ေရႊ၀ါေရာင္ကို ဦးေဆာင္ရာမွာ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္တပါးလည္းျဖစ္၊ သံဃတပ္ေပါင္းစုအဖြဲ႔ႀကီးရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္တပါးျဖစ္သူ အရွင္ဂမၻီရ ဖမ္းဆီးအက်ဥ္းခ် ခံထားရတာဟာ ႏို၀င္ဘာလ ၄ ရက္ေန႔မွာ တႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္သြားခဲ့တယ္။
အရွင္ဂမီၻရဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၄ ရက္ေန႔မွာ မႏၱေလးတိုင္း စဥ့္ကိုင္ၿမိဳ႕တြင္း တေနရာမွာ ဖခင္ျဖစ္သူနဲ႔အတူ အာဏာပို္င္ေတြရဲ႕ လက္ပါးေစေတြက ရိုက္ႏွက္ဖမ္းဆီးတာကို ခံခဲ့ရသူပါ။
တကယ္ေတာ့ သူဟာ သက္ေတာ္အားျဖင့္လည္း ၂၉ ႏွစ္သာရွိေသးတဲ့ ငယ္ျဖဴ စာသင္သား သံဃာေတာ္တပါးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
သိုေပမယ့္ မ်က္ေမွာက္ကာလ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ ခံစားႀကံဳေတြေနၾကရတဲ့ အခက္အခဲ၊ အက်ပ္အတည္း မ်ိဳးစံုရဲ႕ အေျခခံဇစ္ျမစ္ဟာ ႏိုင္ငံေရးအက်ပ္အတည္းကို ႏိုင္ငံေရးနည္းနဲ႔ မေျဖရွင္းဘဲ တဖက္သတ္ ဗိုလ္က် အႏိုင္က်င့္ေနတာေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္တယ္လို႔ သိျမင္နားလည္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ လ်စ္လ်ဴရႈ မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ မိမိနဲ႔အတူ တျခား ရဟန္း သံဃာေတာ္မ်ားကပါ ပူးေပါင္းပါ၀င္ ေျဖရွင္ေပးႏိုင္ဖို႔အတြက္ စာသင္သား ေလာကကို စြန္႔ခြာၿပီး ႀကိဳးစား အားထုတ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
အခုဆိုရင္ သံဃာ့သမိုင္းမွာ ကဗၺည္းထိုးရမယ့္ သံဃာေတာ္မ်ား ေမတၱာပို႔သ ဆႏၵျပမႈႀကီးဟာလည္း ၀င့္၀င့့္ၾကြားၾကြားနဲ႔ ဂုဏ္ေျပာင္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလို အေျခအေနမွာ အရွင္ဂမၻီရကေတာ့ အက်ဥ္းေထာင္မွာ အက်ဥ္းစံေနရပါတယ္။
ၿပီးခဲတဲ့ စက္တင္ဘာလ ၁၀ ရက္ေန႔တုန္းက မိသားစု၀င္ေတြ အဖမ္းခံရတာရယ္၊ စက္တင္ဘာ ႏွစ္ပတ္လည္ ေန႔ရယ္ေၾကာင့္ အရွင္ဂမၻီရဟာ စိတ္ဖိစီးမႈဒဏ္ေတြကို ျပင္းထန္စြာ ခံစားေနရတဲ့ ကာလမွာ အက်ဥ္းေထာင္တြင္း တာ၀န္ရွိတဲ့ ရဲမွဴးေတြ လာကပ္တဲ့ ႏြားႏို႔ကို ဘုန္းေပးမိတဲ့အတြက္လည္း အဲဒီေန႔မွာပဲ ၃ ခါ အန္ၿပီး ေဆးရံုတင္လိုက္ရတယ္လို႔ သိရတယ္။
အဖမ္းဆီးခံရျခင္း တႏွစ္ျပည့္ ႏွစ္ပတ္လည္ကာလမွာကို အရွင္ဂမၻီရဟာ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ က်န္းမာေရး ဆိုး၀ါးစြာ ခံစားေနရေလရဲ႕။ ေဆးရံုတက္ၿပီးမွ သိရတဲ့ က်န္းမာေရး အေျခအေနေတြက အေၾကာင္းအရာ တခုခုကို စဥ္းစားလိုက္ရင္ ေခါင္းကိုက္တယ္၊ ဇက္ေၾကာေတြ တက္လာတယ္၊ ဘာကိုမွ ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားလို႔ မရဘူး ျဖစ္သြားတဲ့အျပင္ကို လူကလည္း ပိန္ခ်ဳံးက်သြားလိုက္တာ အရိုးေပၚ အေရတင္ပါပဲေလ။
ဒိအျပင္ကို ထူးဆန္းတာက ေထာင္၀င္စာ ပံုမွန္ေတြ႔ေနတဲ့ အမေတာ္ႀကီးကို တခါမွ မေျပာဘူးခဲ့တဲဲ့ ''ႏုိင္ငံေရး မလုပ္ပါနဲ႔၊ ေပါက္ၿမိဳ႕မွာျပန္ၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး ေနပါ၊ သူကိုလည္း ေထာင္၀င္စာ ေတြ႔မေနပါနဲ႔ေတာ့'' အစရွိတဲ့ စိုးရိမ္တဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ ခဏခဏ ထပ္မွာေနတဲ့အျပင္ ပံုစံကလည္း အရမ္း စိုးရိမ္စိတ္ ႀကီးေနတဲ့ ပံုပဲလို႔ ၾကားသိရေတာ့ စာေရးသူအေနနဲ႔ အေတာ့္ကို အံ့ၾသမိသြားပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ စာေရးသူနဲ႔ အရွင္ဂမၻီရနဲ႔ အနီးကပ္ေနခဲ့ဖူးေတာ့ သူ႔ရဲ့ စိတ္ဓာတ္ၾကံ႕ခိုင္ပံုေတြကို မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ သိရွိထားရသူ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အံ့ၾသမိတာပါပဲ။
သူနဲ႔ စကားေျပာလိုက္မွျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းကကို လြတ္တယ္မရွိဘူး။ သူ စဥ္းစားေတြးေခၚေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာ မွန္သမွ်ဟာလည္း ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး အက်ပ္အတည္းေတြကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေျဖရွင္းဖို႔ နည္းလမ္းေတြပါပဲ။ ဒါမွ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ မနစ္နာေစဘဲ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အသြင္ကူးေျပာင္းႏိုင္မယ္လို႔ သူကိုယ္တိုင္ ခံယူထားၿပီး ႀကိဳးစားေနတယ္ထင္ရဲ႕။
အရွင္ဂမၻီရရဲ႕ ဘြဲေတာ္အရင္းက စေႏၵာဘာသ။ သူ႔ကို သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းေတြက ဗိုလ္စံ ဘာေတြလုပ္ေနတုန္းဗ်လို႔ ေမးတဲ့အခါတိုင္း သူ ျပန္ေျဖေလ့ရွိတာက ''တပည့္ေတာ္ ဗုဒၶအလိုေတာ္က် ဗဟုဇနဟိတာယ၊ ဗဟုဇနသုခါယ ဆိုတဲ့အလုပ္ေတြကုိပဲ ပံုမွန္လုပ္ျဖစ္ေနပါတယ္ ဘုရား'' တဲ့။
အရွင္ဂမၻီရဟာ အဲသလို ရည္မွန္းခ်က္ႀကီးမားသလို စိတ္ထားကလည္း ျဖဳစင္သန္႔ရွင္းရံုမက ေပးဆပ္မႈေတြကလည္း မ်ားျပားလွပါတယ္။ သို႔ေပမယ့္လည္း သူ ျပန္လည္ရရွိတဲ့ ခံစားပိုင္ခြင့္ေတြက်ေတာ့ အဘက္ဘက္က နိမ့္က်လွပါတယ္။
စာေရးသူတို႔ ရန္ကုန္ကို အရွင္ဂမၻီရနဲ႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးဖို႔ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ ေရာက္တုန္းကဆိုရင္ ေအာင္မဂၤလာ အေ၀းေျပးကြင္းကို လာႀကိဳတဲ့ အရွင္ဂမၻီရရဲ႕ ပံုစံဟာျဖင့္ အေတာ့္ကို ဘ၀င္က်စရာ မေကာင္းလွပါဘူး။ ဆံပင္က လက္မ၀က္သာသာ ရွည္ၿပီး၊ ထုိင္းပိုး သကၤန္းကို ဂြ်တ္တက္ေအာင္၀တ္ထားကာ ပိုးလြယ္အိတ္ ခပ္ညစ္ညစ္ထဲမွာ ပစၥည္းအျပည့္ထည့္ၿပီး လြယ္ထားတဲ့ သူ႔ပံုစံေလးကို ခုထက္ထိ ျမင္ေယာင္ေနမိပါေသးတယ္။
အဲဒီတုန္းကဆို ''ဒီဘုန္းႀကီးကြာ ဘုန္းႀကီးမပီသဘူး။ ေတာ္ေတာ္ကို ေပတိေပစုတ္ ႏိုင္တာပဲ'' လို႔ေျပာၾကတာေတြ ၾကားဖူးပါရဲ့။ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕ ဆိုတာကလည္း ေရနံေခ်ာင္းသား စကားငွားသံုးရရင္ "အစိုးရက အညိဳေရာင္ဆိုလား၊ အမဲေရာင္ဆိုလား။ အဲသလိုသတ္မွတ္ၿပီး ဘာတခုမွ ဖြံ႔ၿဖိဳးေအာင္္ ေဆာင္ရြက္မေပးလို႔ ၿမိဳ႕က စုတ္ျခာျခာျဖစ္ေနတာတဲ့" တကယ္ေတာ့ ေရနံေခ်ာင္းဆိုတာက အခ်က္အခ်ာက်တဲ့ သမိုင္း အစဥ္အလာႀကီးမားတဲ့ ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕ျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးအရလည္း တက္ၾကြမႈအျပည့္ရွိတဲ့ ၿမိဳ႕ပဲကိုး။
အဲသလို အသင့္အတင့္ ျပည့္စံုေနတဲ့ စာသင္သားေတြဆိုေတာ့ အရွင္ဂမၻီရရဲ႕ အေပၚယံ ရုပ္ပံုလႊာကိုၾကည့္ၿပီး အတင္းေျပာတာ (တနည္း) သံုးသပ္တာ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္တာရွိတဲ့ သဘာ၀တခုလိုပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူနဲ႔ စကားေျပာလိုက္မွျဖင့္ လူပံုစံ စုတ္ျခာျခာ ႏိုင္သေလာက္ စကားအရာ၊ ဒီထက္ ခ်ဳံ႕ေျပာရရင္ စိတ္ထားအရာမွာက်ေတာ့ သိကၡာအျပည့္ပဲ ျဖစ္ေနေလေတာ့ မေလးစားဘဲ ဘယ္ေနႏိုင္ေတာ့မလဲ။ အံ့ၾသတႀကီးကို ျဖစ္ခဲ့ရတာေပါ့။
ဒီထက္ အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက သူ႔မွာ အဲဒီ သကၤန္းတစံုနဲ႔ ေရလဲစရာ သင္းပိုင္တထည္၊ တျခား ကိုယ္ပတ္ သကၤန္းေလးတထည္သာ ရွိတာေၾကာင့္ အဲဒီသကၤန္းကို ေလွ်ာ္လိုက္မွျဖင့္ သူ အျပင္ထြက္ဖို႔ အဆင္မေျပႏိုင္ပဲ ျဖစ္သြားၿပီး အလုပ္ေတြ ေႏွာင့္ေႏွးကုန္မွာကို ငဲ့ညွာေနတာေၾကာင့္ပဲလို႔ စာေရးသူ နားလည္ သေဘာေေပါက္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ တကယ့္ကို ေလးလည္းေလးစား၊ သနားလည္း သနားမိေတာ့တာပါပဲ။
သူဟာ စာသင္သားတို႔ ရသင့္ရထိုက္တဲ့ လာဘ္လာဘေတြ မရရွိေတာ့တဲ့အျပင္ အရင္ ရွိရင္းစြဲေက်ာင္းမွာ ရွိၿပီးသား အသံုးအေဆာင္ေလးေတြကိုေတာင္မွ လုံၿခံဳေရးအရ ဂရုမစိုက္ႏိုင္အားေတာ့ဘဲ ရွိသမွ်နဲ႔ ေရာင့္ရဲၿပီး ႏိုင္ငံအေရး အားထုတ္ေတာ္မူတာပါ။
အဲဒီလို ဘ၀ျဖတ္သန္းမႈရဲ႕ ဒဏ္ေတြကို ႀကံ႕ႀကံ႕ခံၿပီး ႏုိင္ငံအေရး အားထုတ္၊ အားေပးခဲ့တဲ့ ကိုယ္ေတာ္ဟာ အခုေတာ့ သူ႔အမကို ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ဖို႔ တားျမစ္ေနတယ္ဆိုေတာ့.. ။ ဒါနဲ႔ ဇနီးသည္ (အရွင္ဂမၻီရရဲ႕ အမေတာ္အငယ္) ကို အရွင္ဂမၻီရအေၾကာင္း ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ေမးၾကည့္ေတာ့မွ အရွင္ဂမၻီရဟာ ကိုယ္တိုင္ခံစားရတဲ့ အခက္အခဲ ဒုကၡေတြကို ဂရုစိုက္ေလ့ မရွိေပမယ့္ သူ႔ေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕ မိသားစု၊ ေဆြးမ်ဳိးညာတိ၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြနဲ့ ပတ္သက္လာရင္ေတာ့ စိုးရိမ္စိတ္ အလြန္ႀကီးမားသူျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့ရတယ္။
ဒါကို ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ေနတဲ့ အာဏာပိုင္ေတြကလည္း အရွင္ဂမၻီရကို ဖိအားေပးသတဲ့။ စာေရးသူနဲ႔ ဇနီးသည္ျဖစ္တဲ့ အရွင္ဂမၻီရရဲ႕ အမေတာ္အငယ္တို႔ ေရွာင္တိမ္းေနရတဲ့ကာလမွာ အမေတာ္အငယ္ျဖစ္သူနဲ႔ သူ႔အမ်ိဳးသားကို ဖမ္းဆီးထားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္းကို ေန႔ရက္အတိအက်၊ အခ်ိန္၊ ေနရာ၊ လက္ရွိ ခ်ဳပ္ထားတဲ့ အေဆာင္နံပါတ္ အစရွိတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ အယံုသြင္းတဲ့အျပင္ ညီေတာ္ျဖစ္သူနဲ႔ အမေတာ္အႀကီးရဲ႕ အမ်ဳိးသားျဖစ္သူ ႏွစ္ဦးစလံုးကို တၿပိဳင္နက္ ဖမ္းျပလိုက္ေတာ့ မိသားစုကို သံေယာဇဥ္ႀကီးပါတဲ့ အရွင္ဂမၻီရ ဘယ္လိုခံစားေနရမလဲ တြက္သာၾကည့္ပါေတာ့ေလ။ ဒီ့အျပင္ အမေတာ္ျဖစ္သူကလည္း ေမြးခါနီးဖြားခါနီး ကိုယ္၀န္ေဆာင္ မိခင္ေလာင္း ျဖစ္ေနၿပီး၊ မိဘႏွစ္ပါးက ဆိုရင္လည္း အသက္ ၇၀ ေက်ာ္မွ ေဆးေပးမီးယူ အားကိုးစရာ သားသမီးေတြ တေယာက္မွ အနားမွာ မရွိျဖစ္ေနတာကို အရွင္ဂမၻီရ ဘယ္လိုလုပ္ ေမ့ထားလို႔ ရႏိုင္ပါ့မလဲ။
သုိ႔ေပမယ့္ အရွင္ဂမၻီရဆိုတဲ့ သံဃာ့အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္တပါးဟာ နအဖ ထံ ဒူးေထာက္ျပီး အဓမၼကို ဘယ္ေတာ့မွ အားေပးအားေျမွာက္ လုပ္မွာမဟုတ္ဘူး ဆိုတာကေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။
အရွင္ဂမၻီရ ဖမ္းဆီးခံရျခင္း ႏွစ္ပတ္လည္မွာ အရွင္ဂမၻီရကို ဒီစာလႊာနဲ႔ ဦးညႊတ္ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါတယ္။
ကိုေမာ္
(စာေရးသူသည္ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္သို႔ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္လာသူ ျဖစ္သည္။)
No comments:
Post a Comment