည္ၿမဲခိုင္ခံ့ေအာင္ လုပ္ေနခဲ့ေသာ အခ်ိန္ကာလျဖစ္သည့္ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္ ၂ ခုလံုးလံုး တိုင္းျပည္၏ စီးပြားေရးမွာ အၾကီးအက်ယ္ ထိခုိက္ပ်က္စီးခဲ့ရၿပီး ျဖစ္သည္။ ဤကာလတေလွ်ာက္ တုိင္းျပည္စီးပြားေရးမွာ အပ်က္ဘက္၊ အက်ဘက္သို႔သာ ဦးတည္သြားေနခဲ့သည္။
"ျမန္မာစစ္တပ္ရဲ့ အဘိဓမၼာက ကိုယ္ေကာင္းစားဖို႔ သူမ်ားကို စေတးဖုိ႔ ဝန္မေလးတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ကလည္း လက္ရွိအေျခအေနက မေျပာင္းမျဖစ္ ေျပာင္းရေတာ့မယ့္ အေျခေရာက္တဲ့အထိ ဒီထဲ တဝဲလည္လည္နဲ႔ သြားေနရဦးမွာပဲ" ဟု ရန္ကုန္အေျခစိုက္ ေလ့လာသံုးသပ္သူတဦးက ေျပာသည္။
တိုင္းျပည္၏ အေျခအေနသည္ ေသအ့ံမူးမူးအေျခအေနတြင္ ဂ်ာေအး သူ႔အေမ႐ိုက္ ဆုိသလို ျဖစ္ေနသည္။ ျပႆနာတခုအတြက္ “အေျဖ” သည္ ေနာက္ျပႆနာ တခုဆီသို႔ မလႊဲသာမေရွာင္သာ ဦးတည္ေနျပန္သည္။
"၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္မွာ လုပ္မယ့္ အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးလည္း တိုင္းျပည္ရဲ့ အေျခအေနက လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ ျပန္ေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႔ က်ေနာ္ မထင္ဘူး။ ေနာက္ထပ္ အၾကပ္အတည္းတခု ထပ္ျဖစ္လာဖို႔က ပိုမ်ားေနတယ္။ ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ ဒီစစ္ဗိုလ္ေတြက မ်ဳိးဆက္နဲ႔ခ်ီၿပီး ဘဝင္ျမင့္ေရာဂါ စြဲကပ္ေနၾကတာ" ဟု သူက ေျပာသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေနဝင္း ဦးေဆာင္သည့္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္တြင္ တက္လာခဲ့ၿပီး ေနာင္အခါ ၁၉၇၄ အေျခခံဥပေဒျဖင့္ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းလဲခဲ့ၿပီး ကတည္းက အေျခအေနမဟန္ေသာ အစိုးရအဖြဲ႔တြင္ အရပ္သားႏွင့္ စစ္ဗိုလ္ ပူးေပါင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေသာ စနစ္ကို အသံုးျပဳလာခဲ့ၾကသည္။
ဦးေနဝင္း၏ ႏိုင္ငံျခားသား ေၾကာက္သည့္ ေရာဂါ စြဲကပ္ေနေသာ စစ္အစိုးရႏွင့္ စီးပြားေရး စီမံခန္႔ခြဲမႈ ည့ံဖ်င္းျခင္းတို႔ ေပါင္းစပ္လိုက္ေသာအခါ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈအနည္းဆံုး ႏိုင္ငံအဆင့္အတန္းသို႔ ထိုးဆင္းသြားေတာ့သည္။ ဤအခ်က္ေၾကာင့္ပင္ လူထုအံုႂကြမႈၾကီးတရပ္ တေျဖးေျဖး ေပၚေပါက္လာခဲ့ၿပီး ေနာက္ဆံုးတြင္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၌ စစ္တပ္က ေသြးထြက္သံယုိ ႏွိမ္နင္းသတ္ျဖတ္ခဲ့သည္။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရးေကာင္စီ (SLORC) ႏွင့္ လက္ရွိ ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေကာင္စီ (SPDC) တို႔ ေပၚထြန္းလာခဲ့သည္။ ဤအစိုးရမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ တပ္မေတာ္ သမိုင္းတေလွ်ာက္ ေပၚေပါက္ခဲ့သလုိပင္ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒအရ အာဏာ အပ္ႏွင္းထားျခင္းလည္း မရွိဘဲ၊ တပါးသူအေပၚ ယံုမွားသံသယျဖင့္ စိုးရြံ႔ထိတ္လန္႔ေနေသာ အစိုးရမ်ားသာ ျဖစ္သည္။
သစ္၊ ဓာတ္သတၱဳႏွင့္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔တို႔ ကဲ့သို႔ေသာ သဘာဝ သယံဇာတမ်ား ႂကြယ္ဝလွသည့္ ဤအေရွ့ေတာင္အာရွ ႏိုင္ငံအတြက္ မည္သည့္ကုစားနည္းမ်ား ရွိပါေသးသနည္း။ ျပည္သူ႔အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ စစ္တပ္၏ အခန္းက႑ကိုသာ အသားေပးထားသည့္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒသစ္ကိုသာ ေရွ့ဆက္ ဇြတ္တိုးလုပ္ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး ဝိုင္အေဟာင္းကို ပုလင္းသစ္တြင္ သြတ္၍ ေရာင္းသလိုသာ ျဖစ္ေနလိမ့္မည္။
"က်ေနာ္တုိ႔ အသဲအသန္လိုေနတာက စစ္တပ္ထဲမွာေရာ၊ အရပ္ဘက္မွာေရာ ဝင္ဆန္႔တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေဒးဗစ္ေအဘယ္လ္လို ၾကားဝင္ေပးမယ့္ 'ကိုယ္စားလွယ္' မ်ဳိး လုိေနတာ" ဟု အမည္မေဖာ္လိုသူ အကဲခတ္တဦးက ေျပာသည္။ လစ္ဘရယ္စိတ္ထားရွိသူ အရပ္သား အားလံုးနီးပါးသည္လည္း ယခုအခါ ေထာင္ထဲႏွင့္ ျပည္ပတြင္သာ ရွိေနၾကသည္။
အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (NLD) မပါဘဲႏွင့္ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို ဆက္လက္ ျပဳလုပ္သြားမည္ဟု စစ္အစိုးရကို ကိုးကားကာ သတင္းစာတေစာင္က ၁၉၉၉ ခုႏွစ္တြင္ ေရးသား ေဖာ္ျပထားသည္။ NLD သည္ ယင္းညီလာခံကို ဆန္႔က်င္သည့္အေနႏွင့္ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္က ညီလာခံမွ သပိတ္ေမွာက္ ထြက္ခြာသြားခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ဒီမိုကေရစီစနစ္သို႔ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္ျဖင့္ ဆက္လက္ သြားေရာက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ထိုအရာရွိက ဆက္လက္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ထုိအခ်ိန္မွ စကတည္းက ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းကလည္း NLD ၏ ဒီမိုကေရစီစနစ္အေပၚ ပိုင္းျဖတ္ခ်က္ရွိမႈကို ဆက္တိုက္ပင္ လက္ခံ အသိအမွတ္ ျပဳခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ထုိအသိအမွတ္ျပဳမႈသည္ ရလဒ္တခု ထြက္ေပၚေစႏိုင္သည့္ 'လုပ္ေဆာင္ခ်က္' တရပ္ကိုမူ ေပၚေပါက္ေစႏိုင္ခဲ့ျခင္း မရွိပါ။
အနည္းငယ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲထားေသာ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားမွတဆင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးကို တိုးတက္ေအာင္ ပထမဦးစြာလုပ္ရန္ ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ရွိသည္။ ဤအေျခအေန ေအာက္တြင္ အခ်ဳိ႔ေသာ လစ္ဘရယ္စိတ္ဓာတ္ ရွိသူမ်ား၏ အခန္းက႑ ေနရာရလာႏိုင္ၿပီး စီးပြားေရးတြင္လည္း တိုးတက္မႈရွိသည့္ အေျပာင္းအလဲမ်ား ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္သည္။ ဤ အေျခအေနမွတဆင့္ ႏိုင္ငံေရးဝန္းက်င္တြင္လည္း ဗဟုဝါဒကို လံႈ႔ေဆာ္ေပးႏိုင္ပါလိမ့္မည္။
"၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္အၿပီး ေပၚလာမယ့္ အနာဂတ္ ျမန္မာအစုိးရအဖြဲ႔သစ္မွာ ပုိေနၿမဲ က်ားေနၿမဲ အေျခအေနကေန ေအးေအးသက္သာထိုင္ၿပီး ကိုယ္က်ဳိးပဲ ရွာေနတဲ့ အေခ်ာင္သမား အရပ္သား ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို က်ေနာ္တို႔ မလိုခ်င္ဘူး။ ေအးေအးသက္သာ ထိုင္မေနဘဲ ေျပာစရာရွိတာ ေျပာရဲတဲ့ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး ျပႆနာၾကီးေတြကို စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေျပာဆိုရဲမယ့္သူေတြ လိုတယ္" ဟု အဆိုပါ အကဲခတ္က ဆက္လက္ေျပာသည္။ သူက ျမန္မာလူမ်ဳိး အမ်ားစုျဖစ္ေသာ ျပည္တြင္း ေရေပၚဆီအခ်ဳိ႔၏ မိမိကိုယ္မိမိ သာယာအထင္ၾကီးေနမႈႏွင့္ ဒီမိုကေရစီေရးအရ ယံုၾကည္လက္ခံႏိုင္မႈကိုလည္း ေမးခြန္းထုတ္လိုက္သည္။ ထုိေရေပၚဆီမ်ားက သူတို႔သည္သာ စစ္အရာရွိမ်ားႏွင့္ မတူကြဲျပားသည့္ အစားထိုးစရာ အလုပ္ျဖစ္ေလာက္သည့္ ေနာက္ထပ္ ေရြးခ်ယ္စရာအျဖစ္ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ပံုေဖာ္ တင္ျပထားၾကသည္။
သို႔ေသာ္ ျမန္မာျပည္အတြက္ မတူသည့္အခ်က္မွာ လက္ရွိ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသာ တ႐ုတ္ႏွင့္ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံမ်ားကဲ့သို႔ အေျခအေနမ်ားကို လက္ေတြ႔က်က် နားလည္သေဘာေပါက္ပါက ႏိုင္ငံေရးဗဟုဝါဒကို ေစာင့္ဆိုင္းထားလို႔ရသည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ေခါင္းေဆာင္မႈမ်ဳိး မရွိပါ။
ယခု လက္ရွိ အေျခအေနတြင္ သူတို႔၌ တရားေသသမားမ်ားသာ လႊမ္းမိုးၾကီးစိုးေနသည္။ ဤသုိ႔ဆိုလွ်င္ အျပည့္အဝ မဟုတ္ေတာင္မွ တစိတ္တပိုင္းေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ထဲတြင္ လစ္ဘရယ္စိတ္ထား ရွိသူမ်ားကို က်ေနာ္တုိ႔ ျမင္ေတြ႔ၾကရပါ့မလား။ အလြန္ အလားအလာ နည္းသည္။ ဤသို႔ေသာ သဘာဝ စစ္တပ္တြင္ မရွိပါ။
"အနာဂတ္ ပါလီမန္ရွိ လႊတ္ေတာ္ ၂ ရပ္စလံုးတြင္ စစ္တပ္အတြက္ သီးသန္႔ ဖယ္ထားရသည့္ အမတ္ေနရာ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္းသည္ မဲေပးသည့္အခါ တစုတည္းအျဖစ္သာ ေပးၾကလိမ့္မည္" ဟု အဆိုပါ အကဲခတ္က ေျပာသည္။
ျမန္မာျပည္ တကယ္ ကံေကာင္းခဲ့သည္ ဆိုလွ်င္ပင္ ပါတီစံု ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္ပြဲအၿပီး လာမည့္ႏွစ္မ်ား၌ အဓိက ေခတ္စားမယ့္ စကားလံုးက “စီးပြားေရး ယုတၱိရွိမႈ” ျဖစ္လိမ့္မည္။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ဤအခ်က္ကိုၾကည့္၍ ဤျခစားေနၿပီးျဖစ္ေသာ စစ္တပ္သည္ တိုင္းျပည္၏ အနာဂတ္အတြက္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား လုပ္လိမ့္မည္ဟု က်ေနာ္တုိ႔ အေကာင္းျမင္၍ ရႏိုင္ပါေသးလား၊ ျမန္မာ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ စာရိတၱအရ သူတုိ႔ကိုယ္တိုင္ ျခစား ပ်က္စီးေနခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ အျခားသူမ်ားကိုလည္း သူတို႔လုိပင္ ျခစားအက်င့္ပ်က္ေအာင္ ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ၾကလိမ့္မည္။
"ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လစ္ဘရယ္ စီးပြားေရးကို က်င့္သံုးႏိုင္သည္ဆိုလွ်င္ပင္ ကိုယ္က်ဳိးရွာသူမ်ား တကယ့္ကို မ်ားျပားၿပီး အႏွံ႔အျပား ရွိေနလိမ့္မယ္" ဟု သူက ေျပာဆိုသြားၿပီး၊ တိုင္းျပည္၏ သယံဇာတ အမ်ားအျပားသည္ တဦးခ်င္း၏ အိတ္ေထာင္ထဲသို႔သာ ေရာက္သြားလိမ့္မည္ဟုလည္း သူက ဆိုသည္။
အခုအခ်ိန္အထိေတာ့ “စစ္အစိုးရ၏ လံုျခံဳေရး” ကိုသာ ေျပာၿပီး၊ ၅၃ သန္းေသာ ျမန္မာျပည္သူမ်ား၏ လံုျခံဳေရးကို လ်စ္လ်ဴရႈထားသူက မ်ားေနသည္။ ထို႔ျပင္ ထိုသူတို႔သည္ ေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္ခံရပါက ေပၚထြက္လာမည့္ အနာဂတ္ အရပ္သားအစိုးရဟု ေခၚဆိုေလ့ရွိၾကေသာ အဖြဲ႔တြင္ စစ္တပ္ကို တန္ျပန္မဲ တင္းေပးႏိုင္မည့္ အတိုက္အခံမ်ားအျဖစ္ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ပံုေဖာ္ ေျပာဆိုေနၾကသည္။
အက်ယ္အျပန္႔ ေမွ်ာ္လင့္ရသည္မွာ စီးပြားေရးသမားအခ်ဳိ႔လည္း ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ႏိုင္ရန္ ျပင္ဆင္ေနသည္။
ထုိအထဲမွ အမ်ားစုသည္ စစ္အစိုးရႏွင့္ တရင္းတႏွီး နီးစပ္သူ မီဒီယာေလာကႏွင့္ စီးပြားေရးေလာကမွ ျဖစ္ဖြယ္ရွိသည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ မၾကာခင္ လအနည္းငယ္အတြင္း ေၾကညာေတာ့မည့္ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒမ်ားအရ ထိုသို႔ေသာ အေျပာင္းအလဲတရပ္ ေပၚလာႏိုင္သလားဆိုသည္ကိုမူ ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ လိုေသးသည္။
အဆိုပါ ထင္ရွားေသာ ပုဂၢိဳလ္ အမ်ားအျပားသည္ ယခုအခါ တက္ႂကြ လႈပ္ရွားေနၾကသည္။ လူထုအေျချပဳ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအတြင္း ေခါင္းေဆာင္ေနရာမွ ပါဝင္ လႈပ္ရွားေနၾကသည္။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ အလြန္ၾကီးမားေသာ ေမးခြန္းတရပ္မွာမူ က်န္ရွိေသးသည္။ တက္လာမည့္ အရပ္သားအစိုးရသည္ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားကေရာ၊ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းကပါ ေယဘုယ်အားျဖင့္ လက္ခံႏုိင္သည့္ လြတ္လပ္ေသာ တိုင္းျပည္တျပည္ ျဖစ္လာေအာင္ ေရွ႔ရႈသြားႏိုင္ေရး၌ သူတို႔ တကယ္ ၾသဇာရွိၾကပါ့မလား ဆုိသည့္ ေမးခြန္းပင္ ျဖစ္သည္။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကတည္းကစ၍ ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ ဤသို႔ “ပူးသတ္ေရး” အေတြးအေခၚရွိသည့္ အရပ္သား ႏိုင္ငံေရးသမား အမ်ားအျပား၏ က်ရံႈးမႈအမ်ားအျပားကို ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရၿပီးျဖစ္သည္။ သူတုိ႔သည္ အုပ္စိုးေနဆဲ စစ္အစိုးရတရပ္၏ စိတ္ဓာတ္ကို ေျပာင္းလဲသြားေအာင္ နဲနဲမွ မလုပ္ႏုိင္ခဲ့ၾက၊ အခ်ဳိ႔က နဲနဲပါးပါးသာ လုပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ေယးလ္တကၠသိုလ္ထြက္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ လူထုအံုႂကြမႈအတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ သမတျဖစ္ခဲ့ေသာ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္သည္ အေကာင္းဆံုး ဥပမာျဖစ္သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ အဆိုျပဳထားေသာ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ေဘာင္အတြင္းမွ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမ်ား လုပ္ရန္ဆိုသည့္ ကိစၥ၏ ျဖစ္ႏိုင္ေျခသည္ အကန္႔အသတ္ အလြန္မ်ားေၾကာင္း ဝါရင့္ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ သံုးသပ္သူမ်ားက သတိေပးထားခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အလြန္နည္းသည္။ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ပညာသင္ၾကားခဲ့ၾကၿပီး၊ ျပည္သူ႔အုပ္ခ်ဳပ္ေရး နယ္ပယ္တြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၾကေသာ ျမန္မာ့ေရေပၚဆီ လူတန္းစား ေခတ္ေဟာင္းမ်ဳိးဆက္သည္ အမ်ဳိးသား ညီလာခံတြင္ စစ္တပ္က လုိခ်င္သမွ်ကို ေခါင္းၿငိမ့္ေထာက္ခံ႐ံုသာ လုပ္ခဲ့ၾကသည္။
ဤအေတာအတြင္း ျမန္မာစစ္တပ္သည္လည္း သူတို႔အတြင္း မ်ဳိးဆက္ကြာဟမႈ ျပႆနာကို ရင္ဆိုင္ၾကံဳေတြ႔ေနခဲ့ၾကရၿပီး ျဖစ္သည္။ သူတို႔တြင္လည္း လစ္ဘရယ္ စိတ္ထားရွိသည့္ အရာရွိအသစ္မ်ား အနည္းအက်ဥ္းသာ တပ္မေတာ္တြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။ အဓိကအေၾကာင္းမွာ တိုင္းျပည္၏ ေအာက္တန္းေနာက္တန္း က်လွသည့္ ပညာေရးစနစ္ေၾကာင့္ အေတြးအေခၚသစ္၊ အယူအဆသစ္မ်ားကို နားလည္သိရွိေနသူ အရည္အခ်င္းရွိသည့္ လူငယ္အရာရွိသစ္မ်ား အလြန္နည္းပါးျခင္းေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္သည္။
ဤကိစၥကို အျခားတနည္းျဖင့္ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါစို႔။ လစ္ဘရယ္က်က် ေလ့က်င့္ေမြးျမဴထားေသာ ျမန္မာစစ္သားမ်ားက ေရေပၚဆီမ်ားႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္လာႏိုင္ၿပီဆိုလွ်င္ မိမိတုိ႔သည္သာ တုိင္းျပည္ကုိ အခ်စ္ဆံုးျဖစ္၍ တိုင္းျပည္ အနာဂတ္အတြက္ လုပ္ေဆာင္မည့္သူမ်ား ျဖစ္သည္ဟု ဆိုကာ ေျပာဆိုလာႏိုင္လွ်င္ အေျခခံက်ေသာ အေျဖတရပ္ဆီသို႔ ဦးတည္ ေရြ႔လ်ားသြားႏိုင္သည္။
အမွန္တကယ္ အရည္အခ်င္း ျပည့္ဝသည့္ ယံုၾကည္အားထားရေသာ မ်ဳိးဆက္သစ္တရပ္ကို ေမြးျမဴျခင္း မျပဳႏိုင္လွ်င္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ အပါအဝင္ မည္သည့္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း အစိတ္အပိုင္းမွ ရွင္သန္မေနႏိုင္ပါ။ ျမန္မာစစ္တပ္သည္ ဤကဲ့သို႔ေသာ ျပႆနာတရပ္ကို ရင္ဆိုင္ ၾကံဳေတြ႔ေနခဲ့ရၿပီး ျဖစ္သည္။
မၾကာေသးခင္ကပင္ ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဦးက ေနာက္လာမည့္ တႏွစ္ခြဲကာလသည္ NLD ၏ ရွင္သန္ေရးအတြက္ အေရးပါလိမ့္မည္ဟု ေျပာဆုိခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ NLD အေနျဖင့္ အနာဂတ္ ႏိုင္ငံေရး ျဖစ္ထြန္းမႈမ်ားတြင္ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္ တီထြင္ဖန္တီးမႈရွိရွိ နည္းလမ္းမ်ား ၾကံဆရွာေဖြထားဖုိ႔ လိုသည္။ ဤအခ်က္သည္ပင္ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုအခ်ဳိ႔က အနာဂတ္ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္တြင္ အတူတကြ ပူးေပါင္းပါဝင္ႏိုင္ေရးအတြက္ နည္းလမ္းသစ္မ်ား ရွာေဖြပါရန္ ထုတ္ေဖာ္ တိုက္တြန္းေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
NLD က အျပတ္အသတ္ အႏိုင္ရရွိခဲ့ေသာ ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္ကို ေရွ႔တြင္ ေဆာင္ရြက္ရမည့္ လုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ ေျခကုပ္အျဖစ္ အသံုးခ်ႏိုင္ေသးသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ NLD သည္ အနာဂတ္ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္တြင္ ဆက္လက္ ပါဝင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေရးႏွင့္ ဆက္လက္ ပတ္သက္ ဆက္စပ္ေနေစေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေရးပါတီသစ္ တရပ္ကို ခပ္လွ်ဳိလွ်ဳိ ဖြဲ႔စည္းထားေရးကုိ ေထာက္ခံ အားေပးသင့္သည္။
အတိုက္အခံမ်ားမွာ ယခုကတည္းကပင္ အင္အားခ်ည့္နဲ႔ေနၿပီျဖစ္ရာ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒသစ္ကို ထိေရာက္စြာ ဆန္႔က်င္ႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ပါ။ သုိ႔ေသာ္ သူတို႔သည္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒသစ္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေရးကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရာ၌မူ အင္အားခ်ည့္နဲ႔သြားေအာင္ လုပ္ႏိုင္ေသးသည္။
ႏိုင္ငံေရးဆိုသည္မွာ ႐ိုး႐ိုးသာမန္ ကိစၥေလးမ်ားျဖစ္သည့္ လြတ္လပ္ခြင့္၊ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ အခြင့္အေရးေပါင္းစံုတို႔ကို ေမွ်ာ္မွန္းလုပ္ကိုင္ၾကရျခင္း ျဖစ္သည္။ ေလာေလာဆယ္တြင္မူ အဆုိပါ အခ်င္းအရာအားလံုး ဖြဲ႔စည္းပံုသစ္တြင္ မပါရွိပါ။ ဆင္ျခင္တံုတရားရွိေသာ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္မွ် ေက်နပ္လက္ခံႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။
တုိင္းရင္းသား လူနည္းစုမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး အခြင့္အေရးမ်ားကို ခ်ဳိးေဖာက္ေနသည္ဟု စြပ္စြဲခ်က္မ်ား ရွိေနသမွ် ကာလပတ္လံုး ျပင္ပအင္အားစုမ်ားျဖစ္သည့္ ကုလသမဂၢႏွင့္ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ား၏ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီေရးကို အားေပး ေထာက္ခံေနမႈမ်ားသည္လည္း စစ္အစိုးရျဖစ္ျဖစ၊္ အရပ္သားအစိုးရျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာ စစ္အစိုးရႏွင့္ အတိအလင္း ဆက္ဆံရန္ ဝန္ေလး တြန္႔ဆုတ္ေနပါလိမ့္မည္။
မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ၊ ျမန္မာ့အေရးဆိုသည္မွာ အေနာက္ႏိုင္ငံ အမ်ားစု၏ အျမင္တြင္ ထိပ္တန္းဦးစားေပး ကိစၥတရပ္ မဟုတ္ဆိုသည့္ အမွန္တရားမွာမူ နဂိုအတိုင္းပင္ ရွိၿမဲရွိေနေသးသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကို ခုခံရင္ဆိုင္ရန္ ေဒသတြင္းတြင္ မဟာမိတ္ အမ်ားအျပား လိုတာထက္ပို၍ အေမရိကန္တြင္ ရွိသည္။ ထုိအထဲတြင္ ျမန္မာတႏိုင္ငံ တိုးလာ၍လည္း သိပ္အဓိပၸာယ္ ရွိလွသည္ မဟုတ္ပါ။
စစ္အစိုးရက ဤအခ်က္ကို နားလည္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္အတိုင္း ေရွ႔ဆက္ ေလွ်ာက္လွမ္းေနျခင္းျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဴိးစီးပြား အမ်ားစုကို သူတို႔ရရွိေစရန္ ရည္ရြယ္ ေဆာင္ရြက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ေဆးေရာင္စံု ျမင္ကြင္းက်ယ္တြင္ ေပၚေပါက္ေနေသာ ကြဲျပားျခားနားမႈမ်ားကို ေျဖရွင္းႏိုင္ေရးအတြက္ အတိုက္အခံ ပါတီမ်ားႏွင့္ လူထုတို႔က ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ပါရန္ ထပ္တလဲလဲ ေတာင္းဆိုမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း စစ္အစိုးရက ၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲကို မျဖစ္မေန ဇြတ္လုပ္ေတာ့မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ ျပင္ဆင္ေနျခင္းမွာ ဤအခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ဤသုိ႔ဆိုလွ်င္ ေရတိုႏွင့္ အလယ္အလတ္ ကာလအတြက္ ဘာမ်ား ေမွ်ာ္မွန္းႏိုင္ပါေသးသလဲ။ ေရြးေကာက္ပြဲ နီးကပ္လာသည္ႏွင့္အမွ် ကမၻာ့ အသိုင္းအဝိုင္း အေနျဖင့္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ တကယ့္အတိုက္အခံ အစစ္ကို ေထာက္ခံအားေပးဖို႔ အေရးၾကီးသည္။ ထိုအတိုက္အခံ အစစ္ဆိုသည္မွာ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားအတြက္ ႏိုင္ငံေရးနယ္ထဲသို႔ ဝင္ေရာက္လာသည့္ သမၻာရင့္ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားဟု ဆိုေသာ အတိုက္အခံအတု မျဖစ္ေစရပါ၊ ဒီမိုကေရစီနည္းက် ယံုၾကည္အားထား စိတ္ခ်ရႏိုင္ေသာ အတိုက္အခံမ်ားျဖစ္ဖို႔ လိုသည္။
အခ်ဳိ႔ေသာ ထိပ္တန္းပ႑ိတ္မ်ားႏွင့္ အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္မ်ား စိုးရိမ္ေနသည့္အခ်က္မွာ အကယ္၍သာ သူတို႔လိုခ်င္သည့္ လမ္းအတိုင္း ျဖစ္မလာဘူးဆိုလွ်င္ အုပ္စုိးသူလူတန္းစားသည္ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး၌ အထီးက်န္ အေျခအေနသို႔ ျပန္လည္ဆုတ္ခြါသြားမည့္ အေရးျဖစ္သည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ဤအဆုိးဆံုး အေျခအေနျဖစ္ရန္ အေတာ္ပင္ ခဲယဥ္းပါသည္။ အေၾကာင္းမူ တိုး၍ျဖစ္ေပၚေနေသာ ကမၻာ့အသြင္ေဆာင္မႈ ကမၻာၾကီးထဲ၌ အထီးက်န္ေနျခင္း၏ တန္ဖိုး မည္မွ်ၾကီးမားသည္ ဆိုသည္ကို အာဏာရွင္ စစ္အစိုးရတို႔ သိနားလည္သည္။ သူတို႔သည္ အနိမ့္ဆံုးအားျဖင့္ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ ေရေပၚဆီလူတန္းစား အတြက္မူ လုပ္ကြက္ခြင္ေလးမ်ား ဖန္တီးေပးလိမ့္မည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကိစၥတြင္ အျဖစ္ႏိုင္ဆံုးကိစၥမွာ အစိုးရသစ္ ေပၚေပါက္လာၿပီဆိုပါက ပိတ္ဆို႔အေရးယူမႈဆိုသည္မွာ ပတ္သက္ဆက္စပ္မႈ ကင္းမဲ့သြားေတာ့မည့္ အေရးပင္ျဖစ္သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတကာမွ မူဝါဒခ်မွတ္သူမ်ားအေနျဖင့္ ၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားလုပ္ရန္ တိုက္တြန္းအားေပးေနသည့္ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ ဆက္လက္ျပဳလုပ္ေနမည့္ ႏိုင္ငံေရးအရ ဖိႏွိပ္မႈမ်ားႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈမ်ားကို တန္ျပန္အေရးယူႏိုင္ေရးအတြက္လည္း စတင္စဥ္းစားရန္ ျပင္ဆင္ထားသင့္ပါၿပီ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အက်ဥ္းစခန္းမ်ားတြင္ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ေနသူေပါင္း ၂၁ဝဝ ေက်ာ္ရွိၿပီး ျမန္မာ့ အနာဂတ္ ပါလီမန္လႊတ္ေတာ္ဆိုသည္မွာ သူတို႔၏ စြန္႔လႊတ္ေပးဆပ္မႈမ်ားေၾကာင့္ ေပၚထြက္လာေသာ အရာျဖစ္သည္ ဆိုသည္ကိုလည္း သူတို႔ မေမ့ရန္ လိုသည္။ ေတာ္လွန္ေရးဆိုသည္မွာ သမိုင္းတြင္ ရွားပါးသည္။ သို႔ေသာ္ လူမႈလုပ္ရွားမႈမ်ား၏ အခန္းက႑ကိုလည္း ေမွးမွိန္ေအာင္ မလုပ္သင့္ပါ။
အတိုခ်ဳပ္ေျပာရလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အေျပာင္းအလဲတခုဆီသို႔ ဦးတည္ေရြ႔လ်ားေနသည္။ ဒီမိုကေရစီအတြက္ အတားအဆီးမွန္သမွ်ကို သတိၾကီးစြာျဖင့္ ေလွ်ာ့ခ် ဖယ္ရွားေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ဤသုိ႔ ျဖစ္လာႏုိင္ေျခမ်ား ရွိေနေသာ္လည္း ေနာက္ထပ္ စိန္ေခၚမႈအသစ္ အမ်ားအျပားမူ က်န္ေနေသးသည္။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွစ၍ မည္သည့္ စစ္တပ္ၾကီးစိုးေသာ အစိုးရမွ် ျမန္မာ့စီးပြားေရးကို တိုးတက္ေကာင္းမြန္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကပါ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအတြင္း ၾကံဳရေတာ့မည့္ ကမၻာ့စီးပြားေရး အၾကပ္အတည္းၾကီးကို လာမည့္လမ်ားအတြင္း ရင္ဆုိင္ရန္ ျမန္မာ့စီးပြားေရးက ယခုအခါ ငံ့လင့္ ေစာင့္စားလ်က္ ရွိသည္။
စစ္အစိုးရက သူတို႔၏ ႏုိင္ငံေရးအာဏာ တည္ၿမဲခိုင္ခံ့ေအာင္ လုပ္ေနခဲ့ေသာ အခ်ိန္ကာလျဖစ္သည့္ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္ ၂ ခုလံုးလံုး တိုင္းျပည္၏ စီးပြားေရးမွာ အၾကီးအက်ယ္ ထိခုိက္ပ်က္စီးခဲ့ရၿပီး ျဖစ္သည္။ ဤကာလတေလွ်ာက္ တုိင္းျပည္စီးပြားေရးမွာ အပ်က္ဘက္၊ အက်ဘက္သို႔သာ ဦးတည္သြားေနခဲ့သည္။
"ျမန္မာစစ္တပ္ရဲ့ အဘိဓမၼာက ကိုယ္ေကာင္းစားဖို႔ သူမ်ားကို စေတးဖုိ႔ ဝန္မေလးတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ကလည္း လက္ရွိအေျခအေနက မေျပာင္းမျဖစ္ ေျပာင္းရေတာ့မယ့္ အေျခေရာက္တဲ့အထိ ဒီထဲ တဝဲလည္လည္နဲ႔ သြားေနရဦးမွာပဲ" ဟု ရန္ကုန္အေျခစိုက္ ေလ့လာသံုးသပ္သူတဦးက ေျပာသည္။
တိုင္းျပည္၏ အေျခအေနသည္ ေသအ့ံမူးမူးအေျခအေနတြင္ ဂ်ာေအး သူ႔အေမ႐ိုက္ ဆုိသလို ျဖစ္ေနသည္။ ျပႆနာတခုအတြက္ “အေျဖ” သည္ ေနာက္ျပႆနာ တခုဆီသို႔ မလႊဲသာမေရွာင္သာ ဦးတည္ေနျပန္သည္။
"၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္မွာ လုပ္မယ့္ အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးလည္း တိုင္းျပည္ရဲ့ အေျခအေနက လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ ျပန္ေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႔ က်ေနာ္ မထင္ဘူး။ ေနာက္ထပ္ အၾကပ္အတည္းတခု ထပ္ျဖစ္လာဖို႔က ပိုမ်ားေနတယ္။ ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ ဒီစစ္ဗိုလ္ေတြက မ်ဳိးဆက္နဲ႔ခ်ီၿပီး ဘဝင္ျမင့္ေရာဂါ စြဲကပ္ေနၾကတာ" ဟု သူက ေျပာသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေနဝင္း ဦးေဆာင္သည့္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္တြင္ တက္လာခဲ့ၿပီး ေနာင္အခါ ၁၉၇၄ အေျခခံဥပေဒျဖင့္ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းလဲခဲ့ၿပီး ကတည္းက အေျခအေနမဟန္ေသာ အစိုးရအဖြဲ႔တြင္ အရပ္သားႏွင့္ စစ္ဗိုလ္ ပူးေပါင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေသာ စနစ္ကို အသံုးျပဳလာခဲ့ၾကသည္။
ဦးေနဝင္း၏ ႏိုင္ငံျခားသား ေၾကာက္သည့္ ေရာဂါ စြဲကပ္ေနေသာ စစ္အစိုးရႏွင့္ စီးပြားေရး စီမံခန္႔ခြဲမႈ ည့ံဖ်င္းျခင္းတို႔ ေပါင္းစပ္လိုက္ေသာအခါ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈအနည္းဆံုး ႏိုင္ငံအဆင့္အတန္းသို႔ ထိုးဆင္းသြားေတာ့သည္။ ဤအခ်က္ေၾကာင့္ပင္ လူထုအံုႂကြမႈၾကီးတရပ္ တေျဖးေျဖး ေပၚေပါက္လာခဲ့ၿပီး ေနာက္ဆံုးတြင္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၌ စစ္တပ္က ေသြးထြက္သံယုိ ႏွိမ္နင္းသတ္ျဖတ္ခဲ့သည္။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရးေကာင္စီ (SLORC) ႏွင့္ လက္ရွိ ႏိုင္ငံေတာ္ ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေကာင္စီ (SPDC) တို႔ ေပၚထြန္းလာခဲ့သည္။ ဤအစိုးရမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ တပ္မေတာ္ သမိုင္းတေလွ်ာက္ ေပၚေပါက္ခဲ့သလုိပင္ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒအရ အာဏာ အပ္ႏွင္းထားျခင္းလည္း မရွိဘဲ၊ တပါးသူအေပၚ ယံုမွားသံသယျဖင့္ စိုးရြံ႔ထိတ္လန္႔ေနေသာ အစိုးရမ်ားသာ ျဖစ္သည္။
သစ္၊ ဓာတ္သတၱဳႏွင့္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔တို႔ ကဲ့သို႔ေသာ သဘာဝ သယံဇာတမ်ား ႂကြယ္ဝလွသည့္ ဤအေရွ့ေတာင္အာရွ ႏိုင္ငံအတြက္ မည္သည့္ကုစားနည္းမ်ား ရွိပါေသးသနည္း။ ျပည္သူ႔အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ စစ္တပ္၏ အခန္းက႑ကိုသာ အသားေပးထားသည့္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒသစ္ကိုသာ ေရွ့ဆက္ ဇြတ္တိုးလုပ္ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး ဝိုင္အေဟာင္းကို ပုလင္းသစ္တြင္ သြတ္၍ ေရာင္းသလိုသာ ျဖစ္ေနလိမ့္မည္။
"က်ေနာ္တုိ႔ အသဲအသန္လိုေနတာက စစ္တပ္ထဲမွာေရာ၊ အရပ္ဘက္မွာေရာ ဝင္ဆန္႔တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေဒးဗစ္ေအဘယ္လ္လို ၾကားဝင္ေပးမယ့္ 'ကိုယ္စားလွယ္' မ်ဳိး လုိေနတာ" ဟု အမည္မေဖာ္လိုသူ အကဲခတ္တဦးက ေျပာသည္။ လစ္ဘရယ္စိတ္ထားရွိသူ အရပ္သား အားလံုးနီးပါးသည္လည္း ယခုအခါ ေထာင္ထဲႏွင့္ ျပည္ပတြင္သာ ရွိေနၾကသည္။
အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (NLD) မပါဘဲႏွင့္ အမ်ဳိးသားညီလာခံကို ဆက္လက္ ျပဳလုပ္သြားမည္ဟု စစ္အစိုးရကို ကိုးကားကာ သတင္းစာတေစာင္က ၁၉၉၉ ခုႏွစ္တြင္ ေရးသား ေဖာ္ျပထားသည္။ NLD သည္ ယင္းညီလာခံကို ဆန္႔က်င္သည့္အေနႏွင့္ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္က ညီလာခံမွ သပိတ္ေမွာက္ ထြက္ခြာသြားခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ဒီမိုကေရစီစနစ္သို႔ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္ျဖင့္ ဆက္လက္ သြားေရာက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ထိုအရာရွိက ဆက္လက္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ထုိအခ်ိန္မွ စကတည္းက ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းကလည္း NLD ၏ ဒီမိုကေရစီစနစ္အေပၚ ပိုင္းျဖတ္ခ်က္ရွိမႈကို ဆက္တိုက္ပင္ လက္ခံ အသိအမွတ္ ျပဳခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ထုိအသိအမွတ္ျပဳမႈသည္ ရလဒ္တခု ထြက္ေပၚေစႏိုင္သည့္ 'လုပ္ေဆာင္ခ်က္' တရပ္ကိုမူ ေပၚေပါက္ေစႏိုင္ခဲ့ျခင္း မရွိပါ။
အနည္းငယ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲထားေသာ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားမွတဆင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးကို တိုးတက္ေအာင္ ပထမဦးစြာလုပ္ရန္ ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ရွိသည္။ ဤအေျခအေန ေအာက္တြင္ အခ်ဳိ႔ေသာ လစ္ဘရယ္စိတ္ဓာတ္ ရွိသူမ်ား၏ အခန္းက႑ ေနရာရလာႏိုင္ၿပီး စီးပြားေရးတြင္လည္း တိုးတက္မႈရွိသည့္ အေျပာင္းအလဲမ်ား ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္သည္။ ဤ အေျခအေနမွတဆင့္ ႏိုင္ငံေရးဝန္းက်င္တြင္လည္း ဗဟုဝါဒကို လံႈ႔ေဆာ္ေပးႏိုင္ပါလိမ့္မည္။
"၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္အၿပီး ေပၚလာမယ့္ အနာဂတ္ ျမန္မာအစုိးရအဖြဲ႔သစ္မွာ ပုိေနၿမဲ က်ားေနၿမဲ အေျခအေနကေန ေအးေအးသက္သာထိုင္ၿပီး ကိုယ္က်ဳိးပဲ ရွာေနတဲ့ အေခ်ာင္သမား အရပ္သား ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို က်ေနာ္တို႔ မလိုခ်င္ဘူး။ ေအးေအးသက္သာ ထိုင္မေနဘဲ ေျပာစရာရွိတာ ေျပာရဲတဲ့ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး ျပႆနာၾကီးေတြကို စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေျပာဆိုရဲမယ့္သူေတြ လိုတယ္" ဟု အဆိုပါ အကဲခတ္က ဆက္လက္ေျပာသည္။ သူက ျမန္မာလူမ်ဳိး အမ်ားစုျဖစ္ေသာ ျပည္တြင္း ေရေပၚဆီအခ်ဳိ႔၏ မိမိကိုယ္မိမိ သာယာအထင္ၾကီးေနမႈႏွင့္ ဒီမိုကေရစီေရးအရ ယံုၾကည္လက္ခံႏိုင္မႈကိုလည္း ေမးခြန္းထုတ္လိုက္သည္။ ထုိေရေပၚဆီမ်ားက သူတို႔သည္သာ စစ္အရာရွိမ်ားႏွင့္ မတူကြဲျပားသည့္ အစားထိုးစရာ အလုပ္ျဖစ္ေလာက္သည့္ ေနာက္ထပ္ ေရြးခ်ယ္စရာအျဖစ္ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ပံုေဖာ္ တင္ျပထားၾကသည္။
သို႔ေသာ္ ျမန္မာျပည္အတြက္ မတူသည့္အခ်က္မွာ လက္ရွိ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသာ တ႐ုတ္ႏွင့္ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံမ်ားကဲ့သို႔ အေျခအေနမ်ားကို လက္ေတြ႔က်က် နားလည္သေဘာေပါက္ပါက ႏိုင္ငံေရးဗဟုဝါဒကို ေစာင့္ဆိုင္းထားလို႔ရသည္။ သို႔ေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ေခါင္းေဆာင္မႈမ်ဳိး မရွိပါ။
ယခု လက္ရွိ အေျခအေနတြင္ သူတို႔၌ တရားေသသမားမ်ားသာ လႊမ္းမိုးၾကီးစိုးေနသည္။ ဤသုိ႔ဆိုလွ်င္ အျပည့္အဝ မဟုတ္ေတာင္မွ တစိတ္တပိုင္းေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ထဲတြင္ လစ္ဘရယ္စိတ္ထား ရွိသူမ်ားကို က်ေနာ္တုိ႔ ျမင္ေတြ႔ၾကရပါ့မလား။ အလြန္ အလားအလာ နည္းသည္။ ဤသို႔ေသာ သဘာဝ စစ္တပ္တြင္ မရွိပါ။
"အနာဂတ္ ပါလီမန္ရွိ လႊတ္ေတာ္ ၂ ရပ္စလံုးတြင္ စစ္တပ္အတြက္ သီးသန္႔ ဖယ္ထားရသည့္ အမတ္ေနရာ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္းသည္ မဲေပးသည့္အခါ တစုတည္းအျဖစ္သာ ေပးၾကလိမ့္မည္" ဟု အဆိုပါ အကဲခတ္က ေျပာသည္။
ျမန္မာျပည္ တကယ္ ကံေကာင္းခဲ့သည္ ဆိုလွ်င္ပင္ ပါတီစံု ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမႇာက္ပြဲအၿပီး လာမည့္ႏွစ္မ်ား၌ အဓိက ေခတ္စားမယ့္ စကားလံုးက “စီးပြားေရး ယုတၱိရွိမႈ” ျဖစ္လိမ့္မည္။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ဤအခ်က္ကိုၾကည့္၍ ဤျခစားေနၿပီးျဖစ္ေသာ စစ္တပ္သည္ တိုင္းျပည္၏ အနာဂတ္အတြက္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား လုပ္လိမ့္မည္ဟု က်ေနာ္တုိ႔ အေကာင္းျမင္၍ ရႏိုင္ပါေသးလား၊ ျမန္မာ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ စာရိတၱအရ သူတုိ႔ကိုယ္တိုင္ ျခစား ပ်က္စီးေနခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ အျခားသူမ်ားကိုလည္း သူတို႔လုိပင္ ျခစားအက်င့္ပ်က္ေအာင္ ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ၾကလိမ့္မည္။
"ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လစ္ဘရယ္ စီးပြားေရးကို က်င့္သံုးႏိုင္သည္ဆိုလွ်င္ပင္ ကိုယ္က်ဳိးရွာသူမ်ား တကယ့္ကို မ်ားျပားၿပီး အႏွံ႔အျပား ရွိေနလိမ့္မယ္" ဟု သူက ေျပာဆိုသြားၿပီး၊ တိုင္းျပည္၏ သယံဇာတ အမ်ားအျပားသည္ တဦးခ်င္း၏ အိတ္ေထာင္ထဲသို႔သာ ေရာက္သြားလိမ့္မည္ဟုလည္း သူက ဆိုသည္။
အခုအခ်ိန္အထိေတာ့ “စစ္အစိုးရ၏ လံုျခံဳေရး” ကိုသာ ေျပာၿပီး၊ ၅၃ သန္းေသာ ျမန္မာျပည္သူမ်ား၏ လံုျခံဳေရးကို လ်စ္လ်ဴရႈထားသူက မ်ားေနသည္။ ထို႔ျပင္ ထိုသူတို႔သည္ ေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္ခံရပါက ေပၚထြက္လာမည့္ အနာဂတ္ အရပ္သားအစိုးရဟု ေခၚဆိုေလ့ရွိၾကေသာ အဖြဲ႔တြင္ စစ္တပ္ကို တန္ျပန္မဲ တင္းေပးႏိုင္မည့္ အတိုက္အခံမ်ားအျဖစ္ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ပံုေဖာ္ ေျပာဆိုေနၾကသည္။
အက်ယ္အျပန္႔ ေမွ်ာ္လင့္ရသည္မွာ စီးပြားေရးသမားအခ်ဳိ႔လည္း ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ႏိုင္ရန္ ျပင္ဆင္ေနသည္။
ထုိအထဲမွ အမ်ားစုသည္ စစ္အစိုးရႏွင့္ တရင္းတႏွီး နီးစပ္သူ မီဒီယာေလာကႏွင့္ စီးပြားေရးေလာကမွ ျဖစ္ဖြယ္ရွိသည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ မၾကာခင္ လအနည္းငယ္အတြင္း ေၾကညာေတာ့မည့္ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒမ်ားအရ ထိုသို႔ေသာ အေျပာင္းအလဲတရပ္ ေပၚလာႏိုင္သလားဆိုသည္ကိုမူ ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ လိုေသးသည္။
အဆိုပါ ထင္ရွားေသာ ပုဂၢိဳလ္ အမ်ားအျပားသည္ ယခုအခါ တက္ႂကြ လႈပ္ရွားေနၾကသည္။ လူထုအေျချပဳ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအတြင္း ေခါင္းေဆာင္ေနရာမွ ပါဝင္ လႈပ္ရွားေနၾကသည္။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ အလြန္ၾကီးမားေသာ ေမးခြန္းတရပ္မွာမူ က်န္ရွိေသးသည္။ တက္လာမည့္ အရပ္သားအစိုးရသည္ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားကေရာ၊ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းကပါ ေယဘုယ်အားျဖင့္ လက္ခံႏုိင္သည့္ လြတ္လပ္ေသာ တိုင္းျပည္တျပည္ ျဖစ္လာေအာင္ ေရွ႔ရႈသြားႏိုင္ေရး၌ သူတို႔ တကယ္ ၾသဇာရွိၾကပါ့မလား ဆုိသည့္ ေမးခြန္းပင္ ျဖစ္သည္။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကတည္းကစ၍ ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ ဤသို႔ “ပူးသတ္ေရး” အေတြးအေခၚရွိသည့္ အရပ္သား ႏိုင္ငံေရးသမား အမ်ားအျပား၏ က်ရံႈးမႈအမ်ားအျပားကို ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရၿပီးျဖစ္သည္။ သူတုိ႔သည္ အုပ္စိုးေနဆဲ စစ္အစိုးရတရပ္၏ စိတ္ဓာတ္ကို ေျပာင္းလဲသြားေအာင္ နဲနဲမွ မလုပ္ႏုိင္ခဲ့ၾက၊ အခ်ဳိ႔က နဲနဲပါးပါးသာ လုပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ေယးလ္တကၠသိုလ္ထြက္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ လူထုအံုႂကြမႈအတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ သမတျဖစ္ခဲ့ေသာ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္သည္ အေကာင္းဆံုး ဥပမာျဖစ္သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ အဆိုျပဳထားေသာ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ေဘာင္အတြင္းမွ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမ်ား လုပ္ရန္ဆိုသည့္ ကိစၥ၏ ျဖစ္ႏိုင္ေျခသည္ အကန္႔အသတ္ အလြန္မ်ားေၾကာင္း ဝါရင့္ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ သံုးသပ္သူမ်ားက သတိေပးထားခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အလြန္နည္းသည္။ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ပညာသင္ၾကားခဲ့ၾကၿပီး၊ ျပည္သူ႔အုပ္ခ်ဳပ္ေရး နယ္ပယ္တြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၾကေသာ ျမန္မာ့ေရေပၚဆီ လူတန္းစား ေခတ္ေဟာင္းမ်ဳိးဆက္သည္ အမ်ဳိးသား ညီလာခံတြင္ စစ္တပ္က လုိခ်င္သမွ်ကို ေခါင္းၿငိမ့္ေထာက္ခံ႐ံုသာ လုပ္ခဲ့ၾကသည္။
ဤအေတာအတြင္း ျမန္မာစစ္တပ္သည္လည္း သူတို႔အတြင္း မ်ဳိးဆက္ကြာဟမႈ ျပႆနာကို ရင္ဆိုင္ၾကံဳေတြ႔ေနခဲ့ၾကရၿပီး ျဖစ္သည္။ သူတို႔တြင္လည္း လစ္ဘရယ္ စိတ္ထားရွိသည့္ အရာရွိအသစ္မ်ား အနည္းအက်ဥ္းသာ တပ္မေတာ္တြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။ အဓိကအေၾကာင္းမွာ တိုင္းျပည္၏ ေအာက္တန္းေနာက္တန္း က်လွသည့္ ပညာေရးစနစ္ေၾကာင့္ အေတြးအေခၚသစ္၊ အယူအဆသစ္မ်ားကို နားလည္သိရွိေနသူ အရည္အခ်င္းရွိသည့္ လူငယ္အရာရွိသစ္မ်ား အလြန္နည္းပါးျခင္းေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္သည္။
ဤကိစၥကို အျခားတနည္းျဖင့္ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါစို႔။ လစ္ဘရယ္က်က် ေလ့က်င့္ေမြးျမဴထားေသာ ျမန္မာစစ္သားမ်ားက ေရေပၚဆီမ်ားႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္လာႏိုင္ၿပီဆိုလွ်င္ မိမိတုိ႔သည္သာ တုိင္းျပည္ကုိ အခ်စ္ဆံုးျဖစ္၍ တိုင္းျပည္ အနာဂတ္အတြက္ လုပ္ေဆာင္မည့္သူမ်ား ျဖစ္သည္ဟု ဆိုကာ ေျပာဆိုလာႏိုင္လွ်င္ အေျခခံက်ေသာ အေျဖတရပ္ဆီသို႔ ဦးတည္ ေရြ႔လ်ားသြားႏိုင္သည္။
အမွန္တကယ္ အရည္အခ်င္း ျပည့္ဝသည့္ ယံုၾကည္အားထားရေသာ မ်ဳိးဆက္သစ္တရပ္ကို ေမြးျမဴျခင္း မျပဳႏိုင္လွ်င္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ အပါအဝင္ မည္သည့္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း အစိတ္အပိုင္းမွ ရွင္သန္မေနႏိုင္ပါ။ ျမန္မာစစ္တပ္သည္ ဤကဲ့သို႔ေသာ ျပႆနာတရပ္ကို ရင္ဆိုင္ ၾကံဳေတြ႔ေနခဲ့ရၿပီး ျဖစ္သည္။
မၾကာေသးခင္ကပင္ ျပည္ထဲေရးဝန္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ဦးက ေနာက္လာမည့္ တႏွစ္ခြဲကာလသည္ NLD ၏ ရွင္သန္ေရးအတြက္ အေရးပါလိမ့္မည္ဟု ေျပာဆုိခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ NLD အေနျဖင့္ အနာဂတ္ ႏိုင္ငံေရး ျဖစ္ထြန္းမႈမ်ားတြင္ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္ တီထြင္ဖန္တီးမႈရွိရွိ နည္းလမ္းမ်ား ၾကံဆရွာေဖြထားဖုိ႔ လိုသည္။ ဤအခ်က္သည္ပင္ ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုအခ်ဳိ႔က အနာဂတ္ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္တြင္ အတူတကြ ပူးေပါင္းပါဝင္ႏိုင္ေရးအတြက္ နည္းလမ္းသစ္မ်ား ရွာေဖြပါရန္ ထုတ္ေဖာ္ တိုက္တြန္းေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
NLD က အျပတ္အသတ္ အႏိုင္ရရွိခဲ့ေသာ ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲ ရလဒ္ကို ေရွ႔တြင္ ေဆာင္ရြက္ရမည့္ လုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ ေျခကုပ္အျဖစ္ အသံုးခ်ႏိုင္ေသးသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ NLD သည္ အနာဂတ္ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္တြင္ ဆက္လက္ ပါဝင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေရးႏွင့္ ဆက္လက္ ပတ္သက္ ဆက္စပ္ေနေစေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေရးပါတီသစ္ တရပ္ကို ခပ္လွ်ဳိလွ်ဳိ ဖြဲ႔စည္းထားေရးကုိ ေထာက္ခံ အားေပးသင့္သည္။
အတိုက္အခံမ်ားမွာ ယခုကတည္းကပင္ အင္အားခ်ည့္နဲ႔ေနၿပီျဖစ္ရာ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒသစ္ကို ထိေရာက္စြာ ဆန္႔က်င္ႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ပါ။ သုိ႔ေသာ္ သူတို႔သည္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒသစ္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေရးကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရာ၌မူ အင္အားခ်ည့္နဲ႔သြားေအာင္ လုပ္ႏိုင္ေသးသည္။
ႏိုင္ငံေရးဆိုသည္မွာ ႐ိုး႐ိုးသာမန္ ကိစၥေလးမ်ားျဖစ္သည့္ လြတ္လပ္ခြင့္၊ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ အခြင့္အေရးေပါင္းစံုတို႔ကို ေမွ်ာ္မွန္းလုပ္ကိုင္ၾကရျခင္း ျဖစ္သည္။ ေလာေလာဆယ္တြင္မူ အဆုိပါ အခ်င္းအရာအားလံုး ဖြဲ႔စည္းပံုသစ္တြင္ မပါရွိပါ။ ဆင္ျခင္တံုတရားရွိေသာ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္မွ် ေက်နပ္လက္ခံႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။
တုိင္းရင္းသား လူနည္းစုမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး အခြင့္အေရးမ်ားကို ခ်ဳိးေဖာက္ေနသည္ဟု စြပ္စြဲခ်က္မ်ား ရွိေနသမွ် ကာလပတ္လံုး ျပင္ပအင္အားစုမ်ားျဖစ္သည့္ ကုလသမဂၢႏွင့္ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ား၏ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီေရးကို အားေပး ေထာက္ခံေနမႈမ်ားသည္လည္း စစ္အစိုးရျဖစ္ျဖစ၊္ အရပ္သားအစိုးရျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာ စစ္အစိုးရႏွင့္ အတိအလင္း ဆက္ဆံရန္ ဝန္ေလး တြန္႔ဆုတ္ေနပါလိမ့္မည္။
မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ၊ ျမန္မာ့အေရးဆိုသည္မွာ အေနာက္ႏိုင္ငံ အမ်ားစု၏ အျမင္တြင္ ထိပ္တန္းဦးစားေပး ကိစၥတရပ္ မဟုတ္ဆိုသည့္ အမွန္တရားမွာမူ နဂိုအတိုင္းပင္ ရွိၿမဲရွိေနေသးသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကို ခုခံရင္ဆိုင္ရန္ ေဒသတြင္းတြင္ မဟာမိတ္ အမ်ားအျပား လိုတာထက္ပို၍ အေမရိကန္တြင္ ရွိသည္။ ထုိအထဲတြင္ ျမန္မာတႏိုင္ငံ တိုးလာ၍လည္း သိပ္အဓိပၸာယ္ ရွိလွသည္ မဟုတ္ပါ။
စစ္အစိုးရက ဤအခ်က္ကို နားလည္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္အတိုင္း ေရွ႔ဆက္ ေလွ်ာက္လွမ္းေနျခင္းျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဴိးစီးပြား အမ်ားစုကို သူတို႔ရရွိေစရန္ ရည္ရြယ္ ေဆာင္ရြက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ေဆးေရာင္စံု ျမင္ကြင္းက်ယ္တြင္ ေပၚေပါက္ေနေသာ ကြဲျပားျခားနားမႈမ်ားကို ေျဖရွင္းႏိုင္ေရးအတြက္ အတိုက္အခံ ပါတီမ်ားႏွင့္ လူထုတို႔က ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ပါရန္ ထပ္တလဲလဲ ေတာင္းဆိုမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း စစ္အစိုးရက ၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲကို မျဖစ္မေန ဇြတ္လုပ္ေတာ့မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ ျပင္ဆင္ေနျခင္းမွာ ဤအခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ဤသုိ႔ဆိုလွ်င္ ေရတိုႏွင့္ အလယ္အလတ္ ကာလအတြက္ ဘာမ်ား ေမွ်ာ္မွန္းႏိုင္ပါေသးသလဲ။ ေရြးေကာက္ပြဲ နီးကပ္လာသည္ႏွင့္အမွ် ကမၻာ့ အသိုင္းအဝိုင္း အေနျဖင့္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ တကယ့္အတိုက္အခံ အစစ္ကို ေထာက္ခံအားေပးဖို႔ အေရးၾကီးသည္။ ထိုအတိုက္အခံ အစစ္ဆိုသည္မွာ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားအတြက္ ႏိုင္ငံေရးနယ္ထဲသို႔ ဝင္ေရာက္လာသည့္ သမၻာရင့္ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားဟု ဆိုေသာ အတိုက္အခံအတု မျဖစ္ေစရပါ၊ ဒီမိုကေရစီနည္းက် ယံုၾကည္အားထား စိတ္ခ်ရႏိုင္ေသာ အတိုက္အခံမ်ားျဖစ္ဖို႔ လိုသည္။
အခ်ဳိ႔ေသာ ထိပ္တန္းပ႑ိတ္မ်ားႏွင့္ အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္မ်ား စိုးရိမ္ေနသည့္အခ်က္မွာ အကယ္၍သာ သူတို႔လိုခ်င္သည့္ လမ္းအတိုင္း ျဖစ္မလာဘူးဆိုလွ်င္ အုပ္စုိးသူလူတန္းစားသည္ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး၌ အထီးက်န္ အေျခအေနသို႔ ျပန္လည္ဆုတ္ခြါသြားမည့္ အေရးျဖစ္သည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ဤအဆုိးဆံုး အေျခအေနျဖစ္ရန္ အေတာ္ပင္ ခဲယဥ္းပါသည္။ အေၾကာင္းမူ တိုး၍ျဖစ္ေပၚေနေသာ ကမၻာ့အသြင္ေဆာင္မႈ ကမၻာၾကီးထဲ၌ အထီးက်န္ေနျခင္း၏ တန္ဖိုး မည္မွ်ၾကီးမားသည္ ဆိုသည္ကို အာဏာရွင္ စစ္အစိုးရတို႔ သိနားလည္သည္။ သူတို႔သည္ အနိမ့္ဆံုးအားျဖင့္ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ ေရေပၚဆီလူတန္းစား အတြက္မူ လုပ္ကြက္ခြင္ေလးမ်ား ဖန္တီးေပးလိမ့္မည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကိစၥတြင္ အျဖစ္ႏိုင္ဆံုးကိစၥမွာ အစိုးရသစ္ ေပၚေပါက္လာၿပီဆိုပါက ပိတ္ဆို႔အေရးယူမႈဆိုသည္မွာ ပတ္သက္ဆက္စပ္မႈ ကင္းမဲ့သြားေတာ့မည့္ အေရးပင္ျဖစ္သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတကာမွ မူဝါဒခ်မွတ္သူမ်ားအေနျဖင့္ ၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားလုပ္ရန္ တိုက္တြန္းအားေပးေနသည့္ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ ဆက္လက္ျပဳလုပ္ေနမည့္ ႏိုင္ငံေရးအရ ဖိႏွိပ္မႈမ်ားႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈမ်ားကို တန္ျပန္အေရးယူႏိုင္ေရးအတြက္လည္း စတင္စဥ္းစားရန္ ျပင္ဆင္ထားသင့္ပါၿပီ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အက်ဥ္းစခန္းမ်ားတြင္ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ေနသူေပါင္း ၂၁ဝဝ ေက်ာ္ရွိၿပီး ျမန္မာ့ အနာဂတ္ ပါလီမန္လႊတ္ေတာ္ဆိုသည္မွာ သူတို႔၏ စြန္႔လႊတ္ေပးဆပ္မႈမ်ားေၾကာင့္ ေပၚထြက္လာေသာ အရာျဖစ္သည္ ဆိုသည္ကိုလည္း သူတို႔ မေမ့ရန္ လိုသည္။ ေတာ္လွန္ေရးဆိုသည္မွာ သမိုင္းတြင္ ရွားပါးသည္။ သို႔ေသာ္ လူမႈလုပ္ရွားမႈမ်ား၏ အခန္းက႑ကိုလည္း ေမွးမွိန္ေအာင္ မလုပ္သင့္ပါ။
အတိုခ်ဳပ္ေျပာရလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ အေျပာင္းအလဲတခုဆီသို႔ ဦးတည္ေရြ႔လ်ားေနသည္။ ဒီမိုကေရစီအတြက္ အတားအဆီးမွန္သမွ်ကို သတိၾကီးစြာျဖင့္ ေလွ်ာ့ခ် ဖယ္ရွားေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ဤသုိ႔ ျဖစ္လာႏုိင္ေျခမ်ား ရွိေနေသာ္လည္း ေနာက္ထပ္ စိန္ေခၚမႈအသစ္ အမ်ားအျပားမူ က်န္ေနေသးသည္။
သဘာ၀ေက်းရြာမ်ား ျဖစ္လာေစဖို႔တဲ့..................
ကႏၱာရ၀တီတိုင္း( မ္ )
"ရွင္းရွင္းေျပာမယ္ဆိုရင္ ငါးဘတ္ေတာင္မတန္ဘူး။ သေဘာရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့သူ (ႏိုင္ငံျခားသား) မ်ားက ငါးဆယ္နဲ႔ လာ၀ယ္လိုက္တယ္။"
ဂီတာသံစဥ္မ်ားကဲ့သို႔ အသံမ်ား ထြက္ေပၚလာႏိုင္စြမ္းရွိၿပီး စက္ကရိယာတို႔ျဖင့္ ျပဳလုပ္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ လက္ျဖင့္ သဘာ၀က်က် ျပဳလုပ္ထားတဲ့ ၀ါးဂီတာကို ႏိုင္ငံျခားသား ဧည့္သည္တဦးက သေဘာက်လို႔ (၅၀)ဘတ္ျဖင့္ ေပးၿပီး ၀ယ္ယူသြားတဲ့ အေၾကာင္းကို အသက္(၄၀)ရြယ္ရွိတဲ့ ခြန္းလဒူဆိုသူ ကရွင္းျပသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
သူဆိုလိုခ်င္တဲ့အဓိပၸါယ္က ထိုင္းႏိုင္ငံ မယ္ေဟာင္ေဆာင္ခရုိင္အတြင္းမွာ ရွိတဲ့ ေၾကးကြင္းပတ္ ကယန္းတို႔ေနထိုင္တဲ့ ကယန္းသာယာရြာကို ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ အလည္လာတဲ့ ႏိုင္ငံျခားဧည့္သည္မ်ားက စက္ျဖင့္ တီထြင္ျပဳလုပ္ထားတဲ့ အသံုးအေဆာင္ေတြထက္ ကယန္းတို႔ရဲ့ ရိုးရာဓေလ့အတိုင္း လက္ျဖင့္ျပဳလုပ္ၿပီး သဘာ၀က်က်လွပေနတဲ့ အသံုးအေဆာင္ေတြကို ပိုၿပီး၀ယ္ယူအားေပးျခင္းကို ဆိုလိုတာဘဲျဖစ္ပါတယ္။
မယ္ေဟာင္ေဆာင္ခရိုင္အတြင္းမွာရွိတဲ့ ကယန္းသာယာရြာ၊ ေဟြ႔ပူးကဲရြာနဲ႔ ေဟြ႔စူေထာက္ေက်းရြာေတြဆီ ကမၻာလည့္ခရီးသည္မ်ားက စဥ္ဆက္မျပတ္ အလည္အပတ္ လာေရာက္ရႈစားၾကတဲ့အတြက္ စီးပြားေရးဆန္ဆန္ စက္မႈလက္မႈတို႔ျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ အျပင္က အသံုးအေဆာင္ေတြကို ထိုေက်းရြားသံုးရြာမွာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ခ်ေရာင္းတဲ့အတြက္ ကယန္းေက်းရြာက သဘာ၀ေက်းရြားေလးလို မထင္ရွားေတာ့ဘဲ စီးပြားေရးဆန္ဆန္ ထင္ဟေေနတဲ့အတြက္ ေနာက္ပိုင္း သဘာ၀တရားကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား အလည္အပတ္က်ဆင္းမည့္ အေနထားမွာ ရွိႏိုင္တယ္လို႔ ကယန္းတို႔က ဆိုပါတယ္။
ထို႔ေၾကာင့္ ကယန္းေက်းရြာမ်ား၌ ျပင္ပမွ တင္သြင္းထားေသာ အသံုးအေဆာင္မ်ားကို တေျဖးေျဖး ေလ်ာ့ခ်သြားမွာျဖစ္ၿပီး သဘာ၀က်က် ကယန္းတို႔ ကိုယ္တိုင္လက္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ အသံုးေဆာင္မ်ားကို ဦးစားေပး ေရာင္းခ်သြားမွာ ျဖစ္တယ္လို႔ ခြန္းလဒူက ဆိုပါတယ္။
ထိုကဲ့သို႔ လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းရွိ ကယန္းေက်းရြာမ်ားအား ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားအေနျဖင့္ စီးပြားေရးလုပ္ေနၾကတဲ့ ေက်းရြာအျဖစ္ မျမင္ေတာ့ သဘာ၀ေက်းရြာမ်ားအျဖစ္ ရႈေကာင္းျမင္ေကာင္း ျဖစ္လာႏိုင္မယ္လို႔လဲ ေျပာပါတယ္။
ရိုးရာအရ မိမိ ယဥ္ေက်းမႈ၀တ္စံုႏွင့္ မိမိ၊ အိမ္တိုင္းတြင္လည္း ကိုယ္တိုင္ ယက္လုပ္၊ ထုလုပ္သည့္ ပစၥည္းမ်ား၊ ေနထိုင္ပံုမ်ားကိုလဲ သဘာ၀အျဖစ္သို႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္ မယ္ေဟာင္ေဆာင္ခရိုင္အတြင္းမွာ ရွိတဲ့ ကယန္းေက်းကြင္းပတ္ ေက်းရြာသံုးရြာအနက္ ကယန္းသာယာရြာမွ စတင္ေဆာင္ရြက္သြားမွာ ျဖစ္တယ္။
သဘာ၀ေက်းရြာ ျဖစ္လာႏိုင္ေရးအတြက္ ကယန္းသာယာရြာမွ စတင္အေကာင္အထည္ ေဖၚေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္ ယယန္းရြာမ်ားသို႔ ခရီးသြားဧည့္သည္မ်ား သြားေရာက္လည္ပတ္ႏိုင္ေရးအတြက္ ကူညီေပးေသာ မယ္ေဟာင္ေဆာင္ေဒသ တာ၀န္ရွိသူမ်ားႏွင့္ ေဒသခံအာဏာပိုင္မ်ားလည္း သေဘာတူေၾကာင္း သိရပါတယ္။
ထိုအာဏာပိုင္မ်ားမွ ယခုႏို၀င္ဘာလ အေစာပိုင္းပိုင္းက ကယန္းသာယာရြာသို႔ အလည္အပတ္လာေရာက္၍ သြပ္ႏွင့္အုတ္တို႔ျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ အိမ္မ်ားအား သဘာ၀အတိုင္း ၾကည့္လို႔ေကာင္းေအာင္ ဖက္တို႔ျဖင့္ ျပန္လည္ျပဳျပင္ႏိုင္လွ်င္ ပိုမိုသာယာလွပလာမွာျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား အေနျဖင့္လည္း ပိုမိုစိတ္၀င္တစား ျဖစ္လာႏိုင္မွာျဖစ္တယ္လို႔ ရြာသူရြာသားမ်ားကို ေျပာၾကားခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
"ႏိုင္ငံျခားဧည့္သည္ေတြလဲ ပိုႀကိဳက္တယ္။ သူမ်ားပိုသနားတယ္၊ သြပ္မိုးနဲ႔ လုပ္အုတ္နဲ႔ လုပ္ေတာ့ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ကိုယ့္ထက္ေကာင္း အမ်ားႀကီးရွိတာေပါ့။ အဲဒီဟာကေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔က အဲဒီလိုမ်ိဳးလုပ္မယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔လဲ ဗီဒီယိုလာရိုက္ၿပီးေတာ့မွ သူမ်ားနဲ႔ တစ္ခါျပန္ေၾကာ္ျငာမယ္" လို႔ ေဒသခံအာဏာပိုင္မ်ားရဲ့ ေျပာၾကားခ်က္ေတြကို ကယန္းသာယာရြာခံတဦးက ျပန္လည္၍ ေျပာျပပါတယ္။
ကယန္းသာယာရြာ သဘာ၀ေက်းရြာအျဖစ္ ေျပာင္းလဲေရးကို အာဏာပိုင္မ်ားက သေဘာတူသည့္အျပင္ ကယန္းတို႔အေနျဖင့္ ေရရွည္စား၀တ္ေနေရးကို ႏိုင္ငံျခားအလည္အပတ္ ခရီးသည္မ်ားထံမွ ရရွိေသာ ၀င္ေငြမ်ားျဖင့္ အားကိုးအားထားမျပဳဘဲ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ စြမ္းအားျဖင့္ ေရရွည္ရပ္တည္ႏိုင္ေရးအတြက္ အာဏာပိုင္တို႔ဘက္မွ နည္းလမ္းမ်ား ရွာေဖြကူညီေပးမည္ဟုလည္း ဆိုပါတယ္။
ယခုရွိရင္ဆဲေက်းရြာကို သဘာ၀ေက်းရြာအျဖစ္ ျပန္လည္တည္ေဆာက္မယ္ဆိုရင္ သြပ္ျဖင့္မိုးထားတဲ့ အိမ္ေတြကို ျပန္ျဖဳတ္ရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဖက္ျဖင့္ျပန္လည္မိုးမည္ဆိုပါက ေရရွည္အတြက္ ကုန္က်စရိတ္ပိုမ်ားလိမ့္မယ္လို႔ ရြာသားအခ်ဳိ႔က ဆိုပါတယ္။
ထိုအေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကယန္းသာယာရြာသားတဦးျဖစ္တဲ့ ေမာင္ေထြက "တစ္ဖက္ကိုျပန္ၾကည့္ရင္ သံျဖဴမိုးတာနဲ႔ ဖက္မိုးတာကလဲ ကြာျခားမႈရွိတယ္။ ဖက္မိုးတာ ပိုက္ဆံတအားကုန္တယ္၊ ၂ ႏွစ္တစ္ခါ ၂ ႏွစ္တစ္ခါ၊ ေနာက္တစ္ခါထဲ သံျဖဴ၀ယ္ၿပီးေတာ့ မိုးလို႔ရွိရင္ ပိုက္ဆံတစ္ခါပဲကုန္တယ္။ ဖက္ ၂ ႏွစ္စာ ႏွစ္ခါ၀ယ္လို႔ရွိရင္ အဲဒါသံျဖဴတစ္ခါစာေလာက္ပဲရွိတယ္။ ေနာက္သံျဖဴက အနည္းဆံုး ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ခံတယ္" လို႔ ဆိုပါတယ္။
ဘယ္လုိဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဒုကၡသည္မ်ားအျဖစ္ တတိယႏိုင္ငံေတြမွာ မေလွ်ာက္ထားဘဲ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ပင္ ဆက္လက္ေနထိုင္သြားမယ္ဆိုတဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ ေရရွည္ကိုယ့္ေျခေထာက္အေပၚ ကိုယ္ရပ္တည္ႏိုင္မည့္ နည္းလမ္းေတြကို စတင္ရွာထားရမွျဖစ္ပါတယ္။
ယခုလို တတိယႏိုင္ငံကိုလဲ မသြားဘဲ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာဘဲ ဆက္လက္ေနထိုင္မယ္ဆိုတဲ့ ကယန္းေတြက ေရရွည္ဘ၀ ရပ္တည္ႏိုင္ရန္အတြက္ ယခုလို သဘာ၀ေက်းရြာကို ျပန္လည္ထူေထာင္မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚကေတာ့ သဘာ၀က်တဲ့ အေတြးအေခၚတခုလို႔ ဆိုရမွာပါ။
သဘာ၀ေက်းရြာ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ရန္အတြက္ အိမ္ရွင္ႏိုင္ငံမွ တာ၀န္ရွိသူေတြကလဲ ပထမေျခလမ္းအေနျဖင့္ ကယန္းေက်းရြာနံေဘးမွာရွိတဲ့ ေျမကြက္လပ္မ်ားကို စိုက္ခင္းမ်ား စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္ရန္အတြက္ မၾကာခင္မွာ စီစဥ္ေပးသြားမွာျဖစ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ထိုသို႔လုပ္ေပးျခင္းဟာ ကယန္းတို႔အေနျဖင့္ ျပည္တြင္း၌ ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာေနထိုင္စဥ္ သီးႏွံမ်ား စိုက္ပ်ိဳးခဲ့သလို စိုက္ပ်ိဳးျခင္းအားျဖင့္ ရွည္ရွည္တြင္ ကုိယ့္ေျခေထာက္အေပၚ ကိုယ္ရပ္တည္ေနႏိုင္မွာျဖစ္တယ္လို႔လဲ ဆိုပါတယ္။
ထိုအစီအစဥ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ခြန္လာဒူက "ေအဟုတ္တယ္ ေျပာတာလည္းမွန္တယ္ အားလံုးအဲလိုမ်ိဳး ေျပာၾကတာပဲေလ။ သူတို႔ေျပာတဲ့အတိုင္းဆိုလည္ ငါ့တို႔အတြက္ပဲျဖစ္တယ္၊ သူတုိ႔အတြက္လဲ ျဖစ္တယ္ ဘာျဖစ္လဲဆို သူတို႔အတြက္မွာလဲ ဟို႔မွာ ဧည့္သည္ဖက္မွာလဲ သူကေျပာအားရွိေအာင္၊ ငါတို႔မွာလဲ ၾကာလာလို႔ရွိရင္ အဆင္ေျပေအာင္ အဲပံုစံေပါ့" ဟု ေျပာသြားပါတယ္။
"ရွင္းရွင္းေျပာမယ္ဆိုရင္ ငါးဘတ္ေတာင္မတန္ဘူး။ သေဘာရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့သူ (ႏိုင္ငံျခားသား) မ်ားက ငါးဆယ္နဲ႔ လာ၀ယ္လိုက္တယ္။"
ဂီတာသံစဥ္မ်ားကဲ့သို႔ အသံမ်ား ထြက္ေပၚလာႏိုင္စြမ္းရွိၿပီး စက္ကရိယာတို႔ျဖင့္ ျပဳလုပ္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ လက္ျဖင့္ သဘာ၀က်က် ျပဳလုပ္ထားတဲ့ ၀ါးဂီတာကို ႏိုင္ငံျခားသား ဧည့္သည္တဦးက သေဘာက်လို႔ (၅၀)ဘတ္ျဖင့္ ေပးၿပီး ၀ယ္ယူသြားတဲ့ အေၾကာင္းကို အသက္(၄၀)ရြယ္ရွိတဲ့ ခြန္းလဒူဆိုသူ ကရွင္းျပသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
သူဆိုလိုခ်င္တဲ့အဓိပၸါယ္က ထိုင္းႏိုင္ငံ မယ္ေဟာင္ေဆာင္ခရုိင္အတြင္းမွာ ရွိတဲ့ ေၾကးကြင္းပတ္ ကယန္းတို႔ေနထိုင္တဲ့ ကယန္းသာယာရြာကို ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ အလည္လာတဲ့ ႏိုင္ငံျခားဧည့္သည္မ်ားက စက္ျဖင့္ တီထြင္ျပဳလုပ္ထားတဲ့ အသံုးအေဆာင္ေတြထက္ ကယန္းတို႔ရဲ့ ရိုးရာဓေလ့အတိုင္း လက္ျဖင့္ျပဳလုပ္ၿပီး သဘာ၀က်က်လွပေနတဲ့ အသံုးအေဆာင္ေတြကို ပိုၿပီး၀ယ္ယူအားေပးျခင္းကို ဆိုလိုတာဘဲျဖစ္ပါတယ္။
မယ္ေဟာင္ေဆာင္ခရိုင္အတြင္းမွာရွိတဲ့ ကယန္းသာယာရြာ၊ ေဟြ႔ပူးကဲရြာနဲ႔ ေဟြ႔စူေထာက္ေက်းရြာေတြဆီ ကမၻာလည့္ခရီးသည္မ်ားက စဥ္ဆက္မျပတ္ အလည္အပတ္ လာေရာက္ရႈစားၾကတဲ့အတြက္ စီးပြားေရးဆန္ဆန္ စက္မႈလက္မႈတို႔ျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ အျပင္က အသံုးအေဆာင္ေတြကို ထိုေက်းရြားသံုးရြာမွာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ခ်ေရာင္းတဲ့အတြက္ ကယန္းေက်းရြာက သဘာ၀ေက်းရြားေလးလို မထင္ရွားေတာ့ဘဲ စီးပြားေရးဆန္ဆန္ ထင္ဟေေနတဲ့အတြက္ ေနာက္ပိုင္း သဘာ၀တရားကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား အလည္အပတ္က်ဆင္းမည့္ အေနထားမွာ ရွိႏိုင္တယ္လို႔ ကယန္းတို႔က ဆိုပါတယ္။
ထို႔ေၾကာင့္ ကယန္းေက်းရြာမ်ား၌ ျပင္ပမွ တင္သြင္းထားေသာ အသံုးအေဆာင္မ်ားကို တေျဖးေျဖး ေလ်ာ့ခ်သြားမွာျဖစ္ၿပီး သဘာ၀က်က် ကယန္းတို႔ ကိုယ္တိုင္လက္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ အသံုးေဆာင္မ်ားကို ဦးစားေပး ေရာင္းခ်သြားမွာ ျဖစ္တယ္လို႔ ခြန္းလဒူက ဆိုပါတယ္။
ထိုကဲ့သို႔ လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းရွိ ကယန္းေက်းရြာမ်ားအား ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားအေနျဖင့္ စီးပြားေရးလုပ္ေနၾကတဲ့ ေက်းရြာအျဖစ္ မျမင္ေတာ့ သဘာ၀ေက်းရြာမ်ားအျဖစ္ ရႈေကာင္းျမင္ေကာင္း ျဖစ္လာႏိုင္မယ္လို႔လဲ ေျပာပါတယ္။
ရိုးရာအရ မိမိ ယဥ္ေက်းမႈ၀တ္စံုႏွင့္ မိမိ၊ အိမ္တိုင္းတြင္လည္း ကိုယ္တိုင္ ယက္လုပ္၊ ထုလုပ္သည့္ ပစၥည္းမ်ား၊ ေနထိုင္ပံုမ်ားကိုလဲ သဘာ၀အျဖစ္သို႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္ မယ္ေဟာင္ေဆာင္ခရိုင္အတြင္းမွာ ရွိတဲ့ ကယန္းေက်းကြင္းပတ္ ေက်းရြာသံုးရြာအနက္ ကယန္းသာယာရြာမွ စတင္ေဆာင္ရြက္သြားမွာ ျဖစ္တယ္။
သဘာ၀ေက်းရြာ ျဖစ္လာႏိုင္ေရးအတြက္ ကယန္းသာယာရြာမွ စတင္အေကာင္အထည္ ေဖၚေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္ ယယန္းရြာမ်ားသို႔ ခရီးသြားဧည့္သည္မ်ား သြားေရာက္လည္ပတ္ႏိုင္ေရးအတြက္ ကူညီေပးေသာ မယ္ေဟာင္ေဆာင္ေဒသ တာ၀န္ရွိသူမ်ားႏွင့္ ေဒသခံအာဏာပိုင္မ်ားလည္း သေဘာတူေၾကာင္း သိရပါတယ္။
ထိုအာဏာပိုင္မ်ားမွ ယခုႏို၀င္ဘာလ အေစာပိုင္းပိုင္းက ကယန္းသာယာရြာသို႔ အလည္အပတ္လာေရာက္၍ သြပ္ႏွင့္အုတ္တို႔ျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ အိမ္မ်ားအား သဘာ၀အတိုင္း ၾကည့္လို႔ေကာင္းေအာင္ ဖက္တို႔ျဖင့္ ျပန္လည္ျပဳျပင္ႏိုင္လွ်င္ ပိုမိုသာယာလွပလာမွာျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား အေနျဖင့္လည္း ပိုမိုစိတ္၀င္တစား ျဖစ္လာႏိုင္မွာျဖစ္တယ္လို႔ ရြာသူရြာသားမ်ားကို ေျပာၾကားခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
"ႏိုင္ငံျခားဧည့္သည္ေတြလဲ ပိုႀကိဳက္တယ္။ သူမ်ားပိုသနားတယ္၊ သြပ္မိုးနဲ႔ လုပ္အုတ္နဲ႔ လုပ္ေတာ့ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ကိုယ့္ထက္ေကာင္း အမ်ားႀကီးရွိတာေပါ့။ အဲဒီဟာကေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔က အဲဒီလိုမ်ိဳးလုပ္မယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔လဲ ဗီဒီယိုလာရိုက္ၿပီးေတာ့မွ သူမ်ားနဲ႔ တစ္ခါျပန္ေၾကာ္ျငာမယ္" လို႔ ေဒသခံအာဏာပိုင္မ်ားရဲ့ ေျပာၾကားခ်က္ေတြကို ကယန္းသာယာရြာခံတဦးက ျပန္လည္၍ ေျပာျပပါတယ္။
ကယန္းသာယာရြာ သဘာ၀ေက်းရြာအျဖစ္ ေျပာင္းလဲေရးကို အာဏာပိုင္မ်ားက သေဘာတူသည့္အျပင္ ကယန္းတို႔အေနျဖင့္ ေရရွည္စား၀တ္ေနေရးကို ႏိုင္ငံျခားအလည္အပတ္ ခရီးသည္မ်ားထံမွ ရရွိေသာ ၀င္ေငြမ်ားျဖင့္ အားကိုးအားထားမျပဳဘဲ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ စြမ္းအားျဖင့္ ေရရွည္ရပ္တည္ႏိုင္ေရးအတြက္ အာဏာပိုင္တို႔ဘက္မွ နည္းလမ္းမ်ား ရွာေဖြကူညီေပးမည္ဟုလည္း ဆိုပါတယ္။
ယခုရွိရင္ဆဲေက်းရြာကို သဘာ၀ေက်းရြာအျဖစ္ ျပန္လည္တည္ေဆာက္မယ္ဆိုရင္ သြပ္ျဖင့္မိုးထားတဲ့ အိမ္ေတြကို ျပန္ျဖဳတ္ရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဖက္ျဖင့္ျပန္လည္မိုးမည္ဆိုပါက ေရရွည္အတြက္ ကုန္က်စရိတ္ပိုမ်ားလိမ့္မယ္လို႔ ရြာသားအခ်ဳိ႔က ဆိုပါတယ္။
ထိုအေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကယန္းသာယာရြာသားတဦးျဖစ္တဲ့ ေမာင္ေထြက "တစ္ဖက္ကိုျပန္ၾကည့္ရင္ သံျဖဴမိုးတာနဲ႔ ဖက္မိုးတာကလဲ ကြာျခားမႈရွိတယ္။ ဖက္မိုးတာ ပိုက္ဆံတအားကုန္တယ္၊ ၂ ႏွစ္တစ္ခါ ၂ ႏွစ္တစ္ခါ၊ ေနာက္တစ္ခါထဲ သံျဖဴ၀ယ္ၿပီးေတာ့ မိုးလို႔ရွိရင္ ပိုက္ဆံတစ္ခါပဲကုန္တယ္။ ဖက္ ၂ ႏွစ္စာ ႏွစ္ခါ၀ယ္လို႔ရွိရင္ အဲဒါသံျဖဴတစ္ခါစာေလာက္ပဲရွိတယ္။ ေနာက္သံျဖဴက အနည္းဆံုး ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ခံတယ္" လို႔ ဆိုပါတယ္။
ဘယ္လုိဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဒုကၡသည္မ်ားအျဖစ္ တတိယႏိုင္ငံေတြမွာ မေလွ်ာက္ထားဘဲ ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ပင္ ဆက္လက္ေနထိုင္သြားမယ္ဆိုတဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ ေရရွည္ကိုယ့္ေျခေထာက္အေပၚ ကိုယ္ရပ္တည္ႏိုင္မည့္ နည္းလမ္းေတြကို စတင္ရွာထားရမွျဖစ္ပါတယ္။
ယခုလို တတိယႏိုင္ငံကိုလဲ မသြားဘဲ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာဘဲ ဆက္လက္ေနထိုင္မယ္ဆိုတဲ့ ကယန္းေတြက ေရရွည္ဘ၀ ရပ္တည္ႏိုင္ရန္အတြက္ ယခုလို သဘာ၀ေက်းရြာကို ျပန္လည္ထူေထာင္မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚကေတာ့ သဘာ၀က်တဲ့ အေတြးအေခၚတခုလို႔ ဆိုရမွာပါ။
သဘာ၀ေက်းရြာ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ရန္အတြက္ အိမ္ရွင္ႏိုင္ငံမွ တာ၀န္ရွိသူေတြကလဲ ပထမေျခလမ္းအေနျဖင့္ ကယန္းေက်းရြာနံေဘးမွာရွိတဲ့ ေျမကြက္လပ္မ်ားကို စိုက္ခင္းမ်ား စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္ရန္အတြက္ မၾကာခင္မွာ စီစဥ္ေပးသြားမွာျဖစ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ထိုသို႔လုပ္ေပးျခင္းဟာ ကယန္းတို႔အေနျဖင့္ ျပည္တြင္း၌ ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာေနထိုင္စဥ္ သီးႏွံမ်ား စိုက္ပ်ိဳးခဲ့သလို စိုက္ပ်ိဳးျခင္းအားျဖင့္ ရွည္ရွည္တြင္ ကုိယ့္ေျခေထာက္အေပၚ ကိုယ္ရပ္တည္ေနႏိုင္မွာျဖစ္တယ္လို႔လဲ ဆိုပါတယ္။
ထိုအစီအစဥ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ခြန္လာဒူက "ေအဟုတ္တယ္ ေျပာတာလည္းမွန္တယ္ အားလံုးအဲလိုမ်ိဳး ေျပာၾကတာပဲေလ။ သူတို႔ေျပာတဲ့အတိုင္းဆိုလည္ ငါ့တို႔အတြက္ပဲျဖစ္တယ္၊ သူတုိ႔အတြက္လဲ ျဖစ္တယ္ ဘာျဖစ္လဲဆို သူတို႔အတြက္မွာလဲ ဟို႔မွာ ဧည့္သည္ဖက္မွာလဲ သူကေျပာအားရွိေအာင္၊ ငါတို႔မွာလဲ ၾကာလာလို႔ရွိရင္ အဆင္ေျပေအာင္ အဲပံုစံေပါ့" ဟု ေျပာသြားပါတယ္။
အေရးနိမ့္ခဲ့ရေသာ ျမန္မာ့ အၾကမ္းမဖက္ ေတာ္လွန္ေရး (အပိုင္း ၁)
ေနာ္မန္ ႐ိုဘက္စ္ စပီရီ
ရန္ကုန္ႏွင့္ တျခားၿမိဳ႔ႀကီးမ်ားတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ အၾကမ္းမဖက္ ဆႏၵျပပြဲမ်ားကို ျမန္မာစစ္အစိုးရ ၿဖိဳခြင္းေခ်မႈန္းခဲ့သည္မွာ တႏွစ္လည္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။
ဤဆႏၵျပပြဲမ်ားက လူအမ်ား ေမွ်ာ္လင့္မထားဘဲ ေပၚေပါက္လာၾကၿပီး၊ ႏိုင္ငံေရးအရ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည္။
သံဃာေတာ္မ်ား ဦးေဆာင္သည့္ ဆႏၵျပပြဲမ်ားေၾကာင့္ ျမန္မာလူထုမ်ား ခံစားေနရသည့္ အေရးကို ကမၻာက အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာပင္ အာရံုျပဳလာမိေစခဲ့သည္။ အလားတူပင္ ဤဆႏၵျပပြဲမ်ားအၿပီး ေပၚထြက္လာသည့္ ရလဒ္ေၾကာင့္ အတိုက္အခံမ်ား ေရရွည္ၾကာ အသံုးျပဳခဲ့ၾကသည့္ အၾကမ္းမဖက္ေသာ မဟာဗ်ဴဟာက စစ္အစိုးရကို ေျပာင္းလဲလာေစေရးအတြက္ အလုပ္မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း သက္ေသထင္ရွား ျပသခဲ့သလို၊ ျမန္မာ စစ္အစိုးရအဖို႔လည္း အၾကမ္းဖက္မႈကို အသံုးခ်လိုက္ျခင္းသည္ ၎၏ အားနည္းေပ်ာ့ညံ့မႈကို ျပသလိုက္ရာ ေရာက္ေစခဲ့သည္။
ဤဆႏၵျပပြဲမ်ားသည္ စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းေၾကာင့္ အလိုအေလ်ာက္ေပၚေပါက္လာသည္ဟု အျပင္ပန္းက ျမင္ရန္ရွိ ေသာ္လည္း၊ အမွန္တြင္ ျပည္တြင္းႏွင့္ ျပည္ပရွိ အတိုက္အခံ အင္အားစုမ်ားက စစ္အစိုးရကို အံတုႏိုင္ရန္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ျပင္ဆင္ခဲ့သည့္ အစီအစဥ္မ်ား၏ ရလဒ္အျဖစ္ ေပၚထြက္လာခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။ စစ္အစိုးရကိုဆန္႔က်င္ေနၾကသည့္ အတိုက္အခံမ်ားကို ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာ တဦးျဖစ္သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ သမီးျဖစ္သူ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္က ဦးေဆာင္ေနၿပီး သူမက ႏိုင္ငံေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာေစရန္အတြက္ အၾကမ္းမဖက္နည္းႏွင့္ ေဆာင္ရြက္မည္ဟု သံႏၷိဌာန္ခ်မွတ္ထားသူ တဦးလည္း ျဖစ္သည္။ ဤယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ပင္ သူမအေပၚ ကမၻာက ေလးစားၾကည္ၾကရၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘဲဆု အပ္ႏွင္းခ်ီးျမႇင့္ခံရသူလည္း ျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာင္းဆိုသည့္ ဆႏၵျပသူမ်ားကို ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ တြင္ စစ္သားမ်ားက ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ ဆယ္စုႏွစ္ ၂ ခုအၾကာ ျပန္ၾကည့္ လိုက္ေသာအခါ သူမ ဦးေဆာင္သည့္ အၾကမ္းမဖက္ ေတာ္လွန္ေရးတြင္လည္း သိသာထင္ရွားသည့္ ရလဒ္ ျပစရာမရွိ ျဖစ္ေနရသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္သည့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (NLD) က ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ေတာင္ၿပိဳကမ္းၿပိဳ အႏိုင္ရရွိခဲ့ၿပီး၊ ဤအခ်က္က အတိုက္အခံမ်ားအတြက္ ႏိုင္ငံေရးအရ စိတ္ႀကီး၀င္ဂုဏ္ယူဖြယ္အခ်က္ ျဖစ္ ေစခဲ့သည္။ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္အတိုင္း အသိအမွတ္ျပဳရန္ စစ္အစိုးရကျငင္းဆန္ခဲ့ေသာ္လည္း NLD ပါတီႏွင့္ အနည္းစု ေသာ အတိုက္အခံ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားအဖို႔ ဤေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ေၾကာင့္ တရား၀င္မႈ ရေစခဲ့သည္။ အတိုက္အခံ အမ်ားစုက ယေန႔တိုင္ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို အသိအမွတ္ျပဳေပးရန္ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို သဲႀကီးမဲႀကီး ဆက္လက္ဆုပ္ကိုင္ ထားဆဲရွိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း တႏွစ္ၿပီးတႏွစ္ ျဖတ္သန္းလာသည္ႏွင့္အမွ် တရား၀င္မႈကလည္း ပါးလ်လာေနခဲ့သည္။ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ခံထားရသည့္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ ၂၀% က ဤႏွစ္မ်ားအတြင္း ေသဆံုးခဲ့ၿပီျဖစ္ၿပီး၊ က်န္ ၄၀% မွာ ႏႈတ္ထြက္ျခင္းရွိသလို၊ ထုတ္ပယ္ခံရျခင္းလည္း ရွိခဲ့သည္။
အတိုက္အခံမ်ားဟု ဆိုရာ၌ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ား ပါ၀င္ပါသည္။ ၎အဖြဲ႔မ်ားအနက္ ထင္ရွားသည့္ ေဒၚ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အစ္ကို၀မ္းကြဲေတာ္စပ္သူ ေဒါက္တာစိန္၀င္းဦးေဆာင္သည့္ အမ်ဳိးသားညြန္႔ေပါင္းအစိုးရ (NCGUB)၊ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး (ABSDF)၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရတစ္ မဟာမိတ္အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (DAB) ၊ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ) (NLD-LA) စသည့္ အဖြဲ႔မ်ား ပါ၀င္ၾကပါသည္။
ထို႔အျပင္ တပ္ေပါင္းစုအဖြဲ႔မ်ားလည္း ရွိေနၾကေသးသည္။ ဥပမာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကရက္တစ္ မဟာမိတ္အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (DAB)၊ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ဳိးသားေကာင္စီ (NCUB) စသည့္ တပ္ေပါင္းစုမ်ားတြင္ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔မ်ဳိးစံုႏွင့္ တိုင္းရင္းသား သူပုန္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ား ပါ၀င္ဖြဲ႔စည္းထားၾကပါသည္။ ဤအဖြဲ႔မ်ားက အေနာက္ႏိုင္ငံရွိအဖြဲ႔မ်ားျဖစ္ၾကသည့္ လြတ္လပ္ သည့္ လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔ (OSI) ႏွင့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအဖြဲ႔ႀကီး (National Endowment for Democracy) စသည္တို႔ထံမွ သိသိသာသာ ပ့ံပိုးကူညီမႈမ်ား ရေနၾကပါသည္။
ဤအဖြဲ႔အမ်ားစုက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ဦးေဆာင္မႈကို နာယူၾကၿပီး ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲမ်ားသည္ အၾကမ္းမဖက္ သည့္ နည္းလမ္းျဖင့္သာ ရႏိုင္သည္၊ ဤသို႔လည္း ရယူရမည္ဟု ယံုၾကည္ထားၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ဤအယူအဆကို နယူး ေယာက္ၿမိဳ႔ႏွင့္ ဂ်ီနီဗာ အေျခစိုက္ အယ္လ္ဗတ္ အိန္းစတိန္း အင္စတီက်ဳ (Albert Einstein Institute) ကလည္း ပို၍ခိုင္မာ လာေစရန္ တြန္းပို႔ေပးခဲ့ပါသည္။ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္တြင္ ၎အဖြဲ႔က ပံ့ပိုးက်င္းပသည့္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေရး အန္တုမႈ သင္တန္းႏွင့္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကို ျမန္မာဒီမိုကေရစီ အတိုက္အခံအဖြဲ႔မ်ားအတြင္း လာေရာက္ ေဆြးေႏြးပို႔ခ်ခဲ့ၾကၿပီး သင္တန္းတက္ေရာက္သူမ်ားတြင္ ABSDF, NLD-LA, DAB, NCGUB စသျဖင့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ပါ၀င္ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ ဤသို႔အေရးပါသည့္ သင္တန္းမ်ားကို လာေရာက္ပို႔ခ်ခဲ့သူမွာလည္း အဖြဲ႔တည္ေထာင္သူ ေဒါက္တာ ဂ်င္းရွပ္ (Gene Sharp) ကိုယ္တိုင္ ျဖစ္သည္။
ေဒါက္တာဂ်င္းရွပ္ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ျမန္မာအတိုက္အခံမ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္ ပတ္သက္ေနမႈကို စစ္အစိုးရ၏ အတြင္းေရးမွဴး -၁ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ညြန္႔က ၁၉၉၇ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတြင္ နာမည္ေဖာ္ျပ၍ တိတိက်က်စြပ္စြဲလာခဲ့သည္။ အၾကမ္းဖက္သမားမ်ားကို ႏိုင္ငံရပ္ျခားက ကူညီေထာက္ပံ့ေနသည္ဟု ေျပာဆိုစြပ္စြဲခဲ့သည္။ တကယ္ေတာ့ ျပစ္တင္ရႈံ႔ခ်ရမည့္အစား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔က ဂ်င္းရွပ္ကို ဂုဏ္ျပဳရန္ပင္ သင့္ေသးသည္။ အေၾကာင္း မွာ အၾကမ္းမဖက္ေရး အယူအဆကို လာေရာက္ေဟာေျပာ ျမႇင့္တင္ေပးေနသူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။
အတိုက္အခံအင္အားစုမ်ားက အၾကမ္းမဖက္နည္းကို ဆုပ္ကိုင္ေနၾကစဥ္တြင္ စစ္အစိုးရအဖို႔ အေၾကာက္တရားကို တဦး တည္း ခ်ဳပ္ကိုင္ခ်ယ္လွယ္ခြင့္ ရသြားေစခဲ့သည္။ ဤသို႔ အေၾကာက္တရားျဖင့္ စိုးမိုး၍ ၎၏ အေနအထားကို ပိုမိုခိုင္မာေစ ခဲ့သည္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား၏ ဘ၀ကို ေနာက္မ်ဳိးဆက္မ်ားစြာတိုင္ ဖ်က္စီးခြင့္ ရေစခဲ့ၿပီး အခ်ဳိ႔ေသာျဖစ္ရပ္မ်ားတြင္ စစ္အစိုးရ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ အသက္ဆံုးရႈံးရမႈမ်ားလည္း အမ်ားအျပား ရွိခဲ့သည္။ ထိုထက္ဆိုရလွ်င္ အၾကမ္းဖက္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္လာ မည့္ အက်ဳိးဆက္မ်ားကို ပစ္ပယ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္လည္း စစ္အစိုးရကို ေဆြးေႏြးပြဲစားပြဲခံုေပၚသို႔ ေရာက္လာေစရန္ တြန္းပို႔ႏိုင္ မည့္ အင္အားတခုကို လက္လြတ္ဆံုးရႈံးခဲ့ၾကရသည္။
ထိုထက္ပိုသည္မွာ အၾကမ္းမဖက္မႈကို အေလးေပးျမႇင့္တင္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္လည္း စစ္အစိုးရကို အန္တုမည့္ အတိုက္အခံ အင္အားစုမ်ားအၾကား ညီညြတ္ေရးကို အားေလ်ာ့ေစခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔၏ ပရိယာယ္ႂကြယ္၀မႈေအာက္တြင္ တိုင္း ရင္းသား လက္နက္ကိုင္အင္အားစုအမ်ား လက္နက္ခ်ခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔အဆိုအရ "အလင္း၀င္" ခဲ့ၾကသည္။ အနည္းဆံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး အဆင့္အတန္းကို လက္ခံေအာင္ စစ္အစိုးရက စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ဤအဖြဲ႔မ်ားအတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခင္ညြန္႔က မက္လံုးအမ်ဳိးမ်ဳိးေပး၍ အသံုးျပဳခဲ့သလို၊ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈကို ရရွိရန္ လည္း စစ္အစိုးရက လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သည္။ အၾကမ္းမဖက္ေရးနည္းနာကို ျမႇင့္တင္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္လည္း ၎အဖြဲ႔ ေခါင္း ေဆာင္မ်ား အေနႏွင့္ လာဘ္လာဘမ်ား ေမွ်ာ္ကိုးလက္ခံရန္ ပို၍ အဆင္ေျပေစခဲ့သည္။
စစ္အစိုးရက တိုင္းရင္းသားသူပုန္အဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီမႈ ရရွိေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မႈေၾကာင့္ တဖက္တြင္ အတိုက္အခံအင္အားစုမ်ားအတြင္း အကြဲအျပဲကို အျမဲေျခာက္လွန္႔ခံေနခဲ့ၾကရသလို၊ အက်ဳိးစီးပြားအရ မတူ ကြဲျပား ပဋိပကၡ ျဖစ္စရာမ်ားလည္း ေပၚေပါက္လာေစခဲ့သည္။ အမွန္တကယ္ အေျပာင္းအလဲကို ေပၚေပါက္ေကာင္း ေပၚ ေပါက္လာေစႏိုင္ သည့္ "ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး" ကို တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားက မပူေပါင္းခဲ့ၾကသလို၊ ေနာက္ျပန္ဆြဲသလို ရွိ ေစခဲ့သည္။ သူတို႔အမ်ားက ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကို ထိုင္၍ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။ ျဖစ္ႏိုင္သည္မွာ အကယ္၍ လက္နက္ကိုင္ ပုန္ကန္ထႂကြမႈမ်ားသာ ျပန္ျဖစ္လာပါက သူတို႔၏ သတၱဳတြင္းႏွင့္ အျခား စီးပြား ေရး အက်ဳိးစီးပြားမ်ား ပ်က္စီး ဆုတ္ယုတ္ရခ်ည့္ဟု ေတြးထင္ေနျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ေနာက္ဆံုးရလဒ္မွာ စစ္အစိုးရ က လက္နက္မဲ့ ဆႏၵျပသူမ်ားႏွင့္ သံဃာမ်ားအေပၚ စစ္တပ္အင္အားကို ထင္သလိုသံုး၍ ေခ်မႈန္းႏိုင္ရန္ ျဖစ္ေစခဲ့ေတာ့ သည္။
ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားမ်ားႏွင့္ ေလာဘျဖစ္လာေစသည့္ မက္လံုးမ်ားေၾကာင့္ ထိခိုက္ရသည္မွာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး အုပ္စုမ်ား ႏွင့္ ၿငိမ္းအဖြဲ႔မ်ားမွသာမဟုတ္။ ျမန္မာစစ္တပ္ႏွင့္ ေရွ႔တန္း ကြင္းထဲတြင္ လက္ေတြ႔တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကသည့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အခ်ဳိ႔အေပၚတြင္ပါ သက္ေရာက္မႈ ရွိလာေစခဲ့သည္။ ထိုင္းစစ္တပ္၏ အဆင့္ျမင့္အရာရွိတဦး၏ အဆိုအရ စစ္အစိုးရက ရတနာ-ရဲတံခြန္ဓါတ္ေငြ႔ပိုက္လိုင္းမ်ားမွ ဆက္လက္၍ အက်ဳိးအျမတ္ထုတ္ယူႏိုင္ျခင္းမွာ ၎ေဒသရွိ သူပုန္တပ္ဖြဲ႔မ်ားကလည္း စစ္အစိုးရထံမွေရာ၊ ထိုင္းအာဏာပိုင္မ်ားထံမွပါ ေငြကိုယူ၍ တိတ္တဆိတ္ခြင့္ျပဳထား ေသာေၾကာင့္ဟု ဆိုသည္။ ဤသို႔ေငြယူ၍ အမ်ားအတြက္ ထိခိုက္နစ္နာ အက်ဳိးပ်က္ဖြယ္ျဖစ္သည့္ ဓါတ္ေငြ႔ပိုက္လိုင္းကို ခြင့္ျပဳထားၾကပါသည္။ စစ္အစိုးရအတြက္ ႏိုင္ငံျခား၀င္ေငြ ေနာက္ထပ္ရရွိေစမည့္ တတိယပိုက္လိုင္းကို ထိုေဒသတြင္ပင္ ယခုႏွစ္ ေျခာက္ေသြ႔ရာသီ၌ ထပ္မံတည္ေဆာက္ၾကဦးမည္ဟု သတင္းမ်ား ရရွိထားပါေသးသည္။
ရန္ကုန္ႏွင့္ တျခားၿမိဳ႔ႀကီးမ်ားတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ အၾကမ္းမဖက္ ဆႏၵျပပြဲမ်ားကို ျမန္မာစစ္အစိုးရ ၿဖိဳခြင္းေခ်မႈန္းခဲ့သည္မွာ တႏွစ္လည္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။
ဤဆႏၵျပပြဲမ်ားက လူအမ်ား ေမွ်ာ္လင့္မထားဘဲ ေပၚေပါက္လာၾကၿပီး၊ ႏိုင္ငံေရးအရ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည္။
သံဃာေတာ္မ်ား ဦးေဆာင္သည့္ ဆႏၵျပပြဲမ်ားေၾကာင့္ ျမန္မာလူထုမ်ား ခံစားေနရသည့္ အေရးကို ကမၻာက အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာပင္ အာရံုျပဳလာမိေစခဲ့သည္။ အလားတူပင္ ဤဆႏၵျပပြဲမ်ားအၿပီး ေပၚထြက္လာသည့္ ရလဒ္ေၾကာင့္ အတိုက္အခံမ်ား ေရရွည္ၾကာ အသံုးျပဳခဲ့ၾကသည့္ အၾကမ္းမဖက္ေသာ မဟာဗ်ဴဟာက စစ္အစိုးရကို ေျပာင္းလဲလာေစေရးအတြက္ အလုပ္မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း သက္ေသထင္ရွား ျပသခဲ့သလို၊ ျမန္မာ စစ္အစိုးရအဖို႔လည္း အၾကမ္းဖက္မႈကို အသံုးခ်လိုက္ျခင္းသည္ ၎၏ အားနည္းေပ်ာ့ညံ့မႈကို ျပသလိုက္ရာ ေရာက္ေစခဲ့သည္။
ဤဆႏၵျပပြဲမ်ားသည္ စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္းေၾကာင့္ အလိုအေလ်ာက္ေပၚေပါက္လာသည္ဟု အျပင္ပန္းက ျမင္ရန္ရွိ ေသာ္လည္း၊ အမွန္တြင္ ျပည္တြင္းႏွင့္ ျပည္ပရွိ အတိုက္အခံ အင္အားစုမ်ားက စစ္အစိုးရကို အံတုႏိုင္ရန္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ျပင္ဆင္ခဲ့သည့္ အစီအစဥ္မ်ား၏ ရလဒ္အျဖစ္ ေပၚထြက္လာခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။ စစ္အစိုးရကိုဆန္႔က်င္ေနၾကသည့္ အတိုက္အခံမ်ားကို ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာ တဦးျဖစ္သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ သမီးျဖစ္သူ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္က ဦးေဆာင္ေနၿပီး သူမက ႏိုင္ငံေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာေစရန္အတြက္ အၾကမ္းမဖက္နည္းႏွင့္ ေဆာင္ရြက္မည္ဟု သံႏၷိဌာန္ခ်မွတ္ထားသူ တဦးလည္း ျဖစ္သည္။ ဤယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ပင္ သူမအေပၚ ကမၻာက ေလးစားၾကည္ၾကရၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘဲဆု အပ္ႏွင္းခ်ီးျမႇင့္ခံရသူလည္း ျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာင္းဆိုသည့္ ဆႏၵျပသူမ်ားကို ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ တြင္ စစ္သားမ်ားက ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ ဆယ္စုႏွစ္ ၂ ခုအၾကာ ျပန္ၾကည့္ လိုက္ေသာအခါ သူမ ဦးေဆာင္သည့္ အၾကမ္းမဖက္ ေတာ္လွန္ေရးတြင္လည္း သိသာထင္ရွားသည့္ ရလဒ္ ျပစရာမရွိ ျဖစ္ေနရသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္သည့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (NLD) က ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ေတာင္ၿပိဳကမ္းၿပိဳ အႏိုင္ရရွိခဲ့ၿပီး၊ ဤအခ်က္က အတိုက္အခံမ်ားအတြက္ ႏိုင္ငံေရးအရ စိတ္ႀကီး၀င္ဂုဏ္ယူဖြယ္အခ်က္ ျဖစ္ ေစခဲ့သည္။ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္အတိုင္း အသိအမွတ္ျပဳရန္ စစ္အစိုးရကျငင္းဆန္ခဲ့ေသာ္လည္း NLD ပါတီႏွင့္ အနည္းစု ေသာ အတိုက္အခံ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားအဖို႔ ဤေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ေၾကာင့္ တရား၀င္မႈ ရေစခဲ့သည္။ အတိုက္အခံ အမ်ားစုက ယေန႔တိုင္ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို အသိအမွတ္ျပဳေပးရန္ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို သဲႀကီးမဲႀကီး ဆက္လက္ဆုပ္ကိုင္ ထားဆဲရွိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း တႏွစ္ၿပီးတႏွစ္ ျဖတ္သန္းလာသည္ႏွင့္အမွ် တရား၀င္မႈကလည္း ပါးလ်လာေနခဲ့သည္။ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ခံထားရသည့္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ ၂၀% က ဤႏွစ္မ်ားအတြင္း ေသဆံုးခဲ့ၿပီျဖစ္ၿပီး၊ က်န္ ၄၀% မွာ ႏႈတ္ထြက္ျခင္းရွိသလို၊ ထုတ္ပယ္ခံရျခင္းလည္း ရွိခဲ့သည္။
အတိုက္အခံမ်ားဟု ဆိုရာ၌ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ား ပါ၀င္ပါသည္။ ၎အဖြဲ႔မ်ားအနက္ ထင္ရွားသည့္ ေဒၚ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အစ္ကို၀မ္းကြဲေတာ္စပ္သူ ေဒါက္တာစိန္၀င္းဦးေဆာင္သည့္ အမ်ဳိးသားညြန္႔ေပါင္းအစိုးရ (NCGUB)၊ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး (ABSDF)၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရတစ္ မဟာမိတ္အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (DAB) ၊ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ) (NLD-LA) စသည့္ အဖြဲ႔မ်ား ပါ၀င္ၾကပါသည္။
ထို႔အျပင္ တပ္ေပါင္းစုအဖြဲ႔မ်ားလည္း ရွိေနၾကေသးသည္။ ဥပမာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကရက္တစ္ မဟာမိတ္အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (DAB)၊ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ဳိးသားေကာင္စီ (NCUB) စသည့္ တပ္ေပါင္းစုမ်ားတြင္ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔မ်ဳိးစံုႏွင့္ တိုင္းရင္းသား သူပုန္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ား ပါ၀င္ဖြဲ႔စည္းထားၾကပါသည္။ ဤအဖြဲ႔မ်ားက အေနာက္ႏိုင္ငံရွိအဖြဲ႔မ်ားျဖစ္ၾကသည့္ လြတ္လပ္ သည့္ လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔ (OSI) ႏွင့္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအဖြဲ႔ႀကီး (National Endowment for Democracy) စသည္တို႔ထံမွ သိသိသာသာ ပ့ံပိုးကူညီမႈမ်ား ရေနၾကပါသည္။
ဤအဖြဲ႔အမ်ားစုက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ဦးေဆာင္မႈကို နာယူၾကၿပီး ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲမ်ားသည္ အၾကမ္းမဖက္ သည့္ နည္းလမ္းျဖင့္သာ ရႏိုင္သည္၊ ဤသို႔လည္း ရယူရမည္ဟု ယံုၾကည္ထားၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ဤအယူအဆကို နယူး ေယာက္ၿမိဳ႔ႏွင့္ ဂ်ီနီဗာ အေျခစိုက္ အယ္လ္ဗတ္ အိန္းစတိန္း အင္စတီက်ဳ (Albert Einstein Institute) ကလည္း ပို၍ခိုင္မာ လာေစရန္ တြန္းပို႔ေပးခဲ့ပါသည္။ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္တြင္ ၎အဖြဲ႔က ပံ့ပိုးက်င္းပသည့္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေရး အန္တုမႈ သင္တန္းႏွင့္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကို ျမန္မာဒီမိုကေရစီ အတိုက္အခံအဖြဲ႔မ်ားအတြင္း လာေရာက္ ေဆြးေႏြးပို႔ခ်ခဲ့ၾကၿပီး သင္တန္းတက္ေရာက္သူမ်ားတြင္ ABSDF, NLD-LA, DAB, NCGUB စသျဖင့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ပါ၀င္ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ ဤသို႔အေရးပါသည့္ သင္တန္းမ်ားကို လာေရာက္ပို႔ခ်ခဲ့သူမွာလည္း အဖြဲ႔တည္ေထာင္သူ ေဒါက္တာ ဂ်င္းရွပ္ (Gene Sharp) ကိုယ္တိုင္ ျဖစ္သည္။
ေဒါက္တာဂ်င္းရွပ္ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ျမန္မာအတိုက္အခံမ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္ ပတ္သက္ေနမႈကို စစ္အစိုးရ၏ အတြင္းေရးမွဴး -၁ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ညြန္႔က ၁၉၉၇ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတြင္ နာမည္ေဖာ္ျပ၍ တိတိက်က်စြပ္စြဲလာခဲ့သည္။ အၾကမ္းဖက္သမားမ်ားကို ႏိုင္ငံရပ္ျခားက ကူညီေထာက္ပံ့ေနသည္ဟု ေျပာဆိုစြပ္စြဲခဲ့သည္။ တကယ္ေတာ့ ျပစ္တင္ရႈံ႔ခ်ရမည့္အစား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔က ဂ်င္းရွပ္ကို ဂုဏ္ျပဳရန္ပင္ သင့္ေသးသည္။ အေၾကာင္း မွာ အၾကမ္းမဖက္ေရး အယူအဆကို လာေရာက္ေဟာေျပာ ျမႇင့္တင္ေပးေနသူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။
အတိုက္အခံအင္အားစုမ်ားက အၾကမ္းမဖက္နည္းကို ဆုပ္ကိုင္ေနၾကစဥ္တြင္ စစ္အစိုးရအဖို႔ အေၾကာက္တရားကို တဦး တည္း ခ်ဳပ္ကိုင္ခ်ယ္လွယ္ခြင့္ ရသြားေစခဲ့သည္။ ဤသို႔ အေၾကာက္တရားျဖင့္ စိုးမိုး၍ ၎၏ အေနအထားကို ပိုမိုခိုင္မာေစ ခဲ့သည္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား၏ ဘ၀ကို ေနာက္မ်ဳိးဆက္မ်ားစြာတိုင္ ဖ်က္စီးခြင့္ ရေစခဲ့ၿပီး အခ်ဳိ႔ေသာျဖစ္ရပ္မ်ားတြင္ စစ္အစိုးရ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ အသက္ဆံုးရႈံးရမႈမ်ားလည္း အမ်ားအျပား ရွိခဲ့သည္။ ထိုထက္ဆိုရလွ်င္ အၾကမ္းဖက္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္လာ မည့္ အက်ဳိးဆက္မ်ားကို ပစ္ပယ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္လည္း စစ္အစိုးရကို ေဆြးေႏြးပြဲစားပြဲခံုေပၚသို႔ ေရာက္လာေစရန္ တြန္းပို႔ႏိုင္ မည့္ အင္အားတခုကို လက္လြတ္ဆံုးရႈံးခဲ့ၾကရသည္။
ထိုထက္ပိုသည္မွာ အၾကမ္းမဖက္မႈကို အေလးေပးျမႇင့္တင္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္လည္း စစ္အစိုးရကို အန္တုမည့္ အတိုက္အခံ အင္အားစုမ်ားအၾကား ညီညြတ္ေရးကို အားေလ်ာ့ေစခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔၏ ပရိယာယ္ႂကြယ္၀မႈေအာက္တြင္ တိုင္း ရင္းသား လက္နက္ကိုင္အင္အားစုအမ်ား လက္နက္ခ်ခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔အဆိုအရ "အလင္း၀င္" ခဲ့ၾကသည္။ အနည္းဆံုး အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး အဆင့္အတန္းကို လက္ခံေအာင္ စစ္အစိုးရက စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ဤအဖြဲ႔မ်ားအတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခင္ညြန္႔က မက္လံုးအမ်ဳိးမ်ဳိးေပး၍ အသံုးျပဳခဲ့သလို၊ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈကို ရရွိရန္ လည္း စစ္အစိုးရက လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သည္။ အၾကမ္းမဖက္ေရးနည္းနာကို ျမႇင့္တင္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္လည္း ၎အဖြဲ႔ ေခါင္း ေဆာင္မ်ား အေနႏွင့္ လာဘ္လာဘမ်ား ေမွ်ာ္ကိုးလက္ခံရန္ ပို၍ အဆင္ေျပေစခဲ့သည္။
စစ္အစိုးရက တိုင္းရင္းသားသူပုန္အဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီမႈ ရရွိေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မႈေၾကာင့္ တဖက္တြင္ အတိုက္အခံအင္အားစုမ်ားအတြင္း အကြဲအျပဲကို အျမဲေျခာက္လွန္႔ခံေနခဲ့ၾကရသလို၊ အက်ဳိးစီးပြားအရ မတူ ကြဲျပား ပဋိပကၡ ျဖစ္စရာမ်ားလည္း ေပၚေပါက္လာေစခဲ့သည္။ အမွန္တကယ္ အေျပာင္းအလဲကို ေပၚေပါက္ေကာင္း ေပၚ ေပါက္လာေစႏိုင္ သည့္ "ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး" ကို တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားက မပူေပါင္းခဲ့ၾကသလို၊ ေနာက္ျပန္ဆြဲသလို ရွိ ေစခဲ့သည္။ သူတို႔အမ်ားက ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကို ထိုင္၍ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။ ျဖစ္ႏိုင္သည္မွာ အကယ္၍ လက္နက္ကိုင္ ပုန္ကန္ထႂကြမႈမ်ားသာ ျပန္ျဖစ္လာပါက သူတို႔၏ သတၱဳတြင္းႏွင့္ အျခား စီးပြား ေရး အက်ဳိးစီးပြားမ်ား ပ်က္စီး ဆုတ္ယုတ္ရခ်ည့္ဟု ေတြးထင္ေနျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ေနာက္ဆံုးရလဒ္မွာ စစ္အစိုးရ က လက္နက္မဲ့ ဆႏၵျပသူမ်ားႏွင့္ သံဃာမ်ားအေပၚ စစ္တပ္အင္အားကို ထင္သလိုသံုး၍ ေခ်မႈန္းႏိုင္ရန္ ျဖစ္ေစခဲ့ေတာ့ သည္။
ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားမ်ားႏွင့္ ေလာဘျဖစ္လာေစသည့္ မက္လံုးမ်ားေၾကာင့္ ထိခိုက္ရသည္မွာ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး အုပ္စုမ်ား ႏွင့္ ၿငိမ္းအဖြဲ႔မ်ားမွသာမဟုတ္။ ျမန္မာစစ္တပ္ႏွင့္ ေရွ႔တန္း ကြင္းထဲတြင္ လက္ေတြ႔တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကသည့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အခ်ဳိ႔အေပၚတြင္ပါ သက္ေရာက္မႈ ရွိလာေစခဲ့သည္။ ထိုင္းစစ္တပ္၏ အဆင့္ျမင့္အရာရွိတဦး၏ အဆိုအရ စစ္အစိုးရက ရတနာ-ရဲတံခြန္ဓါတ္ေငြ႔ပိုက္လိုင္းမ်ားမွ ဆက္လက္၍ အက်ဳိးအျမတ္ထုတ္ယူႏိုင္ျခင္းမွာ ၎ေဒသရွိ သူပုန္တပ္ဖြဲ႔မ်ားကလည္း စစ္အစိုးရထံမွေရာ၊ ထိုင္းအာဏာပိုင္မ်ားထံမွပါ ေငြကိုယူ၍ တိတ္တဆိတ္ခြင့္ျပဳထား ေသာေၾကာင့္ဟု ဆိုသည္။ ဤသို႔ေငြယူ၍ အမ်ားအတြက္ ထိခိုက္နစ္နာ အက်ဳိးပ်က္ဖြယ္ျဖစ္သည့္ ဓါတ္ေငြ႔ပိုက္လိုင္းကို ခြင့္ျပဳထားၾကပါသည္။ စစ္အစိုးရအတြက္ ႏိုင္ငံျခား၀င္ေငြ ေနာက္ထပ္ရရွိေစမည့္ တတိယပိုက္လိုင္းကို ထိုေဒသတြင္ပင္ ယခုႏွစ္ ေျခာက္ေသြ႔ရာသီ၌ ထပ္မံတည္ေဆာက္ၾကဦးမည္ဟု သတင္းမ်ား ရရွိထားပါေသးသည္။
မဂၤလာ
ဘာလိုလိုနဲ႔ ေရွ႕လာမယ့္ႏွစ္ဆို ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္ ဆံုးတာ ၅ ႏွစ္ ရိွၿပီ။ ဆရာႀကီးသာ သက္ရိွထင္ရွား ရိွမယ္ဆိုရင္ အႏွစ္ ၁၀၀ ျပည့္ပဲေပါ့။ ေခတ္စမ္းကို ဦးေဆာင္ခဲ့ၾကတဲ့ ဆရာႀကီးေတြ တေယာက္မွ မရိွၾကေတာ့ဘူး။ သိပၸံေမာင္၀ ဆံုးၿပီ။ တကၠသိုလ္ေမာင္သန္႔စင္ ဆံုးၿပီ။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ဆံုးၿပီ။ ေနာက္ဆံုး ကြယ္လြန္တာ ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္ပဲ။ ေခတ္စမ္းဆရာေတြ ကြယ္လြန္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ေခတ္စမ္းရဲ႕ အသီးအပြင့္ေတြကေတာ့ ဒီကေန႔ ျမန္မာစာေပေလာကမွာ ေမႊးေမႊးႀကိဳင္ႀကိဳင္နဲ႔ ခ်ဳိျမေနၿမဲေပါ့။
က်ေနာ္က ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္ရဲ႕ ကဗ်ာကေလးေတြကို မက္မက္ေမာေမာရိွတယ္။ ကဗ်ာ အပုဒ္တိုင္းေလာက္ကိုလည္း ႏွစ္သက္သေဘာက်တယ္။ ကေလး ကဗ်ာကေလးေတြ ဆိုရင္လည္း ကေလးကဗ်ာမို႔၊ အခ်စ္ကဗ်ာ ကေလးေတြဆိုရင္လည္း အခ်စ္ကဗ်ာ ကေလးေတြမို႔၊ ဒႆန ကဗ်ာကေလးေတြ ဆိုရင္လည္း ဒႆနကဗ်ာ ကေလးေတြမို႔၊ တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ ကေလးေတြဆိုလည္း တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ ကဗ်ာကေလးေတြမို႔ ခ်စ္လုိက္ရတာ ေမာေနတာပဲ။
"မိုးေရတက္ေရတေဖြးေဖြး
ကြင္းက်ယ္အေ၀းေ၀း
လယ္ေစာင့္တဲေလး ေျခတံရွည္
မိုးကုပ္ေအာက္မွာတည္
ၾကာနီတပြင့္ ျဖဴတပြင့္
တဲႏွင့္ပနံတင့္" ။
ဆိုတဲ့ "လယ္ေစာင့္တဲ" ကဗ်ာကေလးကို စၿပီး ၾကားရ၊ ရြတ္ဆိုရတဲ့အခ်ိန္က က်ေနာ္ မူလတန္း ေက်ာင္းသားဘ၀ေပါ့။ ဆရာရွင္းျပတဲ့ ကဗ်ာရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကို ျပည့္ျပည့္၀၀ နားမလည္ေပမယ့္ ရြတ္ရဆိုရတာ ေကာင္းလြန္းလို႔ ရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မိုးေရထဲမွာ ေအာ္ဆိုခုန္ေပါက္ၾကရတာေလ။
အသက္ကေလးရလာ ... ဒါမွမဟုတ္ ... မိုးတြင္းလိုအခါမ်ဳိးမွာ ခရီးသြားရလို႔ လယ္ကြင္းေတြကိုမ်ား ျဖတ္သြားရရင္ အဲဒီ "လယ္ေစာင့္တဲ" ကဗ်ာက ရင္ထဲကို တန္းၿပီး ေရာက္လာေတာ့တာပဲ။ ၾကည့္စမ္းပါဦး မိုးေတြက ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ရြာေနလိုက္တာ။ မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းတေလွ်ာက္ ၾကည့္လို႔မဆံုးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ေရေတြ ေဖြးေနတာ။ အဲဒီေရေဖြးေဖြးေတြၾကား ... အဲဒီလယ္ကြက္စိမ္းစိမ္းေတြၾကားမွာ လယ္ေစာင့္တဲကေလးက သူ႔ရဲ႕ ေျခတံရွည္ရွည္ကေလးေတြကို ေထာက္ၿပီး မေညာင္းမညာ ... မညည္းမညဴ ရပ္ေနတာ ... ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လြမ္းဖို႔ေကာင္းလိုက္သလဲ။
သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕အလွအပကို ေတာေတာင္ေရေျမရဲ႕ အစိမ္းအလန္းကို ျမတ္ႏိုးတတ္ေအာင္ ... ျမင္တတ္ေအာင္ ... ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္တတ္ေအာင္ ဆရာေရးဖြဲ႕ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေတြနည္းမွမနည္းဘဲ။ အဲဒီလို သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို ခ်စ္တတ္ခင္တတ္ျမတ္ႏိုးတတ္ရင္း ... က်ေနာ္တို႔ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ၾကေတာ့ ... ႏွလံုးသားက စကားေျပာလာျပန္တာေပါ့။ ဆန္႔က်င္ဘက္ လိင္ကို စိတ္၀င္စားလာခဲ့ၾကျပန္တာပဲေပါ့ေလ။ အဲဒီအခါက်ျပန္ေတာ့ ဆရာ့ရဲ႕ "ႏွင္းဆီ" ကဗ်ာကေလးကို တရိွဳက္မက္မက္ ဆိုမိရေသးေတာ့တယ္။
"လယ္ေတာကျပန္
ပန္ခ်င္တယ္ ခေရဖူးဆိုလို႔
ေမာင္ခူးကာေပး။
မနက္တုန္းဆီက
ေက်ာ့ဆံုးကို ျမင္ျပန္ေတာ့
သူ႔ဆံပင္ႏွင္းဆီပြင့္ေတြႏွင့္
ဂုဏ္တင့္တယ္ေလး။
မ်က္ႏွာမ်ားသူတေယာက္အေပၚ ... ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ့္အေပၚ စိမ္းကားရက္စက္သြားတဲ့ မိန္းကေလးအေပၚ ေဒါသအမ်က္မပိုဘဲ မုဒိတာပြားႏိုင္တဲ့ စိတ္ဟာ ဘယ္အတိုင္းအတာအထိ တန္ဖိုးရိွေစသလဲ ကၽြန္ေတာ္ မခန္႔မွန္းတတ္ေပမယ့္ ဆရာ့ရဲ႕ ေစတနာကိုေတာ့ မီးေမာင္းနဲ႔ထိုးျပလိုက္သလို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေတြ႕ျမင္သိနားလည္ခြင့္ ရရိွတဲ့အတြက္ ၾကည္ႏူး႐ႊင္ျပမိတာ အမွန္ပါ။
ဒီ "ႏွင္းဆီ" ကဗ်ာကေလးကို အခုလို ျပန္ေတြးမိ၊ ျပန္ေရးမိေတာ့ ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္ကို ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ က်ီစယ္ေနာက္ေျပာင္ခဲ့တဲ့ ဆရာေသာ္တာေဆြကိုလည္း ဖ်တ္ခနဲဆိုသလို က်ေနာ္ သတိရလိုက္မိျပန္တယ္။ အဲဒီတုန္းက ဆရာေသာ္တာေဆြက သိပ္ကိုေသာက္ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ဆိုပါေတာ့။ ဆရာေသာ္တာေဆြက ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္ရဲ႕ "ႏွင္းဆီ" ကဗ်ာကေလးကိုဖ်က္ၿပီး ... သူ႔ရဲ႕ေသာက္တတ္စားတတ္တဲ့ စ႐ိုက္ကေလးေပၚေအာင္ ...
"ထန္းေတာကျပန္
အန္ခ်င္တယ္ ထန္းေရဘူးလြယ္လို႔
ေမာင္မူးတယ္ေလး။
မနက္ခင္းဆီက
ခ်က္ပုလင္းျမင္ျပန္ေတာ့
ဘဲနံကင္ ၀က္ကင္ႀကီးရယ္ႏွင့္
ျမည္းလိုက္ခ်င္ေသး"
ကဗ်ာကေလးတပုဒ္ လုပ္လိုက္ပါေရာ။ ဒီကဗ်ာကေလးကို ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္ ဖတ္ရေတာ့ သေဘာက်လြန္းလို႔ မ်က္ရည္ထြက္ေအာင္ ရယ္တယ္ဆိုပဲ။ ဆရာႀကီးကသာ သေဘာက်တာ၊ ဆရာႀကီးကို အလြန္အမင္း ခ်စ္ခင္ေလးစားၾကတဲ့သူေတြနဲ႔ ဆရာႀကီးရဲ႕ အဲဒီ "ႏွင္းဆီ" ကဗ်ာကေလးကို စြဲစြဲလန္းလန္း ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးၾကတဲ့သူေတြက အဲဒီလို လွပတဲ့ ကဗ်ာကေလးကို အရက္သမားကဗ်ာ လုပ္ပစ္ရသလားဆိုၿပီး ေျပာၾကဆိုၾကေရးသားၾကတာကို အခု က်ေနာ္ သတိရေနမိတယ္။
စာေပေဟာေျပာပြဲ ရာသီတခုမွာ ဆရာခ်စ္ဦးညိဳ၊ ဆရာမႏုႏုရည္ (အင္း၀) ၊ ဆရာေကာက္ႏြယ္ (ကေနာင္) တို႔နဲ႔အတူ က်ေနာ္ ကြမ္းၿခံကုန္းၿမိဳ႕ကေလးကိုသြားၿပီး ေဟာေျပာရတယ္။ ကြမ္းၿခံကုန္းဆိုတာက ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္ရဲ႕ ဇာတိခ်က္ေၾကြ ေမြးရပ္ေျမမဟုတ္လား။ ၿပီးေတာ့ တခုထူးျခားတာက အဲဒီ စာေပေဟာေျပာပြဲဟာ က်ေနာ့္ စာေရးဆရာဘ၀ရဲ႕ ပထမဦးဆံုးေသာ ေဟာေျပာပြဲ။ ဒီပထမဦးဆံုးေသာ ေဟာေျပာပြဲကို က်ေနာ္ အင္မတန္ခ်စ္ခင္ေလးစားရတဲ့ ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္ရဲ႕ ေမြးရပ္ေျမနဲ႔ စၿပီး ဖြင့္လွစ္ရတာဆိုေတာ့ က်ေနာ္ သိပ္ကို ၀မ္းသာဂုဏ္ယူမိတာပဲေပါ့။
ကြမ္းၿခံကုန္းက စာေပေဟာေျပာပြဲကို တာ၀န္ယူစီစဥ္တဲ့ ကဗ်ာဆရာတင္ေမာင္ထက္ (ကြမ္းၿခံကုန္း) ရဲ႕ အိမ္ကိုေရာက္ေရာက္ခ်င္း က်ေနာ္တို႔ ေလးေယာက္စလံုး အာသာျပင္းျပင္း ဆိုၾကတာကေတာ့ ဆရာႀကီး မင္းသု၀ဏ္ရဲ႕ ေနအိမ္အေဟာင္းကေလးရိွရာကို လိုက္ပို႔ေပးဖို႔ပါပဲ။
ကြမ္းၿခံကုန္းၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ လမ္းမေပၚေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကို ႀကိဳဆိုလိုက္တာက ေျမာက္ျပန္ေလပဲ။ သူက ႏွင္းပြင့္ကေလးေတြရဲ႕ ရနံ႔ကိုေတာင္ သယ္ေဆာင္လာခဲ့ေသးတယ္ေလ။ ေအးလြန္းလို႔ တုန္ခိုက္ေနေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ ေလးေယာက္စလံုးရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြက တံု႔ဆိုင္းေလးပင္ မသြားၾကဘူး။ သက္ရိွထင္ရွား ရိွေနေသးတဲ့ "ေခတ္စမ္းလက္က်န္" ႀကီးရဲ႕ လူ႔ဘ၀အစျပဳရာ အသိုက္အၿမံဳ ေနေရာေဟာင္းကေလးကို ေတြ႔ရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ ၾကည္ႏူးစိတ္နဲ႔ ရႊင္လန္းသြက္လက္ တက္ၾကြေနၾကတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဆရာႀကီးရဲ႕ ေနအိမ္အေဟာင္းကို က်ေနာ္တို႔ မေတြ႔ရပါဘူး။ ေခတ္ေရစီးက တိုက္စားသြားလို႔ ဆရာ့ရဲ႕ အသိုက္အၿမံဳေဟာင္းေနရာမွာ အျခားအိမ္သစ္တလံုး ေရာက္ေနၿပီ။ က်ေနာ့္ရဲ႕ မ်က္စိထဲမွာေတာ့ အိမ္သစ္ကို မျမင္ရဘူး။
"ပ်ဥ္းမငုတ္တို" ကို ျမင္ေနရတယ္
"ဆြမ္းအုပ္နီနီ" ကို ျမင္ေနရတယ္
"မ်က္ရည္" ကို ျမင္ေနရတယ္
"ဖိုးေမာင္" ကို ျမင္ေနရတယ္
"ဘႀကီးေအာင္ညာတယ္" ကို ျမင္ေနရတယ္
"ေခတ္စမ္း" ကို ျမင္ေနရတယ္
"ၾကည့္စမ္းပါဦးဗ်ာ ဒီအိမ္ေနရာကေလးက ထြက္ေပၚလာတဲ့ `မင္းသု၀ဏ္´ ဆိုတဲ့ လတစင္းဟာ ျမန္မာစာေပေလာက ေကာင္းကင္မွာ မကြယ္တမ္း လင္းထိန္ ေတာက္ပေနလိုက္တာမ်ား"
ဆရာခ်စ္ဦးညိဳရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားက ထြက္ေပၚလာတဲ့ မုဒိတာငွက္ေတာင္ပံခတ္သံ။ အဲဒီညက ေဟာေျပာခဲ့ၾကတဲ့ က်ေနာ္တို႔ ေလးေယာက္စလံုးရဲ႕ ေဟာေျပာခ်က္ေတြထဲမွာ ဘယ္လို အေၾကာင္းအရာမ်ဳိးေတြ ပါေနမလဲဆိုတာ ေျပာဖို႔ေတာင္ မလိုေတာ့ဘူးေလ...။
ဆရာႀကီးကို လူကိုယ္တိုင္ ျမင္လိုက္ရခ်ိန္မွာေတာ့ တကယ့္အဘိုးႀကီးအိို ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဆရာႀကီးဆီက ကဗ်ာစာမူေတာင္းဖို႔ က်ေနာ္ ေရာက္သြားတာ။ ဒီတုန္းက ဆရာႀကီးရဲ႕ အသက္ ၈၀ ေက်ာ္ေနၿပီေလ။ ဒရင္းဘက္အေပၚမွာ မွိန္းေနတယ္။ မဂၢဇင္းအတြက္ စာမူလာေတာင္းတာဆိုေတာ့ ဆရာႀကီးက ဒရင္းဘက္ေပၚက ထလာၿပီး က်ေနာ့္ကို ႀကိဳဆိုပါတယ္။ က်ေနာ္ေျပာတဲ့ မဂၢဇင္းအမည္ကို မွတ္စုစာအုပ္ကေလးထဲ ခဲတံတို ကေလးနဲ႔ ေရးမွတ္ရွာတယ္။ အသက္က ႀကီးၿပီဆိုေတာ့ ေမ့ၿပီထင္ပါရဲ႕။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ကို ...။
"ေအး... ေအး ...ေရးထားလိုက္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာက ေမ့ၿပီဆိုေတာ့ မၾကာခဏ ဖုန္းဆက္ၿပီး ေမးေပါ့၊ ဆရာ့ဖုန္းနံပါတ္ေပးလိုက္မယ္ သိလား" လို႔ ေျပာပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း ဆရာ့ကို ဦးသံုးႀကိမ္ခ်ၿပီး ျပန္လာခဲ့တယ္ေလ။
ဆရာက မၾကခဏ ဖုန္းဆက္ၿပီး ေမးေပါ့လို႔ ဆိုေပမယ့္ က်ေနာ္ မေမးခဲ့ပါဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ့္လို ပမႊားကဗ်ာဆရာေလးတေယာက္က ဆရာႀကီးလို ပညာရွင္ႀကီးတဦးဆီကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ေမးတယ္ဆိုတာမ်ဳိး မလုပ္သင့္ မလုပ္အပ္ဘူးလို႔ ေတြးမိတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာႀကီး ကဗ်ာေရးၿပီးေလာက္ၿပီလို႔ ယံုၾကည္ရတဲ့ အခ်ိန္က်မွသာ ဆရာႀကီးရဲ႕ သေျပညိဳအိမ္ကေလးဆီကို က်ေနာ္ ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။
"ေၾသာ္... ေအး ... ေအး ... ၿပီးၿပီကြ... ၿပီးၿပီ" လို႔ ေျပာရင္း ကဗ်ာကေလးႏွစ္ပုဒ္ကို လွမ္းေပးပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း ဆရာႀကီးလွမ္းေပးတဲ့ ကဗ်ာကေလးႏွစ္ပုဒ္ကို တ႐ိုတေသယူၿပီး အဆင္သင့္ယူသြားတဲ့ စာမူခ စာအိတ္ကေလးကို ဆရာႀကီး လက္ထဲထည့္ၿပီး ထိုင္ကန္ေတာ့လိုက္ပါတယ္။
ဆရာႀကီးက "ေဟ့ ... ငါ့ကို တျခားကဗ်ာဆရာေတြထက္ စာမူခပိုေပးတာမ်ဳိး မလုပ္နဲ႔ေနာ္ တန္းတူပဲေပး" လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒီစကားကိုၾကားေတာ့ က်ေနာ့္မွာေလ ၾကက္သီးေမြးညင္းထေအာင္ ၾကည္ႏူးပီတီ ျဖစ္ရပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဆရာႀကီးလို အဆင့္အတန္းမ်ဳိးမွာေတာင္ မရိွေသးဘဲ ကဗ်ာစာမူခကို တျခားကဗ်ာဆရာေတြနဲ႔ တန္းတူ မေပးရေကာင္းလား၊ ေရြးကဗ်ာစာရင္းမွာ နာမည္ထည့္ရေကာင္းလား စသျဖင့္ ဆူဆူပူပူလုပ္ၾကတဲ့ ကဗ်ာဆရာေတြကို က်ေနာ္ ရင္ဆိုင္ေနရလို႔ပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ ကဗ်ာဆရာအခ်င္းခ်င္း မခြဲျခားတတ္တဲ့၊ နားလည္ခ်စ္ခင္တတ္တဲ့ ဆရာႀကီးရဲ႕ ျဖဴစင္တဲ့ႏွလံုးသားကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ ေတြ႔ျမင္ခြင့္ရလိုက္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ပိုင္း ဆရာရဲ႕ သေျပညိဳကို က်ေနာ္ အေရာက္အေပါက္ နည္းသြားခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း က်င္းပၿမဲျဖစ္တဲ့ ဆရာရဲ႕ ေမြးေန႔ ထမနဲပြဲေတြကိုေတာ့ မပ်က္မကြက္ဆိုသလို က်ေနာ္ တက္ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ထမနဲ ေမႊးေမႊးအိအိကေလးကိုစားရင္း ဆရာႀကီးနဲ႔ ဆရာဒဂုန္တာရာ၊ ဆရာႀကီး ေမာင္ထင္၊ ဆရာႀကီးပါရဂူ စတဲ့ ဆရာႀကီးေတြရဲ႕ စကားေတြ နားေထာင္ရတာဟာ ရတနာတြင္းထဲ ေျခေခ်ာ္က်သလို အရသာရိွပါတယ္။ ေခတ္စမ္းအေၾကာင္း၊ စာေပသစ္အေၾကာင္း၊ လက္ရိွျမန္မာစာေပအေၾကာင္းေတြကို ဆရာႀကီးေတြရဲ႕ အေတြ႔အႀကံဳ၊ ျဖတ္သန္းမႈေတြနဲ႔အတူ ၾကားနာခြင့္ရတယ္ဆိုတာ နည္းတဲ့ ဒုလႅဘ မဟုတ္ဘူးေလ။ ဖတ္ဖူးခဲ့တဲ့ အေနာက္တိုင္း ကဗ်ာကေလးတပုဒ္ကိုေတာင္ သတိရမိတယ္။
"ငယ္ရြယ္လြတ္လပ္
အကန္႔အသတ္မဲ့ စိတ္ကူးနဲ႔
ငါ့ရဲ႕ အိပ္မက္ထဲမွာ
ကမၻာႀကီးကို ေျပာင္းပစ္မယ္" ။
အသက္ကေလးရလာ
"ပညာ" ဆိုတာ နည္းနည္းသိ
ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ
"ကမၻာႀကီးဟာ ... ကမၻာႀကီးပါပဲ"။
အိပ္မက္ကို ေစ်းဆစ္
ငါခ်စ္တဲ့ ငါ့တိုင္းျပည္
တခုခု ျဖစ္ရမည္ေပါ့
သည္တခါလည္း
"တိုင္းျပည္ဟာ တိုင္းျပည္" ပါပဲ။
ဘ၀ရဲ႕ ဆည္းဆာခ်ိန္
အိပ္မက္ေတြအရိွန္ကုန္စ
ဇနီးမယား သမီးသားတြက္
ေပးဆက္ဖို႔ ႀကိဳးစားဆဲ
သူတို႔လည္း သူတို႔ဘာသာ
"မိသားစုဟာ ဒီအတိုင္းပါပဲ"။
ေသရာေညာင္ေစာင္း
လဲေလ်ာင္းခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မွ
ငါသိရၿပီ (ပထမဆံုးအႀကိမ္ပါ)
"ငါဟာငါပဲ ဘာမွမေျပာင္းလဲ" တဲ့။
ငယ္ရြယ္ႏုပ်ဳိတဲ့ လူတေယာက္ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္နဲ႔အားမာန္၊ ရဲရင့္မႈနဲ႔တက္ၾကြမႈ၊ ၿပီးေတာ့ ေတာက္ပတဲ့ အိပ္မက္နဲ႔ အဲဒီအိပ္မက္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္လိုမႈ။ အရြယ္ေရာက္လာၿပီး အသိနဲ႔ပညာကေလးရလာေတာ့ အားလံုးဟာ သူ႔ရဲ႕ ပံုမွန္အတိုင္းသာ ျဖစ္ပ်က္သြားခဲ့ၾကတာကို သိလာခဲ့ရၿပီေလ။ အဲဒီလို သိျမင္ခြင့္ရလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ကို္ယ္ဟာ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္ကို ေစာင့္ေနရတဲ့ အခ်ိန္မဟုတ္လား။ အိပ္မက္ေတြကိုလည္း အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏိုင္ရွာေတာ့ဘူး။ ဒါဟာ လူ႔သဘာ၀ပဲေလ။
ဒါေပမဲ့ ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္ကေတာ့ အိပ္မက္ကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔ က်ေနာ္ တထစ္ခ် ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဆရာဟာ ကမၻာႀကီးကို ေျပာင္းလဲပစ္မဟဲ့လို႔ စိတ္မကူးခဲ့ေပမယ့္ ျမန္မာစာေပေလာကကိုေတာ့ ေျပာင္းဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ေခတ္စမ္းကေနတဆင့္ ေျပာင္းလဲလာခဲ့တဲ့ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာစာေပရဲ႕ လက္ရိွအေျခအေနကို ၾကည့္ရင္ ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္ရဲ႕ အိပ္မက္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္မႈကို ေတြ႔ရမွာ အမွန္ပဲ။
ဘာပဲေျပာေျပာ ဆရာႀကီးရဲ႕ ေမြးေန႔လက္ကမ္းစာေစာင္တခုမွာ ကဗ်ာဆရာ ထြန္းေ၀ျမင့္က ...
"တိုင္းျပည္တျပည္မွာ သက္ေတာ္ရွည္ ကဗ်ာဆရာႀကီးတဦး ရိွေနတာ မဂၤလာ" လို႔ ေရးခဲ့တယ္။ ဟုတ္တယ္။ တိုင္းျပည္တျပည္မွာ သက္ေတာ္ရွည္ ကဗ်ာဆရာႀကီးရိွေနတာ တကယ့္မဂၤလာပဲ။ သက္ေတာ္ရွည္ ကဗ်ာဆရာႀကီးမွ မဟုတ္ဘူး။ ပညာရိွေတြ၊ ပညာရွင္ေတြ ရိွေနတာဟာလည္း မဂၤလာပါပဲ။ အဲဒီ ကဗ်ာဆရာႀကီးေတြ၊ ပညာရိွေတြ၊ ပညာရွင္ေတြ တိုင္းျပည္မွာ မရိွေတာ့ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ... ... ...။
ၿငိမ္းေအးလႈိင္
Subscribe to:
Posts (Atom)